De Hermitage in Rijsoord

Een hele tijd geleden kwam er een mail binnen van De Hermitage, waarin onder andere hun geplande activiteiten voor het najaar vermeld werden. Daarin werd gesproken over een xe2x80x98oester en parelavondxe2x80x99. Omdat onze agendaxe2x80x99s, zeker in het najaar, afgrijselijk vol zijn heb ik destijds maar direct gebeld met de vraag of de datum al bekend was. Dat was niet het geval, maar ook de datum zou per mail bekend gemaakt worden. Toen de mail dus binnenkwam heb ik direct gebeld om te reserveren. Tot mijn verbazing stonden we al bij de reserveringen. Aan de ene kant vind ik dat vreselijk attent, aan de andere kant weet ik niet precies wat ik ervan moet denken, want stel nu dat we niet zouden hebben gekund, dan was het niet bij me opgekomen, omdat ik het nl. helemaal niet verwacht had dat we op de lijst zouden staan, om af te bellen. Maar goed, de reservering stond en dat was prima.

We werden deze vrijdagavond tussen 19.00 en 19.30 verwacht. De avond zou in het teken staan van de oester en wat hij produceert, nl. parels. Een professional, Peter Groeneboom, zou ons in het kort iets vertellen over het fenomeen en er zou veel te zien zijn aan parels in allerlei verschijningsvormen en toepassingen in sieraden. Ook mevrouw Erna van der Jagt zou aanwezig zijn om ons op de hoogte te brengen van de laatste hoedencouture.

Een passend menu xc3 69 xe2x82xac, het Menu des Perles zou geserveerd worden, een bijpassend wijnarrangement zou op 30 xe2x82xac komen.
Vol verwachting klopten onze harten…..

De ontvangst was zoals altijd correct en vriendelijk. Een prettige ronde tafel in het niet geheel gevulde restaurant werd ons aangeboden en we begonnen met wat glazen champagne. Moxc3xabt et Chandon hier en in orde. Erbij wat knabbels.
Op een stokje een koekje van maxc3xafs met popcorn en een xe2x80x98taartjexe2x80x99 van knolselderij, omhuld met witte wijngelei met ertussen een pasta van macadamianootjes.
Bepaald niet opzienbarend deze knabbels, ik heb ze hier wel beter gegeten.
Brood, boter, olijfolie, biologische uit Val Paradiso, zout, peper en ijswater kwam op tafel. Bubbelwater voor echtgenoot en de eerste wijn werd ingeschonken.

Ik ben vergeten de wijnen op te schrijven en ook om ernaar te vragen, onze humeuren zakten in de loop van de avond behoorlijk in helaas. Maar de wijnen waren prima in orde allemaal en er werd ook prettig bijgeschonken.
Bij de amuse overigens dronken we gewoon nog een glaasje champagne, want het ging om wilde oester en platte oester, beide kort verwarmd met een lichte saus met aromaxe2x80x99s van gemberwortel en citroengras.
Nu ben ik een liefhebber van oester puur, maar deze oesters, een ballon en een creuse waren heerlijk. Een mooi begin.

We vervolgden met het eerste voorgerecht, taartje van Alaska King Krab met gebakken langoustine, sabayon van witbier en yuzu.

Een mooi rondje – het taartje dus – van een salade met de krab (waarom toch altijd een salade en nooit eens stukken krab?), die lekker was, maar niet hemelbestormend. Waarmee ik bedoel dat die salade altijd overal hetzelfde is helaas. De langoustine was perfect en erg lekker en ook het sausje, de sabayon was mooi op smaak. Al met al toch een fijn gerecht.

Het tweede voorgerecht, geroosterde tarbot met coquille Saint Jacques en vinaigrette van aceto balsamico en rode biet, kon me meer bekoren.
Werkelijk perfecte tarbot en coquilles met een heerlijke vinaigrette ondanks de aceto balsamico en heerlijke groentjes erbij en eronder. Echt erg lekker.

Hierna volgde een helaas nogal saaie uiteenzetting over alle oestersoorten en schelpen, die we allemaal mochten bevoelen, waardoor mij eerlijk gezegd de lust om bij de sieraden te gaan kijken werd ontnomen.
We vervolgden het menu met een klassieker van De Hermitage, waar ik helemaal dol op ben. De truffelrisotto met paddestoelen en truffelsaus.

In een eerdere recensie ben ik hier al lyrisch over geweest en ook nu vond ik het weer geweldig lekker. Tot en met de groene asperge die erop bovenop lag toe. Echt een gerechtje om voor om te rijden vind ik dit.

We vervolgden met een toelichting van de mevrouw van de hoeden, die behoorlijk interessant was. Ik hou wel van hoeden en ze had bijzonder leuke exemplaren bij zich. Ook de techniek van het maken was interessant. Leuk dus!

Het hoofdgerecht van deze avond was luchtgedroogde en gebraden ossenhaas van het Simmenthaler rund met vadouvansaus.
Ik ben helaas vergeten een foto van het gerecht te maken, maar het zag er prachtig uit. Twee mooie plakken ossenhaas met een heerlijke saus (iedereen weet tegenwoordig wel wat vadouvan is dus dat ga ik niet toelichten) met erbij wat groentjes. Ook alweer een uitstekend gerecht. Het Simmenthaler rund is beter bekend als de Milkakoe trouwens. Alleen niet lila…..

We sloten af met een chocoladetaartje met verveinesorbet, ananascompote en xe2x80x98parelsxe2x80x99.
Een aardig dessert, maar niet meer dan dat.

Uiteraard wel leuk bedacht, gezien het thema van de avond.

Koffie wilden we niet meer en na het betalen van de rekening verlieten we dit gastvrije restaurant. Of dit soort thema-avonden aan ons besteed is, weet ik eerlijk gezegd niet. Wat ik wel weet, is dat hier uitstekend wordt gekookt.

De Zwethheul in Schipluiden

Op deze zaterdagavond van het jaarlijkse werkgroepweekend gingen we naar De Zwethheul. Een geheel verbouwde Zwethheul, van binnen dan. Terracottatinten, krukken, bankjes, hout en een lange bar vormen tegenwoordig de lounge. Aan de entree is weinig veranderd. Hoe het restaurant er nu uitziet weet ik niet, maar ook daar waren de kleurstellingen warmer dan voorheen. In de serre waar ons gezelschap de maaltijd zou gebruiken was voorzover ik kon zien alleen de vloerbedekking veranderd en uiteraard, maar dat was al eerder gebeurd, de raamdecoratie.
We begonnen met een aperitief in de lounge, voor de meesten van ons een witte wijn, voor een enkeling een glaasje champagne. Moxc3xabt et Chandon volgens mij.
Er bij wat knabbels. Of zoals men het hier noemt: Westlandse groentegarnituren. Een glaasje met miniworteltjes en een prettig zoutje onderin, een glaasje met julienne van bleekselderij, een glaasje met groene aspergepunten met een crxc3xa8metje van het xc3xa9xc3xa9n of het ander, nog een glaasje met gemarineerde schijfjes radijs aan een stokje en tot slot een glaasje met diverse chipjes, o.a. van chorizo en iemand meende ook biet te proeven. Leuk om mee te beginnen. Het worteltje vond ik het geestigst.
Erna in een puntzakje een gepaneerde xe2x80x98visstickxe2x80x99 van tong met onderin een remouladesaus. Lekker en geinig, maar wel lastig te eten.
Tot slot in de lounge een glaasje met een ravioli met tong en truffel in een prettig schuimend sausje. De truffel is mij geheel ontgaan, wat ik niet erg vind, de ravioli vond ik erg lekker.
Aansluitend werden we aan tafel genood in de behoorlijk duistere serre, maar gelukkig heeft men hier dimmers, dus het licht kon op een voor mij normaal niveau gezet worden. Ik zie nu eenmaal graag wat ik eet. Waters, boter en brood waren de hele avond in ruime mate voorhanden.

De eerste wijn, een Vouvray xe2x80x98Les Argilesxe2x80x99 2007, Frankrijk, Franxc3xa7ois Chidaine, Vouvray, werd ingeschonken. Een prettige, lichte wijn, die niet heel veel indruk op me maakte.
We genoten deze avond van het menu Marioxe2x80x99s favorieten.
Dat betekende in ieder geval nog een amuse.
Paling en risotto, citroen en runderbouillon. Op heerlijke risotto met een lichte citroentoets troffen we twee stukjes paling aan, erbij een reepje gekonfijte citroen en de runderbouillon werd er aan tafel bijgeschonken. Een mooi gerechtje, met sterke smaken die elkaar niet wegdrukten, maar wonderwel aanvulden. Erbij nog een kroepoekje van het een of het ander en de toon voor rest van de maaltijd was wat mij betreft gezet.

De Vouvray begeleidde ook het eerste voorgerecht.
Tonijn.

Als tartaar met gebakken nieroogkreeft. Granny Smithappel en romige limoendressing.
Een mooi rondje tonijntartaar afgedekt met ik meen toch echt een plakje zwaardvis, ik kan me nl. niet voorstellen dat dat ook die appel was en erop blijkbaar de nieroogkreeft. Ik zelf zou zweren dat het een langoustine was, maar goed, op het menu staat anders. In die nieroogkreeft/langoustine stond een chipje van Granny Smith (daar wordt je tegenwoordig overal mee doodgegooid tenslotte) en ernaast allerlei piepkleine blokjes van de appel, rauw, als gelei en zelfs gedroogd. Het geheel werd vervolmaakt door de romige limoendressing. Erg lekker was het.
Het tweede gerechtje was schol. Op de graat gebakken, aardappelpuree, spekkruim en dressing van snijbonen.
Een mooi stukje schol troffen we aan, perfect van cuisson. Ernaast een dotje heerlijk romige aardappelpuree met een lange sliert snijboon en daarnaast een crxc3xa8me van snijboon, die hoog op smaak was. Het spekkruim mxc3xa9t vet werd over de vis geschonken en dat was heerlijk.
Erg prettig, een kok, die een beetje vet niet schuwt! Een mooi gerecht vond ik dit, de snijboontoevoegingen vond ik erg leuk en smaakvol.
Erbij trouwens een wijn die ik erg lekker verrassend vond. Een Ox 2006, Domaine Trapet, Alsace. Het is dat het de typische fles was, maar anders zou ik hem nooit als een Elzasser herkend hebben. Een wijn om te onthouden.

We vervolgden met een andere wijn, een Saint Joseph xe2x80x98Le Lombardxe2x80x99 Blanc 2008, Domaine Yves Cuilleron, Saint Joseph. Een wat moeilijkere wijn dit. Ik vond hem erg lekker, maar ik hou ook wel van die Rhonewijnen, maar ik geloof niet dat iedereen er nu zo weg van was.
In ieder geval begeleidde hij de tarbot. Gebakken, puree van witte uien, gepofte sjalot en jus met kappertjes en bosui.
Precies dat troffen we ook aan. De tarbot was perfect, de puree van de uien was lekker, erop nog een reep prei, de jus met de kappertjes en de bosui zat in een apart bakje en desgewenst kon je dat over de vis kiepen. De gepofte sjalot lag ernaast en was ook gewoon lekker. In al zijn eenvoud een uitstekend gerecht.

Het laatste voorgerecht (of tussengerecht, wat men wil) was kreeft.
Zacht gegaard, wortelpuree en sabayon van dragon. Een lief gerechtje met een flink stuk heerlijke kreeft. De wortelpuree was zuigend zacht en de sabayon van dragon was heerlijk. Genieten dus.
Erbij een Riesling xe2x80x98Donatusxe2x80x99 2007, Weingut Kurt Angerer, Kamptal, Oostenrijk. Heerlijke wijn, ze kunnen er toch wat van tegenwoordig in Oostenrijk.

Het hoofdgerecht was kalfshaas.
Gepocheerd , gebakken spek, gepocheerde kalfsmerg, linzen Du Puy en schuimige saus van kalf. Een flinke portie. Precies dat troffen we trouwens ook aan op het bord. Een flink stuk heerlijk gepocheerde kalfshaas, een lange reep gebakken spek, een mergpijpje met de kalfsmerg, eronder de linzen met sjalotten en eroverheen de schuimige saus. Op de foto zie ik nog een rondje van iets, maar ik ben volledig vergeten wat het was. Mocht het me nog te binnen schieten, dan vul ik het alsnog aan.
Erbij een Kunstler 2006, Spxc3xa4tburgunder, Rheingau. Een wijn die ik wel ken en die ik ook erg prettig vind. Hij deed het uitstekend bij het kalf.

Er was nog iets prxc3xa9-desserterigs, maar dat had niemand eigenlijk door, dus dat ging in xc3xa9xc3xa9n ruk door met het dessert.
Het dessert was citroen.
Op verschillende manieren bereid, crxc3xa8me, melksorbet en posset.
Het prxc3xa9-dessertje was iets met mango en een rietje, lekker! Het dessert was inderdaad citroen. Op de posset na, die lastig te vinden was op het volle bord, was alles naar mijn smaak te zuur. De nuance viel geheel weg en mijn mond trok nog net niet samen. Jammer, want een citroendessertje kan zo verfrissend werken tenslotte.
Erbij een glaasje Juranxc3xa7on, vin doux naturel 2005, Domaine de Souch, Juranxc3xa7on, die ik nogal gewoontjes vind eerlijk gezegd.

We sloten af met koffie en friandises en voor enkelen een digestief. Ik probeerde een eau-de-vie de Sapin en die was lekker. Echt zoxe2x80x99n struiken eau-de-vie. Bij de friandises nog heerlijke chocoladelolly’s.
Behoorlijk tevreden verlieten we dit prettige restaurant, het was weer eens verwennerij

De Florijn in Nieuwerbrug

Precies tussen de verjaardagen van mezelf en Maurits in had ik gereserveerd bij een restaurant wat ik helemaal niet kende. Nooit van gehoord zelfs. Een restaurant met een Bib, niet ver van onze woning.
Keurig op tijd reden we het tolbruggetje van Nieuwerbrug over om de auto op het wel wat kleine parkeerplaatsje van het restaurant te parkeren.
De ontvangst in het barachtige gedeelte was vriendelijk en we kregen de enige ronde tafel in de eerste ruimte van het restaurant toegewezen. Altijd prettig een ronde tafel (ik meen dat ik erom gevraagd had, dat doe ik wel vaker), zo ook deze. Wel erg jammer dat hij precies in het midden van het restaurant staat, bij de ingang, dus erg in het loopje. Verder rechthoekige en vierkante tafels. Donker hout, lopers en goede servetten.
Of we een aperitief wensten met als suggestie een Prosecco met vlierbloesemiets. Een aperitief wensten we inderdaad. Echtgenoot wilde wel de Prosecco, maar dan zonder de vlierbloesem, Maurits wilde een biertje – flesjes hier – , Ole een Ice Tea en ikzelf een glaasje witte wijn. De menukaartjes werden ons overhandigd, zie website en een vijfgangenmenu, geschreven op een schoolbord werd ons gepresenteerd. Geen van de gerechten ervan trok ons en allemaal hebben we iets tegen menuxe2x80x99s waarin soep is opgenomen, dus we aten a la carte.
Een vierkant bordje met wat broodjes, gezouten boter en een bakje met mosterdmayonaise verscheen.Opvallend was dat het brood de hele avond niet werd bijgevuld. Ook kregen andere tafeltjes nog een bakje met radijsjes, wij helaas niet. Nu zit ik niet te wachten op wat radijsjes, maar ik vind het wel storend, zeker als we met de jongens zijn, dat er blijkbaar onderscheid gemaakt wordt.

Op tafel stonden 2 flessen water, een bruisende en een platte, van een mij onbekend Duits merk. De flessen waren nog koel, dus ik heb maar niet gevraagd om een karaf ijswater, geheel tegen mijn gewoonte in. Helaas overigens, want een flesje van 0.75l kost maar liefst 4.50 en ik blijf daar toch een slecht humeur van krijgen, want we hebben natuurlijk weer 4 flesjes gedronken deze avond.

De keuze van de gerechten was redelijk snel gemaakt, als witte wijn kozen we voor een ongefilterde Semillion uit Zuid-Afrika, die lekker was en het voorgerecht verscheen.
Voor echtgenoot de kort gebakken gambaxe2x80x99s met een salade van aardappel en kappertjes en hij was erg tevreden
xefxbfxbcVooral de aardappel-kappertjescombinatie beviel hem. Erbij nog een groene salade met wat koekjes van filodeeg met kruiden, die ook lekker waren.
Maurits koos de rose gebraden houtduif met eendenleverkroket, zuidvruchtenpoffer en kruidnagelstroop en was erg onder de indruk van de duif.xefxbfxbcPrecies zoals hij zijn vlees altijd wil (behoorlijk doorbakken dus). De poffer vond hij leuk en ook de kruidnagelsiroop paste er goed bij.
Ole en ik waren eensgezind in de keuze voor de pijlstaartinktvis en krab.
In drie uitvoeringen: krokant, gemarineerd met citroen en gevuld. Twee piepkleine stukjes inktvis lagen in de linkerbovenhoek. Deze waren krokant gebakken. En lekker. Maar bizar weinig. In de rechterbovenhoek lag een tiental minuscule ringetjes inktvis, gemarineerd dus. De rest van het bord was gevuld met een erg lekkere salade met een prima dressing en links onderaan troffen we de twee stukjes gevulde inktvis aan. Ik neem aan dat ze gevuld waren met krab. Nogal flauw deze gevulde stukjes. Nu weet ik wel dat krab wat nodig heeft, maar geef het dan ook. Maar de salade was dus lekker.

Ik bleef bij de witte wijn, echtgenoot wilde graag een glas rode wijn. De kundige sommelier, een dame deze keer, had een fijne merlot openstaan en die beviel goed.
Alledrie de mannen hadden gekozen voor de tournedos van Hollands weiderund met in jus gegaarde aardappelen en portjus.xefxbfxbcVoor twee mannen zonder en voor een man met gebakken eendenlever. Alles overigens met een supplement op de prijs. Dat was bij de pijlstaartinktvis ook al zo. Nu ja, het is gevoeglijk bekend hoe ik denk over supplementen….
Bij het opnemen van de bestelling werd niet gevraagd hoe ze de tournedos wensten, dus dat hebben we toen maar zelf gemeld. Helaas maakte dat niets uit, alledrie de tournedosxe2x80x99 waren op de manier die Maurits het prettigst vindt gebakken. Maar de mannen waren niet ontevreden, het bord ging geheel leeg.
Ikzelf was erg nieuwsgierig naar de snoekbaars, op de huid gebakken (ook al met supplement), met 5 uur gekonfijte zuurkool en een Rieslingbotersaus.
De snoekbaars was heerlijk, misschien wat korrels zeezout er nog bij, dan zou hij perfect zijn. De zuurkool was aardig. Het was een stamppotachtig gebeuren en ik had gerekend op boterzachte zuurkool plain. De botersaus was vet, maar dat zal logisch zijn.

Als dessert wilde echtgenoot het bordje boerenkazen (ja, wederom supplement).
Overigens met wat Franse kaas en erbij wat huisgemaakte jam. Geen brood….
Maurits, Ole en ik wilden de parade De Florijn (ook supplement), diverse zoete verwennerijen uit de keuken.xefxbfxbcErbij een glaasje Eiswijn, een Mas Amiel en die was lekker.Op ons bord vonden we een tosti met chocolade, een bolletje zoethoutijs, een glaasje met iets met pruimen, een drankje met vruchten en een koude creme brulee. Lekker allemaal.

We sloten af met espresso en cappuccino, waarbij nog een etagetje met wat lekkernijen kwam en verlieten na het betalen van de naar mijn mening te hoge rekening – door al die supplementen wordt de (Bib)-prijs nogal opgedreven – dit vriendelijke restaurant. We keren er niet terug, men liet net iets te veel steken vallen naar mijn mening.