HanTing Cuisine in Den Haag

Echtgenoot was jarig en dat gingen we o.a. vieren bij HanTing Cuisine. De keer dat we er tijdens een restaurantweek waren, was zo goed bevallen, dat we graag op herhaling gingen.
De ontvangst was allerhartelijkst en, zoals gevraagd, kregen we de enige ronde tafel die het stijlvol ingerichte restaurant rijk is.

De chef herkende ons en een leuk gesprekje volgde. Een aperitief wilden we natuurlijk wel en op aanraden van de chef kozen we voor een fles Cuvxc3xa9e Aleksandr Blanc de Blanc uit Moldavixc3xab en die vonden we geweldig lekker. Ik heb eigenlijk nooit eerder iets uit Moldavixc3xab gedronken en dit smaakt absoluut naar meer. Erbij wat knabbels.
Stengels met zeezout en een koekje met Chinese worst (het maken ervan is me uitgelegd en klonk zeer interessant, maar de details heb ik niet onthouden) en truffelmayonaise. Lekker! Nadat we hadden besloten allevier het 5 gangenmenu van de chef, incl. een wijnarrangement te nemen, kregen we een amuse. Twee hapjes deze keer.
Een venusschelp in roodlof en een rivierkreeftje met ponzugelei (citrus/soja). Allebei erg lekker en erg de eetlust opwekkend.

De eerste wijn, een Wanui Springs, sauvignon blanc, Nieuw Zeeland, werd ingeschonken en die beviel me uitstekend. Mooi in de zuren, stuivend fris en bijzonder vol van smaak. Hij paste uitstekend bij  de tonijntartaar gemengd met fruit uit Zuidoost-Azixc3xab en het mooie rondje king krabsalade met een pruimensaus en Chinese lotusmousse.
Op de tonijn nog een rolletje van gemarineerde rettich met sesam. Mooie smaken bij elkaar en mooi om te zien ook. Een fijn begin dus.
In een gedroogd, opgerold blad verscheen een bolletje rijst (ik heb er al van gegeten voordat de foto is genomen) met wat azijn, om de smaakpapillen tussen koud en warm wat te neutraliseren.

De tweede wijn, een Mendoza, Viognie, Argentinixc3xab, was wat voller, maar zeker niet vet en paste alweer uitstekend bij de zeebaars op de huid gebakken met Chinese tofu, coquilles, schuim van knoflook, asperges en een heerlijke bonensaus.
Erbij nog wat van die mooie groene sojaboontjes en het plaatje, zowel voor het oog als voor de mond, was compleet. een heerlijk gerechtje was dit.

De derde wijn, een Fendant 2008, Zwitserland, kon me minder bekoren. Ten eerste wordt je er bijna mee doodgegooid momenteel in de restaurants maar belangrijker, ten tweede dus, is de smaak heel anders dan vroeger. Vroeger was het een stevige, mooie bergwijn, nu is het niet meer dan een flauw aftreksel ervan helaas. In drie restaurants de afgelopen weken hebben we de wijn gedronken, thuis ook een fles nog eens en nee, geef mij de xe2x80x98oudexe2x80x99 Fendant maar. Maar goed, leuk dat restaurateurs wat verder kijken dan de geijkte paden op wijngebied natuurlijk.
Hij paste dan weer wel bij het deze gerechtje. Tongscharfilet op sla met een Thaise kruidensaus met een garnituur van Chinese groenten met onder andere omelet.
Alweer een prima gerecht dit. Vooral de saus vonden we erg lekker. De vis was ook uitstekend van cuisson, het wil nog weleens mis gaan met tongscharfilet helaas.
De vierde wijn, een Domaine de Jale, rosxc3xa9, 2009, Provence was opzienbarend licht van kleur wat wat mij betreft niet veel goeds voorspelde, maar dat viel erg mee. Een fijne wijn, die goed paste bij de diverse Dimsummetjes die we op een plateautje kregen. wel een wat vreemde volgorde in het menu wat mij betreft, ik geloof ook dat de meeste mensen zich beperken tot 4 gangen, maar ik vind Dim Sum altijd lekker, dus geen probleem verder.
Vier waren het er. In een glaasje een gefrituurd rolletje met eendenlever, waarvan de eendenlever helaas toch wat wegviel tegen het frituurgeweld, in een stoombakje drie dimsummetjes, eentje met haai, eentje met beef en eentje  met garnalen. Nog twee bakjes met heerlijke saus erbij en de bordjes gingen weer allemaal helemaal leeg. Ik heb veel Dim Sum gegeten in de loop der tijd, maar deze eindigen toch wel ergens bovenin.
Het vleesgerecht tenslotte werd begeleidt door een Barista (nee, geen koffieboy) uit Zuid-Afrika, uiteraard een pinotage. Ik vond de wijn erg lekker. Mooi vol, mooi van kleur en mooi van reuk. De chocolade- en koffietonen in de smaak verrasten me en ik was dan ook blij dat hij uitstekend paste bij de bison.
Zelden heb ik zulk mals vlees gegeten, ongelofelijk gewoon. De bison was heel dun xe2x80x98gepaneerdxe2x80x99 met kruiden, eronder een heerlijk sausje en wat dunne groene asperges omwikkeld met spek. Ernaast aan de ene kant mooie paddestoelen, ik meen dat de chef sprak over xe2x80x98bubblesxe2x80x99 , ik vond ze meer lijken op grote enoki, en aan de andere kant wat groentjes, een Chinese ravioli en een aspergemousse. Een absoluut waardig slot van de maaltijd.
Het enige minpuntje was dat ik niet doorhad dat je geacht wordt je rijst en dergelijke apart te bestellen, bij het menu tijdens de restaurantweek kregen we een bakje kerrierijst met garnaaltjes en dat had ik nu oo
k best erbij gewild, voornamelijk omdat het zo lekker is.
Maar dat doet niets af aan de mooie maaltijd die we hier hadden.

We eindigden met drie keer espresso en xc3xa9xc3xa9n keer Chinese groene thee, waarbij nog wat heerlijke koekjes kwamen
en bij de rekening kregen we alweer een heerlijk glaasje dessertwijn.
Diep tevreden verlieten we dit zeer gastvrije en smakelijke restaurant. Om nog vaak naar terug te keren.

Parkheuvel in Rotterdam

Parkheuvel. Tijdens mijn rondkijken op de site van Diningwiththestars zag ik zomaar tot mijn grote verbazing dat op zaterdagavond een tafeltje voor 4 bij Parkheuvel mogelijk was. Tja, dan is voor mij de keus snel gemaakt. Het eerder gereserveerde restaurant snel afgezegd en de reservering was gemaakt.

Keurig op tijd bestegen we de trappen, vooral de jongens vonden het allemaal erg leuk, want Parkheuvel, ja dat vinden ze toch wel heel bijzonder. Vooral Ole wil er eigenlijk al jaren naar toe en vanavond ging dat dus gebeuren.
De ontvangst was allervriendelijkst en tot mijn grote verbazing, waarbij tegelijk ook het kwartje bij me viel, werden we niet de lounge in genood, maar liepen we links de gang in, waar normaliter het zaaltje is voor privxc3xa9-diners. De deuren waren opengeschoven en een flink aantal tafeltjes waren er neergezet. De airco draaide op volle toeren, het zaaltje is flink lager dan de restaurantruimte; na enige tijd kwam een echtpaar binnen die direct vroeg of de airco lager mocht, waardoor het op den duur wat benauwd werd daar in het hoekje. Wel kregen we een ronde tafel, zoals ik had gevraagd, maar we zaten flink in het loopje. Ik begreep dus direct waar de extra stoelen vandaan kwamen….

Tijdens de maaltijd heb ik aan de vriendelijke sommelier gevraagd ons de gegevens van deze avond te mailen, maar ondanks het achterlaten van het emailadres en het tot tweemaal toe per email nog eens navragen heb ik helaas niets mogen ontvangen, dus de wijnen worden in deze recensie niet beschreven. Mocht ik ooit nog iets ontvangen, dan zal het worden aangevuld. Inmiddels heb ik met excuses de gerechten en de wijnen ontvangen. De knabbels, amuse en de Cava ontbreken, maar dat is dan maar zo.

We begonnen met een glaasje Cava, die goed was. Opvallend was dat na onze bestelling de na ons binnenkomende gasten direct champagne werd aangeboden, blijkbaar moest er flink verdiend worden deze avond.
Erbij wat knabbels.
Een hoorntje met avocado; een maracon met wasabi; een stengeltje met het een of het ander; wat kroepoekjes en de bekende cannelloni met piccalilly, sesam en zeezout.  Aardige knabbels.
Het menu voor de avond werd ons uitgelegd en we kozen voor het wijnarrangement.
Bruisend water voor twee mannen, ijswater voor Ole en mij, brood en aanverwante zaken en we konden beginnen.
Een amuse verscheen.
Een stukje haring gelegen op heel fijn gehakte ui met appel, erop een koekje en schuim van korenwijn. Een lekker hapje.

De eerste wijn werd ingeschonken. Columela 2009, Verdejo Rueda, Spanje. In zijn algemeenheid: alle deze avond geschonken wijnen waren prima. Niet opzienbarend, maar goed genoeg voor een avond als deze. Bovendien schonk de sommelier prettig door, wat gezien de lange, lange wachttijden tussen de gerechten hielp ons humeur op peil te houden, complimenten dus voor de sommelier. Nog een opmerkelijk feitje: de bediening draagt hier bij het uitserveren handschoenen. Zwarte/donkerbruine handschoenen. Ik persoonlijk vind dat erg eng om te zien, ik krijg direct griezelfilmassociaties….

Het eerste gerecht was Gemarineerde Hollandse asperges met een tartaar van Big xe2x80″ Eye tonijn, thousand Island dressing en Italiaanse Perle Imperial kaviaar.

Twee quenelles mooie rauwe gemarineerde tonijn met drie halve asperges met een vinaigrette van ei en viseitjes troffen we aan en we vonden het lekker. Het zag er ook mooi uit. De Verdejo, toch wel een allemansvriend, ging goed bij zowel de tonijn als bij de asperges.

Het tweede gerecht, kreeft Thermidor, Europese kreeft xe2x80x9cThermidorxe2x80x9d ,maar dan anders is de officixc3xable benaming van het restaurant, hier niet in de schaal, maar als klein torentje opgediend, was aardig.

Niet geheel warm (meer) en door de gratin die vrij dik was  aan de zware kant wat mij betreft. En ik vond de kreeft erg fijn gesneden, van mij mogen de stukken kreeft wat groter zijn, maar dat is persoonlijk. Erbij een glas Cote de Provence, Domaine de la Sauveuse, UGM Blanc/Rolle, Cuvee Carolle 2007, die ik erg lekker vond.
Het derde visgerecht was een bekende voor mij. In 2008 at ik het met zeebaars, vanavond was het met een stukje tarbot.
Gegrilde Tarbot filet, hierbij een stoof van Opperdoes ronde, doperwten en flinters Maas, Rijn en IJssel sukade.

Tarbot dus van de plancha op een bedje van stoof van allerlei groentjes, opperdoes en blokjes rundvlees. Net als de vorige keer was ik niet zwaar onder de indruk. Ik vond het best lekker, maar kreeg nu niet echt een wow-gevoel. Erbij een glas Tenuta Sant Antonio, Monte Serians, Trebiano/Garganega/Chardonnay, 2008. Ik ga de garganegadruif steeds meer waarderen, ik merk dat ik ‘m steeds vaker kies namelijk, dus ook dit vond ik een goede keus van de sommelier.

Het vleesgerecht van deze avond was Gepocheerde Black Angus runderhaas met een ravioli van Puy linzen, Quinoa en morieljes en een morielje crxc3xa8me saus.

Prima, prachtig mals vlees en ook alle bijgerechtjes waren lekker. Een mooi klassiek gerecht, goed uitgevoerd. Het glas Domaine de Cassan, Beaume de Venise, Granache/Syrah/Mouverdre, 2007, paste er uitstekend bij. Een erg leuke wijn dit overigens, ik kreeg op slag spijt dat we niet geluncht hebben in de kelders van het domein Beaume de Venise, maar dat gaat dus op het lijstje.

Vier kraakverse madeleines werden op tafel gezet, ter inleiding van het dessert wat later verscheen.
De madeleines waren in orde.
Het dessert van deze avond was een bekende van me, althans een vriend van me kreeg het in 2008, toen ik voor de kaas opteerde.
Een dessert in driexc3xabn. De aardbei xe2x80x9candersxe2x80x9d met een granitxc3xa9 van droge gin en verse dragon, hierbij een cocktail Romanov.

Rood fruit is altijd een prima afsluiter vind ik en dat vond ik deze avond weer. Erbij een glaasje Bugey Cerdon, Alain Renardat, Savoie, Gamay, wat een heerlijke frisse dessertwijn met een fijn bubbeltje is.

We sloten af met drie espresso en een thee, waarbij we van een plateau nog wat bonbons mochten kiezen en later verscheen er nog een plateautje met wat zoetigheden. Na het betalen van de rekening verlieten we zonder uitgeleide, het personeel was even onzichtbaar, Parkheuvel. Ondanks de aardige gerechten en de redelijke wijnen zal het enige tijd duren voor ik hier weer naar toe zal gaan. Voor de tweede keer deze week was ik lichtelijk teleurgesteld en dat is geen goede zaak.

Apicius in Bakkum

Op deze vrijdagavond reden we kalmpjes richting Bakkum, naar restaurant Apicius. Ik was er al eerder, wat toen niet direct een groot succes was, dus ik was benieuwd. De jongens vonden het spannend na de ervaringen in de meiweek in Frankrijk, want inmiddels weten ook zij dat het ene **restaurant het andere niet is. Ik ben bang dat voorlopig alles wordt afgezet tegen Bru en dat kan moeilijk zijn.
De ontvangst was vriendelijk en we kregen een fijne ronde tafel in de avondzon, die getemperd werd door zonwering. Het restaurant was flink gevuld op deze avond. Het viel me op dat de lounge niet meer is, ook daar stonden nu tafeltjes. Met zicht op de open keuken, waaruit regelmatig bordgeluiden opstegen. Of dat altijd zo is, weet ik niet, wellicht dat die extra tafeltjes speciaal voor deze diningwiththestars-week zijn neergezet.
Voor ons allevier een glas champagne om mee te beginnen, Pommery hier, dus in orde.
Een bordje knabbels verscheen; stengels met iets van kerrie en sesam, een koekje met kaas en maanzaad, olijven en amandelen. Boter stond er ook al, olijfolie werd later ingeschonken toen het brood geserveerd werd. Masia El Altet, Spaanse olie.

Het menu stond op tafel. Althans, daarover was enige verwarring, omdat het het Jeunes Restaurateurs dxe2x80x99Europe-menu was, maar navraag leerde dat het ook het menu voor deze avond was. We keken nog even de (bekroonde) wijnkaart in, die wij overigens aan de beperkte en dure kant vinden, maar besloten tot het arrangement. De vriendelijke meneer in de bediening beloofde ons de wijnen op te schrijven, wat hij vervolgens vergat, zodat bij vertrek de kundige sommelier (een vrouw hier) nog de moeite nam om de wijnen voor ons op te schrijven.
Een amuse verscheen. Exc3xa9ntje in driexc3xabn. een hoorntje met ei en kaviaar; een gelei van paling met appelgelei erop en een soepje van asperge met garnalen en aardappelkaantjes. Alledrie aardig.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Sancerre, Roger Neveu, Sauvignon Blanc, Loire, Frankrijk en die was uitstekend. Mooi stuivend met een fijne afdronk. Hij paste prima bij het eerste gerecht. Remoulade van spinkrab, meiknol en confit van tomaat met guacomole en fijne kruiden.
Op een bedje van de avocadomousse troffen we wat groene asperges aan met ernaast wat basilicumolie. Op de mousse een rondje van salade van de spinkrab, waarin ook een vleug kerrie proefbaar was. Erop het gekonfijte tomaatje en een snipper mango. Een aardig gerechtje.
Het tweede gerecht, gebakken coquilles St. Jacques met zalf van bloemkool en vinaigrette van gerookte aalfilet en scheermes kon me meer bekoren.
Mooie coquilles met een vinaigrette die in aanleg erg zuur rook, maar uitstekend smaakte, afgedekt met een plakje meiknol en radijs, waarop stukjes aalfilet en scheermes lagen vonden we. De wijn deze ronde was een Riesling Faubel, Spxc3xa4tlese Trocken, Pfalz, Duitsland en die paste uitstekend bij de aal, die toch licht (maar absoluut niet storend, zeker niet) overheersend was. De sommelier overigens was zeer enthousiast en kundig en had telkens een brede uitleg over de wijnen.

De volgende wijn, een Bellingham xe2x80x98Fair Maidenxe2x80x99, Franschhoek, Zuid-Afrika paste uitstekend bij het laatste visgerechtje. Tarbotfilet van de grill, ragout van Hollandse asperges en morilles met een schuim van eekhoorntjesbrood.
Precies dat lag op het bord en dit uiterst klassieke gerecht vonden we eensgezind het mooiste gerecht van deze avond. Prima tarbot, een heerlijke saus waarin de paddestoelen en de asperges duidelijk te proeven waren en het geheel nog afgemaakt met wat bloemetjes van bieslook.
Het vleesgerecht werd begeleid door een oude bekende, een Faustino V, Tempranillo, Riga, Spanje en die smaakte zoals ik me nog wel herinnerde uit vroegere jaren. Als een tempranillo dus. Het vleesgerecht was een runderribstuk uit de oven xe2x80x98Bonne Femmexe2x80x99 garnituur, gekonfijte knoflook en rode wijnjus.
Mooie plakken rundvlees vonden we met een garnituur van aardappeltjes, tuinboontjes en puree, twee gekonfijte knoflooktenen en een mooie rode wijnjus. (ik had al een hap genomen voordat ik de foto nam)
Het dessert tenslotte werd begeleid door een Moscatel de Chipiona, Jerez, Spanje en dat was een apart wijntje. Lekker fris en licht in ieder geval en dat paste uitstekend bij de citrusgratin en het yoghurtroomijs wat we aantroffen op ons bordje.
Ertussen nog wat stukjes meloen en dit was een lekker, fris dessert.

De maaltijd sloten we af met wat espresso en thee, waarbij nog wat koekjes kwamen en na betaling van de rekening verlieten we Apicius.
Een degelijke maaltijd met niet echte uitspringers, maar ik vermoed dat we zo langzamerhand wat blasxc3xa9 zijn wellicht. Aan de andere kant worden we toch nog regelmatig erg verrast in restaurants en zo heel gek is het toch niet om dat te verwachten en te hopen, zeker op **niveau. We vo
elden allevier een lichte teleurstelling, ondanks dat het niet slecht was, zeker niet.

Amarone in Rotterdam

Amarone. Eindelijk eens. Tot mijn verbazing was er een tafeltje vrij tijdens de Dining with the Stars week bij Amarone voor de lunch en mijn zo langzamerhand vaste tafelgenoot had er ook wel zin in. Ik pikte hem op en we reden richting Meent, waar het verbazingwekkend makkelijk parkeren was.
De ontvangst in het pijpenla-achtige restaurant was zeer vriendelijk en we kregen een vierkant tafeltje tegen de lange wand. Tafelgenoot ging op de bank en kon zo de open keuken in kijken, ik ging op de stoel en kon via de spiegels aan de muur ook flink meegenieten van alles. Het restaurant was tot mijn verbazing nog lang niet gevuld en raakte dat ook niet gedurende deze lunch.
We begonnen met een glas witte wijn, die in orde was. Erbij wat knabbels.  Tomaatjes met crxc3xa8me fraiche en wat sesam aan een stokje, tuiles met zeezout, crostini met lomoham en krokante broodstengels met het een of het ander. Lekkere knabbels, waarbij vooral de kerstomaatjes opvielen.

Het menu voor deze middag werd ons uitgelegd en dat leek ons erg lekker. De wijnkaart bekeek ik, die is hier mooi en zeer vriendelijk geprijsd. Uiteraard een hele pagina is gewijd aan de meest prachtige Amarones, maar wij hielden het voor deze lunch op een witte wijn, een Albarixc3xb1o, La Cana, Rias Baixas. IJswater werd ingeschonken, brood, boter etc. werd neergezet en er verscheen een amuse.

Het voorgerecht was deze middag tartaar van zeebaars met Parmezaan schuim en een truffelvinaigrette. Precies dat troffen we ook aan. Een keurig rondje met heerlijke rauwe tartaar van de zeebaars met erop het Parmezaan schuim, wat zo luchtig was dat het direct verdween als je het in je mond deed. Erop nog wat heerlijke sladingetjes en aan tafel werd de truffelvinaigrette toegevoegd. Die overigens niet heel veel toevoegde wat mij betreft, maar wel aardig stond. Ook nog een koekje van parmezaan was erbij, wat een lekkere toets gaf.
Het tussengerecht was gebakken coquilles St. Jacques, nage van Hollandse asperges en chorizo.   Twee mooie, uitstekend gebakken coquilles troffen we aan in een hoog op smaak zijnde nage van asperges met een lichte vanilletoets.  De chorizo was duidelijk proefbaar. Erbij nog wat stukjes geglaceerde krab, zeekraal en wat korenaarasperges.  Wederom een goed gerecht.

Het hoofdgerecht, gebraden kalfsstaartstuk, drie bereidingen van ui, cantharellen, tuinbonen en zijn eigen braadjus, was al even lekker. Behoorlijk veel plakken heerlijk kalfsstaartstuk, gelegen op tuinboontjes en aardappeltjes met eronder de braadjus vonden we, erop de fijne cantharellen en ernaast gekarameliseerde ui, een gefrituurd uiringetje en compote van ui.  Her en der nog wat groene groentjes en het plaatje was compleet.
Het dessert tenslotte bestond uit kersen met een champagnesabayon gegratineerd en vanilleroomijs. Precies dat troffen we ook aan. Lekkere kersen in een behoorlijk zware maar erg lekkere gegratineerde sabayon, waarop nog wat amandelschaafsel lag en een krokantje van chocolade en pistachenoten. Erin proefde ik duidelijk kaneel. Alweer een goed gerecht.

We sloten deze alleraardigste lunch af met goede espresso en heerlijke friandises en voor tafelgenoot nog een Cointreau. De rekening heb ik deze keer niet gezien en dat was prettig.
Een heel fijn restaurant met uitstekende bediening. Om naar terug te keren.

Avant Garde van Groeninge in Eindhoven

Wederom met gezwinde spoed, wat overigens totaal geen zin had, want het regende dus Nederland stond vast, reden we richting Eindhoven. Naar Avant Garde van Groeninge. We waren er 4 jaar geleden in juli geweest, een vrij kort bezoek toen, want er moest een feest bezocht worden, maar we waren toen behoorlijk onder de indruk. Dusdanig onder de indruk dat toen ik moest kiezen voor deze avond tussen Avant Garde en mijn grote favoriet De Leest ik toch liever bij Avant Garde wilde gaan eten.
Nog behoorlijk op tijd werden we afgezet voor de deur van het stadion en zoefden we naar boven met de lift. De ontvangst was keurig, de lounge was leeg, dus een aperitief zouden we graag aan tafel drinken.
Een glaasje champagne, hier van Thienot , xc3xa9xc3xa9n van de jongste champagnehuizen aldus de uiterst kundige sommelier. In ieder geval beviel hij me, mooi fris, niet txc3xa9 sprankelend, lekker dus.
Erbij vrijwel direct een mondvermaakje. Opgediend in een houten blok twee rode pastilles aan een stokje. Een explosie van Aloxc3xab Vera en hibiscus. Omdat de pastille lopend is van binnen is het inderdaad een explosie op het moment dat je de xe2x80x98korstxe2x80x99 open bijt. Lekker en een beetje Rivella-achtig. Of ik nou zo kapot ben van die Aloxc3xab Vera weet ik eerlijk gezegd niet, het deed me toch wel wat aan handcrxc3xa8me denken. Maar misschien ben ik wel veel te behoudend, who knows. Ik vond het wel een erge leuke binnenkomer, dat wel. Vrijwel direct erna, ik had mijn mond nog niet eens leeg verscheen een volgend hapje. Op een knalgroen iets lag een bonbon, gevuld met peer, zwarte knoflook en araguani. Dit vond ik nu een prachtig hapje. Hoog op smaak, veel smaken, maar wel elkaar aanvullend en het deed me verlangen naar meer. En dat is tenslotte de bedoeling.
Het restaurant was overigens behoorlijk gevuld en het viel me op dat de bediening (slechts 4 personen) perfect op elkaar afgestemd en ingewerkt was. Niemand hoefde te wachten, alles liep op rolletjes, echt complimenten wat mij betreft. Op tafel stond al boter, peper, zout en olijfolie. Erg lekkere olijfolie zelfs. Het viel echtgenoot op dat men hier als xc3xa9xc3xa9n van de weinige restaurants rekening houdt met het vermogen van brood om olie op te nemen. Alle geserveerde broodsoorten (brioche, getoast brood en bruine broodjes) namen hier de olie perfect op, geen geknoei dus op de bordjes. Het zijn van die kleine dingen die het nog aangenamer maken. De inrichting hier doet bijzonder prettig aan. Lekker veel ruimte tussen de tafels, mooie kunst, mooie bloemstukken, heel gewoon erg prettig.

Op tafel een kleurrijk bord, wat wat leek op de borden, waarvan we er een aantal uit Italixc3xab hebben, dus mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Het bleek een bord te zijn, gemaakt door de kok, Johan van Groeninge dus en Guus Meeuwis. Verderop aan de wand hing een schilderij, ook prachtig kleurrijk, wat een samenspel bleek te zijn van Johan van Groeninge en Karin Bloemen. Leuk om zo divers creatief bezig te zijn lijkt me.

Het menu voor deze avond werd ons toegelicht, een wijnarrangement was ook mogelijk. We keken nog even de wijnkaart in, die mooi is hier. Uitgebalanceerd en niet veel verhoogd qua prijs. Tot mijn grote verrassing stond mijn absolute favoriet, de Pacherenc du Vic Bilh 2001 van Alain Brumont Chateau Montus nog op de kaart en bij navraag bleek dat hij nog voorradig was ook. Toen ik de sommelier vertelde dat wij dus 4 jaar geleden precies diezelfde wijn hier hadden gedronken en dat we toen de eerste waren die hem bestelden herkende hij ons weer en er ontstond een uitermate prettig gesprek. Het was trouwens de laatste fles die hij had. Geestig wel dat we de eerste en de laatste dronken…
Uiteraard was hij geweldig lekker, de kleur was bijna okergeel, maar de smaak, oelala, wat vind ik die wijn toch heerlijk.
Bruiswater voor echtgenoot, Villers hier, en ijswater voor mij, een briochebroodje en nog wat amuses.
Op een plankje een kopje met aspergefondue, bleekselderij en zwart wit;  een fondue dus van asperge, hoog op smaak dus erg lekker met erin een soort groen geleiachtig eidooiertje van bleekselderij en een stengel die naar zwart wit smaakte. Bijzonder lekker en leuk. Daarnaast op een stokje een koude bitterbal van varken en gans met erop een tipje mosterd en een schattig uiringetje en van deze bitterbal had ik er wel 10 willen hebben. Wat een smaken zeg, geweldig! Ook het derde hapje kon me bijzonder bekoren; een inktvismacaron, gevuld met sesam en droge worst. Heerlijk en ook de combinatie vond ik geweldig gevonden.
Dat beloofde dus heel veel.

Het eerste gerecht bracht ons absolute verrukking. Ingemaakte asperges/langoustine; chorizo, taggiasche olijf, feta. Een prachtig bord met links een absoluut perfect gebakken langoustine, ernaast een soort salade met de ingelegde asperges, plakjes chorizo en mooie blokjes feta, daaronder een mooie veeg geweldig op smaak zijnde chorizocrxc3xa8me en geheel rechts tot slot een soort pastille van de lekkere taggiasche olijfjes. Het allerknapst vond ik n
og dat de langoustine in het geheel niet wegviel tegen het geweld van de andere smaken, heel bijzonder dus.
Het tweede gerecht deed helemaal niet onder voor het eerste. De wilde Tuticorin Hoso Flowergarnaal; kokos, kerrie, avocado,rode pepertjes was geweldig. Absoluut geweldig.
In het midden van het bord een rondje avocadomousse, volgens mij versterkt met wat peultjes, wat er in ieder geval toe leidde dat ik voor het eerst van mijn leven avocado erg lekker vond; daarop de perfect gebakken garnaal met ringetjes van de rode pepertjes en daarop chipjes van kokos. De kokos lag ook nog links van het torentje in schuimvorm en was opzienbarend sterk van smaak. Eronder twee rondjes passievruchtenmousse die ontzettend prachtig combineerde met de avocadomousse. De kerrie tenslotte lag in poedervorm rechts van dit alles. Ik heb zelden zoiets lekkers gegeten.
Het derde gerecht was ook al erg bijzonder. Ossenworst/coquille/soja; artisjok, gedroogde ui, bonitogelei.  Op een mooie plak ossenworst lag een uiteraard perfect gebakken, aan xc3xa9xc3xa9n kant heel licht gepaneerde coquille, ernaast een geleitje van soja, een quenelle van de meest lekkere artisjokmousse ooit en op de rand van het bord een flinke hoeveelheid poeder van ui. De bonitogelei was een mooi rondje geworden en het geheel werd afgemaakt met een koekje van ui en blaadje snijbiet. Wederom een erg mooi gerecht met elkaar uitstekend aanvullende smaken.

De fles Pacherenc was leeg, dus we schakelden over naar een glas rode wijn. Ongevraagd, maar heel gewenst kregen we een glas Sestano, Chianti Classico, 2005. Een aardige wijn, die best goed combineerde met het hoofdgerecht. Iers lam met selderij-asperge; zwarte knoflook, saffraan-raapjes, olijfoliesaus, tomaat. Mooie stukjes lam troffen we aan, uiteraard perfect van cuisson met een verrassend klein stukje er nog bij wat leek op vlees van een spare-rib, maar dan van lam. Erbij wat fijne asperges, crxc3xa8me van zwarte knoflook, die overigens nauwelijks naar knoflook smaakt, een op een stamppotje lijkend iets waarin de tomaat verwerkt was, ik vermoed eigenlijk in combinatie met de saffraanraapjes, wat reepjes aubergine en wat lamsoor. Weer een heel fijn gerecht.

Een glaasje Wirra Wirra Moscato, mrs Wigley (de kat), Australixc3xab, begeleidde het dessert. Een licht sprankelende, best frisse, maar niet heel veel indruk makende dessertwijn. Het dessert was gemacereerde aardbeien met red bull; passievruchtendonut, crxc3xa8me fraiche met citroen en gin-tonic. Op een bord de heerlijke, maar zeer zware donut (bijna de helft verhuisde naar het bord van echtgenoot) met erop de aarbeitjes en de crxc3xa8me fraiche met citroen op smaak gemaakt, een vanille ijsje en wat staafjes meringue en ernaast een glas met aardbeitjes en erop een granitxc3xa9 van gin tonic.
Erg lekker alweer. De buikjes waren zo langzamerhand flink gevuld, men houdt hier van ruime porties.

Bij de uitstekende espresso van Palombini, hier wel met dekseltje op de kopjes zoals het hoort, nog drie immense (zowel in grootte als in smaak) friandises. Exc3xa9ntje met passievrucht, xc3xa9xc3xa9ntje met amarene en xc3xa9xc3xa9ntje met calvados. Ook alweer geweldig lekker.

Diep, diep tevreden verlieten we dit uitstekende restaurant en we hebben onszelf beloofd hier heel snel weer terug te keren, wat een heerlijkheden allemaal. Het zicht op het stadion overigens vind ik alleen maar leuk. Deze avond werd het podium opgebouwd voor de concerten die komend weekend staan gepland van Guus Meeuwis en dat gaf toch een heel aparte sfeer.

Seinpost in Scheveningen

Op deze maandag van de restaurantweek lieten we ons richting Seinpost vervoeren, geen gedoe met parkeren en handig met de wijn. Gelukkig maar trouwens, want de halve boulevard onder Seinpost ligt op de schop en is xc3xa9xc3xa9n grote zandhoop. Geen fraai gezicht, maar blijkbaar nodig.
Een vriendelijke ontvangst, een mooie tafel aan het raam en de vraag of we een aperitief wensen. Geen aperitiefwagen die wordt voorgereden voor ons, later voor anderen wel, toch wel een beetje jammer, want wat keus kan geen kwaad. Champagne willen we dan maar, van Gosset hier en in orde. Erbij drie mondvermaakjes. Cupjes, achtereenvolgens gevuld met brandade met rouille, asperge met amandel en gerookte verse makreel met peterselie. Ze zien er beter uit dan ze smaken. Zeer, zeer zachte smaakjes zijn het, niet bepaald hoog op smaak helaas.
Het restaurantweekmenu stond op tafel. Voor het diner hier 6 gangen voor dezelfde prijs waar elders 5 gangen wordt geboden, dat is vriendelijk en de mogelijkheid tot een extra (Hollandse) kaasgang. Ernaast geselecteerde wijnen per glas per gerecht en de mogelijkheid om het tot een wijn-spijsproeverij te maken (voor de chauffeurs bijvoorbeeld onder ons, of gewoon voor mensen die niet teveel alcohol tot zich willen nemen), met vriendelijke prijzen (lunch 5 gangen – 5 glazen dus met minder inhoud 17,50; diner 6 gangen – 6 glazen (of 7 als je die kaasgang neemt) 20,00).

De geselecteerde wijnen maken niet veel indruk op ons met uitzondering hooguit van de Sakxc3xa9 Ichishima bij het voorgerecht, maar dat geldt alleen voor echtgenoot, ikzelf ben geen fan van sake en als we op de mooie wijnkaart een Pacherenc du Vic Bilh spotten is het gauw bekeken. Die zal het worden. Niet van Montus helaas, die doet andere leuke dingen met wijn tegenwoordig, maar van het Domaine Labranche Lafforte, sec, 2007. Ietsjes minder opwindend dan de Montus, maar nog steeds erg lekker wat mij betreft. (bij het googelen zag ik dat ik deze wijn bij mijn vorige bezoek hier ook al dronk met eenzelfde conclusie overigens). Erbij Hildon bruiswater en een hotelzilveren theepot met ijswater voor mij.

Brood komt, lekker brood trouwens, olijfolie, boter, peper en zout staat al op tafel en we beginnen met een amuse.
Een flan van makreel, wortel-Vichy, gebakken mosterd.   Wederom enorm zacht van smaak, hoewel de makreel goed te detecteren is. De gebakken mosterd brengt enige pittigheid, maar roept ook gelijk de wens tot meer op. De wortel-Vichy is erg lekker en past goed bij de flan.

Het eerste gerechtje is ceviche van slibtong (spelling restaurant zoals immer); zeewier, komkommer, dashigelei, rice crispies, kropsla, mirindressing. Drie mooie stukjes sliptong troffen we aan, de traditionele limoenmarinade was voor mij niet proefbaar, maar ongetwijfeld zal dit het geval geweest zijn, hoewel ik de pittigheid ervan zo langzamerhand wel iets ging missen. Erbij mooie, smaakvolle rondjes dashigelei, slierten komkommer, kropsla en her en der wat rice crispies en dat geheel lag dan in een perfecte dressing van mirin. Een uitstekende zuurgraad had dit gerecht wat mij betreft, maar ook hier weer: superzacht van smaak en ik ben zelf iets meer van de gerechten die behoorlijk hoog op smaak zijn.

Het tweede gerechtje is met brood gebakken schelvis; asperges, beurre blanc, bieslook, haringkuit. Een mooi, zeer krokant, stukje schelvis treffen we aan met eronder asperges in blokjes in een mooie beurre blanc met bieslook en haringkuit. In al zijn eenvoud uitstekend uitgevoerd, wederom zacht van smaak, maar gewoon lekker.
Even een woord over de bediening. Die laten helaas her en der wat steekjes vallen en dat is jammer op dit niveau. Het water klotsend inschenken, met elkaar gaan praten terwijl de wijn wordt ingeschonken, broodbordjes weghalen, maar brood en boter/olijfolie laten staan, de gerechten soms bij de verkeerde tafel brengen, dit soort dingetjes. Onnodig als er voldoende aansturing is.

Het extra gerecht van het diner is zeebaars xc3 la Chinoise; zwarte venusrijst, antiboise, zeewiermarinade, basilicum.
De zeebaars was overgoten met kokende olie, zo werd ons uitgelegd. Nu kennen we die techniek van Berasategui en ook thuis heb ik het weleens geprobeerd en ik kan die techniek erg waarderen. De vis was bij mij uitstekend met dat mooie krokante velletje, waarvan de schubben rechtop waren gaan staan zoals het hoort, bij echtgenoot was het helaas iets minder goed gelukt. De zwarte venusrijst was aardig, wederom bepaald niet hoog op smaak en de antiboise verbaasde me. Ik ken antiboise als een Provenxc3xa7aals bijgerecht van tomaten, flink op smaak gebracht met knoflook en groene kruiden in ieder geval en dit hier waren tomatenblokjes, waarschijnlijk overgoten met de zeewiermarinade. Ook bij dit gerecht ontbeerde ik weer smaak. Niet dat het smakeloos was, zeker niet, maar door de benamingen verwacht ik een gerechtje met mooie uitgesproken smaken en dat was helaas niet zo. Voor de techniek van het garen van de zeebaars zie dit filmpje.

We vervolgden het menu met het vierde gerecht:  gebakken schol; cantharellen, zeekraal, witte bonen, beurre noisette. Een klassieker van Seinpost en een mooi, wederom zacht, gerecht, perfect uitgevoerd. De schol op de graat gebakken en dat proef je toch echt, ik blijf dat leuk vinden.
De wijn was op en we opteerden nu voor een glaasje van de geselecteerde wijn bij het volgende gerecht, een Chateau La Tour de Beraud 2007, Costixc3xa8res de Nimes en die wijn was prettig. Hij paste ook goed bij de geroosterde gambaxe2x80x99s en kwartel; inktvis, peterselie, auberginepuree, vinaigrette van olijven en paprika, ansjovis en brosse aardappe
lbrunoise. Het vijfde gerecht dus. Dit gerecht was hoog op smaak en dus erg lekker. Mooie gambaxe2x80x99s, leuke inktvisringetjes, heerlijke stukjes kwartel en een kwartelboutje, fijne auberginepuree (waar ik normaal gesproken niet bepaald van gecharmeerd ben) en voor het mondgevoel nog de brosse aardappelbrunoise. Heerlijk. Ook de vinaigrette van olijven en paprika was goed proefbaar en brachten alle ingredixc3xabnten tot xc3xa9xc3xa9n geheel.  Een uitstekend gerecht.

We waren toe aan het dessert, waarbij we een glaasje dessertwijn namen. Een Brachetto, Patrizi, Piemonte, een rode, licht sprankelende dessertwijn, die heerlijk fris was. En goed paste bij de Lambada aardbeien; meringue, amandelkrokant, room, specerijen, rode port, olijfolie, rabarberijs en soufflxc3xa9. Heerlijke (uiteraard, Lambada zijn gewoon de lekkerste aardbeien) aardbeien, gemarineerd in de port, meringue in de vorm van een stokje, lekker rabarberijs en ernaast nog een (bloedhete, dus xc3 la minute gemaakt) soufflxc3xa9 van rabarber. Een uitstekend dessert.
We sloten af met espresso. Nog steeds van Palombini gelukkig, helaas geen dekseltje op de kopjes, dat is dan weer jammer met erbij nog drie erg lekkere snoepjes en een madeleine voor ons allebei. Dat de madeleines aan de kantjes iets te hard waren is meer een kwestie van smaak volgens mij, maar ik moest wel denken aan die ongelofelijk heerlijke madeleines die ik eerder dit jaar at bij Merlet. Zo lekker heb ik ze nog nooit gegeten en ik ben bang dat dat ook niet meer gaat lukken.

Na het betalen van de rekening namen we afscheid, kreeg ik nog een leuk magazine mee en tevreden – maar zonder wowgevoel – verlieten we Seinpost. Een mooie start van deze week.

Kaas&Wijn workshop in Librije's Atelier

xe2x80x98Workshop 9: Kaas & Wijn
In deze cursus komen onder andere de ontwikkeling en de bereiding van kaas aan bod. Wij selecteren voor u een aantal kazen en u combineert deze met een keur aan wijnen. Hierbij wijken wij graag af van de traditionele stelregels en laten u de ultieme combinaties van kaas en wijn zelf ervaren.
xe2x80xa8xe2x80xa8Deze cursus is een ware aanrader voor iedere kaas- en wijnliefhebber. Graag laten wij u versteld staan van de effecten van de verschillende combinaties en de daarbij behorende smaaksensaties.
xe2x80xa8xe2x80xa8Duur: 3 uurxe2x80xa8
Kosten: xe2x82xac 75,-xe2x80x99

13 workshops werden aangeboden op Smulweb.nl bij Librijexe2x80x99s Atelier. Helaas veel in de avonduren en dan is Zwolle toch wat te ver weg voor ons. Mijn oog viel op Kaas&Wijn, dat was in de middag. Geboekt dus, via Smulweb, voor 29 mei jl.
Keurig op tijd reden we Zwolle binnen, het Spinhuisplein, waar Koperen Kees ook gevestigd is, tegenover het Librije Hotel, Librijexe2x80x99s Zusje en Librijexe2x80x99s Atelier, was snel gevonden. De entree is wat raar, de hoofdingang van het hotel leek ons niet de juiste, dus liepen we om het gebouw heen en namen de ingang van Librijexe2x80x99s Zusje. We liepen een hoek om, zagen de lange gevangenisgang, waarachter het restaurant ligt, liepen terug en wandelden pardoes de kookstudio in, waar heftig gekookt werd, dus ook daar moesten we niet zijn. We moesten de trap af, zo vertelde een vriendelijke mevrouw ons.
Achter een glazen wand in een mooi gewelfde ruimte in de kelder stond een mevrouw flessen wijn te openen, dus we dachten dat we daar wel moesten zijn. Dat was ook het geval. Een beetje vreemd was het wel, het was enkele minuten voor 13.00 en we waren de enige gasten nog maar….Maar na enkele minuten kwamen er nog 5 gasten binnen, waarvan er tenminste twee werkzaam zijn bij De Librije.
We kregen allereerst een uitgebreid inleidend verhaal over kaas. De geschiedenis, de bereiding, de soorten. De affinage werd kort aangetipt en de eerste globale opmerkingen over kaas-wijncombinaties werden gemaakt. Regelmatig werd ook naar de mening van de gasten gevraagd, maar een echt levendig gesprek ontspon zich niet.
Een eerste bordje kaas werd neergezet met daarop 8 stukjes. Het was de bedoeling om eerst 4 stukjes ervan te gaan combineren met ingeschonken wijnen. De kaasjes waar het de eerste ronde om ging waren twee geitenkaasjes, een Picodon AOC en een Charolais, allebei uit Frankrijk en twee witschimmel kaasjes, een Chaource en een Camembert Terroir du Cotentin, ook allebei uit Frankrijk.  De wijnen die werden ingeschonken (via het doorgeven van de flessen) waren een rode Graham’s Six Grapes Port, Portugal, Quinta dos Malvedos, zonder jaartal, een Pouilly-Fumxc3xa9, Annick Tinel-Blondelet, Loire(ik noem geen jaartallen, diverse jaartallen waren anders dan vermeld op de papieren), een Rivesaltes Hors d’Age, Domaine Pouderoux, Languedoc Roussilo, een Saint Jeoire-Prieure, Domaine Saissy, Savoie (weinig over te vinden verder op internet) en een Bishop’s Leap, Alana Mc Gettingan, Marlsborough. Het ging overigens om piepkleine laagjes wijn in proefglaasjes, spittonen (emmers waar je je slokje wijn in kunt uitspugen) stonden op tafel, evenals brood en water.
We bespraken kort de geur en de smaak van de wijnen en werden daarna geacht om de beste combinatie van de kaasjes en de wijnen te vinden. Ik koos ervoor om alle wijnen – behalve de port, want ik vind port dus absoluut niet bij welke kaas dan ook passen – bij elk kaasje te proberen, wat een heel geproef was.  Daarna werden de diverse meningen kort besproken, heel opzienbarend vond ik het allemaal niet.  Wat ik dan weer wel opvallend vond voor mezelf is dat de Rivesaltes, toch een best zoete wijn het best ging bij alle kaasjes wat mij betreft en dat terwijl ik toch vaak kies voor een volle droge witte wijn bij mijn kaasbordjes.
De kaasjes van de tweede ronde waren twee roodschimmels (bacterie dus eigenlijk), een Langres en een Herve, de eerste uit Frankrijk, de tweede uit Belgixc3xab en twee blauwschimmels, een Fourme d’Ambert en een Roquefort, beiden uit Frankrijk. Opvallend dat ook hier weer niet bekend was om welke roquefort het precies ging. Een bezoekje aan het plaatsje Roquefort leerde ons jaren geleden dat er tenminste 15 verschillende soorten zijn. De groenschimmels hebben overigens mijn voorkeur.
De wijnen van deze ronde waren wederom de port, een Macvin du Jura, Henri Maire (uiteraard zou ik bijna zeggen) (Macvin is overigens geen wijn, want het is onvergist druivensap met een deel destillaat, wat 16 procent oplevert en heeft een geur als eau de vie met iets van rozijntjes en een zoete smaak met toch ook wat zuurtjes erin), een Poirxc3xa9, Eric Bordelet, Normandixc3xab (ook geen wijn, want van peer gemaakt en slechts 3 procent), een Chateaux Lamothe Guignard, Chateau Monteils, Sauternes en tot slot een Pulenta, Argentinixc3xab, Mendoza Valley.
Ook hier weer een korte bespreking van de geur en de smaak van de wijnen en wederom het gezoek naar de beste combinatie(s). Ook hier liepen de mening nogal uiteen. Ikzelf vond de Pulenta bij alle kaasjes, behalve de roquefort (die buitengewoon zacht was) passen, maar had een lichte voorkeur voor de Lamothe Guignard (wederom de zoete dus). De poirxc3xa9 vond ik eigenlijk gewoon raar en ronduit vies was de combinatie van de Macvin met de Herve.
De laatste ronde ging het om twee harde kaasjes, een Beemster geitenkaas van 1 jaar oud en een harde kaas uit Friesland, koemelk, van 2 1/2 jaar oud.  De wijnen deze ronde waren wederom de port, een Valdespino, Spanje, Jerez (een manzanilla) en een Neudorf Chardonnay, Nelson, Nieuw Zeeland.
Na de korte bespreking van geur en smaak ging het proeven nu iets sneller. Hier waren de meningen iets unaniemer: de manzanilla paste goed bij beide kaasjes, iets beter bij de Beemster dan bij de Fries. Ook hier heb ik de port niet geproefd.

Iets voor 16.00 waren we klaar en na afscheid te hebben genomen van de mevrouw die deze middag de leiding had, wandelden we in het zonnetje richting de auto.  Het bleef even stil in de auto, maar toen concludeerden we eigenlijk gelijktijdig dat we lichtelijk teleurgesteld waren. Onze verwachtingen waren weer eens te hoog geweest. Wij vinden dit een middag voor  mensen zonder enige kaas en wijnkennis en nu niet om ons op de borst te kloppen, we zijn slechts genieters, maar als je toch zeer regelmatig kaas en wijn eet en drinkt thuis en in een restaurant, dan was dit aan de magere kant. Zeker gezien het niveau van De Librije, onder wiens vlag dit nu eenmaal plaatsvindt.  In de papieren overigens die we meekregen zag ik nog een opmerkelijke conclusie, eigenlijk twee. De ene dat port alleen maar goed past bij blauwschimmel, waarmee ik het dus pertinent oneens ben (ik vind port helemaal niet lekker bij kaas, hooguit en heel misschien bij een Stilton) en de tweede dat een allemansvriend die bij alle kaas past een Coteaux de Layon is. Een zoete wijn dus. Tja….