Voor de derde keer deze week gingen we gebruik maken van dining-with-the-stars. Deze keer bij De Leest. Helaas weer zonder Maurits, hij was nog ziek.
Ik was vreselijk benieuwd naar De Leest. Nog voor de verbouwing (in 2005 dus) had ik er een keertje geluncht en was toen niet heel vreselijk onder de indruk, maar de berichten op bv. Lekker beloofden nogal wat en dat wilde ik natuurlijk graag xe2x80x98checkenxe2x80x99.
Na een voorspoedige rit bereikten we het charmante dorp waar parkeren nog geen enkel probleem is. De ontvangst in het mooie strakke en toch warme restaurant was vriendelijk. Niet al teveel tafels hier, wat de cosy sfeer wat mij betreft alleen maar onderstreept. Uitstekende bediening, op xc3xa9xc3xa9ntje na die het ook nooit zal gaan leren, je hebt het nu eenmaal of je hebt het niet, onder leiding van de vrouw des huizes. Voor een indruk van de inrichting verwijs ik naar de website, zoals gewoonlijk.
We begonnen met een glaasje champagne. Van Serge Mathieu, gemaakt van Pinot Noir, wat duidelijk aan de kleur te zien was. Een erg lekkere champagne.
Erbij wat knabbels. Een krokantje met parmezaanse kaas en pijnboompitten, een cakeje van olijf met ansjovis en een pikant pompoensoepje.
Alledrie erg lekker en vooral het cakeje was een plaatje om te zien.
We bekeken de wijnkaart en waren eigenlijk snel klaar, want mijn favoriete Pacherenc du Vic Bilh uit 2002 stond (nog steeds, want in 2005 had ik die hier ook) op de kaart. Groot wat mijn teleurstelling toen bleek dat hij niet voorradig was. Mevrouw Veldman deed ons de suggestie van de Lou Coucardie 2002, een Costixc3xa8res de Nimes, die in orde was, maar het niet helemaal haalt bij de Pacherenc.
IJswater, bubbelwater, brood, boter en olijfolie kwamen op tafel en het menu nam een aanvang.
We begonnen met een drietal amuses.
IJs van tomaat, schuim van yoghurt, basilicumolie: geweldig gewoon. Een plaatje om te zien en zowel de afzonderlijke onderdelen als alles tezamen smaakten heerlijk.
Geitenkaasemulsie met komkommerbereidingen: al net zo geweldig. Nu ben ik een absolute liefhebber van zowel geitenkaas als van komkommer en deze combinatie kende ik nog niet, prachtig gewoon.
Gerookte en rauwe zalm, mosterdgel, flan van aardappel en diverse soorten zeewier: al net zo lekker, iets ingetogener dan de andere twee amuses, maar nog steeds bijzonder lekker.
Een absoluut fantastisch begin dit.
Het menu voor deze middag werd ons uitgelegd, een mooi viergangenmenu. Het was uit te breiden met een aantal gerechtjes die op de linkerzijde van het kaartje werden vermeld. We besloten alledrie tot een uitbreiding met xc3xa9xc3xa9n gerechtje, alledrie iets anders, zodat we van zoveel mogelijk moois zouden kunnen genieten.
De wijn werd ingeschonken, zo ook het water en het eerste gerecht verscheen.
Oosterse tonijn, kort aangezet met specerijen, gemengde slasoorten, gedroogde Granny Smith appel en basilicumolie, aceto balsamico.
Een beeldig torentje, opgebouwd uit de boterzachte, uitstekend op temperatuur zijnde tonijn, de gemengde slasoorten met een uiterst fijne vinaigrette en de gedroogde appelschijfjes troffen we aan. Erom heen strepen en dotjes van de basilicumolie, de balsamico en iets yoghurt/mayonaise-achtigs, wat allemaal erg lekker was. De combinatie was ook perfect.
Het tweede gerecht was wat mij betreft de topper van de middag en ik wist eindelijk weer eens waarom ik toch zo graag dit soort restaurants bezoek. Noordzee tong, licht gegrild met enkele bereidingen van knolselderij, frisse kreeft met limoen en postelein, visjus met Marco Carpineti olijfolie.
Behalve dat het bord het plaatje was om te zien, was de geur die er vanaf kwam wel zo bovenaards geweldig lekker, dat het me de grootst mogelijke moeite koste om niet direct te beginnen. De combinatie van de tong met de limoen was geweldig. De kreeft met de rondjes van perfecte knolselderijplakjes uitmuntend en de puree van knolselderij absoluut zalvend. De winterpostelein was niet alleen heel mooi om te zien in dit gerecht, maar voegde qua smaak ook werkelijk wat toe. De schuimige visjus vervolmaakte het geheel. Het is lang geleden dat ik zoxe2x80x99n mooi uitgekristalliseerd gerecht heb gegeten en ik zal het dan ook nog heel lang onthouden. Grote complimenten dus.
Hierna waren we toe aan de ingelaste gerechtjes.
Voor Ole de coquille, met gestoofde linzen, bosui en knoflook, Belotta ham en schuim van lichtgerookt knoflook. Diep tevreden was hij over zijn gerechtje. Ook hier weer: alle onderdelen afzonderlijk waren heerlijk, maar juist ook de combinatie was hemels. De coquille was gegrild en uiteraard perfect van cuisson.
Voor echtgenoot de ganzenlever, zoetzure pompoen, sherry siroop en frisse witlof. Een plaatje weer. Een keurig rondje ganzenlever met erop wat waarschijnlijk gemarineerde stukjes witlof en erbij de zoetzure pompoen en de sherry siroop. In al zijn perfectie en eenvoud een uitstekend gerecht.
Ikzelf had het gepekeld rund en tartaar met herfsttruffel, Beaufort kaas en kruidencrxc3xa8me. Op een mooi rechthoekig bord trof ik afwisselend de tartaar met de kaas (erop en ernaast in een klein rolletje), de truffel, het gepekelde rund opgerold met groentjes aan. Erbij de kruidencrxc3xa8me en wat basilicumolie. Het wordt saai, maar alweer een prachtig, afgewogen gerecht.
We waren inmiddels overigens toe aan een andere wijn, een Bresson uit Friuli, die we allebei erg lekker vonden. Mooi vol en een diepe nadronk, precies zoals ik dat graag heb.
Het hoofdgerecht van deze middag was Doornspijkse
eend met gestoofde paddestoelen, pastinaak, geroosterde uitjes en eigen jus met curry, pijnboompitten en peterselie. Precies dat troffen we ook aan op het bord met erbij nog wat geweldige aardappelpuree en twee gedraaide minitorentjes van komkommer. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik nog niet eerder zoxe2x80x99n botermalse eend heb gegeten (en ik heb er al vele mogen eten, de eend van de jongens in Puymirol kwam nog het meest dichtbij); de jus was geweldig lekker en het was alweer erg mooi om te zien. Absoluut genieten hier.
Ole opteerde voor het dessert, wij wilden graag kaas. Een extra dessert zou ingepast kunnen worden, maar dat sloegen we beleefd af.
Een dessertamuse verscheen voor Ole. Luchtige kwark, rode grapefruit en gin-tonic granitxc3xa9. Mooi om te zien, maar wat Ole betrof net niet helemaal in de roos. Grapefruit, ook rode, heeft niet zijn voorkeur, kwark eigenlijk ook niet en de gin-tonic ontbrak nagenoeg in de granita, wat wellicht expres gedaan was, gezien zijn leeftijd. Maar de geste was leuk en het was wel weer mooi om te zien.
Zijn echte dessert was een collectie yoghurt, ananas en sorbet van tropisch fruit. Texturen van mango, passievrucht en mint en ijs van citroengras. In tweexc3xabn opgediend, in prachtige ronde glazen schaaltjes. Prachtige vormen en smaken zo bij elkaar en hij heeft er dan ook zeer van genoten.
Ons kaasbordje beviel uitstekend. Van links naar rechts stukjes Chaource, Reblochon, Petit Munster en Stilton en in een apart, allerschattigst bakje Vacherin Mont dxe2x80x99Or.
Erbij een frisse salade, appelstroop, zuidvruchten- en notenbrood. Allemaal geen kazen om je een buil mee te vallen, maar wel perfect van rijping en van temperatuur. Prima dus.
We sloten af met uitstekende espresso en thee voor Ole, waarbij we nog verwend werden met heerlijke snoeperijtjes en diep, diep tevreden verlieten we De Leest. Om heel snel weer naar terug te keren, dit soort verwennerij maak je niet vaak mee.
Niets ten nadele van de andere twee-sterrenrestaurants in Nederland, maar ik begrijp de derde plaats van Lekker nu heel goed en mocht er een derde ster vallen in Nederland in 2010 dan opteer ik voor De Leest.
restaurantrecensiesvancarla 