Ross Lovell in Ridderkerk-Rijsoord

Mijn blik viel op een aankondiging van Ross Lovell: op 12 mei zou er een wijnspijsavond zijn met gerechten van Gerrit van den Berg (chefkok aldaar) en wijnen van Château d’Epiré, een domein wat ligt in de Anjou en waar ze ook de door mij zo geliefde Savennières maken. Aperitief, amuses, vier gangen, wijnen, water, koffie/thee voor 69.50. De reservering was snel gemaakt en op die donderdag arriveerden we keurig op tijd. Een aantal gasten was er al en we werden naar het prachtige terras genood. Daar werd een Vouvray, Vignoble Brisebarre, Brut, Val de Loire voor ons ingeschonken, een prettige bubbel. Langzamerhand kwamen we er achter dat veel van de gasten waren gekomen via Wijnkoperij Okhuysen uit Haarlem. Van hen waren ook wat mensen aanwezig om wat dingen toe te lichten. Wij waren geloof ik de enige gasten die via de kookkunsten van Gerrit kwamen….

Tijdens het aperitief hadden we behalve een leuk zicht op het Waaltje ook een leuk gesprek met het echtpaar Bizard, de eigenaars van Château d’Epiré, die al een aantal restaurants samen met Okhuysen hadden bezocht. Gedurende de avond zou er de nodige toelichting op de wijnen die geschonken werden, worden gegeven en dat deed hij met verve! Er verscheen een amuse op een lepel: een klassieke steak tartare met truffelmayonaise en een krokantje van de truffelaardappel. Lekker.

In een glaasje kwam vervolgens een pompoensoepje met knoflookcroutons, ook lekker en eigenlijk wel flink de eetlust opwekkend, maar dat zal de bedoeling geweest zijn.

We werden aan tafel genood op het prachtige terras en wij hadden een werkelijk schitterend uitzicht over het Waaltje en we hebben dan ook enorm genoten van een schitterende zonsondergang.

De eerste wijn werd ingeschonken, een Savennières uit 2014. Aardig. Het gerecht erbij was tataki van tonijn met asperges. Op twee plakken komkommer met toefjes kerriemayonaise lag flink wat heerlijke aspergesalade. Op de salade de tataki van tonijn, die ook erg smakelijk was. Gamba’s met een krokantje van gefrituurde lotusbloem vervolmaakten het gerechtje, wat behalve mooi om te zien ook heerlijk om te eten was. Echt een goed gerecht.

Bij het tweede gerecht kwam weer een Savennières, nu uit 2008. Erg leuk om het verschil te proeven en te horen toelichten. Het tweede gerecht was rode poon met bloemkool. Een nogal klein gerechtje eerlijk gezegd. Op wat bloemkoolcrème lag een klein stukje gebakken rode poon, omgeven door geschaafde amandelen en een lekkere kalfsjus. Het gerechtje was niet heel hoog op smaak, dat had beter gekund, maar de kalfsjus maakte veel goed.

Bij het hoofdgerecht kwam een rode wijn. Een Clos de la Cerisaie, Anjou Rouge en dat was een erg lekkere wijn. Licht gekoeld, heerlijk!

Erbij kalf. Entrecote en wang van het kalf. Erbij diverse peulvruchten, haricots verts omwikkeld met spek en erwtjes, knolselderijpuree en een truffeljus. Goed klaargemaakt allemaal, maar eerlijk gezegd nogal gewoontjes. De wijn paste goed bij het kalfsvlees.

Bij het dessert kregen we ook een Savennières, nu een Moelleux, uit 2014. Nooit eerder gedronken, dus leuk. En ook een smakelijke wijn met een licht zoetje. Het zomerse dessert bestond uit ijs van basilicum, room van yoghurt met munt, crumble van pistache, sesamkoekjes en mousse van witte chocolade en was lekker. Fris en ‘s zomers.

De zeer vriendelijke jongeman van de bediening was zo aardig om de lege flessen bij ons op tafel te laten staan, zodat we aan het eind een keurig rijtje hadden voor de analen.

We sloten af met espresso waarbij nog een bordje met lekkernijen kwam, we genoten nog even van de schitterende zonsondergang en verlieten Ross Lovell. Nog een woord van dank voor de zwarte brigade, die ons kundig en attent van alle gemakken heeft voorzien.

Toen we naar de auto liepen troffen we net Gerrit en Isabella die thuiskwamen van een welverdiende vakantie en opeens begreep ik waarom ik minder enthousiast was dan de vorige keer. Ik had de hand van de meester gemist. Wat helemaal niet uitmaakt, we gaan gewoon nog een keertje, want alles bij elkaar hebben we een genoeglijke avond gehad. 

De Prins van Terbregge in Rotterdam

Groot was mijn verrassing toen ik een tweet kreeg van @MysteryDiningNL om hun concept eens te proberen. Het was geheel vrijblijvend, ik hoefde er niet over te schrijven en als ik er over wilde schrijven kon ik de inhoud geheel zelf bepalen. Nu vind ik dat niet meer dan logisch, want ik laat me niet sponsoren, maar toch, het klonk okee. Ik had nog nooit gehoord van MysteryDining, dus ik ging eerst eens op de website kijken. In het kort: MysteryDining verrast én ontzorgd. Bij MysteryDining staat niet het diner, maar de verrassing centraal. Op bijzondere wijze hoor je de dag voor je diner in welk kwaliteitsrestaurant je gaat dineren, wat de dichtstbijzijnde parkeergelegenheden zijn, het taxinummer en een eventuele dresscode. Voor een verdere uitleg verwijs ik graag naar de website, daar kun je ook boeken (of een cadeaubon cadeau geven).

Het duurde even voor ik gebruik kon maken van de bonnen die ik keurig kreeg toegestuurd en tot mijn verrassing konden we gaan eten bij De Prins van Terbregge. Een restaurant dat ik alleen nog maar van naam kende, ik was er nog niet geweest. In de mail die ik ontving stonden alle gegevens, tot en met een routebeschrijving, geheel compleet dus. Parkeren op eigen terrein stond er, nu is dat niet helemaal juist, maar we hadden wel het geluk dat er een plekje vrij was vlak bij de ingang van het restaurant. Het restaurant doet aan de buitenkant wat shabby aan, een beetje een noodgebouwidee eigenlijk. Wel ligt het mooi aan De Rotte en ze hebben er ook een terras bij, ideaal natuurlijk voor lange zomeravonden.

Een heel hartelijke ontvangst door de twee enorm vriendelijke dames van de bediening. We waren voor ons doen aan de vroege kant en daarom ook denk ik de eerste gasten. We mochten een tafeltje uitzoeken. Dat werd er eentje bij het raam, maar wel uit de zon. Later raakten er nog drie tafeltjes bezet, allemaal tweetjes en ook nog wat mensen die gewoon wat kwamen drinken. De inrichting is netjes, linnen op de tafels, houten stoelen met leer die best aardig zitten en een redelijk ruime opstelling.

Vrijwel direct kwam er een baksteen op tafel met er op een glaasje met onderin truffelmayonaise en blaadjes witlof (dat aten we al bij La Vilette toen het nog van Fred was), een kaasstengel met dragonmayonaise en gerookte en geroosterde pittige noten. De kaasstengel vonden we lekker, de witlofblaadjes met de truffelmayonaise bracht vooral herinneringen naar boven en de noten hadden uiteindelijk een nare nasmaak. Een aperitief wilden we wel. Echtgenoot een glas Cava, ik graag een gin/tonic, maar de gin was op, dus dat werd een tapbiertje, want daar had ik opeens erge trek in.

Of we brood wilden. Ja, dat wilden we wel. We wisten niet dat je daarvoor moest betalen overigens. Per persoon twee ronde broodjes (bruin of wit naar keuze) en een plaatje met een quenelle tomatentapenade en wat gezouten boter met sumak. Allebei redelijk gewoontjes.

Na enige tijd kwam er een amuse. Een pittige gazpacho met een gambastick met erop een crème van pijnboompitten. De gazpacho was veel dunner dan ik gewend ben van gazpacho, maar smaakte heel aardig. Misschien iets te pittig, waardoor het frisse van de groenten wat wegviel. De gambastick was lekker.

We bekeken de wijnkaart. Wijnboek liever en dat is schitterend. Werkelijk geweldig mooie wijnen, zeer betaalbaar en extra leuk: alles is per glas te krijgen! Een absoluut pluspunt vind ik dat. Het gaat wel om ruim 200 wijnen namelijk. Het duurde even voor we een keus konden maken, maar we kwamen uit op een wijn die we niet kenden, een blend van Marsanne, Grenache Blanc en Viognier, maar helaas was die niet meer voorradig. Waarmee het zoeken opnieuw begon. Wat wel vruchten afwierp, want de wijn die we nu kozen was werkelijk geweldig lekker! Om van te dromen zo lekker zelfs. Het was een El Puño 2011, een witte Viognier uit de regio Aragon in Spanje. Een fantastische wijn!

Het voorgerecht verscheen. Zalm, rauw en gerookt. Een rechthoek tartaar van rauwe en gerookte zalm kregen we met erop hangop, crème van mosterd, een koekje van sesam, radijs, komkommer, haringeitjes en een krokante gamba. Een deel van de groente was zoetzuur. De tartaar was in orde, het smaakverschil tussen rauw en gerookt valt wat mij betreft weg als er gerookt bij zit. De groenten waren ook in orde, het koekje van sesam vond ik aan de dikke kant en de gamba was erg goed. Nog mooi krokant, dus pas op het laatst op de tartaar van de zalm gelegd.

Na een redelijke tijd kwam het tussengerecht, een extra verrassing van MysteryDining, hun concept gaat tenslotte uit van een driegangenmaaltijd en wij kregen er vier, waarvoor mijn hartelijke dank. Die extra verrassing schijnt regelmatig voor te komen, sympathiek vind ik dat. Het tussengerecht bestond uit asperges met een rouleau van parelhoen. Goed gekookte asperges troffen we aan. Op de asperges een rouleautje van vlees van parelhoen, wat redelijk was. Op de rouleau een gebakken kwarteleitje en naast de rouleau een krokantje van Iberico ham. Aan tafel werd een velouté van asperges bijgeschonken. Ik vond dit een mooi klein gerechtje, op zich goed klaargemaakt, zeer zacht van smaak en wat wel jammer was, was dat de velouté niet fluwelig was, maar eerder naar het waterige neigde. De gerechten hier zijn in zijn algemeenheid niet heel hoog op smaak.

Het duurde helaas een hele lange tijd voordat het hoofdgerecht arriveerde. Iberico en beurre rouge. Flink wat iets te ver gebraden Ibericovlees kregen we, wat aan de flauwe kant was, maar een beetje zout bracht uitkomst. Erbij een beurre rouge, compote van ui, die wat mij betreft nog tenminste een half uurtje langer op het vuur had mogen staan, kaviaar van aubergine (geweldig, die jaren 70 gerechtjes) en stukjes haricot verts met spek. Het geheel was afgewerkt met doperwtjesblad. We waren niet heel erg onder de indruk van dit gerecht.

Het dessert tenslotte bestond uit kokos en aloë vera. Op het bord spongecake van kokos, er op een quenelle ijs van aloë vera, bramen(een halve), mango(gelei en tartaar), kokosnootreepjes en mini-passievrucht. Oh en een crumble van het een of het ander. Niet onaardig, maar nauwelijks een geheel te noemen. Het ijs bracht een associatie met crème voor de handen naar boven. 

We sloten af met goede espresso, waarbij een home made spritsje kwam, wat ik erg lekker vond en ook nog een verrassend goede crème brulee! Ik denk dat als de kok zich beperkt tot bistro-achtige gerechten hij meer tevreden gasten heeft, want het kan dus wel.

Grote pluspunten van het restaurant zijn de wijnkaart en het feit dat je alle wijnen per glas kunt bestellen, het heerlijke terras in de zomer met de fijne ligging aan De Rotte  en last but not least zijn de dames van de bediening pareltjes: vriendelijk, attent, uitstekend op de hoogte van de wijnkaart en van wat er uit de keuken komt!

Ik bedank graag MysteryDining voor de gelegenheid om kennis te maken met hun concept. Ik hoop voor hen dat er snel heel veel maaltijden verkocht gaan worden en dat heel veel mensen het leuk vinden om leuk verrast te worden met fijne restaurants en extra verrassingen. 

Fred in Rotterdam

“Op zaterdag 23 april ontspannen lunchen en genieten van de fantastische wijnen van Weingut Weegmüller, dat klinkt als een heerlijk idee!  Na een aantal bezoekjes heen en weer leek het ‘Frau Scheurebe’ wel een heel bijzonder idee om onze gasten kennis te laten maken met haar geweldige wijnen die niet voor niets geroemd worden in en ver buiten Duitsland. Haar ‘Grüner Veltliner’ werd afgelopen maand nog verkozen tot de mooiste van de wereld. Fred en zijn keukenteam maken 4 signatuurgerechten deze middag, allemaal begeleid door de schitterende wijnen van Weingut Weegmüller. Natuurlijk is Weingut Weegmüller er ook bij om al haar wijnen toe te lichten! Reserveer nu via pm of via info@restaurantfred.nl. De kosten voor deze unieke lunch zijn 85€, incl aperitief, 4 gangen, wijnen Earth water, koffie en friandises.” Zo luidde de aankondiging van de lunch bij Fred. Het leek me wel wat en de reservering bij Axel was snel gemaakt.

Na een heel vriendelijke ontvangst kregen we een fijn tweetje met zicht op de keuken van Fred, een tassentafeltje werd gebracht en in het glas kwam een Riesling Brut 2013, uiteraard van Weegmüller. Een prettige bubbel, zacht en delicaat en fijn droog. Mevrouw Weegmüller, aanwezig om de wijnen toe te lichten, wat ze vaardig en met humor deed, kwam even kennismaken en vertelde en passant dat haar zoon een van de koks is hier, leuk! Na de maaltijd kwam hij nog even de zeer welgemeende complimenten in ontvangst nemen.

Brood, boter en water kwam op tafel en in het glas kwam de tot mooiste van de wereld gekozen Grüner Veltliner, Balkon der Pfalz 2015. Inderdaad een prima wijn! Erbij een amuse. En wat voor een amuse….Koninginne-asperge met kingcrab. Onderin het zwarte schaaltje een krokante cilinder gevuld met flink wat salade gemaakt van asperge en kingcrab. Op de cilinder een langwerpig krokantje met erop stukjes krab, asperge, zeekraal, avocado, haringeitjes, mayonaise en kerrie. Flink hoog op smaak, terwijl de zachte, elegante smaken mooi te proeven bleven. Een erg fijn begin!

De volgende wijn was een Blanc de Noir, 2015, trokken, mijn favoriet van deze middag. Een erg prettige wijn vond ik het. Erbij het eerste signatuurgerecht van Fred, welbekend, maar daarom niet minder lekker. Tonijntartaar. Tonijntartaar met diverse soorten meloen, tonijnmayonaise, sesam, avocado met tomaatpoeder, zoutkristallen, een kwarteleitje in het midden en poeder van tomaat zo her en der. Heerlijk, gewoonweg heerlijk. Prachtige smaken bij elkaar!

We gingen verder met een Scheurebe 2015, trocken en ook dat was een erg lekkere wijn. Erbij het volgende signatuurgerecht, kreeft. Kreeft met macadamia, peultjes, taugé, krokante rijst, soja, diverse groenten, miso en orzo. Erg mooi gepresenteerd kregen we een bakje, afgedekt met een krokant met ronde openingen. Op het krokant avocado, meloen, geraspte macadamia en andere lekkernijtjes. Het was de bedoeling het krokant te breken en samen met wat onderin het schaaltje lag op te eten. Onderin het schaaltje lag flink wat perfect gegaarde kreeft met de genoemde groenten. Zoals gezegd flink wat kreeft en heerlijke beetgare groenten. Daaronder de miso met de werkelijk heerlijke orzo. Ook dit gerecht was bepaald hoog op smaak, zonder dat dit ook maar iets afbreuk deed aan de delicate smaak van de kreeft. Alweer een werkelijk uitstekend gerecht.

Bij het volgende gerecht, het hoofdgerecht, ging het om vlees of vis. Wij kregen de vis. Bij de vis schonk men een Riesling, Herrenletten Alte Reben 2014, een fijne wijn!  Prachtig opgemaakt kwam het gerecht op tafel. Tarbot. Tarbot met morilles, lamsoor, asperges, erwtjes, morillesaus en een werkelijk fantastisch krokantje. Hoe enthousiast kun je worden van een krokantje…De vis was natuurlijk perfect van garing, de morilles en de saus van de morilles waren werkelijk geweldig lekker en ook de groenten waren heerlijk. Een absoluut topgerecht dit.

Bij het dessert kwam een Pegasus Rieslaner Spätlese, een heerlijke friszoete dessertwijn. Erbij aardbei en rabarber.  Schitterend om te zien trouwens. Op een groot wit rond bord in het midden flink wat aardbeiensoep om zomaar te zeggen, heerlijk rinzig. Erbij natuurlijk aardbeitjes, in het midden een flinke bol vanille-ijs omwikkeld met een krokantje en erop afgewerkt met wat bladgoud. Ik vond dit een heerlijk fris, fijn licht en zeer zomers dessert. Een mooie afsluiting van een erg mooie maaltijd.

Die maaltijd werd natuurlijk echt afgesloten met nog wat uitstekende espresso, waarbij per tafel (gelukkig, want veel te verleidelijk altijd) niet de friandisewagen, maar een standaard met snoepjes kwam en ook nog een schaaltje met erin heerlijke madeleines. We kregen zelfs nog extra madeleines van de uitstekende zwarte (nou ja, blauw hier) brigade en na het betalen van de rekening verlieten we meer dan tevreden Fred. Goede wijnen, fantastisch eten, dus we hadden een heerlijke middag!

De wijnen van Weegmüller zijn te proeven bij wijnbar Wijning in Schiedam.

De Roode Leeuw in Capelle a/d IJssel

Op deze 15e april waren we allereerst wat wezen borrelen bij onze oudste zoon. Hij was in februari teruggekomen uit Innsbruck, maar ook toen kon ik niet bij hem op bezoek vanwege die vermaledijde rolstoel. Daar ben ik sinds 6 april van af, dus vrouwmoedig beklom ik de trappen om eindelijk weer eens in zijn appartement te zijn. Heel genoeglijk allemaal. Nu was ik wel zo dom geweest om niet vooraf voor te stellen om met zijn drietjes ergens iets te gaan eten, dus zoonlief had al een afspraak. Echtgenoot en ik moesten even diep nadenken waar we zouden gaan eten en daar rolde zomaar De Roode Leeuw in Capelle uit, eigenlijk voornamelijk omdat je er voor de deur kunt parkeren. Lopen met krukken gaat best aardig, maar nog geen kilometers. Voor een historisch overzicht van het mooie pand verwijs ik naar de website. 

Zo gezegd, zo gedaan. Een telefoontje leerde me dat er nog wel een tafeltje twee beneden beschikbaar was en rondom kwart over zeven liepen we naar binnen. Het restaurant, wat helemaal niet veranderd is gelukkig, was al aardig gevuld. Er zaten wat mensen aan de bar te borrelen, er waren wat tafels met gezinnen met jonge kinderen en er waren wat tweetjes. Wij kregen een tweetje bij het grote wijnrek en we wilden wel een aperitief. Voor echtgenoot werd dat een Hendrick’s gin met erin bollen ijs met citroen, komkommer en koriander. Voor mij mijn geliefde Bobby’s met geleibolletjes gemaakt van sinaasappel en kruidnagel, met erbij een lepel om gaandeweg het drankje de bollen te eten. Erg lekkere bollen!

Twee schaaltjes kwamen op tafel, eentje met  brood en de ander met olijfolie met wat druppels aceto, boter en zout met gambapoeder.

Na een flink lange tijd kregen we de kaart uitgereikt met een toelichting op het drie- en viergangenmenu (38 en 45 euro). De vijfgangenproeverij voor 32 euro is beschikbaar van maandag t/m donderdag. Wij besloten van de kaart te kiezen en bij de gerechten een glas wijn te nemen.

Een amuse verscheen. Op een wit bordje gelei van tomaat, rillette van makreel en mozzarella. Uiteraard was de makreel nogal overheersend, hij was gerookt, maar dat vond ik geen probleem, ik hou wel van makreel. De tomaat was mooi zacht van smaak en de andere smaakten pasten goed bij elkaar. Een trekoproepend hapje.

Bij het voorgerecht kreeg ik een glas The Stump Jump, Riesling, Sauvignon Blanc, Marsanne, Roussanne en dat was een aardige wijn. Mijn voorgerecht, lauwwarme salade met Cevenne-ui, slakken en krokante kalfszwezerik, was verrassend lekker. Heerlijke gemengde sla met een fijne vinaigrette en een klein beetje bakvet van de zwezerik, perfect gebakken slakjes, werkelijk heerlijk krokante zwezerik, precies goed van garing en de zachtgegaarde ringen van ui, die ook nog lauw waren vulden het geheel prima aan.

Echtgenoot kreeg een glas Valpolicella  Superiore, Zenato 2013 bij zijn ravioli gevuld met gestoofde kalfswang en een schuim van eendenlever. Ook hij was zeer te spreken over zijn gerecht.

Bij het hoofdgerecht kwam voor mij een glas Domaine de Vedilhan, Viognier, Serica en die beviel me een stuk beter. Het duurde erg lang voordat de hoofdgerechten kwamen, anderhalf uur na binnenkomst was er nog niets. De wijn werd nog eens bijgeschonken en de hoofdgerechten kwamen.

Voor mij de zeeduivel omwikkeld met spek, rode bieten couscous en schuim van piccalilly. Op het bord maar liefst drie flinke stukken goed gegaarde zeeduivel, omwikkeld met krokant spek. Erbij allerlei groenten, waaronder sjalotjes, romanesco, tuinbonen, courgette. De couscous was veranderd in parelgort met rode biet, smakelijk, maar wat veel en het schuim van piccalilly was veranderd in een sausje en wat mij betreft had dat sausje veel meer naar piccalilly mogen smaken. Wat niet wegneemt dat het een smakelijk gerecht was. Qua hoeveelheid aan de zeer ruime kant, dus mijn bord is niet helemaal leeg gegaan. Erbij nog heerlijke frieten met rozemarijn en een citroenmayonaise, waar moeilijk van af te blijven was helaas.

Echtgenoot kreeg een glas Carnivor, California 2012, Cabernet Sauvignon bij zijn hoofdgerecht, tournedos met bearnaisesaus en dikke frites. Hij was erg tevreden over zijn tournedos, over de bearnaisesaus (die kwam in een flink schaaltje) en over de frieten. Ook de wijn kon hem bekoren.

Gezien de omvang van de gerechten zagen we af van een dessert en sloten we af met goede espresso, waarbij een lekker stukje boterkoek kwam.

Na het betalen van de vriendelijke rekening verlieten we De Roode Leeuw, een gastvrij en vriendelijk restaurant, lekkere gerechten, attente bediening en in de zomer zit je er heerlijk op het terras.

Ross Lovell in Ridderkerk-Rijsoord

Ik wist nog wel hoe de Hermitage – inmiddels al weer enige tijd overgenomen door een jong enthousiast stel en de naam (en de hele opzet trouwens ook) is veranderd in Ross Lovell – er van binnen uitzag, maar of het nu echt rolstoeltoegankelijk was, dat wist ik niet meer. Daar let je namelijk niet op als je niet in een rolstoel zit (althans ik niet). Dus belde ik maar weer eventjes om te vragen of het mogelijk was met een rolstoel te komen eten. Wat het geval was. Parkeerruimte genoeg en we wandelden, althans echtgenoot wandelde, mij al duwend, naar het restaurant. De ingang zit nog steeds naast de keuken. Binnen moesten we een paar flinke afstappen nemen, maar in het restaurant zelf zaten we gewoon op de begane grond om zomaar te zeggen, er is namelijk nog een vide-achtig stuk achterin. Nieuwe tafels. (stoelen weet ik niet zeker). Tafels van Franse populieren, afgewerkt met een keiharde coating. Normaliter zijn we niet zo kapot van tafels zonder linnen, maar hier past het eigenlijk gewoon wel goed. Op tafel al wat zout, boter en een soort dubbel oliebolletje, met zowel pompoenpitolie als olijfolie. Brood (lekker brood) kwam in een plastic handtasje.

Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot champagne, van Devaux hier, de Veuve a Devaux en die beviel hem. Voor mij een gin/tonic. Gin en tonic van Loopuyt en ook die beviel me.

Het menu stond vast, want we aten hier via een Diningcitydeal, 4 gangen voor 44 euro, inclusief amuses.

De amuses kwamen op een plaatje. Twee. In een glaasje een geweldig zalvige crème van bloemkool met er op stukjes runderlende en amandelschaafsel en in een leuk schaaltje een rijstcracker met ijs van paprika, salami en een flinter rode peper. Heerlijke amuses. Mooie zachte smaakjes in het glaasje met de bloemkool crème en fijne pittige smaken van het paprika-ijs met de peper en de salami. Een leuk begin!

Water kwam, ijswater hier, prima, altijd een pluspuntje wat mij betreft en we bekeken de wijnkaart. Die is erg leuk, interessant en geweldig prettig van prijs ook nog eens. We wisten natuurlijk niet wat we zouden krijgen. We aarzelden tussen twee wijnen en vroegen advies aan de maître-sommelier (Isabella Windtham) en zij vertelde dat ze zelf nogal weg was van de Annabel. Het werd dus de Annabel. Om precies te zijn de Staete Landt Annabel, Marlborough Nieuw Zeeland en die was heerlijk.

Het eerste gerecht kwam op tafel. Rode mul. Rode mul met crème van pompoen, witlof, Trompette de la Mort, pikante gamba, saus van champagne en een kletskop met maanzaad en sesam. De mul was perfect gegrild, de repen witlof waren heerlijk fris, de crème van pompoen had een leuke kerrietoets en de pikante gamba was gewoon lekker. De saus en het schuim van champagne waren vol van smaak en ook erg smakelijk. Een geslaagd gerecht wat mij betreft.

Het tweede gerecht was grietfilet. Grietfilet met risotto, kreeft, pata negra, een salade van venkel en een saus en schuim van kreeft. Onderin het bord allereerst de geweldig lekkere risotto, omgeven door de saus van de kreeft. Perfect van garing en heerlijk van smaak. Op de risotto een mooi stuk perfect gebakken grietfilet. Op de griet wat plakjes pata negra en een heerlijk stuk perfect gegaarde kreeft. Het geheel werd afgemaakt door de salade van venkel, die prettig fris was. Naast dit geheel lag nog perfect schuim van kreeft, wat ook zeer veel smaak had. Een elegant gerecht dit.

Bij het hoofdgerecht kwam een glas Chianti Classico Casa Nuova di San Donato 2007. Een heerlijke Chianti.

Het hoofdgerecht was kwartel. Borst en poot van de kwartel met gebakken eendenlever, aardappelmousseline met koriander, paddestoelen, linzen, tomaat en jus van het kwarteltje. Op zich vond ik het al bijzonder leuk om gewoon weer eens een kwartel te krijgen. En wat voor kwartel. Het pootje was ongelofelijk gaar, het vlees viel gewoon van het bot af en was mooi mals en perfect van kruiding. De borst was heerlijk gepeperd en ook nog mooi mals. De eendenlever was smeltend, erop nog een stukje gebakken appel en ook de genoemde groenten, inclusief de zalvende aardappelmousseline waren erg lekker. De jus was mooi sterk van smaak en verbond de diverse smaken. Alweer een uitstekend gerecht.

We besloten om het dessert te wisselen voor kaas. Men heeft hier kaas van Bourgondisch Lifestyle en onze ervaring leert dat die altijd erg goed is.  Bij de kaas wilden we graag een leuk glas witte wijn (zoals gebruikelijk). De uitstekende sommelier bracht ons een Winkler-Hermaden, Sauvignon Blanc 2011, Weingut Schloss Kapfenstein, Sudost Steiermark, Oostenrijk. (Ross Lovell organiseert ook wijnreizen naar Oostenrijk, zie hun website). Een fijne verrassing vonden we deze wijn, want hij is bijzonder lekker.

Bij de kaasjes nog wat bijgerechtjes. Getoast brood, druiven, appelstroop, bleekselderij en radijs (helaas niet de perensorbet die je wel krijgt als je van de kaart eet). Maar liefst 6 stukjes kaas kregen we, waarvan ik me een geit, Vacherin en Stilton herinner, maar ook de andere drie waren allemaal even lekker. Weer genieten dus.

Bij de uitstekende espresso kwam nog een verrassing (althans dat denk ik). Gebracht door de chef: in een groot glas onderin huisgemaakte muesli, ijs van steranijs, mango, een koekje met chocolade en aan tafel erop geschonken custard. Onnodig eigenlijk te zeggen dat ook dit geweldig lekker was.

Ook het stukje boterkoek was precies zoals boterkoek hoort te zijn: stevig van buiten en binnen heerlijk vettig-boterig, zo’n smaak die lekker lang blijft hangen.

Erg tevreden verlieten we Ross Lovell. Heerlijke gerechten, fijne wijnen, zeer prettige zwarte brigade en je zit er heerlijk. Om vaak naar terug te keren!

Zeezout in Rotterdam

Helaas nog steeds op zoek naar een rolstoeltoegankelijk restaurant kwamen we uit op Zeezout. Hoewel het allemaal wat krapjes is qua inrichting – die overigens aan alle wensen voldoet verder – kwamen we terecht aan een fijne ronde tafel. Het restaurant was deze middag behoorlijk gevuld, wat een gezellig geroezemoes opleverde.

Direct kwam er wat brood met gezouten boter op tafel en een ui, gevuld met een mousse van gerookte ui met erop wat krokant gebakken ui en ringetjes 020-ui. Lekker! Als aperitief nam ik een gin/tonic, Bobby’s hier met Fever Tree tonic en echtgenoot had trek in een Cava.
De aperitieven werden ingeschonken aan de bar, dus ik weet niet welke Cava, maar hij was prettig fris.

We besloten tot een viergangen verrassingsmenu, excl. dessert met een karaf water, wat mogelijk was (pluspuntje altijd) en uit de prettige wijnkaart kozen we een Mas Bruguiere les Muriers, Marsanne – Roussanne en die beviel ons uitstekend.

Een amuse verscheen. In een kommetje een uiensoep met erop een crostini met Hollandse garnalen. Laat ik beginnen met de crostini: die was flinterdun, krakend krokant en vreselijk lekker in combinatie met de garnaaltjes en de geraspte parmezaan met her en der nog wat mousse van garnaal. In het kommetje een behoorlijk gevulde uiensoep, waarin behalve ui ook tomaatjes en garnaaltjes zaten. Een uitstekend begin!

Het eerste gerecht verschijnt. Gerookte aal met soft shell krab. Rolletjes rettich gevuld met gerookte aal treffen we aan, fantastisch van smaak. Op het bord verder langwerpige stukjes gefrituurde soft shell krab en ook dit is bijzonder smakelijk. Knap hoe ondanks het frituren de smaak van de krab overeind blijft en bovendien zijn de stukken krab door het beslagje heerlijk hartig.. Verder erbij wilde spinazie met soja, hangop met kerrie, bleekselderij en gemarineerde biet. Een quenelle wasabi-ijs in het midden completeert het gerecht. Het ijs is (gelukkig) mooi zacht van smaak. Een werkelijk heerlijk, prettig licht en elegant gerecht.

Vervolgens krijgen we lichtgegaarde zalm met diverse bereidingen van venkel. Op het bord een reep schitterend gegaarde zalm. Zoals gezegd heel licht gegaard. De zalm ligt op blokjes gemarineerde en gestoofde venkel met een Hollandaisesaus waarin pernod is verwerkt. Een Hollandaisesaus geheel volgens de regelen der kunst! Verder op het bord nog gemarineerde rauwe venkel, een quenelle gebakken venkel met ui, emping en toefjes crème van groene kruiden. Alweer een fijn licht en erg lekker gerecht. Over het algemeen ben ik niet heel dol op venkel; deze bereidingen konden me stuk voor stuk erg bekoren.

We gaan verder met een raviolo met gamba met diverse bereidingen van knolselderij (mousse, gehakt, ijs) (voor echtgenoot, die allergisch is voor knolselderij diverse bereidingen van wortel) met erbij een schaaldierensaus. De schaaldierensaus werd geserveerd in een aparte kom en we konden naar wens onze kom waarin de raviolo lag vullen. Die schaaldierensaus was geweldig lekker, mooi vol van smaak. De raviolo was prachtig dun en de vulling van gamba’s was fijn stevig. Mooi diep van smaak ook. Wederom waren we meer dan tevreden. Ook de knolselderijtoevoegingen, met name het ijs, vond ik erg lekker en leuk gevonden.

Het hoofdgerecht deze middag was poon met paddestoelen en Pecorino. Op het bord een perfect gebakken stuk gelakte poon met erbij heerlijke paddestoelen, truffel, wilde spinazie, geraspte Pecorino en werkelijk fantastische lekkere spätzle. Alles apart erg lekker, maar in combinatie goddelijk lekker. En de spätzle waren de lekkerste die ik ooit geproefd heb. Het gerecht was in zijn geheel fijn hoog op smaak zoals dat heet…

Voor dessert of kaas was geen ruimte meer en we sloten af met uitstekende espresso, die nog eens werd bijgeschonken. Bij de espresso kwamen een pecca met passievrucht en een truffel met limoncello, allebei veel te lekker om te laten staan. Ook het trucje met het omdraaien van het schoteltje van het eerste kopje espresso werd weer gedaan (gelukkig!) en daaronder troffen we weer een werkelijk perfecte crème brûlée aan. Heerlijk!

Na een praatje met de chef en het betalen van de rekening verlieten we Zeezout. Alles is hier uitstekend verzorgd, het personeel is heel prettig en goed op de hoogte van wat er in de keuken gebeurd en last but zeker nog least: de gerechten zijn creatief en tot in perfectie uitgevoerd. Onbegrijpelijk dat Michelin dit restaurant niet beloont met een ster. 

Parkheuvel in Rotterdam

Na een helaas veel te lange periode werd het de hoogste tijd om weer eens van een fijne lunch te gaan genieten. Mijn keus daarvoor was gevallen op Parkheuvel, zeker toen ik begreep dat ze ook rolstoeltoegankelijk zijn (ik zit nog eventjes in een rolstoel namelijk). Aanwijzingen kreeg ik keurig via de mail en rondom 13.00 reden we binnen op deze vrijdagmiddag. Onze ruime tafel stond al klaar en we werden vriendelijk begroet door diverse leden van de hartelijke zwarte brigade. Mijn tas werd opgehangen aan een tassenhanger en het feest kon beginnen.

Echtgenoot wilde wel een glas champagne als aperitief, ik opteerde voor een gin/tonic. Of ze me mochten verrassen. Dat mag altijd en ik was benieuwd. Het werd een Ferdinand’s gin, waarin ook wat Riesling verwerkt is, aldus de maître. In ieder geval een mij onbekende  gin, maar wel een zeer smakelijke. In het glas verder een ijsblokje met lavendel om de smaak van de gin nog wat geprononceerder te laten zijn. Fever Tree tonic completeerde het geheel. Een zeer smakelijke gin/tonic, waarbij wel opgemerkt moet worden dat de lavendelpitjes soms in de mond terecht komen, maar dat gebeurt wel vaker met toegevoegde botanicals. Ik begrijp dat in België inmiddels een trend gaande is om de gin/tonic weer zonder toevoegingen te gaan serveren, we zullen zien dus. Ik vind de toevoegingen over het algemeen ook werkelijk iets toevoegen.

Als champagne schenkt men hier nog steeds Pol Roger, de Brut Réserve en die is natuurlijk prima.

Bij het aperitief verschenen direct maar liefst vijf hapjes op tafel. Een wonton gevuld met ganzenlever en cranberry’s; vitello tonnato op de manier van Parkheuvel, gepresenteerd op een flinterdun toastje; een flinterdunne crostini met kaas en kummel; een mini-sandwich met Reypenaer, pata negra en truffel en een cornetje gevuld met zwezerik en zwarte olijf. Stuk voor stuk heerlijke hapjes, zeer vol van smaak, prachtig om te zien en een genot om te eten. Ik vond vooral de mini-sandwich heel erg leuk en bijzonder smakelijk ook. Ook de vitello tonnato zat barstensvol smaak.

De maître vroeg of we er al aan toe waren om wild te gaan doen…Ik had namelijk gereserveerd voor een wild lunch via Diningcity. Drie gangen voor 75 euro, inclusief sprankelend aperitief en twee glazen wijn. Hij vroeg ook of we misschien een extra gang wilden en natuurlijk wilden we dat graag.

Voor het menu losbarstte kwam er nog een amuse. Mooi gepresenteerd kregen we octopus, diverse bereidingen van venkel met een coulis van kreeft. De combinatie zeer malse octopus, venkel en de zeer smaakvolle coulis van kreeft was zeer elegant en bijzonder smakelijk. Erbij verder nog wat rode peper en af en toe een miniem partje rode grapefruit ter ondersteuning van het al schitterende geheel. Een werkelijk heerlijk begin.

Als eerste wijn presenteerde de sommelier, Remon, een Sylvaner. Les Vieilles Vignes de Sylvaner 2012, Domaine Ostertag. Een uiterst prettige Sylvaner, fris en zonder restzoetje, wat ik bijzonder prettig vind. Hij paste uitstekend bij het eerste gerecht. Een op de Waldorfsalade geïnspireerde salade met knolselderij met fazant en ganzenlever, afgemaakt met een vinaigrette op basis van hazelnoot. Gepresenteerd op een langwerpig glazen bord allereerst de salade van knolselderij, aangemaakt met een heerlijk romige vinaigrette. Op de salade behoorlijk veel – ik vermoed zelfs wel een hele borst per persoon – perfect gegaarde lauwe fazantenborstrepen. Op de fazant wat frisee-salade en kruiden en daar weer op een rolletje ganzenlever met heerlijk zeezout erover gesprenkeld. Aan tafel werd dit geheel afgemaakt met een werkelijk fantastische vinaigrette met hazelnoten. Een ontzettend lekker voorgerecht was dit. Werkelijk alle onderdelen waren perfect klaar gemaakt, ze waren perfect van temperatuur en de smaken pasten wonderwel bij elkaar. Zelden heb ik zo’n gebalanceerd en elegant gerecht gegeten. Ik wist direct weer waarom ik zo graag hier eet!

In het glas verscheen vervolgens een Viognier 2014 van Yves Cuilleron. Ik ben altijd behoorlijk te spreken over de wijnen van Cuilleron en ook deze Viognier vond ik zeer aangenaam. Erbij tot onze grote verrassing een glaasje met er in de beroemde aardappeltruffelroomsoep van de chef, een extraatje dus. En een heerlijk extraatje. Van dit soepje blief ik altijd meer dan ik krijg, zo ontzettend lekker!

We gingen verder met een Pinot Noir, 2014, Pittnauer, een zeer prettige Oostenrijkse Pinot Noir, die me zeer beviel. Het gerecht erbij was het extra gerecht en dat bestond uit patrijs. Het borstje en het boutvlees van de patrijs, samen met eekhoorntjesbrood, bundelzwammetjes, geschaafde truffel en een aan tafel geserveerde saus van de patrijs kregen we. Het eekhoorntjesbrood en de zwammetjes lagen al in een soort romige saus en de zeer geconcentreerde saus van de patrijs gaf een extra dimensie aan de heerlijke paddestoelen met de truffel. Het borstje van de patrijs was bijzonder mooi van garing, botermals en werkelijk fantastisch wild. Het boutvlees was ook erg lekker, maar ster van dit gerecht vonden we allebei de werkelijk fantastische saus. Zeer hoog op smaak, prachtig geconcentreerd en hij zorgde er ook voor dat het gerecht een eenheid werd. Werkelijk heerlijk.

Bij het volgende gerecht kwam een Montecucco Sangiovese, Rosso del Gello 2010. Ook al een zeer fijne wijn. Erbij reerug. En wat voor reerug. Twee zuigend zachte stukken reerug kregen we met een heerlijk kruidenkorstje waarin onder andere amandelen waren verwerkt. Verder op het bord pistache, zwarte ui, balkenbrij, puree van knolselderij en het geheel werd verbonden door alweer zo’ n fantastische saus, deze keer een saus met groene Chartreuse. Onnodig te vermelden dat de bijgerechten allemaal perfect van bereiding waren. Zelden zo’n zalvende puree van knolselderij gegeten. Zelfs de balkenbrij was elegant en geweldig van smaak. Het was werkelijk ongelofelijk lekker allemaal.

Bij het dessert – voor kaas hadden we echt geen ruimte meer – kwam een Monbazillac in het glas.  Chateau Barouillet 2013. Men had in de keuken voor ons gekozen voor het vijgendessert. Dat dessert bestaat uit vijg, kumquat, ijs van kumquat, pocheervocht van kumquat, bouillon van verveine-thee, spongecake en ik proefde her en der ook nog een hint van kaneel en citrus. Het knappe – en lekkere – van dit dessert vond ik dat alle smaken, en het zijn er veel, blijven bestaan, ze lopen niet in elkaar over en ze passen perfect bij elkaar. Een absoluut heerlijk dessert dit!

Waarmee we aan de espresso waren toegekomen, die hier uitstekend is. Ook bij de espresso, die nog eens werd bijgeschonken, kwamen snoepjes. Ik herinner me een heerlijke tartelette au citron en een Turks Fruit-achtig iets, maar dan minder zoet, maar alle snoepjes waren even lekker. Ook het plateau met die fantastische truffels kwam weer voorbij, waaruit we toch onze keus maakten, want ze zijn nu eenmaal gewoon te verleidelijk. We kozen er elk vier en ook deze truffels waren buitengewoon heerlijk.

Na het betalen van de zeer schappelijke rekening verlieten we zeer zeer tevreden Parkheuvel. Ik was erg blij dat ik voor dit restaurant had gekozen om weer van mijn eerste restaurantmaaltijd te genieten, want het was een feestje van het begin tot het einde. Eigenlijk zoals altijd, maar het blijft fijn om er te zijn. We komen snel terug!

© Carla van Schelven

Aan de Zweth in Schipluiden

Op deze laatste zondag van oktober zouden we eindelijk weer eens met zijn drietjes gaan lunchen. Zoals altijd heeft een datum vinden nogal wat voeten in de aarde, maar zoals altijd lukt het uiteindelijk wel. Parkeren ging gemakkelijk en ik wandelde naar de ingang van Aan de Zweth, want daarop was onze keus gevallen.

Ik was een fractie eerder aanwezig en werd net naar onze tafel in de serre gebracht, toen ook mijn tafelgenoten arriveerden. We kregen een tafel in de serre omdat er een groep van 50 mensen in het restaurant zou zitten. Hierover was keurig gecommuniceerd, zodat er geen enkele onduidelijkheid over was, prettig.

Een keurig gedekte tafel met de bekende benodigdheden met als extra alvast wat boter en een schaal met kerstomaatjes met selderijzout.

Een glas champagne, van J.P. Secondé, werd ingeschonken, het menu – een Heerlijk-menu, 5 gangen incl. het aperitief voor 49 euro, werd even doorgenomen en er kwam een amuse. In een wit houten bakje een zwart schaaltje met erin een tomatensalade, ijs van Bloody Mary, haringeitjes, schuim van zoetzure komkommer en gepofte rijst. Heerlijk fris en alle smaken waren goed te herkennen. Erbij een bladerdeegkoekje. Lekker koekje hoor, maar ik weet niet precies waarom dat koekje erbij lag eerlijk gezegd.

We wilden graag alledrie een BOB-arrangement, twee van ons moesten nog rijden en de ander wilde niet teveel alcohol drinken.

De eerste wijn, een Simonsig, Stellenbosch, Chenin Blanc 2015 werd ingeschonken. Een typische Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc ter begeleiding van rillette van kabeljauw met schuim en bouillon van tomaat. In een soort groot amuseschaaltje kwam een fijne rillette van kabeljauw met erbij schuim van tomaat. Aan tafel werd er een bouillon van tomaat bijgeschonken. Verder in het schaaltje een reep licht gerookte zalm, gelakt met gerookte soja, gelei van Japanse soja, crème van zalm met soja, krokantjes van brood en wat komkommer. Op het schuim van tomaat, wat meer de structuur van een crème had lagen heerlijke gebakken uitjes. Een lekker gerecht vond ik. Helaas hadden mijn tafelgenoten wat donkere stukken aan hun zalm, wat ze minder prettig vonden. Ikzelf had een keurig roze stuk.

Tijdens het eten van het voorgerecht kwamen er twee schaaltjes met broodjes op tafel, die gretig aftrek vonden bij een van de tafelgenoten, ons broodmonster ;-).

De volgende wijn kwam uit Portugal, een Casa de Santar, Dão, 2014. Een prettige wijn. Erbij het tweede gerecht, rogvleugel met mosselen. In het bord een stukje uitstekend gebakken rogvleugel met wat mosselen en schuim van mosselen. Onder de rogvleugel wat kimchi, zeer zacht van smaak met een piepklein pepertje erin en naast de rogvleugel een quenelle venkelpuree. Een goed gerecht, hoewel ik het jammer vond dat de delicate rogvleugel het wat verloor van de rest van de smaken.

De lekkerste wijn van deze middag – wat mij betreft – kwam nu in het glas: een Vintage Secret van McPherson Wines, 2013, Chardonnay. Het gerecht was gepocheerde tongscharfilet met aardappelmousseline. Op het bord allereerst de zeer zalvige aardappelmousseline met snijboontjes. Erop de keurig gepocheerde tongscharfilet. Op de vis lagen dan weer de reepjes zoetzure rettich en het geheel werd afgedekt door een werkelijk uitstekende, licht zurige, Hollandaisesaus met erop wat gefrituurde schijfjes truffelaardappel. Een uitstekend gerecht dit.

De rode wijn was een GranTrio, Rosso Salento, een blend van Primitivo, Negroamaro en Malvasia Nero, di Feudi San Marzano, 2013. Een behoorlijk stevige wijn. Het gerecht was gestoofde ossenstaart. Op het bord een pakketje gemaakt van filodeeg, waarin de heerlijke, zeer malse ossenstaart zat. Erbij wat truffel, wat knolselderij, roze polenta met kweepeer, rode witlof (gekleurd met biet), een pureetje van pastinaak met vadouvan, wat crème van rode biet en een saus met cichorei. Ook dit was een prima gerecht. Mooi op smaak, leuke componenten bij elkaar en de cichorei, die licht naar koffie smaakte gaf een erg leuk accent aan het hele gerecht.

Bij het dessert liepen onze wegen uiteen. Een der tafelgenoten had op de website – waarop nog het oude menu stond, toevallig ging op deze dag het nieuwe menu in – een gerechtje zien staan wat hij heel graag zou willen proeven. Overleg met de keuken leerde dat dat mogelijk was, dus zowel hij als ik kozen als dessert voor dat gerecht. De andere tafelgenoot bleef bij het originele dessert van het menu.  Bij ons dessert kregen we een glas Vin Santo del Chianti, Tenuta Il Faggeto.  Ons dessert, Munster met foie gras, kwam in een diep bord. Onderop allereerst een stukje getoaste brioche, lekker! Verder een quenelle sorbet van Granny Smith, ook erg lekker en heerlijk fris en tot slot een cilinder foie gras met eromheen Munster, die was gekarameliseerd met wat rietsuiker. Geweldig lekker vonden we het. Heerlijke smaken en erg leuk dat het toch nog mogelijk was om dit dessert te krijgen. Er werd ook niets extra’s voor gerekend, erg attent.

Bij de espresso voor de heren en groene thee voor mij kwam nog een pot met huisgemaakte pepermunt (helaas was de deksel van de pot, net zoals mijn houten bakje van de amuse niet helemaal proper…) en per persoon een plateautje met drie heerlijke friandises.

Na het betalen van de vriendelijke rekening liepen we via de lounge richting de uitgang. Nadat we een hand hadden gekregen van de chefkok kregen we ook nog een attentie mee: een banaan/zwarte peper/ olijfolie cakeje, inclusief het recept. Zeer attent en vriendelijk en dat kenschetst de hele sfeer in het restaurant: attent, vriendelijk, fijne gerechten, leuke wijnen, goede bediening, kortom: genieten en een aanrader!

© Carla van Schelven

Yama in Rotterdam

Op 24 september gingen we met de zonen ‘s avonds naar Yama in Rotterdam. We vierden er zowel mijn verjaardag, als de verjaardag van onze oudste zoon, die de 29e jarig is. Op die dag zouden we namelijk al heel vroeg in de auto stappen om hem via een leuke stop in Beieren naar Innsbruck te verhuizen, waar hij binnen een maand of vijf een tweede master zal gaan halen. Onze gezamenlijke verjaardagen zouden we dan het komende weekend voor vrienden en familie vieren.

De opstelling van de tafels bij Yama was wat anders dan de vorige keer, waarschijnlijk vanwege het aantal gasten stonden de tafels nu haaks op de counter, zodat er voor iedereen goed zicht op de keuken was. Chef Hiroaki Yamamoto, die ik kortweg chef Yama zal noemen stond samen met zijn rechterhand al allerlei heerlijkheden klaar te maken. De kaart is nog hetzelfde, bij reserveren geef je aan welk menu je wenst, zodat daar met de inkoop rekening kan worden gehouden. Voor details: zie website.

Na een hartelijk welkom kregen we een vierpersoonstafel en namen we een aperitief. Een sake, Tsuru Ume Suppai, uit de omgeving van Osaka. Een fijne zachte bloemige sake. Erbij vrijwel direct een amuse. Een bakje en een glaasje. In het bakje een salade van spinazie met enoki en aardappelchips en een geweldig lekker sausje, werkelijk heerlijk. In het glaasje wat zalm die licht aan het garen was in wat limoensaus met iets pittigs en erbij wat ui, peper en rijstnoedels. Ook nog wat limoenblad als cressje erop zag en proefde ik. Ook dit was erg lekker. Een fijn begin weer!

Vervolgens verscheen er voor elk van ons een theepotje. In het theepotje een zeer krachtige bouillon met erin paté van paddestoel en garnaal, stukjes garnaal en wat stukjes kip. In al zijn simpelheid een absoluut heerlijk gerechtje. Krachtige bouillon, heerlijke vulling! Nadat we de vulling eruit gegeten hadden, schonken we de bouillon in het bijgeleverde schaaltje en dronken dat heerlijk op. 

De volgende sake was een Honshu Ichi, volgens de vriendelijke bediening een bijzondere sake en dat waren we helemaal met haar eens.

Erbij een voor ons bekend gerechtje, voor de zonen, die er voor het eerst waren natuurlijk niet. Beefsashimi met kruiden en diverse groenten, waaronder radijs en tomaat, verder bloemetjes van borago, Oost-Indische kers en diverse Japanse bloemetjes. In een schaaltje erbij een dipsaus met yuzupeper. Het vlees was botermals en de dipsaus was heerlijk. Lekker pittig. De bloemetjes en groenten waren er heerlijk fris bij en wederom waren we meer dan tevreden.

We gingen verder met een Mutemuka sake, ook erg lekker, weer heel anders, deze had een licht rokerige smaak. Hierbij kwam een opzienbarend gerecht. We kregen namelijk een halve gebakken aubergine met erin eendenvlees, lotuschips, vijf, chips van kippenhuid, zijdetofu en een saus die mij deed denken aan hoisinsaus, alleen was deze stukken lekkerder. Het opzienbarende aan dit uitstekende gerecht was de aubergine. Het ‘vlees’ van de aubergine was heel zacht geworden en leek op halfzacht fruit en paste werkelijk perfect bij de uitstekend gegaarde eend. Ook de presentatie was – natuurlijk – een plaatje. Maar de aubergine en de combinatie met de eend op deze manier is fantastisch. We lepelden de aubergine uit de schil en aten het samen met de eend en  overige onderdelen op. Zeer gebalanceerd allemaal. 

Bij het volgende gerecht kwam een Junmai Ginjo sake. Een mooie frisse sake. Het gerecht was Gillardeau oester met ponzu, soja en jelly van yuzu. Erbij ook nog rauwe coquille met krabvlees, twee soorten radijs, wakamé en komkommer.  De oester was werkelijk fantastisch in combinatie met de ponzu, soja en de yuzu, heerlijk! De coquilles lagen op flinterdunne plakjes komkommer, je kon ze nauwelijks zien zo dun, waarop dan de plakjes coquille lagen, de radijs en de yuzu jelly. De wakamé gaf een fijne zilte toets aan het gerecht. Ook dit vonden we fantastisch lekker.

Waarmee we helaas al aan de laatste gang, de sushi, toe waren gekomen. Een Nabeshima (Dai) Ginjo sake begeleidde de heerlijk verse sushi. Ik herinner me sushi met zalm, met tonijnbuik, met omelet. Erbij heerlijk ingemaakte gember en een dipsaus en waren zeer tevreden. Het aanbod om nog wat meer sushi te maken moesten we helaas afslaan, we waren zeer voldaan en het was allemaal geweldig lekker.

Het kommetje misosoep wat werd geserveerd naast de sushi vonden we ook al erg lekker en we wilden daarna nog wel wat koffie en thee. Daarbij kwam een schaaltje met erin een stukje cheesecake van groene thee met framboos en een krokantje. Ook dit was weer verfijning ten top en bijzonder lekker.

We hebben weer uitstekend gegeten, heerlijke smaken, prachtige gerechten, prettig licht. Heerlijke sake ook, zeer vriendelijke bediening, kortom: grote tevredenheid. Tot de volgende keer!

© Carla van Schelven

Joelia in Rotterdam

Met flinke vertraging checkten we uiteindelijk in bij het hotel en nadat we ons nogal haastig hadden klaargemaakt liepen we de lobby door naar het restaurant. Joelia was ons doel deze avond. Ik was benieuwd hoe het zou zijn. Over de inrichting is al veel geschreven en gezegd, het is een wel geestige Rotterdamse blingblinginrichting wat mij betreft. Ronde en vierkante tafels gemaakt van verschillend hout, andere motieven en flink glanzend afgelakt, geen linnen op tafel, wel stoffen servetten gelukkig. Helaas krijg je dus natte kringen van de waterglazen en dat vind ik jammer. Puntje van kritiek: de tafels worden na gebruik afgedaan met een vaatdoekje. Ik begrijp natuurlijk best dat de tafels moeten worden schoongemaakt, maar ik vond het eigenlijk nogal goedkoop staan. Ook over de kleding van de zwarte (hier meer de groene) brigade is al her en der geschreven, ik beperk me tot zwijgen.

We kregen een leuk vierkant tafeltje voor twee in een hoek van het restaurant. Voorzover ik heb kunnen zien bestaat het restaurant uit drie delen. In het midden een grote bar met loungebanken en hoge stoelen langs de ramen waar je wat kunt drinken en kunt knabbelen (er is een knabbelkaart (bites genaamd natuurlijk), die ook op de tafels in het restaurant staat, want dan kun je iets bestellen voor bij het aperitief. Vrij kostbaar overigens deze knabbelkaart vond ik, zeker als aperitiefhapje, ondanks dat het veelal gerechtjes zijn om te delen). Rechts en links van het midden, afgescheiden via een behoorlijk open gouden wand de restaurantgedeelten. In ons deel een tafeltje of acht, ik denk in het andere deel ook.  Leuk gedecoreerd met een houten wand en her en der mooie bloemstukken. Op tafel een landelijk aandoend bloemetje. Tot zover de inrichting. Voor de menumogelijkheden verwijs ik naar de website, daar staat alles duidelijk genoemd.

Een Cava wilde echtgenoot. Dat werd er eentje van Simonsig, een vonkelwijn dus, Kaapse Vonkel 2013. Ik wilde graag een gin en tonic en dat werd een Nolet gin, ingeschonken in een longdrinkglas met een Fever Tree Tonic. Erg weinig gin, dus eigenlijk dronk ik vooral tonic, wat dan weer jammer is.

Erbij in een mini Yorkshire Puddingplateautje voor elk  twee soesjes. Eentje met kaas en eentje met pompoen en pompoenpit. Droog en nogal gewoontjes.

Brood kwam op tafel, bruin en wittig met erbij de keus uit twee olijfolieën. Een Au en een Venta del Baron. We kozen allebei een andere en echtgenoot was te spreken over beide olieën, met de aantekening dat bruin brood wat hem betreft niet geschikt is voor olie.

We bekeken de wijnkaart, die is opgedeeld in wijnen per prijsklasse (35, 45, 60 en 75 en dan een heleboel pagina’s met wijnen die naar alle waarschijnlijkheid zijn meegekomen van De Zwethheul en die nog de prijzen van een **restaurant hebben. Erg duur dus voor een restaurant zonder een ster. Wij kozen een witte wijn, een Chateau Mont-Rédon, Lirac, Rhône 2013, een blend van Clairette, Grenache Blanc, Roussanne en Viognier en die beviel ons uitstekend. Als ik het me goed herinner 45 euro. Na overleg met de zwarte brigade (ik weet niet of er hier een sommelier is, als zodanig is hij in ieder geval niet herkenbaar) besloten we tot een rode Zweigelt van Kurt Angerer (ik ben fan van zijn wijnen en ook nog eens erg dol op Pinot Noir, dus twee vliegen in één klap), Barrique, Kamptal 2012. Een fijne wijn voor dezelfde prijs als de witte.  Een karaf ijswater kregen we ook, pluspuntje wat mij betreft.

Waarmee we begonnen met het eerste gerecht.  Octopus / Inktvis / Strandkrabben. Op een bijzonder klein glazen, rechthoekig bordje verscheen het gerecht. Octopus dus, verschillende bereidingen van cashewnoot, waaronder spongecake, inktvis en een saus van strandkrabben met vadouvan, zo luidde de uitleg. Verder op het bordje taaie krokantje van inkt, zoetzure radijs, pompoen, poeder van zwarte olijf, watermeloenstukjes en wat toefjes crème fraîche. Uiteraard afgewerkt met wat groen. Ik moet zeggen dat ik het een zeer aardig gerecht vond. Goede smaken, goede bereiding van de octopus en de inktvis en de saus van de strandkrabben had een fijne diepte. Aan de presentatie op het bordje moet ik wennen.

We gingen door met het tweede gerecht. Tosti / Paling / Makreel. Een gerecht in tweeën. Op eenzelfde glazen bordje als bij het eerste gerecht een zeer luchtige tosti gevuld met makreel en op het flinterdunne deeg een stuk gerookte paling. Erg lekker, de smaken goed herkenbaar en ze pasten prima bij elkaar. In een schaaltje ernaast homemade ‘ketchup’, zoals men het presenteerde, wat bestond uit een tomatensabayon, een krokantje van tomaat, chutney van tomaat en een half kerstomaatje. Lekker fris en leuk gedaan!

Het derde gerecht, Sparerib / Rode biet / Iberico, kwam op een vergelijkbaar bordje. Op het bord diverse structuren (ja, pardon, zo werd het gepresenteerd) van biet (gedroogd, krokant etc.) met een salade van bulgur, krokantje van sparerib, ijs van biet, chorizo en sparerib. Aan tafel werd er nog wat 15 jaar oude balsamico overheen gesprenkeld. Verder troffen we nog wat radijs, kruim van sparerib en kruim van biet aan. Ook dit gerecht was smakelijk. De combinatie sparerib – gelukkig zonder bot, want ik heb een hekel aan kluiven – biet en chorizo is mooi gevonden en werkt ook uitstekend.

Het hoofdgerecht werd gepresenteerd op een wat bekender bord. Het bestond uit Entrecôte / Knoflook / Stengel groenten. We kregen drie stukjes perfect klaargemaakte Black Angus entrecôte, schitterend hoog op smaak en zeer mals. Op het vlees rolletjes gemaakt van rettich gevuld met diverse groenten, de stengelgroenten neem ik aan. Ook die rolletjes waren erg lekker, mooie beetgare groenten. Op de rolletjes nog een stukje rauwe entrecôte, ook zeer mals. Ernaast lag wat lekkere pompoencrème en een toefje crème van rettich. Aan de andere kant lag een rondje zeer ingekookte jus, zeer hoog op smaak en ook erg smakelijk. Een goed gerecht dus.

We besloten een van de desserts te wisselen voor een kaasbordje, een wagen heeft men hier blijkbaar niet. We kregen de volgende kaasjes: Kobunder, Rade Jutter, Brillat Savarin, Remeker Savarin en Bastiaans Blauw (met dank aan de maître die me onder andere de namen van de kaasjes heeft gemaild). Erbij een sneetje getoast brioche en wat appelstroop. Op zich waren de kaasjes lekker, ik vond ze persoonlijk aan de jonge kant, maar ze waren wel goed geaffineerd.

Als dessert kreeg echtgenoot  Appel / Muscovado / Amandel en dat betrof een stukje Granny Smith appel, wat 24 uur op lage temperatuur was gegaard, mousse van amandel en appel en ijs van muscovado. Hij was tevreden.

Ik kreeg de “Bread & Butter” pudding. Gepresenteerd op een houten plankje met uitsparingen kreeg ik van links naar rechts ingezuurde krentjes, vanillesaus, gezoete hazelnoot, de broodpudding en ijs van boterbabbelaar en ik kon dat naar eigen inzicht met elkaar mengen. Op het ijs na heb ik alles gemengd en dat leverde een heerlijke bread&butterpudding op. Het ijs was trouwens ook geweldig lekker, een stevige smaak van boterbabbelaars had het en dat is heerlijk.

De chef kwam uit zijn keuken met een heuse ijswagen. In de ijswagen warme wafeltjes en twee soorten ijs. Vanille-ijs of appelsorbet met limoen en basilicum. Allebei besloten we tot de appelsorbet. In een zwart  bakje kregen we vervolgens een heerlijk warm wafeltje, zeer luchtig, met erop een quenelle appelsorbet, waarin duidelijk ook limoen en basilicum te proeven was. Lekker en leuk!

Net als bij &Samhoud Places heeft men hier thee in die leuke blikjes en na een uitgebreide toelichting koos ik voor de Milky Oolong thee. Echtgenoot bleef bij zijn geliefde espresso. Bij de espresso en de thee kwamen nog friandises. Leuk gepresenteerd samen met een mooie roos. Een marshmallow, een financier en een shotje met fruit. Alle drie lekker en een leuke afsluiting.

We tekenden de bon af en verlieten tevreden Joelia. Heerlijk eten hier!

© Carla van Schelven