De Limonadefabriek in Streefkerk

Op een nogal regenachtige en eigenlijk gure zondagmiddag reed ik het haventje van Streefkerk binnen. Helemaal aan het eind ligt daar op een drijvend ponton De Limonadefabriek. Alweer jaren geleden dat ik er was. De redenen daarvoor waren simpel: de stoelen zaten destijds abominabel en telkens opnieuw was het tussengerecht het lekkerste gerecht en daar kreeg ik genoeg van. Ik had gelezen (en er waren wat reacties onder mijn recensie van destijds) dat het restaurantgedeelte gerestyled was, dus goede kans dat er nieuwe stoelen waren.

Mijn tafelgenoten waren zowaar te vroeg, dus gedriexc3xabnlijk stapten we binnen. De ontvangst was allerhartelijkst en mijn oog viel direct op de comfortabele roodleren stoeltjes. Dat de poten dan weer niet passen bij de gietijzeren onderstellen van de tafels: ach, een kniesoor. Niet alles tegelijk tenslotte.

We hadden heel veel bij te praten en dat deden we dus ook.

Als aperitief heeft men hier een Prosecco met limoen en cranberry. Niet onaardig, maar vanaf nu hou ik op met al die huisaperitieven, eigenlijk wil ik liever gewoon een glaasje champagne of een glaasje witte wijn. De prijs was vriendelijk, 5 euro nog wat. Dat is wel eens anders tegenwoordig helaas.

De kaart is leuk, voor een blik erop en inzicht in de diverse menuxe2x80x99s verwijs ik zoals gewoonlijk naar de website.

Wij gingen deze middag voor dexe2x80x995 van Limoxe2x80x99.

De amuses/knabbels kwamen. Een mousse van tonijn en miso met erop een zeewiersalade en een oosterse oliebol. Erg lekker, vooral die oliebol. Verder wat knabbels: plakjes droge worst, olijfjes gemarineerd in venkel en zoutjes.

De wijnkaart is hier prettig gewoon. Ik koos voor een Bourgogne, een Michelot, om de simpele redenen dat dat domaine aanschurkt tegen de Meursault-gaarden. En de wijn beviel ons.

IJswater is hier geen probleem, overheerlijk vers brood ook niet en gezouten boter ook niet. Prettig allemaal, evenals de bediening.

Ons eerste gerecht arriveerde. Voor een der tafelgenoten (hij eet geen orgaanvlees) een terrine van gekonfijte eendenbout met pastinaak, 24 maanden gedroogde parmaham; gelei van appelstroop en vinaigrette van appel en appelstroopdik. Hij was dik tevreden en ik ook, want ik mocht een hapje proeven. Een flinke portie was het trouwens. Voor ons een doolhof van Waards rookvlees en ganzenlever met gekonfijte komkommer; tartaar van Waardse entrecote met schuim van pastinaak en truffel. Een mooi opgemaakt bord met een heerlijke marbrxc3xa9 van vlees en ganzenlever, waarbij de smaken mooi in evenwicht waren gelukkig. De gekonfijte komkommer viel mij wat tegen, was zelfs moeilijk te detecteren en de tartaar, apart opgediend in een glaasje vond ik door de structuur en het dikke schuim eerlijk gezegd gewoon niet lekker.  Het vlees, de tartaar dus, alleen was wel erg lekker, maar dat moest je dus helemaal onderin het glas zoeken. Het schuim was naar mijn smaak veel te log. De obligate frisxc3xa9e-sla erbij vond ik al helemaal niet nodig. De stengel gefrituurde pastinaak vond ik dan weer wel leuk. De portie was trouwens onrustbarend groot zo bij elkaar.

We vervolgden met dorade, gebakken op de huid met een kroketje van gerookte zalm, dragonolie; venkel, geroosterd en puree, schuim van olijfolie. De dorade was in orde, er hadden wat korrels zeezout opgemogen van mij. Het kroketje vond ik niet lekker. De gerookte zalm was veel te overheersend. De venkel was lekker, de sinaasappel erbij vond ik onnodig, ik vind citrusvruchten al heel snel teveel aanwezig en dat was nu weer het geval. Ook in het schuim van olijfolie proefde ik teveel sinaasappel en dat was jammer.

Het laatste visgerechtje was de op zuurdesembrood gebakken skrei met kreeft, zuurkool, Hollandaisesaus en couli van kreeft. De topper van de middag wat mij betreft. De coulis (in de gerechtaanduiding gebruik ik altijd de schrijfwijze van het restaurant, vandaar) van kreeft proef ik nu nog (2 weken geleden inmiddels), zo mooi was die, complimenten! De vis was heerlijk, de kreeft perfect, eigenlijk heel gewoon een uitstekend gerecht!

Het hoofdgerecht zou vlees zijn, maar een fles rode wijn vonden we te gortig, dus wilden we wel een glas. Nu hebben ze hier voldoende keus in open wijnen, maar de steeds prettiger wordende sommelier raadde ons een Madiran aan. Nu ben ik nogal kapot van de Zuidwestwijnen, zoals bekend en zeker van de Madiran, dus de keus was snel gemaakt. Huis enzo ben ik kwijt, maar lekker was ie wel.

Erbij het hoofdgerecht. Proeverij van Waards rundvlees. Entrecote, ossenstaart, gehaktballetje met daarop de schouderlap, zacht gegaard, baklap gemarineerd en gedroogd; wafel van aardappel en gedroogde tomaat, groene groentes en jus met oude wijnazijn en tomaat.

Hierover kan ik heel kort zijn: op de wafel na allemaal geweldig lekker. Mooi, mals vlees, mooie smaken, fijne saus en lekkere groentjes. Echt een goed hoofdgerecht.

Na een pauze waren we toe aan de desserts. Zonder enig probleem konden we het toetje inruilen voor kaas. Een der tafelgenoten nam natuurlijk wel het dessert, dat doet hij nl. altijd en dat was vandaag een taartje van witte chocolade gevuld met een cremeux van citroen, sorbet en gel-crxc3xa8me van axc3xa7aibes en sabayon van crxc3xa8me de cassis. Het zag er mooi uit en hij was er ook zeer over te spreken.

Wij kregen een kaasplankje met een zestal stukjes best aardige kaasjes. Erbij nog wat brood enzo, voor mij een glaasje witte wijn, een Mont Auriol, die er goed bij ging en voor de tafelgenoot nog een Madiran.

Met koffie, espresso en groene thee sloten we deze gezellige maaltijd af. Heel netjes vond ik het dat men vroeg of we friandises bij de koffie wilden, wat niet het geval was, minder netjes vond ik het dan weer dat ik voor mijn theegebeuren de prijs van een theeservies werd gerekend. Erbij trouwens dan weer wel voor ons alledrie een glaasje met schuim en mousse van vanille met erop wat krokantjes en een bakje met Limo-snoepjes.

Samenvattend: een absoluut gastvrij restaurant met leuke gerechten en zeer vriendelijke en attente bediening. Een prxc3xa9 dat ze op zondagmiddag open zijn en in de zomer en op andere warme dagen is het er natuurlijk heerlijk toeven zo op de Lek.

Cordial in Oss

En weer stapten we in de auto om te gaan eten, deze keer in Brabant. Voor alle zekerheid had ik de donderdag ervoor nog even gebeld of we echt wel verwacht zouden worden op deze zaterdagavond, maar dat was zeker het geval.

Cordial is gevestigd in hotel De Weverij, je moet dus eerst even de lobby door voordat je in het restaurant komt.

De ontvangst was vriendelijk en we kregen een tafeltje voor 2 aangewezen. Nu was dat tafeltje met slechts een gordijn ertussen geplaatst bij een deur en ik vond het er koud. Geen probleem om te veranderen, dus we namen plaats aan de halfronde bank. Ik op de bank, echtgenoot op de stoel. Voor een indruk van de inrichting verwijs ik naar de website.

We begonnen met een glaasje champagne, Charles Heidsieck hier, relatief gewoon wat mij betreft. En 13.50 voor een glas vind ik te duur. Boter, olie en zout stonden al op tafel en ijswater is geen punt hier, prima dus.

Een keur aan amuses verscheen vrij snel. Achtereenvolgens een broodstengel met tandoorikruiden; een puntzakje van briquedeeg met yoghurt, mango en garam masala; een hapje met pompoen, wortel, passievrucht en yuzu en een bitterbal van tomaat, abrikoos en pompoenpitten. Veel smaakjes, hoog op smaak ook, maar allemaal lekker.

De caramel van koningskrab, gember, sesam en soja kregen wij niet, maar hij zag er wel lekker uit, zo zag ik bij andere tafels. Geen idee waarom wij dit hapje niet kregen, foutje van de keuken vermoed ik zo.

We vervolgden de rij amuses met een crxc3xa8me van witte chocolade en crxc3xa8me venkel waarop aan een stokje een gefrituurde gamba lag, ook al lekker en we sloten dit rondje af met het lekkerste hapje in de rij wat mij betreft, een gazpacho van de rode kool, oester, crxc3xa8me fraiche en wasabi.

Mooie amuses.

We bekeken de kaart. Twee menuxe2x80x99s hier. Het menu Cordial, 4 gangen voor 49.50 en het menu Puur Genieten, 7 gangen voor 89.50. Een glas wijn is hier verkrijgbaar vanaf 8.50, dus je kunt het zo kostbaar maken als je zelf wilt.

A la carte loopt hier gemeen op. Voorgerechten 29.50, hoofdgerechten 39.50 en desserts 16.50. Hele prijzen dus.

Wij besloten tot het menu Puur Genieten en het inwisselen van het dessert voor de kaaswagen was geen enkel probleem. Mooi zo dus.

We begonnen met een net niet echte Condrieu. Een Mirbaudie non vintage, George Vernay, die bijzonder lekker was.

Het eerste gerecht was Ierse ossenhaas.

Op ons bord troffen we driemaal een vierkantje tartaar aan met erop een dik schuim (de structuur was zoals van Griekse yoghurt, dus dat kun je nauwelijks meer schuim noemen, maar de term schiet me even niet te binnen) van gezoete sjalot, gehakte oester, olijfolie en snijboon. De oester was duidelijk te proeven en combineerde wondermooi met de tartaar. Erbij 2 macarons van limoen met amandel, twee toefjes avocadocrxc3xa8me en nog 2 minikroketjes, die ook al zo lekker waren.Het geheel werd omringd door wat acetovinaigrette. Een echt mooi gerecht. Hoog op smaak wederom, daar hou ik van.

Het tweede gerechtje was kabeljauw.

De topper van de avond wat mij betreft, alleen al door de presentatie. In een soort schaalbord troffen we een mooi stuk zachtgegaarde kabeljauw met erbij inktvis, gamba en mosseltjes. Ook nog enoki erbij en erop lag een flinke toef risottocrxc3xa8me met komkommer. Aan tafel werd een helder gazpacho met basilicum eromheen geschonken. Een bijzonder en erg lekker hapje.

Het derde hapje was dorade.

Het stukje dorade was gebakken en werd gepresenteerd met een krokant plakje zuurdesembrood; ernaast een rondje tartaar van rauwe tonijn met wat gort en een cake van ansjovis, waarop een stukje gemarineerde ansjovis lag. Erbij nog een flinke veeg paprikacrxc3xa8me en wat vadouvanolie.

Alweer heel gewoon heel erg lekker. Veel smaakjes, maar wel elkaar versterkende smaakjes.

De overstap naar de vleesgerechten ging via de zwezerik.

Gelakt met wortel, een beetje gestoofde ossenstaart met merg en abrikoos en een warme mousse van knolselderij erop. Alweer mooi van smaak, maar wel piep- en piepklein. Het stukje zwezerik was niet groter dan 2×2 cm en daar baal ik van. Nauwelijks een gerecht te noemen qua hoeveelheid dit, jammer.

Als rode wijn hadden we de Us de la Meng, 2003, Meyer-Nahel, Ahr gekozen, die was ons tenslotte uitstekend bevallen bij De Burgemeester. Ik moet eerlijk bekennen dat me de wijnkaart hier niet meer helemaal bijstaat, dus daar kan ik op dit moment geen oordeel over geven.

Wat heel prettig was, was dat we van de correcte bediening elk een mapje kregen in de kleuren van de inrichting van het restaurant, waarin ons menu geheel uitgetypt verstopt was. Heel attent vond ik dat.  Het erbij schrijven van de wijnen later was ook geen enkel punt, prettig!

Ook heel attent vond ik het dat we van de sommelier een andere wijn uit de Ahr te proeven kregen, uiteraard met een hele uitleg erbij. Ook een hele lekkere wijn trouwens: een Spatburgunder no2, 2006, J.J. Adenauer, Ahr.

We vervolgden met de sukade.

Gestoofd in Rioja en zijn eigen jus. Een mooi rechthoekje prima vlees troffen we eraan. Erop krokante Ibericonek, die wat wegvie
l en nog wat kruidjes enzo, ernaast een crxc3xa8me van aardappel en yoghurt waar wasabi in zat. Zoals bekend ben ik niet kapot van wasabi, ik krijg nu eenmaal die nare chloorreactie nogal snel, dus dit vond ik niet geweldig prettig. Maar het vlees was in orde. Erbij nog een bitterbal van het een of het ander, die niet veel indruk heeft achtergelaten.

Hierna kwam het ree ter tafel.

Twee gigantische koteletten, gebraden en mooi rosxc3xa9 nog. Erbij reepeper met een dadel, pistache en sinaasappel en nog wat polenta en een flinke streep lavaspesto.  Ook nog een bitterbalachtig iets van het een of het ander. Wederom hoog op smaak, erg lekker, maar vreemd veel. Zeker als ik dat dan vergelijk met dat ieniemini stukje zwezerik.

Na een fijne pauze, waarin we de rest van de rode wijn soldaat maakten, werden we gevraagd mee te lopen naar de kaaswagen. Vanwege de geur rijdt men hier niet rond. De wagen is mooi. Voldoende keus, niet teveel en de kazen zijn mooi op smaak. We kozen allebei onze kaasjes en wandelden terug naar de tafel. Daar werd een dessertamuse geserveerd. Twee keer mandarijn, een keer gegrild en een keer als mousse. Erbij dragonschuim en hangop met dragon. Het geheel was afgedekt met knetterschuim en het was gewoon een leuk, fris hapje.

Bij de bordjes kaas nog allerlei leukigheden en wat brood en boter. Ik had gevraagd om een glas witte wijn bij de kaas en kreeg een glaasje (ik heb gegoogeld, maar vind de juiste niet, dus het kan aan de spelling liggen, excuses daarvoor) Nussberg Alte Reben Gemischte Satz, 2004, Wieringer, Wenen Osterreich. Een erg lekkere wijn, die prima samen ging met de gekozen kazen. 12 euro vond ik dan wel weer aan de kostbare kant, maar goed.

Echtgenoot sloot af met een espresso. Uit Kenia. Hij was niet onder de indruk.

Erbij nog wat snoeperijtjes die eigenlijk allemaal veel te lekker waren en met toch een tevreden gevoel verlieten we Cordial. Hier wordt uitstekend gekookt. Of de samenwerking tussen keuken en zwarte brigade wel optimaal is weet ik niet helemaal zeker, her en der liet men wat steken vallen, ondanks de kundigheid want die staat zeker niet ter discussie.