Sensing in Parijs

Op onze middelste verblijfsdag in Parijs had ik een lunch gepland bij Sensing. Het restaurant wat onder de vlag van Guy Martin kookt. Na onze geweldige ervaring bij Pierre Gagnaire vorig jaar (die mojito van hem vergeet ik nooit meer!) had ik dit jaar besloten het wat simpeler te houden, gewoon om eens wat breder rond te kijken ook.

Op deze aardige dag namen we dus de metro naar Vavin, sloegen 2 hoeken om en liepen de straat waar we moesten zijn in. Een behoorlijk onopvallend restaurant eigenlijk.

De ontvangst door de twee dienstdoende heren was allercorrectst.  We kregen een rechthoekige tafel beneden (twee op de bank, 1 op een stoel) (het restaurant bestaat uit 2 verdiepingen) met zicht op de entree en op de rest van het restaurant. Hoofdkleuren wit, grijs en pruim. Voor een indruk verwijs ik naar de website. Slechts 3 andere tafeltjes stonden er, waarvan er nog 2 bezet raakten direct na onze binnenkomst. Om de hoek stonden nog wat tafels, in paars (pruim) pluche, zo ook boven waren er nog een flink aantal tafels. Op de muur tegenover ons was een videovoorstelling van allerlei rustige beelden. Gelukkig niet opdringerig en dat is knap, want beeldmateriaal heeft de neiging om ieders aandacht te trekken de hele tijd.

We begonnen met een glaasje champagne. Rosxc3xa9 voor Ole (16.00) en gewoon blank (14.00) voor ons. M&Ch. hier, gewoon lekker dus.

De kaart is hier prettig overzichtelijk.

Een formule xe2x80x98comme je veuxxe2x80x99 voor 25 euro, dan kies je uit de aangeboden gerechten een voorgerecht en een hoofdgerecht of een hoofdgerecht en een dessert. Per gang kun je uit 2 gerechten kiezen. Het snacking-gedeelte overigens, waar ze min of meer bekend om zijn, kregen wij deze middag niet te zien. Niet op de kaart, niet op een andere manier aangekondigd.

Een lunchmenu (waarvoor we kwamen) voor 55 euro, inclusief water, wijn, koffie en/of thee en een degustatiemenu voor 95 euro, met wijnarrangement 140 euro. En dan natuurlijk nog de kaart zelf.  Voorgerechten rond de 23 euro, visgerechten rond de 34 euro, vleesgerechten ca. 36 euro, kaas 13 euro en dessertjes ca. 14 euro.  Niet goedkoop dus, wat verwachtingen schept uiteraard.

Water kwam, weer eens dat laffe Evian helaas, broodjes konden we kiezen en opmerkelijk voor la France: een geweldige plak roomboter. Lang geleden dat ik zulke lekkere boter geproefd heb. Behoorlijk zout, maar dat vind ik nu eenmaal lekker af en toe.

We namen dus het lunchmenu. Omdat we met zijn drietjes alle gerechten hadden, noem ik alleen de gerechten en som niet de kaart op.

De wijnen zijn me eerlijk gezegd ontschoten, maar ik meen dat het heel aardige Languedoc wijnen waren. De witte wijn beviel me in ieder geval uitstekend.

Ole en ik hadden gekozen voor de Tourteau en carapace et ecume.   Krab dus. In de krabschaal troffen we ongelofelijke hoeveelheden krabvlees (uit elkaar gehaald) aan, met daaromheen als het ware behoorlijk stevig schuim met een mooie krabsmaak. Eronder o.a. het zwarte zout wat ik laatst ook al zag bij De Bokkedoorns.

Echtgenoot had de Foie gras en mille feuilles, magret de canard fume et endives. Een tompouce dus met eendenlever, gerookte eendenborst en salades.   Een plaatje om te zien en erg lekker allemaal volgens hem. 

Ole had trek in vlees en kreeg als hoofdgerecht de Boeuf de Salers,   risotto de charlotte et pied bleu en vond een ongelofelijke hoeveelheid mooi rood vlees op zijn bord, met daarbij in een grote paddestoel blokjes aardappel (de charlotte), gegarneerd met grote hoeveelheden peterselie. Erg lekker wederom.

Wij hadden trek in vis en kregen de Thon et foie gras, petit pois en menthe, oeuf de hareng.   Maar liefst 4 prachtige stukken tonijn troffen we aan, met in het midden een heerlijk rondje ganzenlever. Erbij erwtjes met munt en dat alles was gegarneerd met haringkuit. Erg lekker en een erg leuke combinatie ook.

Ole had nog wel trek in wat zoetigs en kreeg Le chocolat passion.  Twee mooie stukjes halfbevroren chocoladecake met erbij sorbet van passiefruit. In al zijn simpelheid gewoon erg lekker. Wij hadden trek in kaas en kregen een bordje met drie mooie kaasjes met wat brood erbij en een zoetige toets in de vorm van een confiture van abrikoos. En het kleine slaatje wat onze zuiderburen er altijd bij doen. Lekker!

We sloten af met goede espresso met wat bonbonnetjes en behoorlijk tevreden verlieten we dit aangename restaurant.

Ze Kitchen Galerie in Parijs

Op deze eerste volledige dag van ons verblijf in Parijs (nou ja, dat klopt niet helemaal, het was de tweede dag, maar op maandag waren we nog een tijd bezig geweest op het Gare du Nord om Maurits en zijn vrienden te vermaken, die op doorreis waren naar de Bourgogne)stortregende het. Op dinsdag zijn van oudsher de musea in Frankrijk gesloten, maar op deze dag was het Musee Orsay wel open. Dat wisten meer mensen, dus er stond een rij waar je niet overheen kon kijken. Dat is niet prettig. Zowel buiten niet als binnen niet, ik haat kunstkijken met 3 miljoen anderen. Musee Orsay skipten we dus. Eerst maar eens koffie dan. Via een natte wandeling langs het Louvre en aanverwante lolligheden liepen we weer terug naar de Rue des Grands Augustines, naar het eerder door me gereserveerde restaurant. Ik ben even kwijt waarom ik nu juist dit restaurant had gekozen, maar dat maakt niet echt uit verder.     Ze Kitchen Galerie dus.

Een atelier-galerie-restaurant, zo noemt het zichzelf. Prop- en propvol was het er. Veel kunst aan de muur, een open keuken met 5 koks, banken langs de muren, ronde tafels, vierkante tafels etc. etc. Onze tafel was niet eens heel krap. We zaten achterin, met zicht op het hele restaurant en op de open keuken, leuk!

Op tafel een soort boeklonplastic met witte vierkantjes, gewoon op de houten tafelbladen. Dat gaf een leuk effect.

We begonnen met een glaasje champagne. Taittinger hier. Op de kaart genoemd als een coupe, maar het was een veredeld sherryglas. 15 euro! Te duur dusxe2x80xa6. Voor Ole een Cola. Een fles Evian voor maar liefst 6.30 zo zag ik later kwam op tafel, zo ook brood. Het brood stond niet op de rekeningxe2x80xa6.

We bekeken de kaarten en waren vrij snel klaar: het volledige menu (je kunt hier nl. kiezen tussen entree en dessert, hoofdgerecht en dessert of voorgerecht, alleen hoofdgerecht of  alledrie. Dat laatste deden wij dus. Erbij een fles van mijn favoriete Pacherenc du Vic Bilh, hier slechts 27.00! Wel van een jonger jaar dan we gewend zijn, maar lekker genoeg. Uit een van de nieuwe wijngaarden van Alain Brumont volgens mij, maar dat moet ik nog even checken.

Ole begon met   de Torre Annunziata, Poulpe&Artichaut, condiment piperade xe2x80″ gingembre en kreeg megapastaschelpjes met groentjes, inktvis, artisjok en een heerlijke schuimende kerrie/gembersaus. Hij was erg tevreden.

Echtgenoot en ik starten met de Ravioli de volaille&crevette, bouillon dxe2x80x99un curry Thai. Een ravioli (leek meer op een Vietnamese nem trouwens, zo dun was het deeg) gevuld met gevogelte en garnaaltjes in een dikke, schuimige bouillon van gevogelte met kokos en een rendangsmaakje     Dat rendangsmaakje kwam door flink wat krokante frutsels, ik vermoed uitgebakken spek in een Indisch kruidje. Ook proefde ik nog iets heel frissigs, maar dat kan van het citroenblad zijn gekomen. Een erg lekker gerecht.

Het werd iets rustiger in het restaurant, wat prettig was, want het geroezemoes groeide soms uit tot gewoon herrie.

Als hoofdgerecht had Ole na consultatie gekozen voor Le Marche.  Zeewolf op aardappel met citronel (blijkbaar nieuw in Parijs, want in allerlei restaurants kwamen we opeens de term citronel tegen, citroengras dus); erbij puree met een peterselie/koriandersmoothie. Een beetje vreemd, zo zei Ole, een beetje Rivella. Maar wel lekker. Ik mocht een stukje proeven en ik vond het erg lekker, wederom relatief klassiek met een flinke Oosterse toets.

Voor echtgenoot verscheen de Pigeon grille-laque, jus xe2x80x98teryiaki/rhubarbexe2x80x99.    Een gegrild en gelakt stukje borst van de duif, een gekarameliseerd dijbeentje, zoete jus met een zure rabarbertoets, een rolletje foie gras van eens en in de jus nog wat sjalotjes. Een gewoon lekker gerecht.

Ikzelf kreeg de Lapereau xe2x80x98grillexe2x80x99&xe2x80x99Keftaxe2x80x99, jus et pistou Thai.    Een stukje schouder van het konijn, heel zacht gegrild, een stukje achterdij met een wasabitoets erop (helaas), een bitterbal (de kefta) die erg lekker was en allerlei groentjes (erwtjes, bosui, boontjes) met kokos en pistou met een Thais tintje. Lekker, lekker!

Als dessert hadden beide mannen de Cake goyave-gingembre, milkshake ananas, sorbet banane.    Een cakeje dus met guave en gember, een milkshakeje van ananas met kokos en een ontzettend lekkere, knalgele quenelle bananensorbet. Eronder nog wat koekkrokantjes en ze waren diep tevreden.

Ik had gekozen voor de Rhubarbe, jus fraise xe2x80″ kumquat, sorbet xe2x80x98fyordxe2x80x99-fraise    en kreeg een rechthoek rabarber (lekker!) met op hoeken en in het midden een plakje, zoals zo vaak taaie xe2x80″ kumquat, een sorbet van aardbeien met een heerlijk volle smaak en wat aardbeiensaus. Ook lekker.

We sloten af met goede koffie en verlieten diep in de middag Ze Kitchen Galerie. Een leuke ervaring, weer eens iets anders in Parijs wat mij betreft.

Bofinger in Parijs

Bofinger opnieuw. Op deze heel aardige dag (qua weer bedoel ik, de dagen ervoor was het op zijn zachtst gezegd nogal regenachtig) wandelden we ons appartement uit, nu richting het zuidwesten. We liepen langs de Arena , langs de grote Moskee van Parijs (prachtig!) en door de Jardin des Plantes, over een van de vele Seine-bruggen, langs het begin (of het eind, het is maar hoe je het bekijkt) van het Canal St. Martin naar Bastille. In het zijstraatje, wat inmiddels geheel Bofinger (Petit Bofinger, ook niet te versmaden trouwens, twee afhaaldingen (oesters in alle soorten en maten!) is,  doken we de Brasserie in. Zomaar op deze 1 mei, onze laatste volledige dag hier. Het was uiteraard druk op straat, niet in het minst door de vele verkopers met Lelietjes van Dalen. Bij binnenkomst was de ontvangst vriendelijk. Er was op de bovenverdieping nog een tafel voor ons vrij en wederom hadden we geluk: een ruime tafel! Als aardige geste kreeg ik een bosje lelietjes (iedere vrouw die deze dag bij Bofinger  binnenkwam) en we liepen de trap op.

Volledig gevuld waren alle zalen, dus we hadden echt geluk.

De kaarten werden ons overhandigd en we waren vrij snel klaar. We kozen niet de speciale 1 mei gerechten, we namen het menu. Inmiddels in prijs verlaagd (!) naar 31.50, maar dan nu zonder boissons. No problem.

Ole koos voor de terrine van rog en voor de eendenborst, echtgenoot en ik waren eensgezind over de oesters  als voorgerecht, als hoofdgerecht koos hij voor de dorade en ik het stoofpotje van kalfsvlees.

Ik kan uiterst kort zijn: we hebben gesmuld. Alles was heel gewoon prima in orde, gewoon lekker, normaal van portie. Brasserie-eten, zoals brasserie-eten hoort te zijn. En nu eens niet aan zoxe2x80x99n lullig tafeltje, maar we konden gewoon zitten. De terrine van Ole was trouwens heerlijk! Ik mocht een stukje proeven en kreeg bijna spijt. De oesters waren picobello, erbij natuurlijk de vinaigrette met sjalotjes, sneetjes brood en boter. Behalve prima eendenborst vond Ole ook nog een torentje aardappelpuree op zijn bord, gevuld met paddestoelen. Hij vond het heerlijk allemaal. Echtgenoot vond het sausje bij zijn vis geweldig en gaat pogingen doen het na te maken, maar volgens mij staat het recept gewoon in de Larousse en ik was zeer te spreken over mijn kalfsvlees . Een enorme portie trouwens! Erbij dronken we dezelfde Condrieu als de vorige keer, die voor dezelfde prijs op de kaart staat. Heerlijk, heerlijk!

Als dessert koos Ole voor het taartje van abrikozen en kreeg een uitermate flink taartje voorgeschoteld wat hij heerlijk vond. Echtgenoot en ik kozen voor de fromage blanc, hij met fijne kruiden, ik met rood fruit en weer waren we heel gewoon tevreden.

Een goede koffie sloot deze eenvoudige, doch zeer smakelijke maaltijd op deze 1 mei in Parijs af.

Om gewoon telkens naar terug te keren, ik schreef het al eerder…..