Areias do Seixo in A Dos Cunhados.

Op aanraden van Michel van der Kroft van ‘t Nonnetje ** reden we van Cascais via Sintra naar A dos Cunhados. Gelukkig geven bordjes de route naar het hotel-restaurant Areias do Seixo aan, anders is het best lastig te vinden.

Parkeren kan op eigen terrein en we bekeken eerst de buitenkant eens. Het hotel, en dus ook het restaurant, is milieuvriendelijk en heeft de natuur geïntegreerd in de inrichting. Het restaurant maakt gebruik van de eigen moestuin en van producten uit de directe omgeving. Chefkok is Leonardo Pereira, van origine Portugees. Echter, de laatste 10 jaar heeft hij gekookt in restaurants in onder andere Dublin, Londen en Kopenhagen. In Kopenhagen bij Noma. Hij miste het koken met de typisch Portugese producten en kreeg de kans om bij Areias do Seixo zijn eigen restaurant te beginnen.

We belden aan en de immense deur zwaaide open, waarmee we direct in een enorme loungeruimte terecht kwamen, rustgevend ingericht met wat waterpartijen, gladde vloeren en vooral heel veel ruimte. De ruimte wordt zowel door hotel- als door restaurantgasten gebruikt. We namen een aperitief bij de heerlijk knisperende open haard en konden nog net voor het donker werd genieten van het leuk aangelegde terras. Binnen allereerst een lange bar met ervoor een behoorlijk hoge lange tafel met banken, in de restaurantruimte verder tafels met gekleurde stoelen. Ronde tafels, maar ook vierkante en ook tafels met hoge houten stoelen. Geen linnen op tafel, wel stoffen servetten. Jammer vond ik het dat de ronde tafels met de rug naar de keuken stonden. Wij kozen echter wel een ronde tafel omdat we dat nu eenmaal prettig vinden. Toen we aan tafel gingen werd er direct plat water met ijsblokjes ingeschonken en we kregen een doekje om de handen te verfrissen. Al rondkijkend viel me op hoeveel aandacht hier aan details besteed is, mooi om te zien allemaal. De bijzonder vriendelijke bediening bracht ons de kaart – een A4tje – waarop de a la carte gerechten stonden. Die wisselen regelmatig, want de gerechten zijn afhankelijk van wat de tuin en de producenten leveren, dus voor een indruk verwijs ik naar de website.  Verder kent men een tasting menu, een verrassingsmenu, 8 gangen voor 65 euro. Uiteraard wilden wij heel graag het Tasting Menu, met wijnarrangement (35). De wijnkaart bekeken we ook even, men werkt hier voornamelijk met biologische wijnen, het liefst uit de regio. De wijnkaart is klein, maar fijn met mooie prijzen, alleen de diverse port vond ik aan de prijzige kant.

Als eerste wijn kwam er een espumante. Een Murganheira Reserva Bruta Tavora-Vamosa, een lekkere spumante. Erbij een toastje met lever van zeeduivel. De lever smolt in de mond en had een hele specifieke, voor mij erg lekkere, smaak. Het toastje was enorm krokant en paste er prima bij.

Er kwam nog een hapje. En wat voor een hapje…gefrituurde yam (broodwortel) met plakjes vrij forse rauwe paddestoel. Op de yam een heerlijk laagje mayonaise, op de plakjes paddestoel her en der wat zeer verfijnde vinaigrette. De yamsliertjes waren flinterdun en heerlijk krokant en de paddestoel smaakte zeer aards. Een zeer verrassende en erg lekkere combinatie. De toon was gezet wat ons betreft!

Brood, boter en olie kwam op tafel. Huisgebakken brood wat we konden proeven, want dit was het lekkerste brood wat we in Portugal gegeten hebben met erbij heerlijke olijfolie en fantastisch lekkere boter.

Het volgende gerechtje was koud gemarineerde prei met oesters. In een schaaltje kregen we diverse stukjes heerlijke krokante prei met erbij stukjes oester. Dat alles lag in een saus van oestersap met citrus. Heel bijzonder vond ik dit, want het lijkt allemaal erg simpel en dat is het natuurlijk ook, maar de combinatie en de bite van de prei met de oester was erg goed. In de oestersaus nog wat druppeltjes heerlijke olijfolie, die het gerechtje vervolmaakten.

De volgende wijn was een Viognier, Casa Santos Lima, Vinho Regional Lisboa 2014 en die was prettig.  Erbij scheermes, rammenas, kaffir lime. Op het bord prachtig gerangschikte  flinterdunne plakjes rammenas, die heerlijk peperig waren. Eronder flink wat stukjes rauw scheermes, stukjes perfect gebakken schorseneer en dat alles was aangemaakt met een lichte saus. Op de plakjes rammenas nog een lichte vinaigrette waarin de kaffir lime duidelijk te proeven was. Ook dit vonden we een zeer bijzonder gerecht. Anders en een zeer goede combinatie.

De Viognier werd doorgeschonken en we waren aangekomen bij de licht gepekelde makreel met paddestoelen en peterselie-olie. Op het bord allereerst flink wat heerlijke peterselie-olie, die perfect combineerde met de bijzonder smakelijke makreel. Ook de gedroogde peterselie die erbij lag paste prima bij de makreel en de olie. Verder troffen we nog wat Oost-Indische Kersbladeren aan, maar dan de oranje versie en ook die waren lekker peperig. Qua kleur gaven ze een leuk accent op het nogal groenige bord. Ook dit vonden we werkelijk een heerlijk gerecht.

We gingen verder met gegrilde rode kool met verse kaas. Heerlijke gegrilde rode kool kregen we, erbij verse kaas uit de regio, vrij licht van smaak, maar goed passend bij de kool. Verder diverse bloemetjes, onder andere die van rozemarijn, die ook weer goed pasten bij de rode kool. Door het grillen had de kool een klein beetje de structuur van vlees gekregen, wat ik heel bijzonder vond. Erbij verder een saus met paddestoelen en de vleug die met name de bloemetjes van de rozemarijn afgaven, gaven het gerecht iets heel bijzonders. Ook dit was weer een verrassend gerecht.

in het glas kwam Dory Reserva 2012. Erbij op het bord een rolletje inktvislamellen gevuld met mousse van zeeduivel en garnalen. Erbij een hoopje flinterdun gesneden kruiden en een pureetje van wortel met gember. Aan tafel werd er een zeer krachtige groentebouillon bij geschonken, die het gerecht uitstekend verbond. Ook dit was weer een verrassend en erg lekker gerecht.

Bij de varkensnek met een saus Royale kwam een glas Quinta do Espirito Santo, Reserva 2011, Lisboa. Een fijne wijn. Op het bord een flink stuk perfect gegaarde varkensnek met erbij gefrituurde rucola en de saus Royale. Nu was die saus Royale gemaakt met flink wat azijn en in combinatie met het uitstekende gekarameliseerde vlees vond ik dat een erg lastige combinatie. Ik besloot de saus de saus te laten en me te richten op het vlees en dat beviel me goed. Heerlijk vlees, de saus vond ik minder, maar dat is natuurlijk persoonlijk.

De zeer attente en vriendelijke koks die ook af en toe gerechten kwamen brengen en toelichten vroegen of we misschien in waren voor een extra vleesgerechtje. Ik eigenlijk niet, want het waren behoorlijke porties, maar echtgenoot wilde wel graag nog iets proeven. Hij kreeg een nogal jaloersmakend gerecht bestaande uit picanha, slakken, merg, zilte groenten en bloemetjes. Gelukkig mocht ik wat hapjes proeven, dus ik ken de smaak van het gerecht en ook dat was geweldig lekker. Later zag ik dat het gerecht niet eens op de rekening stond, waarvoor natuurlijk alsnog onze hartelijke dank.

Ook hier vertelde ik over het enthousiasme van Michel en dat we door hem hier terecht waren gekomen en het bijzonder leuke was dat men zelfs nog wist waar hij en zijn gezin gezeten hadden!

In het glas kwam vervolgens een Moscatel de Setubal, DO Colheita 2011, Bacalhoa. Een lekkere dessertwijn. Erbij Portugese Crowberry met dragon. Even dachten we dat de witte besjes een soort van Portugese aalbessen waren, maar dat bleek niet het geval. De crowberries groeien alleen aan de kust in de omgeving van Lissabon. Ze zijn heerlijk fris en lichtzuur. Bij de besjes ijs van gekarameliseerde melk en aardbeigelei met verse dragon. Een perfecte combinatie, het ijs, de gelei, het kruid en de besjes. Zeer in balans en ook de wijn paste er perfect bij.

Het volgende dessert was passievrucht met tamarinde en witlof. In een schaaltje lag onderin een mousse van passievruchten met erop krokante tamarinde en bovenop lag dan weer de julienne gesneden ingelegde witlof. Een werkelijk bijzonder lekkere combinatie. Ik zou het zelf nooit verzinnen, maar de balans van dit dessert was uitstekend en ik vond het heerlijk.

Het laatste dessert was een gegrilde limoen met boekweit.  Op het bord, tussen de stenen, een gegrilde limoen gevuld met honing, merengue, limoenmousse, room en wat boekweit. Ook dit was een bijzonder dessertje. Heerlijk fris en de presentatie is leuk.

We sloten af met uitstekende bica, waarbij een glas Aquardente Vinica X.O. Lourinha, een cognac/armagnac drankje, waarin ik duidelijk de pruimen proefde, kwam Lekker! Erbij nog een makaron van eikel gevuld met een karamel van Iberico-vet, die ook al erg bijzonder en erg lekker van smaak was.

We waren zeer te spreken over de zeer bijzondere smaakcombinaties hier, vonden vrijwel alles erg lekker, vonden de koks die langskwamen zeer attent, vonden de bediening erg vriendelijk en losjes, kortom we hebben enorm genoten. Van de chef kreeg ik nog een handgeschreven A4tje mee waarop alle gerechten stonden met groeten van de koks voor Michel en zijn gezin en diep tevreden verlieten we Areias do Seixo. Als we weer in de omgeving zijn, wat zeker gaat gebeuren, gaan we terug.

© Carla van Schelven

Fortaleza do Guincho in Cascais

Op de derde dag van ons bezoek aan Lissabon huurden we een auto en reden we via de wijk Belém, zeer bezienswaardig, allereerst eens naar Cascais, de bekende badplaats. Niet om naar het strand te gaan, daar hou ik helemaal niet van, maar om te gaan lunchen bij weer een adres van Michel van der Kroft van ‘t Nonnetje **, waar hij weer zo vriendelijk was geweest voor ons een tafel te reserveren.

Nadat we Cascais bekeken hadden reden we via de prachtige kustweg richting Fortaleza do Guincho, een hotel direct aan zee gelegen. Onderweg vergaapten we ons aan de werkelijk prachtige kust, de schitterende branding en de hoge golven. Helaas verdwaalden we een beetje, waardoor onze aankomst wat later dan gepland was. Het restaurant is gevestigd in het hotel. Het hotel is een volledig gerestaureerd fort uit de 17e eeuw en ziet er prachtig uit. Via de centrale kloostergang, die erg mooi is gedecoreerd, kom je in het zeer ruime restaurant. Wij kregen een tafel in het eerste deel van het restaurant, gedecoreerd met schitterende tinten blauw, heerlijke stoelen en belangrijk, een tafel bij het raam, weer met zicht op de prachtig oceaan. De inrichting doet klassiek-modern aan, precies zoals de bedoeling is, zo vertelde de maître sommelier ons later. Ook de keuken is klassiek-modern. De ontvangst door de bekroonde sommelier was zeer vriendelijk en attent. Een aperitief wilden we wel. Ook hier een sparkling wine uit Portugal natuurlijk. Een Quinta da Valdoeiro, Baga Chardonnay, Bairrada DOC, Espumante 2013. Een heerlijk glas! Lichtroze van kleur, wat kwam omdat de helft van rode druiven komt. Grappig vond ik dat.

Op tafel, die werkelijk prachtig gedekt was, kwam een vierkant bord met hapjes bij het aperitief. Op een lepeltje een pastille van watermeloen met mint, die open plofte in de mond, heerlijk fris. Een cracker met erwt en guacamole en koriander, bijzonder lekker; een  rondje van zanddeeg met erop een crème van foie gras met hazelnoot, een werkelijk zalige combinatie en last but not least een pastille met een heerlijke Portugese kaas erop. Heerlijke hapjes, die de trek bevorderden, zoals het hoort.

We kregen de kaart. Behalve het a la carte gedeelte (3 voorgerechten 32 -34), 3 visgerechten (46 -56), 2 vleesgerechten (46) en 3 desserts (16) heeft men een Degustatie Menu (90). Uiteraard namen wij het menu. De sommelier stelde voor dat hij er passende wijnen bij zou schenken en dat leek ons een uitstekend idee. Wel bekeken we nog even de wijnkaart, de sommelier is tenslotte bekroond en het was werkelijk een prachtige wijnkaart. Keurig van prijs ook nog eens. Het uitzicht vanaf onze tafel was werkelijk prachtig, dus daar moest wel een foto van gemaakt worden. 

De general manager van het hotel kwam even kennismaken. Ook zij kent Michel en zijn gezin goed en net zoals bij de voorgaande restaurants hebben zij hen hoog zitten, wederom ontzettend leuk om te merken!

Het bordje van de aperitiefhapjes maakte plaats voor broodbordjes en we kregen de keus uit diverse soorten brood. Erbij boter en een plateautje met olie en zeezout. Heerlijke olie van Portugese bodem uiteraard. Ook dit restaurant probeert zoveel mogelijk met Portugese producten te werken en dat lukt zeer goed.

Voordat we met het menu begonnen kwam er een amuse. Een cannelloni van krabsalade, afgedekt met een plakje gelei, waarbij vers fruit en diverse mini-groenten lagen. De krabsalade en de gelei waren heerlijk fris, de groentjes perfect van garing en het fruit paste uitstekend bij de krab. Een fijn hapje!

Bij het voorgerecht kwam een Grandjo 2008 Late Harvest, Colheita Tardia, Douro, een lichtzoete, erg lekkere wijn. Het gerecht was eendenlever, kweepeer en tonkaboon-consommé, geroosterd brioche. Op het bord een perfect rondje uitstekende eendenlever terrine met erop gefrituurde rijst en wat zout. Erbij gelei van kweepeer met mint met erop wat rettich en radijs en – grappig, want ik dacht aan de invloed van Michel – ik proefde wat speculaaskruiden! De tonkaboon-consommé die aan tafel werd bijgeschonken paste er perfect bij. Ook de wijn sloot naadloos aan, bijzonder goed gekozen! Oh, apart nog in een servet gepresenteerd een perfect getoast sneetje heerlijke brioche. Ik hou daarvan, zowel van de brioche als van deze manier van presenteren. Heerlijk klassiek en goede dingen moet je gewoon niet veranderen.

De volgende wijn was een Alvarinho, Vinha Antiga, Escolha 2014. Ook een zeer aangename wijn. Erbij het tussengerecht, gebakken zeebaars met wilde paddestoelen, gestoofde groenten met zelfgemaakte spek. Perfect gebakken zeebaars kregen we met eronder heel veel gestoofde groenten en eekhoorntjesbrood. De groenten waren groene asperge, bleekselderij, courgette, prei, tomaat, jonge boontjes en peultjes, allemaal perfect van garing. De stukjes spek tussen de groenten waren heerlijk. Erbij een heerlijke saus, die het gerecht completeerde en we waren meer dan tevreden over dit perfect gebalanceerde en perfect uitgevoerde gerecht.

Bij het hoofdgerecht kwam een glas Rubrica 2012, Vinho Regional Alentejano, een fijne stevige wijn. Op het bord geroosterd zwart varkensvlees uit de Alentejo met appel, bloedworst en gevulde aardappelen met varkenspootjes en -oren , donkere saus met Espelette peper. Een heerlijk mals stuk varkenslende kregen we, perfect van garing. Erbij een stukje heerlijk krokant buikspek, een heerlijke quenelle bloedworst, zonder al te veel witte stukjes, dus voor mij perfect. Bij de bloedworst wat stukjes appel, die prima combineerden natuurlijk. De aardappel gevuld met pootjes en oren was heerlijk. De groenten, vooral prei en de appel dan waren ook  uitstekend van garing en de lekker plakkerige jus verbond het hele gerecht. Een heerlijk klassiek terroir gerecht. Ik hou daarvan!

We kregen ook nog een dessertamuse. Frambozen, crème van frambozen, sorbet van kaffir lime, poeder van witte chocolade met een mousse van frambozen en nog wat losse frambozen. Heerlijk! Ik ben dol op frambozen, dus dit was een absoluut schot in de roos.

Bij het dessert kwam een Domingos Soares Franco, Moscatel de Setubal 2004, een erg prettige dessertwijn. Het dessert bestond uit gemarineerde en gekarameliseerde vijgen, crème glacée met vijgenboombladeren, yoghurt en citroen. Een prachtig opgemaakt bord met heerlijke gemarineerde vijgen, ijs van vijgenblad, spongecake van vijg, crème van vijg, krokantjes van vijg en een saus van vijg op het bord. Heerlijk al die verschillende smaken van vijg, erg leuk om die op deze manier bij elkaar te proeven. Ook hier paste de wijn weer perfect bij.

Ons viel de zeer consistente opbouw van het menu op en natuurlijk vooral de werkelijk perfecte uitvoering ervan.

Bij de heerlijke bica en thee  kwam nog een bordje met allerheerlijkste snoepjes.  Een makaron met citroen, een chocolaatje met nootjes en zeezout, een financier en een koekje met banketbakkersroom.

De sommelier had nog een mededeling waarvan ik alweer volschoot, wat een enorme gastvrijheid en vriendelijkheid kent Portugal toch!

Het moge duidelijk zijn dat we Fortaleza do Guincho een grote aanrader vinden. Een heerlijke klassiek-moderne keuken met ontzettend vriendelijk en kundig personeel, prachtig ingericht en het uitzicht is er fantastisch! Zeker naar toe gaan als je in de buurt bent. Wij gaan er zeker naar terug. Nog een speciaal woord van dank aan de general manager en aan de sommelier, die ons de hele middag op een ontzettend vriendelijke en kundige manier allerlei wetenswaardigheden vertelde. Bijzonder interessant allemaal. 

© Carla van Schelven

Belcanto in Lissabon

Op onze tweede dag in Lissabon had Michel van der Kroft van ‘t Nonnetje ** voor ons een tafel gereserveerd bij Belcanto **, midden in het centrum van de stad. Wij vonden dat we wel konden gaan lopen en hadden ons dus lelijk verkeken op de heuvel die beklommen moest worden. Gelukkig stonden er op het pleintje voor het restaurant, wat er van buiten nogal simpel uitziet, bankjes, zodat we even konden uitblazen voordat we aanbelden.

Een allervriendelijkste ontvangst door de maître sommelier en we kregen een leuk tweetje in de eerste restaurantruimte. Een cosy ruimte, deed een beetje denken aan een chique pub. Veel hout aan de wanden, uiterst comfortabele stoelen, banken langs de wand en keurig gedekte tafels.

Een aperitief wilden we natuurlijk graag, een sparkling Portugese wine please. En dat werd een Sidonio De Sousa Espumante Brut Nature Branco NV. Lekker!

Na afloop van de maaltijd kreeg ik van de maître een mapje mee met alle gerechten, waarbij ook de namen van de gerechten en de jaren waarin ze ontwikkeld waren stonden. Bovendien zat er nog een kaartje bij waarop alle wijnen die we dronken werden aangegeven per gebied. Geweldig fijn vond ik dat en zeer attent!

Nadat we het aperitief gedronken hadden kwam de attente en kundige sommelier met nog een sprankelende wijn, een Solar de Merufe, Espumante de Vinho Verde, DOC Grande Reserva, Branco 2003. Een zeer lekkere bubbel! Erbij direct drie hapjes, mooi gepresenteerd op schattige lepeltjes. Lupini bean, olive, carrot and garlic (2015). Rechts een bolletje gevuld met bonen, kaffirlime en zout, bovenin eenzelfde bolletje, gevuld met olijf en in het zwarte bakje knoflook met wortel. Het hapje met de bonen en kaffir plopte geweldig open in de mond en het vocht met een duidelijke bonen en citrussmaak stroomde in de mond, erg lekker. Ook het olijvenbolletje plopte open en het vocht wat hieruit stroomde had een zeer zeer diepe groene olijvensmaak. De knoflook met wortel en iets van een rozijn moesten gelijktijdig gegeten worden en dat gaf een ware explosie in de mond. Heerlijk!

We kregen de kaarten uitgereikt. Behalve een a la carte-gedeelte met 4 voorgerechten (35 – 40), 5 hoofdgerechten (50) en 4 desserts (16.50 – 18.50 voor kaas) kent men twee tastingmenu’s. Een Discovery Menu (145 – 75) en een Lissabon Menu (125 -65). Wij kozen voor het Discovery Menu met het wijnarrangement. We bekeken natuurlijk ook nog even de wijnkaart, die werkelijk prachtig is en ook nog eens behoorlijk vriendelijk van prijs.

Weer werden er drie hapjes voor ons neergezet. In een rechthoekig bakje allereerst een eetbare steen met erop forelcrème en foreleitjes, heel zacht en lekker vissig van smaak. (cod liver stones and trout roe 2015). De ‘steen’ was gemaakt van cacaoboter, gevuld met vocht van de lever van de forel en er zaten her en der nog wat Japanse kruiden in verwerkt, die het geheel een heel aparte smaak gaven. In het midden een mooi opgemaakt plantje, waartussen een cornetje verstopt zat gevuld met tonijn en kimchi. Een heerlijk kruidig hapje, waarbij de tonijn goed overeind bleef. (Azores tuna ‘bouquet’ 2015). In een rond bakje tenslotte een stukje krokante kippenhuid met erop wat leverpaté met maïscrème en koriander. (Roasted chicken and maize cream 2015). Ook dit hapje was ongelofelijk lekker, zeer hoog op smaak. Prachtig van structuur en zo’n hapje waar je vreselijk trek van krijgt. In datzelfde bakje lag ook nog een ei. Dat bleek een eetbare eierschaal te zijn, geen idee waar hij van gemaakt was, in ieder geval smaakte hij naar Bazooka.

Tot slot kregen we nog een glaasje met een soort bouillon, wat eigenlijk een ceviche-saus bleek te zijn met wat maisvocht. Ook dit was heerlijk fris en in de afdronk proefde ik duidelijk miso en komkommer. Een complex sapje dus eigenlijk wel. Bijzonder smakelijk allemaal, dat beloofde wat!

In het glas kwam Quinta de Porrais, Douro, Branco 2014, een erg lekkere wijn. Erbij Porthole, ‘my’ bottom of the ocean (2013). Een 3D-bord van de zeebodem bedekt met koraal kregen we voor ons. Erop zeewier, mosselen, coquilles, inktvis, zilte melk, garnaal, scheermesjes en  her en der zeewatergelei met onder andere koriander. Prachtig om te zien, je kijkt als het ware door het raam zo zei de maître, en erg lekker om te eten. Elk hapje op zich had zijn eigen smaak en de heerlijk zilte gelei verbond alle componenten op een erg lekkere manier met elkaar. Inventief en bijzonder!

Een hele mand met brood kwam langs waaruit we onze keus maakten. Heerlijk tomatenbrood zat erbij bijvoorbeeld. Op tafel ook een standaardje met drie soorten boter: traditioneel, met worst en tomaat en met gerookte rozemarijn en rozemarijn-as. Alledrie heerlijke botertjes.

Hierna schonk de uitstekende sommelier, die telkens ook een vriendelijk babbeltje maakte, een biertje in. Een Lovina, Cerveja Artesanal, uiteraard uit Portugal. Hij vertelde dat het gerechtje wat nu kwam altijd met bier werd gedronken in heel Portugal. Het ging om sardine with bell pepper, tomato and yeast emulsion (2015). Sardine met paprika, tomaat en gist emulsie. Op een donker plaatje kregen we een gelakte sardine, half rauw nog, waardoor hij werkelijk geweldig van structuur was. Erop een gelei van knoflook en ui, eronder een crème van paprika en knoflook en ernaast de emulsie met gist. Boterzacht, geweldig in balans en erg erg lekker. Zeer bijzonder vond ik dit. Op deze manier wil ik wel elke dag sardine eten.

De volgende wijn was een rosado. De sommelier legde uit dat dat geen rosé is maar een blend tussen wit en rosé. Nooit geweten, dus grappig! Het was een Vinho da Ordem, rosado. Erbij de giant red shrimp with rosemary ashes (2015). Een gigantische caribinero met rozemarijn-as. En dat was ook precies wat we kregen. Op een prachtig donkerrood bord een ongelofelijk lekkere caribinero. Perfect van garing. Erbij het meest lekkere as van rozemarijn wat volgens mij maar mogelijk is. Een heel klein beetje vocht van de carbinero lag er ook nog bij om het een klein beetje smeuïger te maken, maar mensenkinderen wat was dit ongelofelijk lekker. De combinatie was fantastisch en de carbinero was geweldig goed van cuisson. Uitzonderlijk lekker. Ernaast werd nog de kop van het beest gepresenteerd, met een lepeltje erbij om hem helemaal uit te lepelen. Wat we natuurlijk met graagte deden. Ook dit was ontzettend lekker, we hebben hem werkelijk helemaal leeggeschraapt.

Ook de wijn paste perfect bij het gerecht. Dat gold overigens voor alle wijn – spijscombinaties bij Belcanto: absoluut perfect op elkaar afgestemd!

We gingen verder met een Pinto, een blend van Viognier en Arinto, European Atlantic West-Coast, Portugal, een heerlijke wijn. Erbij clam and codfish xerém’.  Xerém is een typisch gerecht van Portugal. Groene ‘porridge’ met kabeljauw en strandgaper. In een bakje kregen we de maispap, die met een bouillon van mosselen wordt bereid als risotto. In de pap stukjes kabeljauw en strandgaper en twee pastilles, die ploffen in de mond en gevuld zijn met kruiden en ook stukjes vis. De maispap had voor mij een zeer vreemde, behoorlijk kruidige smaak. Ik moest er even aan wennen, maar daarna vond ik het zeer smakelijk. Heel traditioneel weer aldus de maître, een soort boers gerecht, maar hier natuurlijk perfect in balans. Leuk!

In het glas kwam een Royal Palmeira Cardeal, Loureiro 2010, Branco. Ook zeer lekker. Erbij seabass with razor shell, asparagus and broccoli (2015). Een perfect stukje gestoomde zeebaars kregen we met erbij heerlijk stukken scheermes, mooie dunne ronde stukjes witte asperge en in de werkelijk heerlijke gelei die het gerecht begeleidde proefden we broccoli, waarvan men poeder had gemaakt. De gelei was gemaakt van scheermessenvocht en er zaten ook nog flinterfijne stukjes hazelnoot door. Een op het oog simpel, maar o zo doordacht en gebalanceerd gerecht. 

Waarmee we overstapten op de rode wijn. Een Monte da Penha Grande Reserva, Alentejo 2005. Alweer een heerlijke wijn. Erbij ‘Portugese pot-au-feu’ (2014). In een schaaltje een Portugese pot-au-feu. Wortel, venkel, sjalotjes, kruiden, een aantal tafel bijgeschonken hele lichte groentenbouillon en een vierkant blokje merg, wat als het ware oploste in de bouillon en daardoor de bouillon geleerde. Een heel verfijnd en zeer smakelijk gerechtje. Onwaarschijnlijk lekker vond ik het weer en zo knap gevonden!

De wijn werd doorgeschonken bij het volgende gerecht. Dat was ‘Cabidela’, oxtail and smoked eel (2015). Cabidela wijst op bloed in het gerecht, maar dat heb ik niet kunnen ontwaren, dus ik hou het op de bloedrode kleur. Het ging om ossenstaart, foie gras, biet en gerookte paling. Afgedekt met blaadjes van de Oost-Indische kers, die tegenwoordig vast gekweekt worden, want ze zijn een stuk kruidiger dan vroeger. Ik moest even denken aan Michel van der Kroft bij dit gerecht, ik meende zijn invloed te herkennen. De ossenstaart was ongelofelijk zacht draadjesvlees, de foie gras was een beetje aan het smelten en in de jus lagen heerlijke blokjes paling. Een ontzettend lekker gerecht met een werkelijk fantastische balans. Zo geweldig lekker dit weer, ik droom er nog wel eens van.

De desserts kwamen in zicht, want er werd een glas Aneto 2010, Colheita Tardia, Douro, ingeschonken. Een fijne dessertwijn. Het eerste dessert was peach and pumpkin (2015). Perzik en pompoen volgens het menukaartje, alleen kregen wij volgens mij en volgens de foto iets anders. Ook een nieuw dessert. Aardbeien, pistache, gekonfijte abrikoos, mirabellen, pistachepoeder met wat zout, schuim van aardbei en krokantjes van pompoen troffen we aan op het bord. Afzonderlijk al heerlijk, maar in combinatie werkelijk hemels. Alweer een schot in de roos!

Het volgende dessert was een plaatje om te zien. Mandarin (2010). Ik begrijp volkomen waarom dit dessert gewoon al vijf jaar meegaat. Mandarijn met een sorbet van mandarijn. Prachtig gepresenteerd. Ook de chocoladekruimels op de bladeren onder de mandarijn zijn te eten. De smaak van de sorbet was al ongelofelijk, maar toen ik de smaak van de buitenkant van de mandarijn proefde viel ik helemaal stil. Die smaakte namelijk zoals de schil van een mandarijn ruikt. Zo ontzettend lekker. Erin een heerlijke mousse van mandarijn, werkelijk goddelijk lekker. Wat een kunstenaar hier! Overigens was de chefkok er vandaag niet, hij was in de ochtend afgereisd naar Bilbao zo vertelde de maître toen ik hem de hartelijke groeten van Michel overbracht. Ook de maître begon direct te stralen toen ik de naam van Michel noemde, ook hier zien ze hem en zijn gezin heel graag, erg leuk om te zien!

Belcanto heeft een uitgebreide theekaart, waaruit ik mijn keus maakte en we genoten nog enige tijd van prima bica voor echtgenoot en heerlijke thee voor mij, waarbij nog erg lekkere friandises kwamen. Aan het eind van deze werkelijk geweldige middag gebeurde er nog iets waardoor ik helemaal volschoot van ontroering, maar dat ga ik hier niet vertellen. In ieder geval, dat moge duidelijk zijn uit mijn verhaal, heb ik hier ongelofelijk genoten, dit was zo’n middag waar helemaal alles klopt.  Als je in Lissabon bent en je bent in de gelegenheid Belcanto te bezoeken, zeker doen! Een fantastische keuken, geweldige bediening, een heerlijk restaurant qua aankleding en sfeer, kortom alles is er geweldig, een hele grote aanrader wat mij betreft. Wij keren er in ieder geval absoluut terug.

© Carla van Schelven

Feitoria in Lissabon

Op onze eerste dag in Lissabon, waar we al om half 9 ‘s ochtends arriveerden, verkenden we eerst eens de stad. ‘s Avonds werden we verwacht bij Feitoria, een van de *restaurants in de stad. Onze tafel was gereserveerd door Michel van der Kroft, chef-kok van ‘t Nonnetje **. Hij wordt regelmatig uitgenodigd om met de sterrenchefs van Portugal samen te koken en kent de restaurants daar dus erg goed. Heel attent had hij aangeboden toen hij hoorde dat we naar Lissabon zouden gaan om voor ons de restaurants van onze keus te bezoeken, wij waren daar erg blij mee. De taxi zette ons af bij het hypermoderne hotel, waarin Feitoria gevestigd is. Gelegen aan de Taag met overdag vast een schitterend uitzicht op de toren van Belem en op het monument. Toen wij arriveerden was het al donker, dus we konden alleen het terras zien. De deuren zwaaiden open en we werden naar onze tafel in het restaurant begeleid. Ruime tafels hier, keurig gedekt met geborduurde tafelkleden, waterglazen, bloemen en zwarte wijnglazen. Zwarte wijnglazen gelukkig alleen als decoratie. Een aperitief wilden we natuurlijk wel, graag een Portugese bubbel om het maar onparlementair te zeggen. Dat werd een Vértice Millésime Bruto Espumante Branco DOC Douro en die was erg lekker. We bekeken de inmiddels uitgereikte kaart. Behalve een gedeelte a la carte kent men hier 4 menu’s, in prijs oplopend van 75 tot 155 euro, exclusief drank. Wij besloten tot het menu Viagem, 120 euro met een wijnarrangement, 55 euro. Voor verdere bijzonderheden verwijs ik graag naar de website. Krokant brood stond al op tafel, erbij kwamen boter, olie en een brioche met tomaat. Twee soorten boter, eentje van koe en eentje van schaap. De charmante sommelier benadrukte dat alles van Portugese bodem kwam en zou komen en dat is natuurlijk alleen maar erg leuk. Een eerste amuse verscheen. Aan een bonsaiboompje twee kersen. Foie gras omhuld met gelei van kers, hangend aan het boompje. Het deed me een beetje denken aan het olijfboompje bij El Celler de Can Roca, grappig. De ‘kers’ was heel erg lekker, de mooie foie gras paste perfect bij de volle smaak van de kersengelei, een uitstekende combinatie. In een houten bakje kwamen vervolgens twee hapjes. Een kroepoek van rijst met guacamole en poeder van tomaat en een luchtig hapje gevuld met kaas van de regio met een plakje worst uit dezelfde regio erop. Beide hapjes waren erg smakelijk.

De eerste wijn werd ingeschonken, een Barranco Longo Grande Escolha uit de Algarve, een erg lekkere wijn. Voordat de eerste gang kwam, kwam er eerst nog een doekje om de handen schoon te maken, de beide hapjes uit het houten bakje aten we tenslotte met de hand. Het eerste gerecht kwam. Gesauteerde Algarve garnaal met een frisse komkommersalade. Een carabinero dus. Een lauwe carabinero in het midden, uitstekend van garing, erbij diverse tipjes goede reductie van de schalen. Verder een cilinder gevuld met de salade van de garnaal en twee stukjes komkommer met een plakje en een partje radijs erop. Lekker, maar niet heel complex, wel goed uitgevoerd verder. Ik vond het vreemd dat er met de komkommer en de radijs niets gedaan was, die lagen gewoon plain op het bord. Op verzoek van Michel deed ik zijn hartelijke groeten via de sommelier aan de chef en het was leuk te zien hoe positief men hierop reageerde. Iedereen kent hem hier en ze zijn blijkbaar erg dol op hem, erg leuk!

We gingen verder met in het glas een Casal Sta. Maria, ‘a vinha mais ocidental da Europa’, branco 2010. Ook een zeer lekkere wijn uit de regio Lissabon. Het gerecht was inktvis, groene peulen en amandelen. In het bord in het midden een soort ‘ui’ gemaakt van lamellen van inktvis, gevuld met een behoorlijk pittige duxelles, zeer hoog op smaak en erg lekker. Uitstekend passend bij de zachte smaak van de inktvis. Ernaast en eronder nog wat inktvis, die uitstekend bereid was. Links ernaast een rondje gemaakt van kruidige blaadjes van de Oost-Indische kers, gevuld met een tartaar van coquilles, amandelen en kruiden. De aan tafel erbij geschonken bouillon van inktvis was ook fijn hoog op smaak en verbond het hele gerecht. Een prima gerecht dit.

De wijn werd doorgeschonken bij het volgende gerecht. Wilde zeebaars met rijst, zeewier, gegrilde zeekraal, zeepokken en scheermessen. Een stukje perfect gebakken zeebaars kregen we met een heerlijk krokant velletje. Ernaast risotto met bisque, zeekraal, stukjes scheermes en kropsla. Het geheel werd omgeven door een schuimige saus met champagne en afgedekt met nog wat zeewier. Ook een goed gerecht. Op de een of andere manier niet heel verrassend, maar wel goed uitgevoerd.

We waren bij de rode wijn aangekomen. Ook eentje uit de regio Lissabon. Een Vale do Armo, Syrah, 2011. Een stevige wijn! Erbij gegrilde Maronesa kalfslende, beenmergkorst en verse biologische tomatensalade van Maria José’s boerderij. Geserveerd op een erg mooi bord goed gegrilde kalfslende met veel stukjes krokant merg. Erbij een heerlijke jus met mint, een salade met erg lekkere tomaatjes en we waren tevreden. Het vlees was uitstekend, het merg was erg lekker, hoewel een beetje teveel, waardoor het gerecht iets zwaars kreeg. Maar dat kun je natuurlijk voor een deel laten liggen en dan is het weer helemaal in orde.

Op een stuk boomschors, gemaakt van kurk en kruiden verscheen vervolgens een dessertamuse. Kurk en kruiden komen uit de bergen ten noorden van Lissabon. Het was voor ons allebei een merengue gemaakt van de kruiden die op het stuk ‘schors’ lagen. Een aparte, maar erg lekkere smaak, leuk!

Bij het dessert kwam een Moscatel Roxo de Setúbal, Domingos Soares Franco 2006 in het glas. Een zeer prettige dessertwijn. Het dessert was aardbei. Allerlei uitvoeringen van aardbei kregen we: sorbet, mousse, vers, gedroogd, crumble, saus, merengue. De grote ‘aardbei’ gemaakt van de mousse was ook nog eens gevuld met een crème van aardbei. Heerlijk fris en erg lekker.

Bij de afsluitende bica (espresso) kwamen nog heerlijke snoepjes, waaronder chocolade en een krokantje met chocolade en sesam en tevreden verlieten we Feitoria. Een fijn restaurant en een bezoek waard als je in Lissabon bent.

© Carla van Schelven

Derlon in Maastricht

Kerst 2014 kregen we een bijzonder leuk cadeau van iemand met een zeer goede smaak: een overnachting in een Premium kamer in het Derlonhotel in Maastricht, met een champagne-ontbijt en een driegangen lunch. Nu wilde ik dat cadeau graag begin december 2015 verzilveren, maar onvoorziene omstandigheden leidden ertoe dat ik dat moest vervroegen en zo kwam het dat voorafgaand aan ons weekje Frankrijk we op vrijdag 11 september in Maastricht waren. Met het hotel had ik geregeld dat we een kamer met een aparte douche kregen, want douchen in een bad vind ik afgrijselijk en zeker niet meer van deze tijd. Ook maakte ik de afspraak om voordat we zouden inchecken, we van de lunch gebruik zouden maken. Parkeren deden we in de grote parking en we wandelden het charmante Onze Lieve Vrouweplein op, waar alle terrassen flink bezet waren. Inchecken konden we al en we fristen ons even op in de bepaald kleine en zeker niet luxe kamer. Een van de weinig kamers met alleen een douche zo bleek. Een douche met een douchegordijn….Wat van de ‘grandeur’ van Derlon flink wat afhaalde. Lunchen deden we op het terras, waar een heerlijk zonnetje scheen. Ik moet ook zeggen dat de inrichting van het restaurant binnen – naast de receptie en de kleine lobby – bepaald niet uitnodigend is, dus ik was blij dat we op het terras konden eten. We begonnen met een witte wijn, een Sauvignon blanc, die niet heel veel indruk maakte. De zeer vriendelijke bediening gaf ons een toelichting op het menu en we bekeken de wijnmogelijkheden. Bepaald geen uitgebreide keus, we besloten tot een Laurent Miquel Père et Fils-Viognier, Languedoc en die beviel beter.

Het eerste gerecht kwam. Livarham. Met sla, rucola, blokjes peer en peultjes in tempura gefrituurd. De peultjes waren de ster van dit gerechtje, erg lekker en verrassend. Bij de sla nog wat halfgedroogde tomaatjes, waar ik persoonlijk niet van hou. Ik hou helemaal niet van gedroogde tomaten namelijk. De dressing was in orde, de peer vond ik te zoetig en de ham was verder prima. Best een aardig gerecht dus.

Het hoofdgerecht was entrecote. Entrecote, van varken overigens, die me goed beviel. Mals en sappig. Erbij truffelkroketjes, die gelukkig niet naar truffel smaakten, want dat zou truffelolie geweest zijn en dat blief ik niet. Verder diverse groenten, waaronder flink wat gele biet. Een jus van het beest maakte het gerecht compleet.

Het dessert bestond uit een crème brûlée met ernaast ijskoffie. De crème brûlée was gemaakt volgens de regels der kunst en de ijskoffie was meer een granita, maar ook die was best smakelijk.

We besloten koffie elders te drinken, want het mooie weer nodigde uit tot een leuke wandeling in het altijd charmante Maastricht. We namen afscheid van de bediening, die we de volgende ochtend weer zouden treffen bij het ontbijt in het museum van het hotel. Voordat we ‘s avonds naar ons dineradres gingen maakten we nog even een opmerking tegen de receptie over de wifi, die zeer slecht was, maar daar kon niets aan gedaan worden en hij had er nog nooit klachten over gehad…. Het eten vond ik aardig, de kamer en de bezetting aan het begin van de avond van de receptie vond ik absoluut ondermaats. Derlon is qua inrichting zeer gedateerd en moet het eigenlijk alleen hebben van de fantastische locatie aan het Onze Lieve Vrouweplein. Ik weet dat ik een gegeven paard niet in de mond mag kijken, maar in dit geval doe ik het toch: absoluut niet wat ik – en naar alle waarschijnlijkheid ook de gever – ervan verwacht had. En dat is heel erg jammer. Ook voor Derlon, want er is concurrentie genoeg in Maastricht.

© Carla van Schelven

Tim Raue in Berlijn

Tijdens onze week in Berlijn met de zonen wilden we natuurlijk ook een keertje bijzonder lunchen. Ik had een tafel kunnen reserveren bij Tim Raue en keurig op tijd wandelden we binnen. Een vrij industrieel aandoend pand aan de buitenkant, van binnen rustig en ruim ingericht. Allereerst zie je de keuken, waar heel veel activiteit is en daarna kom je via een houten wand in de restaurantruimte. Houten tafels, stoffen banken en stoelen, blauw bekleed, alles comfortabel en vooral rustig. Prettig. Wij kregen een ruime tafel voor ons vieren in het midden van de ruimte en het zeer kundige personeel vroeg of we een aperitief wilden. Dat werd na overleg een sekt. Om precies te zijn een Dreissigacker Riesling trocken 2013 en die was erg prettig. Erbij direct een viertal hapjes per twee personen gepresenteerd. Cashewnoten met rode curry, gele radijs met Japanse mosterd, kalfsworstjes met citroengras en tomatensaus en gerookte makreel met citroen en rijstazijn. Stuk voor stuk verrassend en erg lekker. Hapjes die je doen verlangen naar (veel) meer.

We kregen de kaarten uitgereikt met een korte toelichting en we verdiepten ons in de mogelijkheden. Behalve een à la carte gedeelte kent men hier een 8 gangenmenu voor 198 euro, een signatuurmenu te nemen als 4 gangen voor 128 en 6 gangen voor 168 euro. Tijdens de lunch is er een lunchmenu met 3 gangen voor 48, 4 gangen voor 58, 5 gangen voor 68 en 6 gangen voor 78, waarbij er voor sommige gerechten een toeslag wordt gerekend. Je kunt dan willekeurig kiezen uit 6 voorgerechten, 6 hoofdgerechten en 3 desserts. Wij opteerden voor het lunchmenu en we wilden allemaal graag 6 gangen.

Gezien de verscheidenheid in keuzen beperk ik me tot datgene wat ik gegeten heb. Ook van het wijnarrangement wat we alle vier hadden noem ik alleen de wijnen die ik gedronken heb.

Mijn eerste gerecht was ganzenlever, jiaogulan(een klimplant uit de komkommerfamilie met geneeskrachtige eigenschappen, verwant aan ginseng) en nori. Een flinke cirkel van uitstekende ganzenlever lag in het midden van het bord met erdoor heen en eronder behoorlijk veel wasabicrème. Voor mij persoonlijk te veel, dus ik heb het meeste ervan af geschraapt. Een lichte toets wasabi is voor mij voldoende. De jiaogulan was verwerkt als blaadjes, als gelei en ook de rozijnen die op de ganzenlever lagen waren geweekt in thee van de jiaogulanplant. De nori was in kleine vierkantjes geknipt en her en der in het gerecht gestoken. In een apart schaaltje werd een klein stukje heerlijk luchtige toast geserveerd. Bij dit smaakvolle geheel schonk de uitstekende sommelier een glas ‘Zieregg’, Morillon, Tement, Berghausen. Een zeer aangename wijn met een klein zoetje.

Bij het tweede gerecht kwam een Josmeyer, Alsace, 2008, Pinot Gris vieilles vignes in het glas. Ook erg aangenaam. Erbij het gerecht. Dim sum met coquille, ponzu en shiso. Vier heerlijke dim sum trof ik aan, flink gevuld met coquille. Erbij komkommer, verwerkt als een dikke saus met een flink pepertje erin, een duidelijke citrustoets door de ponzu en de shiso lag er als blaadjes bij. Erg lekker, hoewel door het flinke pepertje de coquille ietsjes ondergesneeuwd raakte. De wijn was een perfecte match wat mij betreft.

Mijn volgende gerecht was snoekbaars met een gember/sojasaus en kleine groenten. Een prachtig opgemaakt gerecht kreeg ik. In het midden van de gegeleerde gember-sojasaus lag een perfect klaargemaakt stukje snoekbaars met erop licht gefrituurde preisliertjes. Erom heen, in de saus lagen kleine stukjes beetgare prei-uiteinden, zeer vol van smaak en perfect passend bij de vis en de saus. Gelukkig was er een lepel gedekt, dus ik kon helemaal alles van het bord opeten. Erg lekker! De wijn erbij paste geweldig goed, het was een voor ons bekende wijn, maar dat maakte niets uit. Een Ximénez-Spínola, 2013, exceptional harvest. Een werkelijk heerlijke wijn.

We gingen verder met inmiddels alweer het vierde gerecht. In het glas kwam een Es ist wie es ist, Die Dritte Cuvée mit André Macionga, weisswein 2013, Franken. Ook dit was een bijzonder smakelijke wijn. Complimenten voor het wijnarrangement hier!

Het gerecht was gegrilde parelhoen met aardnoten. Gelakt en gegrild en aan een zeer decoratief takje gestoken kreeg ik heerlijk malse stukjes parelhoen, duidelijk gelakt met onder andere soja. Door de aardnotenolie die gebruikt was kreeg het vlees een heerlijke cacaovleug, erg lekker en erg goed gevonden. Erbij een heerlijke crème van aardnoten en op een apart bordje gevulde uiringen met een dunne gelei van yuzu en erbij noten, druiven, meloen en gember. Ook hier gaven de aardnoten een apart, een beetje bloemig, smaakje aan het gerecht. Heerlijk en zeer verfijnd allemaal.

Voor het volgende gerecht, een signaturedish van Tim Raue, kwam er een Rivesaltes, Marc Parsé, 1976 in het glas. Een fantastische Rivesaltes! Het gerecht was de interpretatie van Tim Raue van Peking eend. Een gerecht wat in drieën wordt opgediend. Allereerst een stukje eendenborst wat vol van smaak en met een perfecte krokante korst werd opgediend op een zoet koekje met five spices, lente-ui en appel. Erbij een werkelijk sublieme, licht plakkerige jus van eend. Ook nog erbij twee kleine broodbakjes waarin ui en boontjes verwerkt waren. Ook erg smakelijk. Na dit geweld kwam er een stukje eendenlever met erop krokant gebakken eendenvel, flink scherp van smaak, wat perfect combineerde met elkaar. Naast de lever aan de linkerkant  wat komkommerzoetzuur en aan de rechterkant drie toefjes puree van prei en gember, ook prachtig vol van smaak. Tot slot lag onderop het bord nog een toefje Chinese barbecuesaus, waarmee het gerecht perfect combineerde. Een zeer gebalanceerd gerecht vond ik dit, zo’n gerecht om voor terug te keren.

De derde bereiding was een bouillon van eend met in de nasmaak een flink pepertje. De bouillon was zeer diep van smaak, werkelijk prachtig. In de bouillon de niertjes en het hartje van de eend en wat heerlijke beetgare groenten. Mooi gepresenteerd, zoals alles hier, in een charmant soepkommetje. Drie uitzonderlijk lekkere gerechtjes, uitstekend van kruiding en zeer gebalanceerd.

Waarmee we bij het dessert waren aangekomen. In het glas kwam bij mij een Spätburgunder, Montfort 2013, Beerenauslese, Klostermühle Odernheim. Een prettige dessertwijn. Het dessert was aardbeien, Pondicherry peper (een peper uit India) en basilicum.  Een mooi opgemaakt bord kreeg ik met een quenelle ijs van vanille en erbij gemarineerde aardbeien, basilicum in diverse bereidingen en het geheel was afgemaakt met de peper. Ook hier weer een zeer uitgebalanceerd palet aan smaken, wat het plezier van het eten enorm vergroot.

Voordat de uitstekende espresso arriveerde kwam er nog een pré-koffie lekkernijtje. In een schaaltje ingelegd druivensap met schijfjes druif en crème van druif en ook dit was geweldig lekker.

Het moge duidelijk zijn dat we enorm genoten hebben van deze lange, lange lunch bij Tim Raue. Uitstekende gerechten, uitstekend personeel, heerlijke wijnen, kortom een adres om naar terug te keren. Als we weer in Berlijn zijn, gaan we dat ook zeker doen.

© Carla van Schelven

Oh Miroir in Luik

Het was weer tijd voor een kunst/culinair weekend met vrienden, want dat was al weer veel te lang geleden. Deze keer viel de keus op Luik, vanwege de tentoonstelling over de Ontaarde kunst van Hitler in het Cité Miroir. Bovendien hadden de vrienden het station van Santiago Calatrava, Luik-Guillemins, nog niet gezien, dus dat moest ook bewonderd worden. Wij waren er al eens naar wezen kijken in 2010 met de zonen. We hadden afgesproken in de brasserie van het museum, Oh Miroir, en redelijk op tijd troffen we elkaar daar.

Een vrij kleine brasserie met wel een flinke zaal op de bovenverdieping en een klein terras buiten. Een zwart-witte inrichting, vriendelijke bediening, een brasseriekaart en een lunchmenu op een krijtbord. Zwart/witte placemats op tafel, papieren servetten en simpel glaswerk.

Water in flessen, wijn was al besteld en dat was een Roger Champault ‘le Clos de la Cure’, Menetou-Salon. Een prettige Menetou-Salon. We besloten tot een voor- en een hoofdgerecht en dessert zouden we nog wel zien. Ik beperk me tot een beschrijving van mijn gerechten, het zou te ver voeren om alle 8 gerechten te beschrijven deze keer. Ik noem ze eventjes en plaats er een foto bij.

De ene vriend nam – uiteraard zou ik bijna zeggen, want het is meer regel dan uitzondering – de garnalenkroketten als voorgerecht, te krijgen als klein of als groot (1 of 2 betekent dat) gerecht. Hij wilde er wel twee en het waren flinke kroketten, die hem uitstekend bevielen. Ook het kleine slaatje erbij was lekker.

Echtgenoot en de andere vriend kozen voor de winterse salade met diverse onderdelen en bereidingen van eend. Ook zij waren zeer tevreden over hun lekker aangemaakte slasoorten met erop de plakken gerookte eendenborst en de terrine van eendenlever. In de salade nog de gekonfijte maagjes van de eend.

Ikzelf wilde in eerste instantie de coquilles, maar die waren niet te krijgen deze middag. Daarna viel mijn keus op de wildterrine, maar helaas, ook die was niet voorradig, dus toen koos ik maar voor het voorgerecht van het lunchmenu, een salade van haring met aardappel. Een flinke hoeveelheid lekkere slasoorten kreeg ik met ertussen plakjes frisse haring en plakjes gekookte aardappel, allebei omwikkeld om zomaar te zeggen met een mayonaise-achtige vinaigrette waarin veel bieslook te vinden was. Lekker vond ik het. Fris en licht en erbij verder nog wat goede croutons voor een beetje bite. Ik was tevreden over mijn salade.

Echtgenoot en vriend namen als hoofdgerecht de entrecote met frites, salade en Béarnaisesaus en konden in tegenstelling tot wat op de menukaart vermeld staat, aangeven hoe zij de cuisson wilden. Dat varieerde van medium tot medium rare, waarbij medium rare niet helemaal lukte. Het vlees was op de cuisson na in orde, de frites, waarvan ik heb geproefd, waren bijzonder lekker.

De andere vriend was huiverig voor de aangegeven cuisson van het vlees koos voor het buikspek met le Puy linzen en Arganolie. Hij kreeg een immense hoeveelheid goede linzen met erop goed klaargemaakt buikspek en ook daar overheerste de tevredenheid.

Ikzelf had trek in de Bouchot mosseltjes met garnalen in een nage met groene curry en chorizo. Ik kreeg een heel kleurig bord met heerlijke mosseltjes en garnalen, flink wat groentjes, spekjes, chorizo en een zeer pittige nage, die ik helemaal heb opgelepeld. Zeer lekker vond ik het en voor Belgische begrippen zeer gekruid. Ik hou daarvan.

Bij de mosseltjes nam ik wat glazen 2012 Domaine de l’Hortus, Bergerie de l’Hortus Blanc, Classique die prettig was. Echtgenoot en vriend waren overgestapt op een fles rood, een Pinot Noir uit de Elzas, Domaine Bachert, Clos Feyel, 2011 en ook daarover waren ze tevreden.

We sloten af met goede espresso en bekeken daarna de licht tegenvallende tentoonstelling in het museum. Ik vind Oh Miroir een aanrader. Niet alleen vanwege het goede brasserie-eten en de geoefende bediening, maar ook vanwege de ligging in het centrum van Luik met in de directe omgeving allerlei interessante dingen om te bekijken en om te doen. Een leuke plek. 

DOP in Porto

Deze keer waren het de jongens die geen zin hadden om mee te gaan, dus reden we samen naar Porto om de schitterende Serralves Foundation te bezoeken. Mooie kunst, zowel binnen als buiten, een erg mooi gebouw en een leuke winkel, dus we waren wel even bezig.
Uiteraard moest er geluncht worden en ik had DOP nog doorgekregen als adresje. Nu aarzelde ik daar nogal over, want de chef heeft 4 restaurants, waarvan eentje ook erg mooi langs de Douro ligt. Ik ben namelijk niet zo kapot van chefs die hun aandacht moeten verdelen. Maar goed, de vorige restaurants waren heel goed bevallen, dus ik reserveerde een tafel voor twee om 14.30.
Midden in het centrum van Porto vonden we een parkeerplek, we moesten wel even draaien want in Portugal moet je allemaal dezelfde richting uit parkeren en we wandelden heuvelopwaarts naar DOP. Gevestigd in een mooi oud pand, tegenover een *****hotel, wat gerenoveerd wordt, wat het nodige lawaai opleverde, maar daar kunnen ze ook niets aan doen. Als het klaar is, is het vast een schitterende plek. Op het muurtje voor het restaurant, waarvan de hoge ramen en deuren open stonden, zaten ladingen toeristen even uit te rusten, dus een plaats direct aan het raam is minder prettig.
We mochten een tafeltje uitzoeken en tot onze bevreemding waren we de enige gasten. En dat bleven we ook. Waarschijnlijk om die reden werd ons geen menu aangeboden, maar kregen we gewoon de kaart. Nu was dat niet erg, want de zonen moesten ‘s avonds natuurlijk gewoon eten, dus we wilden het te gek maken. De inrichting is rustig, houten tafels, grijze banken en stoelbekleding. Slechts 1 ronde tafel zag ik. Op tafel peper en zout, balsamicodressing en olijfolie van Mapa.
Water wilden we wel, bruisend en plat zoals gewoonlijk en als couvert kwam er een mandje brood. Lekker brood.
We bekeken de kaart, die er goed uitziet en we maakten na wat overleg onze keuze.
Ook de wijnkaart bekeken we, die is zeer uitgebreid en heel prettig van prijs. We kozen voor een wijn van het Península de Sétubal, die hadden we nog niet gehad, en wel een J.M.F. Pasmados 2009 Branco, een blend van viosinho, arinto en viognier, ik had behoefte aan een wat steviger wijn. En dat was hij, een werkelijk schitterende wijn, zo eentje die ik onthoud.
Echtgenoot had als voorgerecht de terrine van foie gras en kreeg twee driehoekjes foie gras op toast met ertussen een dun laagje chutney van ui. Erbij verder tipjes gelei van truffel en een crème van vijgen. Onnodig te zeggen als je naar de foto kijkt, dat hij meer dan tevreden was.
Ik was zeer benieuwd naar de Francesinha, een typische sandwich uit Porto. Hier natuurlijk iets meer bijzonder, althans dat hoopte ik. Ik kreeg van de zeer vriendelijke bediening, die het erg leuk vond dat ik voor dit gerecht had gekozen allereerst een bord met erop twee croque monsieur-achtige sandwiches, die waren gevuld met worst, vlees en kaas en waren overgoten met gesmolten kaas. Aan tafel werd daarover en -omheen een saus van zeevruchten geschonken. Ik moet zeggen dat ik mijn vingers er bijna bij op gegeten heb (ik at het natuurlijk met bestek), wat was dit ontzettend lekker. En het lijkt heel erg machtig en zwaar, maar dat viel ontzettend mee. Een echte aanrader, deze Francesinha!
Na een keurige pauze kwamen de hoofdgerechten.
Voor echtgenoot de zeebaars met rijst met kreeft. Op een keurig bord rechts een prima gebakken stukje zeebaars, helaas zonder krokant vel, maar dat hebben we geloof ik niet mogen meemaken in Portugal, met eronder diverse groentjes, die prima beetgaar gekookt waren. Aan de linkerzijde goede rijst met flink wat kreeft en een zeevruchtensaus die mooi vol van smaak was. Wederom was hij tevreden.
Ik had gekozen voor de tarbot met krab ‘Açorda’. Açordas zijn dikke, voedzame broodsoepen, gemaakt van eenvoudige, goedkope ingrediënten en komen oorspronkelijk uit de Alentejo.
Ik kreeg maar liefst drie stukjes fijn stevige tarbot zonder vel, maar met een kunstig dun laagje kruiden. Die stukjes lagen op drie grote quenelles warme krabsalade, waarin de krab zeer goed te proeven was en het geheel werd afgemaakt door diezelfde erg lekkere zeevruchtensaus. Alweer een heerlijk gerecht.
Omdat alles zo ontzettend lekker was hier besloten we nog tot een dessert.
Echtgenoot koos voor een traditioneel Portugees dessert en kreeg allerlei cakejes met onder andere gelei van wijn, amandel, kaneel, gele room etc. etc. en vond het erg lekker en wederom verrassend licht.
Ikzelf wilde graag de fondant van karamel en kreeg een schitterend, lopend karameltaartje van heel erg  dun knapperig deeg, waaruit als lava heerlijk warme en licht gezouten karamel kwam lopen. Ik heb er nog wat extra zout opgedaan, ik ben namelijk ongelofelijk dol op gezouten karamel en ik heb nog nooit zulke lekkere karamel gegeten. Erbij nog yoghurtijs, chocolade en karameltoefjes en ook ik was ontzettend tevreden.
We sloten af met weer uitstekende espresso en erg tevreden verlieten we DOP. De deur ging nadat we buiten stonden direct op slot, waarschijnlijk tot de avondopening. Dat maakte ons niets uit, we hebben heerlijk gegeten en als we weer in Porto zijn gaan we zeker terug.

Cafeína in Porto (Foz do Douro)

En weer waren we een dag naar Porto gegaan, want er is veel te meer te kijken en te doen dan je in één dag kunt behappen en bovendien vonden we het een heel fijne, aangenaam rustige en vriendelijke stad.
En natuurlijk moest er geluncht worden. Van Michel (van der Kroft, de kok van ‘t Nonnetje) had ik wat adressen gekregen en ik had gereserveerd bij Cafeína, dat een stukje uit het centrum van Porto ligt, meer in de wijk Foz, bij het strand eigenlijk. Parkeren was makkelijk en we wandelden tegen 14.00 het restaurant binnen. Aan de buitenkant een vrij eenvoudig, onopvallend gebouw, binnen modern ingericht met donkere wanden, zeer prettige stoelen, mooi gedekte tafels, een bar en allerlei andere benodigdheden om een restaurant soepel te laten verlopen.
Zoals gevraagd kregen we een ronde tafel voor ons vieren, opgesteld in het midden van het restaurant. In het rokersgedeelte (ik weet eigenlijk niet hoe het zit met het rookbeleid in Portugal), maar dat gaf niet, want alle ramen stonden open, dus de rook kringelde gewoon naar buiten.
Zoals overal betaal je ook hier voor je couvert. Hier is dat dan inclusief brood, boter, olijven en een smeerseltje, wat vandaag met vis gemaakt was en lekker was. De olijven en het smeerseltje staan klaar op een roltafeltje en wordt zo per tafel even snel opgeschept. Het brood was ook lekker en werd telkens aangevuld.
Men kent hier een tweetal dagmenu’s, voor 16 en 18 euro, een chef’s menu voor de avond voor 30.50 euro en de kaart, die behoorlijk vriendelijk geprijsd is naar onze begrippen, maar waarschijnlijk voor Portugese begrippen boven het gemiddelde ligt. Ik weet dat niet zo goed, omdat we deze vakantie eigenlijk alleen in het wat luxere segment hebben gegeten, op een enkel restaurant na dan weer, maar ook daar kozen we dan toch niet voor de dagaanbiedingen. Dat kwam gewoon zo uit.
De kaart is opgedeeld in voorgerechten, salades, pasta, een kindermenu, vis, vlees, steaks, eieren, desserts, sorbets en ijs, kaas en fruit.
Het duurde even voor we besloten hadden waar we trek in hadden, maar natuurlijk kwamen we er uit.
De wijnkaart krijg je hier op een I-pad. Een zeer uitgebreide wijnkaart met voldoende wijnen per glas, ook sprankelende wijnen en opgedeeld per wijngebied uit Portugal en de rest van de wereld. Qua prijs zeer goed te doen, maar ook weer boven de gemiddelde prijzen zoals ze elders gerekend worden.
Wij kozen voor wat flessen Quinta de Cottas Grande Reserva, een erg lekkere wijn uit het Douro-gebied, een blend van Rabigato, Arinto en Viosinho.
De bediening tot slot is uitermate vriendelijk en attent, zelfs zo attent, dat toen we het restaurant verlieten we diverse telefoonnummers meekregen die we moesten bellen voor het geval we waar dan ook hulp bij nodig hadden!
De voorgerechten kwamen. Maurits kreeg zijn Portugese worstje ‘Alheira’, met een concassé van biet en appel. Op het bord allereerst de stukjes biet en appel met wat lekkere notige rucola. Erop een heerlijk worstje wat gewikkeld was in kataifi en dat geheel was afgewerkt met goede balsamico. Hij was meer dan tevreden over dit gerechtje.
Echtgenoot kreeg zijn gebakken foie gras met gekarameliseerde vijgen. Erbij toast en ingekookt braadvocht. De foie was uitstekend van garing, met lekker nog wat zeezout erop, de vijgen waren goed gekarameliseerd en ook hij was zeer tevreden.
Ik was benieuwd naar de kleine sardines Royale met tartaar van tomaat en olijfolie met koriander. Er wordt behoorlijk veel gewerkt met koriander viel me op in Portugal. Ook in de winkels is het in allerlei vormen ruim verkrijgbaar. Nu zijn mijn mannen niet weg van koriander, maar ik wel.
Ik kreeg een torentje van sardientjes, die in iets zuurs gemarineerd waren. Ze waren rond gelegd, zodat in het midden de tartaar van tomaat paste. Die tartaar was heel licht bewerkt met onder andere zout. Eroverheen was de olie met koriander geschonken en het geheel was afgedekt met wat kaviaar van de een of andere vis, wat een heerlijk hartig/ziltig effect gaf. Ik vond het een zeer smakelijk gerechtje.
Ole wilde geen voorgerecht, dus we gingen door naar de hoofdgerechten.
Maurits had gekozen voor de gevulde inktvis en garnalen met een puree van saffraan. Op het bord allereerst geprakte aardappel met saffraan. Er op drie stukken schitterend malse inktvis gevuld met een heerlijk mengsel van schaaldieren en spinazie en ernaast nog wat garnalen. Eromheen wat tipjes saus op basis van schaal- en schelpdieren. Wederom tevredenheid bij hem.
Ole wilde zijn favoriete steak tartare. Hier keurig uitgevoerd met gesneden rundvlees, al aangemaakt op precies de manier zoals Ole dat graag heeft. Erop een rauw eitje, erbij wat salade en van die heerlijke appelkappertjes. Ook nog een schaaltje met warme, dus vers gefrituurde, chips kreeg hij erbij en ook hij was erg tevreden over zijn gerecht.
Echtgenoot ging voor een gerecht waar Cafeína bekend om is: de Bacalhau à ‘Dilma’, ooit gemaakt ter ere van een bezoek van de president van Brazilië, Dilma Roussef. Op het bord diverse groenten en kruiden en wat aïoli. Erop de stukken stokvis die heel subtiel gemixt waren met krokante aardappel en ui. De vis was nog mooi mals en zeker niet droog of draderig en het krokante korstje was erg lekker. De kruidenolie die het gerecht omgaf vond hij ook erg lekker, ondanks dat ook daar koriander in verwerkt was. Kortom, weer een gerecht wat in de smaak viel.
Ik kreeg mijn gekozen zeebaars met bacalhauballetjes, garnalen en rucola parmentier.
Op het bord heerlijke beetgare spinazie en een zeer subtiele mousseline van bloemkool. Erop de perfect klaargemaakt zeebaars met de garnalen en ernaast wat bacalhauballetjes, die ik deelde met de mannen. De zeer attente bediening zag dat en bracht heel vriendelijk nog wat extra balletjes, die we natuurlijk heerlijk hebben zitten opeten.
Eigenlijk waren we wel een beetje volzet, maar omdat we alles zo lekker vonden besloten we – op Ole na – toch tot een dessertje.
Echtgenoot ging voor de Tarte Tatin met geslagen room en hij kreeg een lekker stuk uitstekende Tarte Tatin met vers geklopte room zoals het hoort en wederom vond hij het erg lekker.
Maurits had nog wel ruimte dacht hij voor de boterige chocoladecake en kreeg een gigantische punt chocoladetaart met een flinke laag chocolademousse bovenop. Het ziet er nogal zwaar uit, maar hij vond de taart verrassend licht en bijzonder smakelijk.
Ik had trek in de ‘crêpes brûlée’ met rode en blauwe bessen. Ik kreeg een bord met sauce Anglaise, die lauw was en waarin wat rode en blauwe bessen lagen. Verder twee opgevouwen, flinterdunne, warme flensjes met een heerlijk krokant laagje, die ook nog eens gevuld waren met besjes en wat geslagen room. Ontzettend lekker vond ik het. Ook verrassend licht overigens!
Na de uitstekende espresso waarbij nog een snoepje kwam verlieten we zeer tevreden Cafeína. Een zeer gastvrij restaurant, waar uitstekend wordt gekookt en waar de bediening bijzonder goed is. Een absolute aanrader wat mij betreft in Porto en met dank aan Michel!

The Yeatman in Porto (Vila Nova de Gaia)

Na een ochtend te hebben rondgezworven in het schitterende Porto was ik blij dat ik had gereserveerd bij het restaurant van The Yeatman. Fijne valetparking hebben ze hier en je wandelt het mooie hotel binnen op de hoogste verdieping, waar onder andere de bar, de wijnwinkel en het restaurant zijn gevestigd. De kamers en het zwembad liggen lager. We werden door het erg mooi ingerichte restaurant naar het terras geleid, waar zeer ruime, mooi gedekte tafels met parasol stonden te wachten. We genoten even van het meer dan prachtige uitzicht over Porto en opeens hoorde ik ‘Nee zeg, Carla, het is toch niet waar???’ en tot mijn grote verrassing was een bekende van me al bezig met de lunch hier. En wel een van mijn favoriete Nederlandse koks, Michel van der Kroft van ‘t Nonnetje in Harderwijk. Ontzettend leuk om hem daar te ontmoeten, in het voorjaar heeft hij er namelijk een maaltijd verzorgd en na afloop van de maaltijd hebben we nog even met hem en de chef van The Yeatman nagepraat over Porto, Portugal en de maaltijd. Bijzonder leuk!
We namen plaats aan een fijne ronde tafel en begonnen met een bubbel uit Portugal, een Campolargo Bruto, een zeer lekkere sprankelende wijn.
Op een zwart rond plaatje verschenen drie hapjes. Onderop een bal gevuld met een behoorlijk sterke gin en tonic, lekker! Links erboven een ‘boon’ gevuld met een lichte citroengel, ook erg smakelijk en rechtsboven een pinda met wasabi en soja. Bepaald geen smaken die ik in Portugal zou verwachten, maar alledrie heel erg lekker.
Vervolgens verscheen er een hoorntje gevuld met sardine, guacamole en peper, wat bijzonder hoog op smaak was en heel knap gemaakt, want de sardine bleef goed te proeven. De guacamole vond ik nu eindelijk eens lekker, meestal vind ik die nogal suf.
Hierna verschenen er nog drie hapjes per twee personen. Op een langwerpig wit plaatje een terrine van brioche met pistache, foie gras en groene appel, werkelijk heerlijk! Een lollypop met foie gras, fruit en witte chocolade, ook geweldig lekker en in een leuk flesje een appelgazpacho, die heerlijk fris was.
We bekeken de kaarten en besloten – uiteraard – tot het Chef’s Special Menu, inclusief wijnarrangement (een reis door de Portugese wijnregio’s via vijf wijnen) voor drie personen, want we waren bijzonder benieuwd naar de Portugese wijnen die geschonken zouden gaan worden.
Nóg een amuse kregen we, waarbij de Campolargo nog eens werd bijgeschonken. Allereerst werd er gedekt (elke gang wordt hier apart ingedekt, ik vind dat prettig) met zo’n leuke tang, wat ik altijd spannend vind. De amuse werd gepresenteerd op een houten plankje met een stukje visnet erop. Links lag in de schelp een gekarameliseerde coquille met kalfsjus, op het net lagen kokkels, stukjes scheermes en diverse zeegroenten. De coquille was adembenemend lekker, zeker in combinatie met de goede jus. De kokkeltjes, scheermesstukjes en groentjes waren volgens mij net uit de zee gehaald, zo heerlijk vers eet ik ze zelden. Een uitstekend begin dus.
De eerste wijn werd ingeschonken. Ik kreeg het idee dat er hier meer sommeliers werken, in ieder geval een mannelijke en een vrouwelijke. Het Engels is niet van iedereen even goed, wat me ook niet uitmaakt eigenlijk, want ook met handen en voeten kom je een heel eind tenslotte. De vrouwelijke sommelier sprak in ieder geval vloeiend Engels en dat is bij de wijn wel heel prettig.
Die eerste wijn kwam uit de Alentejo. Een Alvarinho, Terra d’Alter 2012. Een bijzondere lekkere wijn, waarbij ik moet aantekenen dat ik erg weg ben van de Portugese Alvarinhos.
Het gerechtje erbij was kaviaar, komkommer en ijs van champagne. In een wit bekertje lag onderin een rondje gegeleerde vichysoisse met erop flink wat kaviaar, ijs van champagne en piepkleine plakjes mini-komkommer. De mousse van de vichysoisse was precies stevig genoeg, de kaviaar was heerlijk zilt en de smaak van champagne in het ijs was duidelijk te proeven. Zoals bekend vind ik komkommer altijd leuk, ieder mens heeft tenslotte recht op een kleine afwijking. Een goed gerechtje dus.
Olijfolie werd in twee schaaltje ingeschonken, Portugese olijfolie natuurlijk en wel die van Quinta da Vargellas. Volgens de mannen een heerlijke olijfolie. Brood werd gebracht. Op een grote houten schaal hier en wel een soort of 6. Het was de bedoeling telkens twee soorten te kiezen, wat de mannen met graagte deden. Ook ik vond het erg lekker brood.
De Alvarinho werd bijgeschonken en het tweede gerechtje kwam. Tomaat, eilandkaas, basilicum.
Op een glazen bord kregen we tartaar van tomaat, brood van pistache, azuros kaas, wat een koekaas is, schuim van uitlekvocht van tomaat, een klein groen ontveld tomaatje en dat alles was afgewerkt met basilicum en heerlijke olijfolie. In al zijn simpelheid een bijzonder smakelijk gerechtje, ook weer door de versheid van de gebruikte producten.
Ook bij het derde gerecht bleef de Alvarinho en dat gerecht was Algarve garnaal gesauteerd met limoen, venkel, garnaal en een knoflooksaus. Dit gerecht klonk weer simpeler dan het was, want we troffen aan uitstekend klaargemaakte garnalen, mosseltjes, een heerlijke vissaus, zeegroenten en onderop een puree met citroengras en een gelei van zeevruchten. Het geheel was bedekt met schuim van knoflook, heerlijk licht. Zowel in combinatie als apart allemaal erg lekker weer.
We kregen een andere wijn. Een Meruge uit de Douro 2010. Ook een zeer aantrekkelijke wijn, iets zwaarder dan de Alvarinho uiteraard. Het gerecht was tarbot, gesauteerd met courgetteplakjes, vissaus en groenten.
Onderin het bord lagen linzen, omgeven door een heerlijke vissaus en schuim van vissaus. Erop een perfect gebakken stukje tarbot met erop heerlijke flinterdunne plakjes gebakken mini-courgette en her en der wat truffel. Dit geheel werd afgemaakt door een flinke rivierkreeft met wat groen er bovenop. Een prima gerecht, mooi van uitvoering en weer kraakvers allemaal.
De Meruge werd nog eens bijgeschonken voor bij het volgende gerecht, tripe Gaia style met kreeft en vleesbouillon.
Een mooi wit bord kwam op tafel met in het midden wat stukjes gebakken ingewanden, carpaccio van kreeft, een witte bonenpuree, spekjes, minipastinaak en een bijna gegeleerde vleesbouillon waarin duidelijk chorizo te proeven was. Hoog op smaak allemaal en bijzonder smakelijk vonden we.
We waren toe aan een rode wijn en dat werd een Quinto de Sant’Ana, een Pinot Noir 2012. Lichtgekoeld en erg lekker. Uit de omgeving van Lissabon.
Hierna werd het qua menu wat rommelig, want er werd van afgeweken, wat tot de nodige verwarring leidde. Volgens de zwarte brigade kregen we nu namelijk tong, maar we wisten heel zeker dat het buikspek was. Ik beschrijf gewoon het gerecht, een ‘titel’ hebben we niet. Op flink wat gebakken prei met een zacht sausje, waarin we duidelijk koffie en kalfsjus proefden kregen we een perfect uitgevoerd stukje crunchy ‘suckling pig’, speenvarken dus. Perfect klaargemaakt, het vlees mooi mals, de bovenkant heerlijk krokant. De saus met de prei was geweldig lekker en heel bijzonder. Erop nog wat donkerpaarse cressjes, die erg smaakvol waren.
De Pinot Noir werd doorgeschonken bij het volgende gerecht, waarvan ik eigenlijk denk dat dat een extra gerechtje was. Het was namelijk kalfsentrecote. Kalfsentrecote als het ware verpakt als een pakketje met een zeer spicy saus, wat wij heerlijk vonden. Verder erbij tartaar van kalf, groentjes, chorizobacon, spongecake van aardappel en parmezaanse kaas. Een bijzonder lekker vleesgerecht.
Een nieuwe wijn werd ingeschonken, een Passadouro, Douro DOC 2011 en die vonden we bijzonder lekker. We keerden terug naar het menu. Dat nam overigens de nodige tijd in beslag, zonder dat de keuken daar iets aan kon doen. Een zeer brutale meeuw vloog namelijk het terras op en pakte een stuk vlees van een van de al klaar staande borden, waardoor alle vier de borden opnieuw gemaakt moesten worden. Niet leuk voor de keuken, maar wij moesten er eigenlijk wel om grinniken.  We kregen eendenborst met een krokante laag met onder andere gember en kerrie, vijgen en een saus met foie gras. Uitstekende eendenborst was het natuurlijk, erg lekker in combinatie met de gember en kerrie; een combinatie die ik nog niet kende, dus leuk. De saus was goddelijk lekker en mooi hoog op smaak, de bijgerechtjes waaronder wat groentjes en een half bolletje waarin het gekonfijte pootje van het beestje verwerkt was waren ook allemaal erg lekker. Opvallend was dat het citrusfruit wat erbij lag gebakken was. Wat we ook al erg lekker vonden. Weer een prima gerecht.
Waarmee we richting de desserts gingen.
Als eerste dessert kregen we ananas. Ananassorbet, gekarameliseerde ananas en citroenyoghurt. Een fris klein dessertje was het, waarbij de mascarponemousse met ananas opviel en ook het minieme gebruik van kokos. Prettig licht allemaal en wederom erg smakelijk. Iets anders gepresenteerd dan op de menukaart staat, maar dat boeide ons niet zo.
Bij het volgende en laatste dessert kwam een glas madeira. Malsmsey Madeira Harvest Colheita 2006, Blandy’s. Zoet, maar gelukkig niet zo plakkerig als een PX.
Erbij karamel en chocolade; karamelpudding met gezouten chocolade, karamelijs en chocoladetruffel. Precies dat troffen we op het bord aan, zeer mooi gepresenteerd overigens. De karamel met de gezouten chocolade was hemels, het karamelijs had als extra smaakmaker nog amandel en de truffel was gevuld met sinaasappel. Verder lagen er nog wat zoute pinda’s op het bord om het gerecht mee af te maken. Een fijne afsluiter.
De echte afsluiter kwam in de vorm van uitstekende espresso (dat schenken ze overigens overal in Noord-Portugal) waarbij ook nog wat lekkere snoepjes kwamen en met het leuke gesprek wat we hadden met Michel en de chef.
Het was natuurlijk al laat in de middag toen we via het restaurant de hal in wandelden, op weg naar de wijnwinkel, waar we wat dozen aanschaften. Nogal rozig reden we terug naar ons heerlijke vakantiehuis, waar we ons die avond wat vermaakten met slaperig lezen, fruit en wat kaas.
Een erg lekker restaurant, schitterend gelegen, uitstekende en zeer attente bediening (zo kreeg ik bijvoorbeeld halverwege de maaltijd extra papier van ze om aantekeningen te maken, zonder dat ik erom gevraagd had), prima wijnen, een goede keuken, kortom: de reis waard.