Métis in Kuta, Bali, Indonesië

We wilden nog één keertje bijzonder eten op Bali en dat zouden we tijdens een lunch op de laatste dag doen. Onze vlucht was vertraagd, we zouden pas ‘s avonds om 8 uur gaan vliegen, dus een fijne lange lunch was logisch. De helpdesk had ons gewaarschuwd dat de rit naar het vliegveld wel tot 5 uur kon duren, dus redelijk op tijd namen we afscheid van Juli en Reno, onze huishoudster en tuinman en reden we via de mooie natuur van Bali richting het vliegveld. Ons was aangeraden in Kuta/Seminyak iets te eten, dan zou de aansluitende rit naar het vliegveld niet zo allemachtig lang duren als via Denpasar. Gezoek op internet leverde het zeer aantrekkelijke Métis op, waar nog een tafel voor vier mogelijk was. Keurig op tijd (14.00) kwamen we bij de ingang van het uitermate indrukwekkende restaurant, waar eerst de auto van binnen en van buiten helemaal onderzocht wordt, wel een beetje raar om mee te maken. We werden goedgekeurd en mochten door de slagbomen. De chauffeur zette ons keurig voor de riante ingang met een vijver met schitterende koikarpers af en zou op ons wachten op de ruime parking.

De deuren schoven open en we werden begeleid naar het zeer ruime, half buiten gelegen restaurant. Een ruime vierkante tafel in het net nog overdekte deel kregen we, fijn in de schaduw en we wilden wel een aperitief.

Cocktails deze keer maar weer. Voor mij een overheerlijke aardbeienmojito, die heerlijk fris was. Tijdens het aperitief bekeken we de uitgebreide, maar ook weer bijzonder kostbare wijnkaart. Tot mijn vreugde ontdekten we een Vergelegen en die moest het natuurlijk worden. Een all time favorite van me die je niet zo heel veel tegenkomt. We bekeken de lunchkaart (van de dinerkaart eten tijdens de lunch is not done hier helaas) en de drie mannen waren zeer eensgezind in hun keuze: tartaar van tonijn.

Tartaar van tonijn met truffelmayonaise, truffel, knoflookolie, gemengde salade en een stengel met zwart sesamzaad. Ze waren erg te spreken over de mooie, zeer verse tartaar, waarbij de truffelmayonaise en de knoflookolie uitstekend pasten. Ook de salade vonden ze lekker, tevredenheid alom dus. De erbij geserveerde broodjes (bruin en wit) waren nog heerlijk warm, dus ook die waren zo verdwenen. Ikzelf voelde tijdens het bekijken van de kaart opeens het water in mijn mond lopen bij de Tasmaanse zalm.

Een rechthoekig bord kreeg ik met mooie plakjes gemarineerde boterzachte zalm. Erop hele grote zalmeitjes (zo groot heb ik ze hier nog nooit gezien), die plopten in de mond, her en der wat kaviaar die wat minder plopte en een heerlijke zachte dillemayonaise. Ook nog wat gemengde salade en een halve citroen, keurig in een netachtig doekje geknoopt, zodat er geen pitjes op de zalm zouden vallen. Ik vond het in al zijn simpelheid geweldig lekker. Beide zonen waren eensgezind in hun hoofdgerecht.

Steak-frites met een knoflook-peterseliemayonaise. Een uitstekende biefstuk kregen ze met erbij prima frites (de enige keer op Bali dat de frieten goed waren), wat gemengde salade, een tomaat uit de oven en een kommetje met de knoflook-peterseliemayonaise. Ze waren zeer tevreden. Echtgenoot opteerde voor pasta.

Linguine met zeevruchten, tomaat en een dressing van grove mosterd. Hij kreeg perfecte linguine, goed gevuld met zeevruchten en tomaat en de genoemde dressing en was ook erg tevreden. De mosterddressing moesten we maar onthouden voor thuis (ik ben niet heel kapot van mosterd, dus ik beloofde niets). Ikzelf nam het speciale lunchgerecht van de vrijdag. Ze hebben hier elke dag een speciaal lunchgerecht. Op vrijdag is dat bouillabaisse.

Als eerste kreeg ik een bordje met daarop de ‘bijgerechten’. Een schaaltje met emmentaler, geraspt; een schaaltje met rouille en een schaaltje met wat toastjes. Vervolgens kreeg ik een vrij groot bord voor me waarin wat verschillende vissoorten lagen en aan tafel werd de vissoep bijgeschonken. Een wat klein laagje vond ik eigenlijk…. Over de smaak kan ik kort zijn: die was fantastisch. Als ik mijn ogen dichtdeed waande ik me aan de Vieux Port in Marseille…

Na de hoofdgerechten kregen we een houten bakje met daarin vier opgerolde doekjes, die al in het water stonden en dus langzaam groter werden. Nadat al het water per compartiment was opgenomen konden we met de doekjes onze handen schoonvegen. Prettig! Een dessert wilden we ook nog wel. Wederom eensgezindheid bij de heren: alledrie wilden ze de profiterolles.

Een mooi bord met flink wat profiterolles kregen ze, overgoten met warme chocoladesaus, amandelen en erbij nog wat (echte) slagroom en ook hier waren ze weer erg tevreden over. Ikzelf was bijna volzet en hield het bij twee bolletjes, wat bollen bleken te zijn, sorbet.

Mango en framboos en het was heerlijk ijs. Heerlijk fris en niet te zoet. Ook ik was dus weer tevreden. Dat Métis is een fijn restaurant concludeerden we. We sloten af met redelijke espresso en zeer tevreden verlieten we het restaurant om het laatste stukje naar het vliegveld te gaan rijden. Weer een aanrader op Bali wat mij betreft. Als je eens (zoals ik toch wel regelmatig) trek hebt in wat andere smaken dan de Balinese….

Mozaïc in Ubud, Bali

Het bleef telkens maar stil als ik weer zei dat als we op Bali waren ik het niet nodig vond om bij Mozaïc te gaan eten (ze kennen me namelijk). Ze hebben geen lunch en de prijzen zijn exorbitant en om nu zoveel geld te betalen voor een Franse maaltijd terwijl je in Indonesië bent etc. etc. etc.. Mozaïc is het enige restaurant in Indonesië wat lid is van Les Grandes Tables du Monde, vandaar de overweging. Om een lang verhaal kort te maken: op maandag besloten we dat we op woensdag een trip naar Ubud zouden maken. Auto en chauffeur waren snel geregeld en eigenlijk Mozaïc ook… Ze werken (helaas, hoewel het nu niet vervelend was, gezien de afstand die we nog terug moesten) met twee shifts en we konden nog mee in de vroege shift. Wat dus prima uitkwam.

Het restaurant ligt aan een vrij drukke, steile weg net iets buiten het hectische en zeer toeristische Ubud, met beveiliging en dergelijke. We zouden de chauffeur sms-en als we klaar waren en werden vriendelijk ontvangen en naar binnen geleid. We kwamen terecht in de lounge, waar we het aperitief zouden gebruiken.

Banken waar je erg diep in weg zonk en losse elementen die iets steviger zaten. Veel grote bloemstukken ook. Cocktails voor de jongens en voor ons champagne, ik meen Ruinart, met erbij een hapje.

Een hard gebakken soesje met erop parmezaanse kaas en erin een lopend geheel van parmezaan, Edammer en truffel. Erg lekker en dus heel andere smaken dan we inmiddels gewend waren. We bekeken de kaart, men kent hier een viertal menu’s (en twee loungemenu’s), zie website en we besloten tot het Discovery Menu om toch nog een beetje in Balinese sferen te blijven. Omdat we het menu al prijzig genoeg vonden namen we geen wijnarrangement, vooral niet omdat het afgepaste glazen zouden zijn (stond althans vermeld) en daar krijg ik altijd een bijzonder slecht humeur van. We kozen zelf van de zeer uitgebreide, erg mooie en bijzonder kostbare wijnkaart.

We werden via een overdekt gedeelte naar de schitterende tuin gebracht, waarachter ook de open keuken ligt en kregen een vierkante tafel voor vier. Ik heb nergens op Bali ronde tafels gezien helaas, dus ook hier niet. Je zit heerlijk in de beschaduwde tuin. Het was al bijna donker, maar per tafel hangt er prima verlichting, dus alles was goed zichtbaar.

De tafels zijn keurig gedekt met al het benodigde glaswerk, wit damast en gekleurde servetten. Zoals zo vaak kreeg ik het koud – ongelofelijk maar waar – en ik kreeg een fijne stola om om te slaan, waardoor ik de avond goed doorkwam. Onze aperitiefjes werden keurig nagebracht en een amuse verscheen.

Op een lepel een heerlijk hapje met coquille, kurkuma en tomaat. Schitterend hoog op smaak, terwijl de coquilles duidelijk te proeven bleven. Een mooi begin. De eerste wijn werd ingeschonken. Een bekende van ons. Een blend van Sauvignon en Semillon van Margaret River, Watershed en die was prima, zoals altijd. Water, plat en bruisend werd ook ingeschonken en het feest kon beginnen.

Als eerste werd een langwerpig, glazen plateau neergezet met daarop allerlei kruiden en ingrediënten. De keurige, zeer bescheiden, bediening vertelde ons dat op het plateau alle te gebruiken ingrediënten in de diverse gerechten die we zouden krijgen lagen. Op deze manier konden we ze zien, voelen en ruiken. Een bijzonder leuk idee vond ik het. Ik ontdekte in ieder geval tamarinde, kokos en sereh en ook nog mango. Het eerste gerechtje was Sere.

Zacht gegaarde inktvis met gekoelde sereh en bouillon van watermeloen. In een mooi rond bord kregen we de heerlijk frisse bouillon van watermeloen met kleine bolletjes watermeloen en een pittig kruidje en in het midden lagen de ‘tagliatelle’ van de perfecte inktvis met de duidelijk te proeven sereh. Ook nog een paar kokkeltjes – uit de schelp – trof ik aan. Een heerlijk fris gerechtje. Het tweede gerecht was Kelapa.

Koraalforel gekonfijt in kokosolie, Balinese kruidenreductie en een peterselie-oesterzwamsalade. Ik was zo dom om direct aan te vallen en niet eerst een foto te maken, maar nadat we de uitstekende bediening hadden gevraagd of we heel misschien bij de keuken een foto mochten maken als het gerecht nog een keer gemaakt zou worden deze avond kwam dat helemaal prima in orde, wat ik erg prettig vond. Op het bord op een spiegel van heel dunne krokante aardappel een prachtig stukje gekonfijte forel. De kokosolie was als toetsje goed te proeven. Ernaast aan twee kanten een streep kruim van Balinese kruiden en op de vis tot slot nog een toef ‘salade’ van oesterzwammen en peterselie, wat wat mij betreft eigenlijk niets toevoegde, hooguit de smaak van de vis wat weghaalde. Maar: weer een mooi gerecht. Het derde gerecht, Buah Asam, zag er schitterend uit.

Japanse gekweekte kwartel en ganzenleverpastilla, Balinese ‘Rujak’ saus en appelsaffraan marmelade. Een schitterend stukje gebakken kwartel kregen we, rijkelijk gevuld met ganzenlever, een heerlijke combinatie. Erbij een veeg ‘Rujak’saus, die perfect paste bij de kwartel en een quenelle van de heerlijk friszoete marmelade. Een schitterend gerecht vonden we dit. De wijn was op (kan ook bij het vorige gerecht geweest zijn, ik weet het niet meer precies) en we bleven bij wit. Van hetzelfde huis een unoaked Chardonnay en ook die beviel ons uitstekend. Bij het hoofdgerecht liepen de wegen van de zonen en ons uiteen. Zij hadden namelijk gekozen voor Bumbu Bali.

Kintamani (plaats op Bali) speenvarken, baby paksoi, ravioli gevuld met varkenspoot en een emulsie van Babi Guling (geroosterd speenvarken). Erbij een schaaltje met aardappelmousseline… Op een flinke spiegel van de emulsie van de Babi Guling kregen ze een heerlijk stukje varkensvlees met wat Bok Choi, erop een perfecte ravioli gevuld met varkenspoot en daarop nog wat uitgebakken spekjes. Ze waren erg tevreden, ook over de aardappelmousseline trouwens. Wij hadden tegen een kleine meerprijs gekozen voor Tempe.

Australisch Wagyu Beef, pompoen-citroenpuree, crumble van tempeh en een demi-glace verrijkt met citroenbasilicum. Erbij overigens ook een schaaltje met prima aardappelmousseline. Op een vierkant bord twee mooie stukjes vlees, uiteraard perfect van cuisson. Erbij flink wat crumble van tempeh, mooi hoog op smaak gebracht met her en der een champignon, een heerlijke puree van pompoen en citroen en een heel mooie lichte saus waarin de citroenbasilicum heel duidelijk te proeven was. Ook nog een perfecte tortellini gevuld met sukade van het vlees en we waren diep tevreden. We waren toe aan de desserts. Het eerste dessert was Manggis.

Seizoensgebonden mangosorbet, bevroren lychee en macadamia praline. Tussen twee koekjes van praliné van Macadamianoten kregen we een geweldig lekkere mangosorbet. Eronder stukjes bevroren lychee en sap van lychee en we vonden het een heerlijk fris dessert. Het tweede dessert was Belimbing Wuluh.

Warme ‘Guanaja’ Valrhona donkere chocolade fondant, sorbet van vers sterfruit en gekruid jonge sterfruit in een korianderzaadkaramel. Een perfect lopend chocoladetaartje kregen we, geweldig machtig natuurlijk, met erbij heerlijk fris ijs van sterfruit en gekruide stukjes sterfruit in een mooie karamel waarin het korianderzaad duidelijk te proeven was. Een fantastisch dessert. Ietsjes teveel voor mij, maar de mannen wisten er wel weg mee.

We sloten deze gedenkwaardige avond af met goede espresso, waarbij nog wat snoepjes kwamen en diep tevreden verlieten we Mozaïc. Absoluut een bezoek waard.

Le Jaenzan in Lovina, Bali

Na anderhalve week Balinese maaltijden was ik toe aan iets anders. Ik had gelezen over hotel Damai, niet ver van onze villa en die stond dus op het ‘lijstje’. Ter plekke bleek echter dat de kok van Damai voor zichzelf was begonnen in een restaurant, genaamd Le Jaenzan. Met een ophaal- en thuisbrengservice, dus ideaal. Een telefoontje was genoeg om te reserveren en een tijd af te spreken waarop we zouden worden opgehaald.

Het was slechts een klein ritje en de aankomst in het ruim opgezette restaurant – zoals zo vaak in Bali half binnen – half buiten, wat betekent dat je eigenlijk buiten zit, maar dat er wel een gigantische overkapping is – was dus al snel. De ontvangst was allervriendelijkst en we kregen een rechthoekige vierpersoonstafel. Hoge stoelen hebben ze hier, ik kon nauwelijks met mijn voeten bij de vloer, wat me toch wel wat vraagtekens opleverde, want Balinezen zijn bepaald klein. We kregen de kaart, die is klein maar fijn, zie de website. Een aperitiefje wilden we wel. Zoals meestal maar een cocktail, heel veel meer dan bier of niet al te beste wijn heeft men meestal niet en omdat Le Jaenzan nog in opbouw is, ook hier nog geen uitgebreide wijnkaart helaas. Zo’n cocktail duurt een eeuwigheid, maar uiteindelijk komt hij wel. Onderwijl bestudeerden we de kaart en kwamen we tot een keuze. Tijdens het bekijken van de kaart werd water ingeschonken, heel vriendelijk vond ik dat, dat hoef je hier dus niet te bestellen. Na enige tijd kwamen dus de cocktails, waar we wel even mee bezig waren. We gaven wel alvast onze wensen door, zodat de mensen in de open keuken wellicht al aan de slag konden.

Heel grappig, vond ik dan, verscheen er per tafel (voor ons 2 dus) een mandje met vier sneetjes afbakstokbrood en wat boter. Zo ontzettend niet Bali dat ik erom moet glimlachen, want de bedoeling is natuurlijk vreselijk vriendelijk. En een amuse kwam!

In een smal hoog glaasje heerlijke zoetzure julienne groentjes met erop een fantastische gehaktbal (zal ongetwijfeld anders heten hier, maar het zag eruit als een gehaktballetje en het smaakte ook als een (Balinese) gehaktbal). Mooi hoog op smaak met beloften voor het vervolg, zoals het hoort dus. We besloten toch maar tot een fles Hatten wit, lokale wijn. Aan de zoete kant voor mij, maar redelijk te doen. Iets anders was er trouwens niet. Na enige tijd verschenen de voorgerechten.

Voor drie van ons de ravioli van kreeft. Met bisque van pompoen, groentjes en kruidenolie. Nogal rommelig neergelegd kregen we drie uitstekende ravioli, gevuld met perfecte kreeft. Eronder meer een soort crème van pompoen, met duidelijk gebruik van Balinese kruiden en dat alles omgeven door mooie kruidenolie. We waren erg tevreden over dit gerecht.

Ole had gekozen voor de tonijncarpaccio en hij kreeg mooie dunne plakjes tanaki van perfecte yellow fin tonijn met erbij rode biet mayonaise, een groene salade en wat gepickelde groentjes. Ook hij was erg tevreden. Bij de hoofdgerechten liepen de wegen uiteen.

Maurits had uit de sectie Balinese Food gekozen voor de Pork Ribs – spareribs dus – in soja gemarineerd en gegrild. Geserveerd met gele rijst, aubergine, groentjes en varkensjus. Hij kreeg een flinke – en lekkere vond hij – sparerib met prima rijst en lekkere groenten en was tevreden.

Echtgenoot ging voor een authentiek Balinees gerecht, de Bebek Betutu, wat betekent dat hij een gestoomde en daarna gegrilde eendenpoot kreeg met spinazie, sambal, gebakken noten en rijst. Hij was zeer te spreken over zijn zeer malse poot met de heerlijke saus, waarin allerlei ons onbekende smaken rondwaarden.

Ole deed vanavond rustig aan en koos de Chicken Cordon Bleu met franse frietjes, groentjes en een paddestoelensaus en hij was tevreden. De Cordon Bleu was goed, de saus was gepureerd, maar vol van smaak, de groentjes waren in orde en de frietjes konden net (frietjes zijn over het algemeen zeer aan de slappe kant op Bali, niet heel verwonderlijk, het is nu niet bepaald local food).

Ikzelf was bijzonder benieuwd naar de speciale tonijn (van het deel specials van Le Jaenzan). Gegrild met tomatensalsa, gegrilde limoen, groentjes en dille-aardappelen. Ik kreeg een lichtelijk onappetijtelijk bord om te zien met ongelofelijk lekkere tonijn. Nog bijna rauw, zoals ik het graag heb, maar bedekt met schilfers krokant gegrilde limoen, fantastisch van smaak en in combinatie! De tomatensalsa was ook al geweldig lekker en hoog op smaak. De aardappelen kwamen in de vorm van drie balletjes en konden me niet bekoren, loeizwaar en eigenlijk weinig smaak en de saus was heerlijk limoenerig. Maar die tonijn, ohohoh, ik kan er nog van dromen, wat was die lekker!   De mannen wilden nog wel een dessert. Ik was volzet en sloot gewoon af met nog een Cuba Libre.

Ole kon de Fried Banana niet weerstaan…..Maar liefst drie grote stukken gebakken banaan kreeg hij met drie soorten ijs en honing, diverse soorten fruit en eroverheen zat nog heerlijke saus van palmsuiker. Het koste hem enige tijd, maar hij vond het wel ontzettend lekker.

Maurits viel voor de Pancake Napoleon en kreeg maar liefst drie fluffy kokospannenkoeken gevuld met vers fruit en een flinke bol vanille-ijs. Ook een gigantische portie…

Echtgenoot hield het bescheiden met de crème brûlée met fruit en chocoladesaus (van de kaart verdwenen overigens) en ook hij was erg tevreden. Alle onderdelen waren prima in orde. Twee van ons namen nog Balinese koffie en na het betalen van de rekening lieten we ons weer prinsheerlijk naar de villa terugrijden. Een erg fijn restaurant met een fijne kaart en mooie gerechten en mocht iemand in de omgeving zijn: zeker een bezoekje brengen!