Het Gebaar in Antwerpen

Nog maar net terug uit Slovenië reden we op deze donderdag alweer een grens over. Deze keer naar België, naar Antwerpen. We checkten in in het hotel en gingen op het prettige terras aan de leuke Leopold de Waelplaats met een drankje wachten op onze vrienden die iets later arriveerden.

Er werd een taxi voor ons gebeld en we reden naar ons doel voor de late lunch deze middag: Het Gebaar. Een allerhartelijkste ontvangst met de vraag of we het aperitief op het terras wilden gebruiken. Dat wilden we wel. Ik koos een Bobby’s Gin met Fever Tree Tonic, twee andere mannen namen de huischampagne en eentje hield het zoals gewoonlijk bij bruisend water. Erbij natuurlijk de bekende borrelkoekjes.

We kregen de kaart uitgereikt en daar stonden behalve de rundstartaar en de verse Noordzeevis van de dag allemaal nieuwe gerechten op. Allemaal alleen al om te lezen enorm tongstrelend, dus het was een hele klus om te bedenken wat we zouden nemen.

De vriendelijke dames van de zwarte brigade hadden ons het voorgerecht van vandaag uitgelegd, wat we ook graag wilden proeven.

Bij de keus van de gerechten vinden echtgenoot en ik het altijd prettig om allebei iets anders te nemen, wat ook deze dag weer lukte, zij het met enige moeite. Uiteindelijk maakte iedereen zijn keus, we besloten behalve water de wijnsuggesties bij de gerechten te volgen en het feest kon beginnen.

Als eerste verscheen er een amuse. En wat voor een amuse. Schitterend om te zien! Een maatje met radijs, mout, een tomaatje, zure room, appel, komkommer, avocado, haringeitjes en gin/tonic crème. Hier was maar een woord voor: heerlijk!

Tot mijn verrassing en plezier kwam er kwam nog een amuse: een huisgemaakte garnalenbitterbal (kroketje hier) met mayonaise met radijs. Ook dit kroketje was geweldig lekker.

We werden naar binnen genood om van de voorgerechten te genieten. Een ons bekend, maar daarom niet minder lekker voorgerecht, namelijk carpaccio van Wagyu met truffel en truffelmayonaise. Heerlijk, smeltend zacht vlees met erop de truffelmayonaise en een uitstekend op smaak zijnde lekkere salade kregen we. Ontzettend smakelijk en perfect in balans, zoals alles hier dat is.

De diverse wijnen werden in de glazen geschonken, het water werd bijgevuld en de hoofdgerechten kwamen.

Ik had een glas Villa Narcissa, Javier Sanz, Rueda – Spanje, 2014, Verdejo, een erg prettige wijn.

Mijn gerecht was tarbot met asperges en kreeft. Gegrilde tarbot met langzaam gegaarde kreeft, jus van kreeft, asperges en een stukje aardappeltaart. Een schitterend opgemaakt bord kreeg ik met heerlijke gebakken tarbot, een perfect klaargemaakte langoustine (niet zo’n klein dingetje, maar zo’n echte heerlijke grote). Erbij asperges, diverse groenten, quinoa, crème van groene curry, aan tafel erbij geschonken jus van kreeft en de aardappeltaart bestond uit een soort opgerolde, sushi-achtige pannenkoekjes. Een waarlijk geweldig, elegant en uitgekristalliseerd gerecht. Ik heb er enorm van genoten!

Ik noem hier even de gerechten van de heren, al is het maar om de foto’s te kunnen laten zien van de prachtige creaties van Roger en zijn team.

Echtgenoot had deze keer de eer om als eerste te mogen kiezen, hij koos voor de bereidingen van ganzenlever. Verschillende bereidingen van ganzenlever. Gebakken ganzenlever met truffel, terrine van ganzenlever in een briochebroodje, een parel van ganzenlever en jus van ganzenlever. Geserveerd met frisse toetsen van appel, groene kruiden en geitenkaas. De volgende keer neem ik dit gerecht, hoewel ik zeker niet klaag, want mijn gerecht was ook absoluut geweldig.

De andere tafelgenoot was gevallen voor de Beef Wellington geselecteerd door Hendrik Dierendonck. Gebakken tournedos met fijne pepersaus. Geserveerd met een lasagne van aardappel en knolselder, kroketjes van gekonfijte aardappel, gebakken champignons en crème van knolselder. Ook hij was meer dan tevreden.

De laatste tafelgenoot was gevallen voor de paling in ‘t groen. Een hedendaagse variatie op de klassieke paling in ’t groen. Met frisse kruiden, een groene kruidenjus. En een stukje gerookte paling. Ook hij was zeer tevreden. Ik vond het erg leuk om te zien hoezeer deze paling in ‘t groen verschilde van datgene wat ik in mei 2012 kreeg toen ik paling in ‘t groen had besteld.

Bij de desserts, ook al zo’n probleem om te kiezen, had echtgenoot gekozen voor een nieuw dessert: Lemon Squash. Geïnspireerd op een klassiek citroentaartje. Cirkels bestaande uit verschillende bereidingen van limoen, citroen en bergamot afgewerkt met toetsen van basilicum, yoghurt en kleine citroentjes als parfait en mousse.  Zeer tevreden was hij natuurlijk met zijn mooie en vooral erg lekkere en frisse dessert.

De andere drie waaronder ik wilden graag het seizoensdessert. Aardbeitjes uit Hoogstraten met een saus van onder andere rozenbottel, merengue, spongecake, een krokantje van yoghurt, bosbessen, basilicumgelei en een soort ronde roze plak die smaakte naar chocolade met een aardbeiensmaak. In ieder geval vond ik ook dit dessert heerlijk fris en ‘zomers en erg lekker!

We sloten af met de bekende espresso, waarbij het glaasje met slagroom en likeur en de koekjes kwamen en meer dan tevreden lieten we ons met de taxi weer terugbrengen naar Het Zuid. Alweer een zeer memorabele maaltijd bij Het Gebaar!

Hiša Franko in Kobarid, Slovenië

Op Facebook vroeg iemand me of ik tijdens onze vakantie in Slovenië ook van plan was te gaan eten bij Hiša Franko in Kobarid. Hij vroeg dat vanwege een aflevering van Chef’s Table die ik nog niet gezien had en ik werd eigenlijk direct wel nieuwsgierig. We waren deze vakantie al in Kobarid geweest, een prachtige rit door het dal van de Soča overigens, een typische Alpenrivier. Volgens de ANWB zit daar het beste restaurant van Slovenië. Zes jaar geleden hadden wij in dat restaurant gegeten en dat was ons bijzonder tegengevallen. Nu staat dit restaurant nog steeds in het nieuwe gidsje op die manier aangegeven, de hoogste tijd dus dat de ANWB dit eens aanpast, het tast de geloofwaardigheid van hun reisgidsen wat mij betreft ernstig aan en bovendien is het uiterst onrespectvol ten opzichte van alle wel erg goede restaurants in de directe omgeving. Maar goed, Hiša Franko. Er was nog een tafeltje vrij voor de lunch. Het restaurant is geopend van dinsdag t/m zondag voor diner en voor lunch op zaterdag en zondag. Voor de filosofie en informatie over het huis, de wijn en het restaurant verwijs ik naar de website.

Parkeren kan op eigen terrein en we wandelden naar het mooi gelegen huis. Een met doeken overdekt terras was gedekt voor de lunch. Het terras kan worden afgesloten aan een kant met glazen schuifdeuren. Na een zeer vriendelijke ontvangst mochten we een tafeltje voor twee uitzoeken en vroeg men of we water wilden en een aperitief. Allebei wilden we wel. Voor een sprankelend aperitief konden we kiezen uit erg droog, droog of rosé. We kozen – uiteraard zou ik bijna zeggen – voor erg droog.

Dat werd een Penina Viktorija, Rebula, inderdaad een erg droge bubbel. Lekker!

Erbij direct twee kaaskoekjes op een stokje. Ook een mandje met wat brood en opgeklopte boter. Ik hou niet van opgeklopte boter, dus ik weet niet hoe het smaakte. We vroegen de sommelier om de flessen water ook in een koeler te zetten, het was namelijk alweer een bijzonder warme dag. Hierna werden de flessen heerlijk op ijs gezet.

De menu’s werden ons aangegeven. Men kent hier twee menu’s: FIVE and NINE, respectievelijk 70 en 90€, uit te breiden met kaas voor 8€. De wijnkaart is bijna geheel Sloveens en vriendelijk van prijs. Omdat we kozen voor NINE besloten we de sommelier te vragen ons van wat flessen te voorzien. Wat hij op een absoluut uitstekende manier deed, want beide wijnen waren werkelijk heerlijk.

Een hapje verscheen. Een krokantje met ansjovis met boter en haringeitjes. Lekker. Vervolgens kwam er in een schaaltje nog een hapje: een mossel met tomatengelei en peterselie-olie en crème. Ook lekker.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Kramar, Zelini Sauvignon, Bohem 2012 (20€), erg lekker. Erbij het eerste gerecht, opgediend in een groen bord. Forel, kastanje, laurierblad. Een cirkel zalmforel met een krokantje van kastanjes en wat zalmeitjes kregen we, aan tafel werd er een piepklein beetje bouillon van kip met flink wat laurierblad bijgeschonken, waardoor de zalm lichtjes gaarde. Uiteindelijk was het gerecht slechts 1 flinke hap, maar wel een lekkere hap. Heerlijk hartig.

Het tweede gerecht, wat op de kaart stond als watermeloen, rabarber, langoustine en pimpernel (bloedkruid) verscheen. Op het bord twee stukjes gemarineerde (in rabarbersap) watermeloen, stukjes rabarber en saus van rabarber. Onder de rabarber een stukje gebakken scampi in plaats van de genoemde langoustine. Verder twee stukjes komkommer waar helemaal niets mee was gedaan, wat ik nogal raar vond, dipjes met een anijsachtig notig smaakje (de pimpernel) en bloemetjes van rijst. Op zich een lekker en fris gerecht, maar nogal onsamenhangend. De hap met de scampi, rabarber en pimpernel was wel erg lekker.

Het derde gerecht was makreel, tomaat en kaneel en gekarameliseerde radijs. Een aardig stuk in tomatenjus met kaneel gemarineerde en daarna gebakken makreel lag op het bord. Op de makreel een krokant van rijst, bladgoud (zegt me nooit zoveel), tomatensaus en zoetzure ui. In combinatie erg lekker. Ernaast een mousseline van schorseneer, ook erg lekker. De radijs is me ontgaan, ik vermoed omdat dit menu de hele zomer gemaakt wordt en er gewerkt wordt met wat er voorhanden is.

We gingen verder met ravioli met zomerbloemkool, bouillon van jonge geit, hersenen van jonge geit, zwarte truffel, zwarte bonen en ansjovis druppels. In een groot grijs bord kregen we pasta gevuld met vloeibare getruffeerde geitenmelk. Aan tafel werd er bouillon bijgeschonken van jonge geit, waarin wat plukjes dreven die klaarblijkelijk de hersentjes van de beestjes waren. De zwarte bonen zijn me ontgaan, de druppels ansjovis lagen in het bord voordat de bouillon erop werd geschonken en gaven een kleine hartige toets her en der en op de overigens uitstekende pasta lagen wat plakjes truffel. De smaken van het gerecht vond ik goed, prettig aards. In zijn algemeenheid begon me wel het gevoel te bekruipen dat ik de gerechten nogal ‘gezocht’ vond.

Het vijfde gerecht was inktvis gevuld met lamszwezerik, tuinboontjes en grotkaas. In een saus gemaakt van regionale kaas die in grotten rijpt waarin inktvisinkt, zwarte knoflook en tuinboontjes lagen, lag een flink stuk met lamszwezerik gevulde inktvis, perfect van garing. Wat peterselie-olie her en der vervolmaakte dit bijzondere gerecht. Heel apart en erg lekker van smaak.

Het volgende gerecht staat op de kaart als terugkeer van brodetto, rode ui gemarineerd in oranjebloesem. Op het bord een deconstructie van brodetto (traditionele vissoep uit  Ancona) wat betekende dat we een stukje gebakken mul kregen, wat kreeft, tweemaal een  soort bitterbal van aardappel met binnenin wat puree, wat krokantjes van tomaat die erg taai waren, gemarineerde rode ui, waarbij de oranjebloesem me ontgaan is, wat ik niet erg vond en een behoorlijk peperige tomatensaus. Ondanks wat mindere componenten (taaie krokantjes en de aardappelbitterballen die ik niet begreep) vond ik het toch een lekker gerecht. Overigens vind ik dat ik eten helemaal niet hoef te begrijpen…

De sommelier schonk een rode wijn in, een heerlijke Burja Noir 2014 (22€). Het hoofdgerecht kwam. Op de kaart vermeld als bergkonijn dat een Mexicaanse kip wil worden. Op het bord een rol van opgerold konijnenvlees waartussen diverse bladeren lagen en een kruidenmengsel. Dat geheel was omgeven door krokante kippenhuid. Vreemd genoeg leek het konijn heel sappig, maar het smaakte helaas behoorlijk droog. Door de kruiden die gebruikt waren was het uiteindelijk toch wel weer lekker. Wel was het kruidenmengsel zeer zout, ik denk voor veel mensen veel te zout. Ik heb er niet zoveel moeite mee, zeker niet bij warm weer. Erbij wat mole, plakjes abrikozen, wortelen en een eetbare leliebloem.

We waren aan de desserts toe, maar wilden ook wel een pauze om nog wat van de Burja te genieten en dat was allemaal geen probleem. Tegen de tijd dat we weer verder gingen was het terras nagenoeg leeg.

Het eerste dessert staat op de kaart als Onder de vlier: vlierbessenbloemen, witte perzik, zacht fruit, schuim van witte chocolade en amandelbrood. Op een plankje verschenen twee glazen potjes gevuld met aardbeien in gelei. Heerlijke aardbeien en een heerlijke gelei van fruit met wat vlierbessenbloemetjes erdoor. Erop wat heel luchtig schuim met een duidelijke witte chocoladesmaak, wat uitstekend combineerde met de gelei en de aardbeitjes. Ernaast voor allebei een stuk kokosmakroon, ook al erg lekker. Een zeer geslaagd dessert dit!

Het tweede dessert bestond uit meringue van walnoot, kefir die 21 dagen gefermenteerd was, peer met kamille, boshoning en ijs van stuifmeel. Vooral het ijs smaakte heel bloemig. De peer leek gemarineerd in kamille, in ieder geval hadden de schijfjes een duidelijke kamillesmaak. De kefir smaakte heerlijk fris en de meringue gaf structuur aan het verder zachte dessert. Ook het dit dessert vond ik geslaagd.

We sloten de maaltijd zoals altijd af met een espresso, een goede hier en daarbij kwam ook nog een plankje met lekkernijen. Ik herinner me een bosbessensorbet en wat koekjes, ook allemaal lekker en tevreden verlieten we Hiša Franko. Toch een behoorlijk memorabele maaltijd, weer heel anders van sfeer en ambiance dan de andere bezochte restaurants.

Rizibizi in Portorož/Piran in Slovenië

Op een van onze tochten door het wonderschone Slovenië, deze keer langs het piepkleine stukje kust wat ze hebben, moest er natuurlijk geluncht worden. We hadden net de zoutpannen bewonderd en wat souvenirs in het winkeltje gekocht en opeens schoot me Rizibizi te binnen, een JRE die volgens mij in de buurt moest liggen. En inderdaad! Ik belde even om te vragen of er nog een tafel voor twee beschikbaar was, wat het geval was, dus reden we bij Piran de heuvel op en in de glooiing lag het restaurant. Met een eigen parking en met een schitterend zicht op de zee, waar we nog net de kweekvijvers van de zeebaarzen konden zien. Een vriendelijke ontvangst en we werden via het eerste terras en het restaurant naar een tweede terras geleid, helemaal leeg net als de andere ruimten, waar we een tafeltje in de schaduw uitzochten, want ook vandaag was het weer een warme dag. Zoals zo vaak in Slovenië is ook Rizibizi open van 11.00 – 23.00, wat betekent dat je gewoon de hele dag kunt binnenlopen en kunt eten. Ik vind dat ideaal, zeker ook gezien de porties die je er krijgt. We aten deze vakantie gewoon alleen het ontbijt en dan nog een maaltijd ergens op de dag, ideaal!

Een aperitief wilden we wel, een bubbel graag uit de regio. Dat werd een Evina Penina Brut Bordon, Slovenska Istra. Een heerlijk glas.

Direct erbij kwamen de menukaarten. Behalve het kaartgedeelte kent men drie Tastingmenu’s, respectievelijk 35, 39 en 49 euro, wijnpairing is mogelijk. Ook heeft men een speciaal Tastingmenu, bestaande uit vijf gerechten inclusief dessert voor 55 euro. Wij kozen deze middag voor het menu van 49 euro, ik had geen trek in allemaal truffelgerechten en de gerechten van dit menu spraken me zeer aan.

We besloten om eens niet voor het arrangement te gaan maar iets uit de (bijzonder mooie en zeer vriendelijk geprijsde) wijnkaart te kiezen. Dat werd een Brandulin Belo 2007, een prachtige blend van 80% Sivi Pinot, Rebula, Chardonnay en Sauvignonasse). Elk jaar kent een andere blend, zo hebben we ons laten vertellen in de vinoteka in Dobrovo, waar we ook een uiterst genoeglijke middag hebben doorgebracht.  

Nadat we onze keus hadden doorgegeven aan de zeer attente mevrouw kwam er een groetje uit de keuken: op een stokje een rondje omelet met kruiden. Heerlijk van smaak en bewonderenswaardig luchtig.

Ook werd er behalve water een mandje met brood en olijfolie en een pepermolen op tafel gezet.

Het eerste gerecht verscheen na niet al te lange tijd. Salade met kreeft en perzik. Op een groot wit bord allereerst diverse frisse verse slasoorten en cress van erwtjes. Op de salade de perfect gegaarde stukken kreeft, partjes perzik, heerlijk licht krokant gebakken spek en het geheel werd aan tafel afgemaakt met wat olijfolie met sinaasappel. Ik vond dit een bijzonder goed, fris gerecht en een zeer elegante combinatie. Alle onderdelen apart waren geweldig lekker, in combinatie vulden ze elkaar op een uitstekende manier aan. Zeer verrassend!

Het volgende gerecht was een variant op een klassiek gerecht uit de regio, waar het gemaakt wordt met ansjovis. Wij kregen ‘Sardines ‘savor’. Dat betekende hier dat we behalve heerlijke gemarineerde sardientjes, mayonaise met rode ui en olijfolie kregen met wat croutons en wat groen. De combinatie van de zoete mayonaise (door de rode ui) en de zure sardientjes paste mooi bij elkaar en ook dit leverde een aantrekkelijk en fris gerechtje op.

Het derde gerecht was crème van wortel met verse ricotta. Precies dat kregen we. Een vrij dikke ‘soep’ van wortel, waarin een flink pitje zat lag in het bord met in het midden een quenelle van de heerlijke ricotta, die lichtjes naar ‘de stal’ smaakte. Aan tafel kwam er nog een lepel poeder van bevroren munt overheen. Een gerecht wat zeer fijntjes smaakte en prima in balans was.

We gingen verder met nog een klassieker uit de regio: huisgemaakte fuži met truffel. De pasta is gevuld met een lichte kaas en lag in een heerlijk aardse paddestoelensaus. Aan tafel werd van een truffel zo groot als een flink ei behoorlijk wat truffel over de borden geschaafd. De truffel gaf behalve een enorme geur ook heel veel smaak af. Ik vond ook dit een heerlijk gerecht. Lekker aards!

Het volgende gerecht was gesneden tonijn met crème van balsamico. Op het bord op een groot krokant van rijst, wat wegsmolt als was het ouwel, lagen de plakken tonijn. Heel opmerkelijk vond ik het dat de tonijn er uitzag alsof hij veel te ver was, maar dat de smaak en de textuur ervan geweldig lekker was. Gelukkig overigens. Verder in het krokant appel en biet en het geheel was omgeven door tipjes balsamico en tipjes mayonaise met sesam. Ook dit vond ik weer een prima gerecht.

Het hoofdgerecht was mediterrane visfilet. Op deze dag gelukkig zeebaars. Zeebaars zelfs uit de kweekvijvers waar we op uitkeken. Heerlijke zeebaars! Perfect van garing. Opgediend in eenpersoonsschaaltjes met een heerlijke ratatouille, waarin een pepertje te proeven was en lekkere gebakken aardappeltjes erbij. Ook nog wat plakjes gebakken courgette, wat een kleurrijk geheel opleverde. Een erg lekker gerecht dit ook.

Het dessert kwam in eenzelfde schaaltje. Op het menu werd het aangeduid als perziken & kokosnoot. Wij troffen aan cake waarin munt was verwerkt, ijs met citroen en kokos, schuim van perzik en een saus met gember. Alles erg smakelijk en goed passend bij elkaar. En weer heerlijk fris en behoorlijk licht.

Bij de uitstekende espresso kwam nog een creamy limoncello van het huis en na het betalen van de vriendelijke rekening verlieten we erg tevreden Rizibizi. Weer zo’n Sloveens pareltje. Om te onthouden en om te bezoeken wat mij betreft!

Agli Amici in Udine, Italië

Ik had er geen idee van dat de restaurants in Slovenië zo goed zouden zijn, dus had ik alvast een ** in Italië gereserveerd. Eentje niet ver van ons verblijf. Agli Amici, gelegen in een klein dorpje dicht bij Udine. Het was een werkelijk bloedhete dag, het openbare parkeergebeuren bij het restaurant was helemaal vol, maar gelukkig kwam de vrouw des huizes naar buiten om ons een plekje op eigen terrein te wijzen.

Na een vriendelijke ontvangst werden we richting de dichte veranda geleid, waar we een prettige ronde tafel in een hoek kregen. Een erg prettige tafel zelfs, omdat de convectorputten daar liepen en die werkten deze dag als airconditioning.

Water wilden we wel, bruisend en plat en ook een aperitief natuurlijk. We kregen de aperitiefkaart en maakten onze keus. Voor echtgenoot werd het een Spumante Piè di Mont, Cuvee Millesimato en die beviel hem. Ik vond de Gin Basil Smash er wel interessant uitzien, zo vaak drink ik eigenlijk geen cocktail. Extra leuk vond ik het dat de zeer vriendelijke jongeman met de benodigdheden op een tafeltje kwam aangereden en pal voor onze neus de cocktail klaarmaakte. Voor mijn smaak was hij iets te zoet, maar toch lekker genoeg.

Bij de aperitieven kwamen direct wat hapjes. Vijf in totaal. Drie op een houten plankje met een steen en twee in twee houdertjes. Op het plankje van links naar rechts tomaat met burrata met het advies om het in een hap op te eten, want het ‘tomaatje’ zou openploppen in de mond en inderdaad, dat gebeurde. In het midden een balletje van parmezaanse kaas met aubergine in een cacao-jasje en rechts een zout biscuitje met azijn, kers en parmezaan. Alle drie zeer smakelijk. In de houdertjes allereerst een cornetje gevuld met mayonaise van forel met groenten, ook bijzonder lekker en een krokant shisoblad in een truffelaardappelchipje met rijst. Zeer bijzonder van smaak.

De kaarten werden ons uitgereikt. Men kent hier drie menu’s en uiteraard een kaart-gedeelte. Voor een nadere uitleg en prijzen, zie de website. Bij het grote menu ‘What is new is Unforgettable’ zijn drie wijnarrangementen mogelijk: wijn van het land (45), Italië of Frankrijk en dan magnums (50) en bijzonder (55). Omdat wij zeer gecharmeerd waren en zijn van de wijnen in de directe omgeving kozen we voor de wijnen van het land. Dat was bij nader inzien maar goed ook, want ik heb slechts een keer eerder meegemaakt dat er zo ontzettend lullig werd omgegaan met het inschenken van wijn. Een nogal humeurverziekende domper vond ik dat helaas. Ik hoef heus niet naar buiten te rollen, maar nog geen centimeter wijn in een glas per twee gerechten gaat me echt te ver.

De jongeman en zijn wagentje verschenen weer, deze keer met allerlei soorten brood, wat ter plekke werd gesneden. Ook hier werd dat keurig onder een doekje opgediend. Erbij een schaaltje met de bekende soepstengels, hoewel deze wel erg lekker waren, want ze waren gemaakt van polenta en daarna krokant gebakken. Op een stukje boomstam voor erbij een toef verse ricotta met kruiden.

De eerste wijn was een Vignai da Duline, Malvasia Istriana, een aardige wijn. Het gerecht erbij was oester, ijs van aardappel en zachte ricotta. In een schaaltje in de vorm van een oester kregen we een gehakte oester, waarop het ijs van aardappel lag. Op dat ijs lag schuim van ricotta. Om de oester was wat olijfolie geschonken en het gerechtje was afgemaakt met zoetzure bieslook en een oesterblad. Een zeer smakelijk gerecht.

De Malvasia werd doorgedruppeld bij het volgende gerecht. Omelet met groene asperge en kaviaar. Op een bord van Stockmans (!) een kleurrijk geheel. Allereerst de mooie groene crème van asperges en witte kruiden. In de crème de ‘omelet’. Geel van buiten, ietwat aan de harde kant. Binnenin het eiwit, wat heel zacht was. Op de omelet nog wat kaviaar en wat ricotta. Een verrassend en ook erg lekker gerechtje vond ik dit. Zeer elegant opgediend.

Een nieuwe wijn werd ingeschonken…Een Briach, een Riesling 2007 van Lascolo. Ook een lekkere wijn voor zover het te proeven was. Erbij geroosterde paling met gezuurde groenten. In het midden van het bord lag een stuk gebakken zeepaling met erop een framboos, wat biet, rode ui en shiso. De groenten waren lichtjes zoetzuur. Het bord was afgemaakt met een streep, die werd gepresenteerd als ketchup van zoetzure groenten met bessen. Een heerlijk licht gerecht vond ik dit, zelfs de paling was licht!

Als extra brood bracht men een net gemaakte focaccia met aardappelen. Verbazingwekkend licht was deze focaccia, werkelijk heerlijk. De aardappelen waren als chips bovenop verwerkt.

Ook de Riesling werd doorgedruppeld en daarbij kwam scampi, varkensbuik en soep van mierikswortel. Op het bord in het midden een stukje werkelijk perfect gebakken buikspek met aan weerszijden een stukje scampi, perfect gegaard. Om dat alles heen een minieme hoeveelheid soep van mierikswortel waar een druppel olie aan werd toegevoegd aan tafel.  Een mooi donkerrood Eucalyptus-achtig blad vervolmaakte het plaatje. Ook dit vond ik een uitstekend gerecht.

En weer kwam er wat Riesling in het glas, deze keer als begeleider van een meringue van zeewater, zeeslakken, citroen en zeewier. Op een groot glazen bord verscheen een intrigerend gerecht. Omgeven door kokkels kregen we een ‘meringue’ van gestold eiwit, lauw. Op de meringue zeekraal, poeder van zeewier en mosseltjes. In de meringue zat een soort ballonnetje gevuld met zeewater, waaraan een flink pepertje was toegevoegd. Een zeer verrassend en elegant gerecht dit!

Een nieuwe wijn kwam in het glas, een Bastianich Plus 2008, een erg mooie wijn. Erbij ravioli gevuld met melk, erwten en munt. Wederom een zeer kleurrijk bord. In een dunne crème van erwtjes met munt en poeder van munt lagen piepkleine ravioli, gevuld met melk. Ook waren er diverse toefjes schuim van melk. Persoonlijk was ik niet helemaal weg van dit gerecht, ik vond de ravioli en dan met name het deeg te dik en net niet al dente genoeg en de combinatie erwtjes/munt vind ik niet erg spannend. In zijn geheel eerlijk gezegd een nogal duffig gerecht.

De volgende wijn is speciaal gebotteld voor Agli Amici, een Merlot uit 2009, een Specogna en ik moet zeggen dat het een lekkere Merlot was. Het hoofdgerecht was rund gekarameliseerd met witte ham, rozenbottels, cacaobonen en rauwe amandelen. In het midden van het bord lag een perfect stukje gebakken rundvlees omgeven door ‘kunstig’ gespetterde peterselie-crème. Op het vlees krokantjes van brood, rozenbottels en stukjes rauwe amandel. Naast het vlees allereerst geplette aardappelen en daarop een witlofblad en een wortel. Alles nogal rauw. Ik vond dit een nogal saai gerecht.

Leuk vond ik het dat de ‘kaaswagen’ hier gepresenteerd wordt onder glazen stollen. Die kaas zag er wel geweldig aanlokkelijk uit….we besloten dat we de desserts wilden inwisselen voor kaas. Aldus geschiedde.

Bij de kaas kwam op mijn verzoek een droge witte wijn, een Verdicchio dei Castelli di Jesi, Podium 2003. We maakten onze keus onder de stollen vandaan en bij de kaas kwam nog wat getoast krentenbrood en in twee schaaltjes respectievelijk honing en gekonfijte kersen. Het waren – natuurlijk – prima kaasjes. De chef kwam nog even langs, hij bracht ons een lepel net vers gemaakte ricotta. Ik moet eerlijk zeggen dat het me weinig deed, eigenlijk smaakte het naar niets.

Nadat we klaar waren met de kaas verscheen er een glazen bakje met een servetje. Op dat servetje lag een vijftal gevriesdroogde kruidenblaadjes, bedoeld om de mond te verfrissen. We knabbelden de blaadjes dus gehoorzaam op, ze smaakten suikerig pepermuntachtig en verfristen inderdaad.

Nog voordat we espresso bestelden kwamen er friandises. Gepresenteerd in een glazen potje, op een stuk tak, op diverse schaaltjes. Een soort reis door de tijd. Ik vond het wel geinig, we startten met hele zachte smaakjes en eindigden met flink wat drank… Hierna kwamen de espressi en die waren uitstekend.

Na het betalen van de rekening verlieten we – met een boekje van een of andere restaurantorganisatie van Italiaanse restaurants – Agli Amici. Jammer dat ze zo zuinig doen met de wijn, de meeste gerechten zijn er creatief en innovatief en daar hou ik van. De bediening is verder vriendelijk en attent en de stoelen zitten erg prettig. De vloerairconditioning is een fijne toevoeging, zeker op dit soort erg warme dagen.

Devetak in San Michele del Carso, Italië

Zes jaar geleden waren we er met de zonen, tijdens onze zomervakantie in Friuli. Nu waren we op vakantie in het groene Slovenië. Omdat ik het idee had ook nog wat van Italië te willen genieten, had ik een fijne B&B op een steenworp afstand van de grens geboekt. Zo kwam het dat we op deze zondagochtend besloten te gaan lunchen bij Devetak. Alleen in het weekend en op vrijdag hebben ze er namelijk lunch. Voornamelijk op ons geheugen – de navigatie blijft problemen hebben met dit soort onherbergzaam gelegen locaties – bereikten we de top van de berg in de mooie Karstregio. Parkeren kan op eigen terrein en we wandelden binnen. Helemaal niets was er veranderd aan de inrichting en volgens mij ook niet aan het personeel. Ik herkende vader, dochter en ook de moeder. Oma was er volgens mij niet meer, wat helaas resulteerde in moderner servies zonder die schattige kanten kleedjes. Wel kreeg ik een tassentafeltje!
Zelfs de menukaart was nog hetzelfde. Behalve een a la cartegedeelte hebben ze drie degustatiemenu’s, al dan niet met wijnpairing. (38-40-42 euro; met wijn 50, 60, 62).
Nu hadden we het eerste menu zes jaar geleden dus al gegeten. Het derde menu bestond volledig uit gerechten met asperges en daar hadden we geen zin in, dus werd het het tweede menu: gerechten uit de Karstregio en mensen van de grote oorlog (de 1e Wereldoorlog), een behoorlijk boers aandoend menu.
Brood kwam direct op tafel, met water. Bruisend en plat zoals gevraagd en iets later kwam het aperitief, een Franciacorta die in orde was. Niet heel bijzonder eerlijk gezegd.
Ook kwam er een groet uit de keuken zoals ze dat hier zo vriendelijk noemen, een plak brioche met paté van varken. Lekkere paté, vrij droge brioche.
La Papa kwam de wijn inschenken. We begonnen met een  Gradis’Ciutta Collio Ribolla Gialla 2014 Robert Princic. Een zeer aardige wijn. De fles bleef op tafel, dat zou zo bij elke ronde zijn, net zoals zes jaar geleden.
Het gerecht was vegetarische Bramboraki met groententempura en huisgemaakte sojamayonaise. Geserveerd op een plank met een stukje bakpapier kregen we de aardappel met ui (Bramboraki, origineel hoort er ook spek in), een soort rösti en erbij voornamelijk courgette en wortel in tempurabeslag. Erbij een hoopje zout om naar smaak toe te voegen en een bakje met de genoemde mayonaise. In al zijn simpelheid best een lekker gerechtje. Aan de zware kant, dat dan weer wel.
Bij het volgende gerecht kwam een glas Vitovska Bajta Salez Mai Mik, 2015, Venezia, ook een fijne wijn. Het gerecht was verse salami met Josko Sirk-azijn op crème van kikkererwten met knoflook. Precies dat troffen we aan op het bord met nog wat losse kikkererwten op de salami. De crème van kikkererwten kon me niet heel erg bekoren, ik ben er geen fan van, echtgenoot wel. De salami echter was bijzonder smakelijk. Hoog op smaak en weinig vet.
In het glas kwam vervolgens een Radikon, Oslavje 2014 Bianco, Venezia-Giulia. Een erg lekkere wijn! Op het bord gekleurde spätzle met goulash. Onderin de smakelijke goulash, gemaakt met rode wijn en zonder paprika, zoals de vriendelijke bediening ons vertelde. Op de goulash de spätzle. Ik ben er al geen fan van en van deze helemaal niet, ik vond ze te gaar, waardoor ze extra melig werden helaas.
De volgende wijn kwam ook uit de regio, een OGrade Skerk Bianco 2014, een blend van Vitovska, Malvasia, Sauvignon en Pinot Grigio, zeer smakelijk! Het gerecht was Fusi pasta met lughanighe worst en Jamar. Lughanighe is een gekruide Zwitserse grilworst. Jamar is een kaas die vier maanden lang in een zeventig meter diepe grot wordt gelegd. Fusi pasta tenslotte is een traditionele Istrische pasta uit Kroatië. Dat alles kregen we op ons bord. Onderin de saus met de worst en de kaas, erop de pasta, afgewerkt met nog wat geraspte kaas. Hoe lekker kan een simpel pastagerechtje zijn! Nou, ontzettend lekker was dit, de topper van de middag wat mij betreft. Heerlijke pasta, perfect al dente, fantastische stukjes worst en erg smakelijk kaas. En een uitstekende combinatie.
Als rode wijn kregen we een glas Merlot, een Terčič Matijaz, Collio 2013, voor een Merlot zeer aardig. Het hoofdgerecht bestond uit gekookt vlees met mierikswortel en appels en erbij natuurlijke mosterd. Een nogal onappetijtelijk bord verscheen met drie stukken gekookt vlees. Tong, nek, sukade. Alles nogal smakeloos, maar dat kan denk ik bijna niet anders als je vlees kookt? Geen idee. Erbij mosterd, die ik niet geproefd heb, want ik hou niet van mosterd en spinazie. De spinazie was lekker. Gelukkig ontdekte ik geen mierikswortel met appel, want ik ben ook al geen fan van mierikswortel. Een nogal teleurstellend hoofdgerecht dus.
Het dessert bestond uit ricottataart met erbij witte pruimen en appels met grappa. Lekker, maar zwaar.
Bij de niet erg goede espresso, wat natuurlijk vreemd is in Italië kwamen nog twee snoepjes.

Ik weet het nu zeker: ik keer niet meer terug naar restaurants waar ik een hele goede herinnering aan heb. Het kan eigenlijk niet anders dan tegenvallen, sfeer, atmosfeer en je eigenste ik zijn gewoon anders en dat heeft invloed op de beleving.
Wat niet wegneemt dat Devetak een leuk adres blijft. Ik zou alleen niet dit menu nemen…..

Pavus in Laško, Slovenië.

Nadat we waren gelost van de autoslaaptrein en we heel snel het bloedhete Wenen hadden verlaten reden we op ons gemak naar ons eerste doel, JRE-restaurant Pavus in Laško, Slovenië. Daar zouden we gaan genieten van onze eerste lunch in dat geweldig vriendelijke, groene land.
Het restaurant is gelegen op een heuvel boven het dorp, helemaal in het groen en is gevestigd in een Grad (kasteel/burcht), waarvan elk dorp er wel eentje heeft, prachtig gelegen dus. We parkeerden de auto en wandelden omhoog, waar de entree is. Een uiterst vriendelijke ontvangst met de vermelding dat er ook een grote groep aan het eten was, maar dat ze zouden proberen de overlast te beperken. We kregen een ruime tafel buiten, waar af en toe een heerlijk windje wat koelte bracht.
Een aperitief blieften we wel, een schuimwijn uit Slovenië natuurlijk. Dat werd een heerlijke Bizeljsko-Sremič Prestige 2008 in de droogste uitvoering die er te krijgen is. De kaart werd ons overhandigd. Behalve een a la cartegedeelte kent men hier ook een Chef’s Menu, te verkrijgen in 4, 5, 7 of 10 gangen; de 4 en 5 gangenuitvoering ook vegetarisch. Wij kozen deze middag voor de 7 gangen, omdat we erg nieuwsgierig waren naar de kookkunsten hier. (58 euro)
De wijnkaart die voornamelijk Sloveense wijnen kent is prachtig. Gezien het aantal gangen en onze kennis van Sloveense wijnen besloten we tot een arrangement. (18 euro) Water wilden we ook erg graag, want het was behoorlijk warm deze dag. Hierna kon het feest, want dat werd het, beginnen!
Een amuse verscheen. Een paté van kippenlevertjes omwikkeld met ham, afgedekt met broodkruim met kruiden en erbij wat gereduceerde balsamico. Zeer smakelijk!
Een mandje met twee soorten brood kwam op tafel, keurig afgedekt met een mooie dunne servet. Klaarblijkelijk gebruik in Slovenië, want overal waar we aten en waar we brood kregen was dat zo.
De eerste wijn werd ingeschonken. Een uiterst kundige sommelier hier overigens. Een Sauvignon, een Verus Vinogradi, Ormož 2015. Een erg fijne Sauvignon.
Het eerste gerecht kwam in een schaaltje. Krab en tonijn. De tonijn was gemarineerd in aardbeiensap en gedecoreerd met wat aardbeienpulp. Aan tafel werd er wat soep van groene bonen en gerookte vis omheen geschonken. Verder in het schaaltje wat gepofte rijst en wat noten. Nadat ik van de verbazing over de combinatie tonijn/aardbei was bekomen proefde ik het en op de een of andere manier werkte het ook nog. Heerlijk fris en bijzonder smakelijk, zeker ook in combinatie met de soep. De krab was ook erg lekker, goed aangemaakt met wat zurige mayonaise. Een zeer goed begin.
Een wijn van Doppler, een Efekt rosé 2013 kwam in het glas. Ook zeer aardig. Erbij een van de toppers van deze middag: carpaccio van hert. Fantastisch mals vlees kregen we, ik heb nog nooit zulk mals hertenvlees geproefd, met een hele specifieke, zeer kruidige smaak. Op het vlees drie bereidingen van aardpeer: pickles, chips en crème. Alledrie heerlijk. Een lichte vinaigrette maakte het gerecht helemaal af. Puur genieten was dit!
De volgende wijn was van een van de topproducenten van Slovenië, die we nog vaak zouden tegenkomen. Simčič Rebula 2014. Een werkelijk heerlijke wijn! Op tafel verscheen bord met octopus en veel crispy kruiden en wat peterselie-olie. Aan tafel werd er een soep van groene kruiden bijgeschonken en dat leverde een prachtig zacht geheel op, met een heerlijke eigen smaak. De peterselie-olie vermengde zich erg mooi met de soep.
We gingen verder met een Sivi Pinot 2012, Gjerkes, een lichtzoete Pinot Grigio met een abrikooskleurige kleur. Erbij weer een van de toppers van de middag: ravioli met kaas. Een prachtig bord kregen we waarin het gerecht was opgebouwd in laagjes. Onderin een lokale verse kaas met flink wat groene kruiden en bieslook, daarop een zachtgegaarde eidooier, daar weer op de pasta (ravioli) en het geheel was ruim voorzien van truffel en bieslook. Rondom de eidooier lag ook nog een cirkel van zachtgegaarde (zeven uur lang zo vertelde de sommelier) tomaten. Die tomaten hadden een geweldig zoete smaak gekregen en pasten erg goed bij de verse kaas en de eidooier. De pasta en de truffel gaven een beetje bite aan het gerecht. Het geheel was werkelijk onwaarschijnlijk lekker.
Inmiddels bij de vijfde gang aangekomen kregen we een glas Batič, Angel Grande Cuveé 2011. Een frisse wijn met een lichtzoete afdronk. Erbij gebakken ganzenlever. Perfect gebakken ganzenlever kregen we, heerlijk met wat korrels zeezout erop. Erbij een flinke hoeveelheid gebakken cantharellen en shii-take en een aan tafel erbij geschonken dubbel getrokken bouillon van paddestoelen. Een heerlijk aards gerecht, perfect van garing allemaal en fijn hoog op smaak.
En nog waren we er niet, want er kwam nog een vleesgerecht. Daarbij kwam een glas Merlot Constantini 2008. Een behoorlijk complexe Merlot. Het gerecht erbij was lamsfilet met asperges. Geserveerd door de chef himself. Een heerlijk stuk zeer mals lamsvlees kregen we met erbij wat gebakken asperges, polenta met oude kaas, mousseline van gepofte knoflook en een aan tafel geschonken jus van lam. Ook dit was allemaal geweldig smakelijk, goede stevige smaken. Wel een beetje veel inmiddels dus mijn bord ging niet helemaal leeg.
De sommelier maakte de grap dat hij over een minuutje of 10 het hoofdgerecht zou serveren en moest erg lachen om mijn verschrikte reactie.
Dessertwijn sloegen we af en er kwam een pre-dessert. Framboos. Mijn lievelingszomerfruit! IJs van framboos, een framboosje, gelei van framboos en wat koekkruim. Heerlijk!
Het dessert kwam er achteraan. Geserveerd in een bierglas vier bereidingen van chocolade met bier. Mousse, schuim, ijs en crunch van chocolade kregen we, zowel van pure, melk als witte chocolade. Bovendien nog een bonbon erbij, die gevuld was met bier. Erg leuk vond ik de combinatie van de diverse chocolade met bier, zeker omdat het bier in elke component goed te proeven was. Zeer creatief!
We sloten deze uitstekende maaltijd af met prima espresso, waarbij gelukkig geen snoepjes kwamen, namen afscheid van de sommelier na het betalen van de enorm schappelijke rekening en waren het er over eens dat als we weer in de omgeving zijn, we hier zeker terugkeren. Mocht een van de lezers van Maribor naar Ljubljana reizen, vergeet dan geen stop bij Pavus te maken, een absolute aanrader! Een overnachting in het lieflijke plaatsje is natuurlijk ook mogelijk.

Even for the record: Michelin negeert Slovenië, geen idee waarom, want er zijn ladingen werkelijk uitstekende restaurants te vinden en ze grossieren er naar mijn bescheiden mening in Bib Gourmands.

Valuas in Venlo

Op onze eerste vakantiedag reden we naar Düsseldorf, daar zouden we ‘s avonds de autoslaaptrein naar Wenen pakken. Een prima gelegenheid natuurlijk om weer eens te lunchen bij Valuas. De reservering met de vermelding dat we graag gebruik maakten van het Valuas all in menu was snel gemaakt en zo tegen half twee arriveerden we bij het restaurant. Voor een overzicht van gerechten, menu’s en prijzen verwijs ik naar de website.
We waren de enige gasten deze middag. Na een vriendelijke ontvangst mochten we een tafeltje uitzoeken en wilden we wel een aperitief. Een gin/tonic voor ons beiden. Die werd buiten ons zicht ingeschonken, het bleek een Bombays gin te zijn, de tonic weet ik niet, aan botanicals doen ze hier niet.
Erbij direct drie hapjes. Op een plaatje een pizza van knolselderij met erop wat kalfswang: erg smakelijk. In een glaasje een shot van tomaatvocht met mascarpone: ook erg lekker en tot slot in een bekertje een soort ratatouille, gemaakt van diverse groenten, pesto en olijven: ook een fijn hapje, zeer vol van smaak. Leuk is dat deze hapjes ter plekke door een van de koks in het restaurant zelf gemaakt worden.
Het broodgarnituur werd neergezet, dat bestaat hier uit boter en een schaaltje met cream cheese met radijsjes, erg fris en ‘zomers. Peper en zout staan gelukkig gewoon op tafel.

De broodbak kwam langs en we maakten onze keus. Onderwijl werd de eerste wijn ingeschonken. Een Roccafiore bianco Fiordaliso 2015, een Grechetto uit Umbria. Altijd fijn wat mij betreft.
Erbij de amuse. Een Hollandse ceviche. Pommes soufflé, gefrituurd garnalenstaartje, garnaal, uitje, kokkeltjes en wat dille; dit alles in een lichte citrusdressing. Erg smakelijk!
Het eerste gerecht bestond uit twee delen. Als eerste een aspic met heilbot, bloemkool, komkommer en groene kruiden. Om te zien en om te proeven een heel zacht gerechtje. Perfect van structuur. Zowel de aspic als de vis waren heerlijk, erg zacht maar goed herkenbaar van smaak. De bloemkool en de komkommer gaven er wat structuur aan en het viel me op dat de temperatuur op deze zeer warme dag prima was.
Als tweede, gelijk geserveerd, een zilveren eitje. Het eitje was gevuld met een geprakt ei en afgedekt met haringkaviaar. Veel haringkaviaar, wat een heerlijke zilte toets gaf aan het zachte eitje. Door het eitje zaten nog piepkleine croutons van brood en wat groene kruiden. Een heerlijke combinatie in al zijn simpelheid.
Bij het hoofdgerecht kwam een Rosso di Montalcino, Fattoi 2014 in het glas, ook een fijne wijn. Het gerecht bestond uit runderlende, een bonbon van aubergine en boerenfrites. Het vlees was perfect van garing en heerlijk van smaak, de frietjes waren ongemeen lekker, ik had er zo wel meer van gewild eerlijk gezegd en de bonbon van aubergine met de oude kaas was ook erg smakelijk. Ook de quenelle auberginekaviaar was smakelijk en de jus verbond het geheel. Gelukkig bleef het juskannetje op tafel, want daar blieften we ook wel meer van…
Bij het dessert kregen we een glaasje Mademoiselle de Clos Dady, Sauternes 2010, een erg fijne wijn.
Als eerste dessertje kregen we blauwe bes, yoghurt en citroen. Een heerlijk fris dessert met wat zilverpapier en suikerstengeltjes met munt, yoghurtijs, mousse van yoghurt en citroen en wat gesauteerde bosbessen. Zoals gezegd: fijn fris en prettig licht.
Vervolgens verscheen er een kopje met een dessert bestaande uit abrikoos en witte chocolade. Onderin flink wat krokantjes van abrikoos en witte chocolade. Dan een quenelle abrikozenijs, waarop een laagje witte chocolademousse met abrikozenmousse en wat krokantjes van beiden het afmaakte. Ook dit was een heerlijk fris en licht dessert en gelukkig nauwelijks zoet.
Bij de goede espresso kwam het gouden ei van Valuas. Deze keer gevuld met spijs, schuim en gelei van amandel en framboos en ook dit was bijzonder smakelijk. Een waardige afsluiter van een fijne maaltijd.
Bij het afrekenen hoorden we dat de drankjes buiten het menu om voor rekening van de heer Swaghoven, die ons even kwam begroeten tijdens de maaltijd, waren, waarvoor nogmaals onze dank. Valuas is en blijft een geweldig fijn adres, heerlijk eten, fantastische wijnen en een zeer kundige zwarte brigade.

Boreas in Heeze

We waren deze maand ook nog bij Boreas. Het bericht dat het echtpaar Boreas hun restaurant had verkocht kwam voor mij (en vele anderen, ook voor henzelf) als een grote verrassing. Ik wilde er per se nog eten voordat de deur op 23 juli a.s. zal sluiten. Die deur opent overigens weer in augustus. Jan Sobecki, die de sterren van de hemel kookt tot eind juni bij Chapeau en zijn vrouw hebben het restaurant gekocht en vestigen er hun restaurant Tribeca. Ik wens hen alvast heel veel succes met Tribeca en natuurlijk komen we snel een keer eten.
Maar nu dan Boreas. Elke aanleiding is goed en ik had er zelfs twee. Twee mannen van me, de oudste en de jongste zijn jarig in juni en dat vond ik aanleiding genoeg.
De ontvangst was hartelijk als altijd en we kregen een fijne tafel in de tuin. Het was behoorlijk mooi weer en dan is het prettig om buiten te lunchen in de heerlijke beschaduwde tuin van Boreas.
Een aperitief wilden we natuurlijk wel. Voor de jongste het huisaperitief: Mousserende witte wijn met vlierbloesem en limoen en ik vroeg of ze het aperitief toevallig nog hadden wat ik de allereerste keer toen ik hier was gedronken had: de mousserende witte wijn met de gedroogde en eetbare hibiscusbloem. En jawel, dat was er, dus de twee andere mannen en ik wilden dat graag en het was gewoon weer ouderwets lekker!
Direct kwam er een hapje bij het aperitief, gepresenteerd op stenen, een pindakoekje gevuld met crème van gadogado. Lekker!
Allerlei schaaltjes werden neergezet, drie per persoon. In een mooie wit schaaltje met een zwarte rand kalfsamericain in paksoi met amaranth; in een glaasje Noordzee-krab met tomaat, basilicum en geitenkaas en in een bakje met stenen een zwarte makaron gevuld met ganzenlever en zoethout. Alles geweldig lekker, zeer verfijnde en herkenbare smaken met een schitterend mooie opmaak.
De kundige sommelier, Jessica, schonk de eerste wijn in, een Domaine de Verdilhan Viognier uit Serica, een erg lekkere wijn. Erbij allereerst drie soorten brood: dat heerlijke donkerbruine brood met onder andere venkel, wit brood en heerlijke sneetjes brioche.
Daarna op een langwerpig bord ganzenlever met hazelnoot, koffie en peer. Een absoluut plaatje om te zien en nog meer om te eten. Zijdezachte ganzenlever met erop gebrande hazelnoten, toefjes gelei van peer en wat suikerwerk. Eronder een dikke crème van peer en een gestreepte cirkel van hazelnoot, peer en koffie. Goddelijk lekker en dat was dan nog maar de amuse! Wat een feest toch altijd hier.
De Viognier werd doorgeschonken bij het eerste gerecht. Langoustine. Een gerecht in twee gedeelten opgediend. Allereerst geplette langoustine met avocado, zoetzure kerrie en gezouten yoghurt. Afgewerkt met wat bladgoud. Werkelijk prachtig om te zien. En ook weer om te eten. De zachte smaak van de langoustine combineerde wonderwel met het zalvige van de avocado en het zacht-pittige van de zoetzure kerrie. De parels met de gezouten yoghurt gaven iets fris’ aan het gerecht en vervolmaakten de smaken. Ongelofelijk lekker vond ik dit en bijzonder elegant.
De tweede langoustinebereiding bestond uit gebakken langoustinestaartjes met Chinese kool, schaaldierenjus en schuim van curry. Ook dit gerecht was wonderschoon. Perfect gebakken langoustinestaartjes kregen we met erbij de Chinese kool, een geweldig volle schaaldierenjus en heerlijk schuim van groene curry. Verder nog wat paksoi en wat verse erwtjes. Heerlijk!
De volgende wijn was een Chileense Gewürztraminer, D.O. Valle del Rapel, Organic Wine 2015. Ook erg prettig.
Erbij gerookte en gelakte paling. Een flink stuk gelakte paling kregen we met erop een stukje gerookte paling. Beide palingbereidingen waren overheerlijk. Erbij rode biet, radijs, mierikswortel en een aan tafel geschonken saus van ponzu. Een zeer bijzonder, ‘anders’ gerecht vond ik dit, erg smakelijk!
In het glas deze ronde een Spaanse Altolandon, blanco, 2014. Ook al een erg fijne wijn. Jessica heeft er een hand en een neus voor! Erbij geroosterde kreeft met diverse groenten en een saus van citroenrasp. Alweer een schitterend bord met heerlijke geroosterde kreeft, een zeer mooie frisse saus en diverse groenten waaronder cantharellen en asperges. Zeer mooie smaken en een heel elegant gerecht! De wijn sloot er naadloos bij aan.
De wijn hierna kwam uit Oostenrijk. Johanneshof Reinisch, St Laurent, een aparte, bijzondere en lekkere wijn. Hij deed me wat denken aan een Pinot Noir, maar hij was kruidiger. Het gerecht was Anjou-duif met pistache, raapjes, verloren brood, uitjes, druivenjus en abrikoos. Een schitterende combinatie, alles perfect van garing en heerlijk hoog op smaak. Het boutje was verwerkt tot een soort balletje en met name oudste zoon werd hier bijna lyrisch van. Ook dit was weer een enorm verfijnd en heel elegant gerecht.
Ons werd naar de voorkeuren voor het dessert gevraagd en dat werd drie keer dessert en een keer kaas (voor mij). Bij de kaas schonk Jessica een heerlijke Pecorino Colline Pescaresi, een erg lekkere wijn.
Voordat de desserts kwamen, kregen we eerst nog een pre-dessert. Voor de heren werd dat een combinatie van champagne-ijs met lemoncurd, afgedekt met schotsen van vlierbessenbloesem en voor mij werden dat legosteentjes van oude kaas, wentelteefjes en ijs en crème van peer. Die legosteentjes van oude kaas waren ongelofelijk lekker! Alles was zeer smakelijk, maar die sprongen er echt uit. Een hele volle smaak, die ook nog eens lang in de mond bleef hangen. De wentelteefjes en het ijs waren ook bijzonder smakelijk.
Als dessert kregen de heren een prachtig knalrood dessert bestaande uit aardbei en rabarber, cheesecake van aardbei, framboosjes en sorbet van roos.
Ik mocht mee naar binnen om daar mijn keus uit de prachtige kaaswagen te maken, wat ik natuurlijk met veel plezier deed. Gelijk met mijn bordje kaas werden de beilagen erbij gezet, die ook stuk voor stuk erg lekker waren. De kaasjes waren perfect geaffineerd en dus heerlijk.
De beide heren die jarig waren in juni kregen opeens een langwerpig bordje met gefeliciteerd erop en een mooi bordje met een taartje van bittere chocolade met allerhande lekkernijen er nog bij en dat stelden ze enorm op prijs. Een erg leuke verrassing!
Bij de uitstekende espresso en koffie kwamen nog de meest heerlijke snoeperijen, die we ook nog allemaal hebben opgegeten. Het was werkelijk een enorme genietmiddag. Wat een fantastische keuken en wat een fijne zwarte brigade. Ik ga Boreas enorm missen, want het is een absoluut uniek restaurant met een meer dan mooie keuken en een geweldig fijne sfeer. Niet voor niets delen ze een eerste plaats in mijn persoonlijke top 10.  Ik hoop het echtpaar Boreas snel weer elders te mogen treffen, maar eerst gaan ze genieten van een heerlijke gezinsvakantie!

Net op het moment dat we klaar waren barstte de bui los, dus wij liepen naar binnen, betaalden de rekening en namen afscheid. De volgende keer dat we hier komen is het opeens Tribeca. Ik ben benieuwd.

De Lindehof in Nuenen

Ons laatste bezoek was eind 2014, vlak nadat er een tweede ster was gevallen. Hoogste tijd dus om weer eens langs te gaan. We waren keurig geïnformeerd dat er feest was in Nuenen en dat we dus een stukje moesten omrijden. Parkeren ging soepel en we wandelden naar De Lindehof, waar de deur al voor ons openzwaaide. Een vriendelijk welkom en we kregen onze ‘oude’ tafel in het vrijwel geheel gevulde restaurant.
Een tassentafeltje werd aangeschoven en Edgar toonde ons op zijn geheel eigen wijze zijn mooie whiskykast, waar in het bovenstuk, wat omhoog kan komen, ook nog wat ruimte is voor allerlei gins. En verlichting…
Echtgenoot koos champagne, Henriot kreeg hij en die beviel hem zeer goed. Ik kreeg van Edgar, na overleg, de Old English Gin in een mooi glas met door hemzelf gemaakte ijsblokjes met allerlei kruiden erin. Een heerlijke gin, ik mocht hem gelukkig even proeven. De tonic schonk hij erbij via een lepel, zodat de belletjes er goed in bleven. Het was een werkelijk heerlijke gin-tonic!
Direct erbij in een mooi houten kistje met een glasplaat, waaronder wat mooie bloemetjes en blaadjes lagen, hapjes. En wat voor hapjes. Allereerst een krokantje gemaakt van quinoa met crème van five spices en miso, vervolgens een krokantje gemaakt van specerijen met crème van specerijen en Javaanse sateh. Op een lepel een gedroogd en gemarineerd tomaatje. Verder een stukje zoetzure komkommer met zoetzure ui en zoetzure rode ui. Ook nog een toastje van hennepzaad met granaatappel en crème van avocado en tot slot een birambi met kummel en aubergine.
Stuk voor stuk tongstrelend lekker, erg bijzonder en zeer verfijnd. Een uitstekend begin van de maaltijd, want ik kreeg er vreselijk veel trek van.
We gingen verder een aspergehapje. Gepresenteerd op een bussel asperges kregen we de bekende bonbon van witte cacao, gevuld met vocht van asperges en aan tafel afgemaakt door er schuim van hooiham op de spuiten. Ook dit hapje was bijzonder smakelijk.
Het volgende hapje kwam op ijs. Het ging om zalm op twee manieren. Gravad lax met een crème van tweemaal gefermenteerde soja en zalm gemarineerd in gin en citrus. Heel handig dat we er zo’n prettige tang bij kregen, dat at wel heel gemakkelijk. Overbodig waarschijnlijk om te vermelden dat ook dit bijzonder lekker was. Elegant en verfijnd.
We bekeken de wijnkaart, die de nieuwe sommelier inmiddels naar eigen inzicht heeft opgebouwd en die is werkelijk prachtig. We besloten echter tot een arrangement omdat we niet wisten wat we zouden gaan eten. Uiteraard wilden we graag het menu Toque Blanche in de 6 gangenuitvoering.
Nog een hapje verscheen. Opgediend in een werkelijk prachtige ‘schelp’, een Hollandse garnaal met verschillende bereidingen van Cantaloupe meloen en een aan tafel bijgeschonken soepje van dezelfde meloen met piment. Ook dit was zeer smakelijk. Zacht, verfijnd en op het laatst dan de boost van de piment. Heerlijk!
Als laatste hapje kregen we Soenils’ interpretatie van petjel. Kousenband, crème van peterselie, pinda’s, bloemetjes en een dressing met koriander. Zeer bijzonder dit hapje!
De eerste wijn werd ingeschonken. Een Groiss, Gemischter Satz, 2014 Dorflagen. Zeer prettig. Het eerste gerecht was een gerecht in tweeën. Op een bord langoustine met watermeloen. Een perfecte cirkel van watermeloen troffen we aan, in de cirkel een kleinere cirkel die bestond uit plakjes rauwe langoustine. Erbij ijs van watermeloen, zoetzure meloen en een vinaigrette met gember. Ontzettend lekker deze combinatie. De zachte smaken van de watermeloen en de langoustine passen bijzonder goed bij elkaar en de krachtige vinaigrette met gember geeft het een geheel eigen ‘gezicht’. Erg knap!
Ernaast – de borden werden keurig eerst weggehaald en daarna werd het tweede deel voor ons neergezet – in een prachtig ‘schelpenschaaltje’ een gebrande langoustine met zoetzure radijs, parels van zwarte bonen, rode kool en een quenelle van kool. Aan tafel werd er een bouillon van dashi bij geschonken. Ook dit onderdeel was perfect. Krachtige, goede smaken bij elkaar, een genot om te eten.
Inmiddels was ook de brioche die je hier altijd krijgt met de lekkere Mas El Altet olie gearriveerd en zoals altijd is die brioche heerlijk. Hij was niet warm deze keer viel me op.
In het glas kwam een Leirana, Albarino 2014, altijd prettig en het gerecht was rode mul met pompoen. Gepresenteerd op een erg mooi bord lag rechts de in keurige smalle reepjes gesneden perfect gegaarde rode mul. Aan tafel werd er een jus van bokking bij geschonken. Een bijzonder goede combinatie! Links op het bord diverse bereidingen van pompoen, quinoa en een krokantje van quinoa, een cannelloni gemaakt van tayerblad wat gevuld was met pom. De quinoa was afgedekt door een rondje gelei en er lag ook nog wat paksoi op het bord. Her en der vielen me, naast de ‘gewone’ fijne smaken, ook de kerrietoetsen op, die waren werkelijk heerlijk. Alweer een enorm verrassend en smaakvol gerecht.
We gingen verder met een Hongaarse wijn, een Oremus Furmint Tokaji Dry Mandolás 2010, ook een zeer aardige wijn. Hij paste uitstekend bij de Oosterschelde kreeft met buikspek. Flink wat perfect gegaarde Oosterschelde kreeft met erbij een bara, wat appel, curry, buikspek, zilte groenten en een aan tafel geschonken jus op basis van appel en curry troffen we aan. Alles alweer zeer bijzonder en zeer smakelijk, hoewel het buikspek naar mijn smaak iets te ver gegaard was. Ik vond het opvallend hoe goed de currysmaak paste bij het zoetige van de kreeft.
Ook dit gerecht werd weer gepresenteerd op een erg mooi bord. Volgens de uitstekende zwarte brigade heeft de chef het nodige geïnvesteerd in zijn servies en dat kun je wel zien ook, werkelijk schitterende exemplaren zitten erbij.
In het glas kwam een rode wijn, een La Rectorie, Collioure, Côté Mer 2014. Een fijne wijn!
Het hoofdgerecht, want daar waren we inmiddels, bestond zelfs uit drie onderdelen. Drie geweldig mooie borden/schalen kregen we voor ons, die telkens keurig op tijd werden verwisseld voor ons. Erbij ook nog het bekende rolletje, wat zich ontwikkeld tot een doekje om de handen schoon te maken als je er wat (warm) water op schenkt.
Als eerste onderdeel kregen we een lamskotelet. Bij de perfect gegaarde kotelet kregen we verder een krokantje van bloedworst, een saus met Medina-specerijen, gebakken asperges, cantharelletjes en wat erwtjes. Ook dit was weer een verfijnd en elegant gerecht, bijzonder door de Medina-specerijen.
In een schaaltje zat lamsstoof met rettich en diverse zoetzure groenten. Het stoofvlees was geweldig zacht en heerlijk van smaak, de zoetzure groenten pasten er uitstekend bij.
Als derde onderdeel kregen we een wel heel bijzonder (en mooi) schaaltje, waarin we lamsnek met groene curry, roti en witte petai aantroffen. Bijzonder lekker was dit, hele sterke smaken die geweldig goed in balans zijn!
Als volgende wijn kwam er een glas Domaine Cauhapé, 2015, Ballet d’Octobre, Jurancon. Een fijne frisse wijn met een zoetje. Erbij gebakken ganzenlever met diverse bereidingen van wortel, poeder gemaakt van het loof van de wortel, jus van passievrucht. Het wordt wellicht wat saai, maar ook dit gerecht was onbeschrijflijk lekker. Perfect gebakken ganzenlever en de wortel en passievrucht pasten er wonderwel bij. Echt een uitstekende combinatie.
Bij het dessert kwam een Duitse wijn, een Kiechlinsberger, Baden Kaiserstuhl 2008, ook erg prettig. Het dessert bestond uit cremeux van aardbei, rood fruit, ijs van yoghurt, meringues en shots van aardbei. Een heerlijk fris, prettig klein dessertje. Een waardige afsluiter van een heerlijke maaltijd.
Bij de uitstekende espresso kwam een mooi schaaltje met een deksel, waarop en waarin de friandises zaten.
Op het deksel een taartje met pruim en zeezout, zeer bijzonder.
In het schaaltje een bonbon van pure chocolade, een appeltaartje, krokante bakbanaan met gel van kokos en een bonbon van witte chocolade met rijstazijn en soja. Allemaal geweldig lekker.
De rekening kwam in een allerschattigst doosje met bovenop een ik neem aan Surinaamse tekst van Soenil, de vertaling ervan staat aan de binnenkant van het deksel.
Ik kan natuurlijk niet anders dan er volmondig mee instemmen!
Zoals te lezen valt hebben we enorm genoten van deze heerlijke maaltijd. Complimenten voor de witte en de zwarte brigade, voor de prachtige borden, voor de heerlijke wijnen, kortom voor alles en iedereen, het was weer een feestje!

Bij Erik in Leidschendam

Langdurig lunchen heeft onze voorkeur, zeker op een mooie zonnige (zondag)middag. Deze keer reden we naar Leidschendam, ons doel was Bij Erik. Het werd ons derde bezoek aan dit sympathieke restaurant. Omdat het zulk schitterend weer was besloten we, tegen onze gewoonte in, buiten op het terras te eten. Je zit er erg leuk met zicht op een bruggetje wat zeer regelmatig opengaat voor de pleziervaart, die vervolgens moeten wachten op het sluisje, wat bediend wordt door een heuse sluiswachter. Aan beide zijden van De Vliet zit nogal wat horeca, wat veel terrassen, veel fietsers en scooters en veel mensen oplevert. Zoveel dat ik besloot in het vervolg gewoon lekker binnen te gaan eten, dat is toch minder onrustig.
Water wilden we wel, voor mij een karaf ijswater, voor echtgenoot een fles bruisend water. Een aperitief wilden we ook, een gin/tonic graag. We konden een gin kiezen en het werd een Hayman’s gin met veel ijs en een partje sinaasappel met ingestoken kruidnagels en een takje rozemarijn en Fentimans tonic. Lekker!
Erbij direct wat aperitiefhapjes. Het bekende lekkere sesamrolletje gevuld met piccalilly, deze keer met veel meer mosterd klaargemaakt. Een makaron van wortel gevuld met geitenkaas, ook lekker en een wonton-krokantje per persoon met in een glaasje erbij huisgemaakte zalmsalade. Ook erg lekker!
Een kleine amuse verscheen, een toastje met eendenlever afgedekt met gelei van rode port en een flintertje appel erop. Ook zeer smakelijk.
We bekeken de menukaart. Op de tafels op het terras overigens een iets andere menukaart, waarbij wel verwezen wordt naar de lunchkaart. Op die wat kleinere kaart vooral hapjes en drankjes, waarvan trouwens flink gebruik werd gemaakt deze middag.
Maar goed, wij kozen uit het ‘gewone’ menu. Zoals bekend werkt Erik met een maandmenu, te verkrijgen in twee- tot vijfgangen (25 – 45, telkens oplopend met 7.50) voor de lunch; voor het diner begint het vanaf 3 gangen tot en met vijf gangen (35 tot 50). Een uitbreiding met de kaastrolley is mogelijk voor 15 bij het diner. De signatuurgerechten van Erik worden niet genoemd op het menu, wel op de website. Wel worden de signatuurgerechten aan tafel verteld. Wij besloten tot vijf gangen, waarbij we het eerste tussengerecht inwisselden voor een signatuurgerecht.
We bekeken de wijnkaart, klein maar fijn en konden eigenlijk vrij moeilijk beslissen. Die heerlijke Eradus kenden we tenslotte al. Gelukkig hoorden we dat een arrangement ook tot de mogelijkheden behoorde, dus dat werd het. (5.50 – 6.00 per glas).
Als eerste wijn schonk de zeer vriendelijke maar onervaren bediening een glas Giol Chardonnay in. Voordat het voorgerecht kwam, kregen we eerst een broodje met een plateautje met boter, olie en zout. Een lekker broodje.
Het voorgerecht was haring – sesamtoast – lenteui – radijs – marloeskes – buikspek – bbq – hoisin. Een hele mond vol. Het was een gerecht in tweeën. Op een plaatje allereerst de sesamtoast met erop de haring met lenteui, radijs en de zilveruitjes (marloeskes). Uiteraard ook het nodige groen. Heerlijke haring was het, de groenten waren prettig fris, de sesamtoast vond ik aan de taaie kant helaas. Op een zelfgemaakte (althans dat denk ik, maar misschien kun je ze ook wel zo kopen als tafelbereiding) barbecue twee spiesjes met blokjes buikspek, bestreken met hoisinsaus. Dat buikspek was geweldig lekker. Mals, krokant en een heerlijke smaak! Zo’n gerechtje waar je veel meer van zou willen!
In het glas kwam vervolgens een Vignoble des 2 Lunes, 2014, de la Terre à la Lune, Alsace. Een bijzondere wijn, prettig. Erbij merg – Limburgs Zuurvlees – krokante uien – aardappelkaantjes. In het bord allereerst kruidenmayonaise. In het midden de mergpijp, gevuld met het merg. Op het merg gestoofde uien. Op de gestoofde uien het Limburgs Zuurvlees met de aardappelkaantjes en daarop dan weer de krokante uien. Een apart, anders en zeer smakelijk gerechtje vond ik het.
We gingen verder met een glas Chateau Bouissel 2014. Nicolas Selle, Fronton, ook prettig. Het gerecht was Hollands kalf – gepofte zoete aardappel – asperge – bospeen – doperwten. We troffen op het bord rechts de kalfsmuis aan met de jus van het beestje waarin wat peperkorrels zaten. Links de groentjes en de gepofte zoete aardappel. Erg smakelijk vlees en ook zeer smakelijke groenten. Behalve de genoemde groenten ook nog korenaarasperges en cantharelletjes, heerlijk!
In het glas kwam deze ronde een Coteaux de Layon, Baumard, Carte d’Or. We waren toegekomen aan het gekozen signatuurgerecht: gebakken eendenlever – krentenbrood – zuurkool – appelstroop. Op een plaatje allereerst een sneetje krentenbrood met eronder wat jus van appelstroop. Op het krentenbrood de zuurkool en daar weer op de gebakken eendenlever. Aan tafel werden de tipjes appelstroop met hoisin gespoten. Ik vond het een heerlijk gerechtje, uitstekende smaken bij elkaar, het enige puntje van kritiek is dat ik de eendenlever van binnen nog iets te lillerig vond, ik hou van iets steviger lever. Maar zoals gezegd: de smaak was uitstekend.
Bij het dessert wilden we geen dessertwijn deze keer, we hielden het bij water. Het dessert was cheesecake – witte chocolade – frambozen – bosbessen. Wederom een gerecht in tweeën. Op het bord een fantastische cheesecake van witte chocolade met erop bosbesjes, aalbesjes, frambozen gevuld met witte chocolade en schotsen van witte chocolade….geweldig lekker allemaal en heerlijk fris. Oh en ook nog twee krokante koekjes met specerijen en gehakte pistachenootjes. In een schaaltje crumble van tuilles met specerijen, een tuille met specerijen en een flinke bol bosbessenijs. Ook heerlijk en natuurlijk fijn fris.
We sloten af met een goede espresso. We hadden desgevraagd aangegeven geen friandises te wensen, maar toch kregen we nog een heerlijke kokosmakaron erbij.
Na het betalen van de prettige rekening verlieten we tevreden en voldaan Bij Erik. Ik vond het al een heel prettig adres en dat is het ook gebleven. Je eet er heerlijk, je zit er fijn en de bediening doet enorm hun best en dat is fijn om te zien. Erik vertelde dat half juli het restaurant twee weken dicht zal gaan en dat er dan binnen een grootscheepse verbouwing zal plaatsvinden. Ik ben erg benieuwd en wens hem er veel succes mee.