Perceel in Capelle aan den IJssel

Perceel in Capelle aan den IJssel.
In een mooi pand (1843) aan de dijk van Capelle, waar voorheen een niet erg briljante Italiaan was gevestigd. Ik was jarig geweest en was nieuwsgierig naar dit restaurant vanwege alle zeer positieve recensies en het curriculum van de jonge kok – Jos Grootscholten (26) – was ook erg indrukwekkend (Vermeer in de tijd van Pascal, Beluga, Callaxe2x80x99s en niet te vergeten stages bij Noma en Berasategui.
Op deze wat regenachtige zaterdagavond arriveerden we keurig op tijd, parkeren is geen punt en we liepen naar binnen. Helaas was de gastvrouw in de hal aan het telefoneren en de andere bedienende jongen was natuurlijk in het restaurant doende, dus we moesten even wachten. Geen punt. De ontvangst was verder vriendelijk en we kregen de keus uit 2 tafels.  Bij reservering had ik gevraagd om een ronde tafel, er is slechts xc3xa9xc3xa9n ronde tafel in het knusse restaurant beschikbaar en men zou kijken hoe het met de andere reserveringen zou gaan deze avond. Nu zat men helemaal vol, dus de ronde tafel werd een drietje, waardoor de doorloop bleef.
Een leuke inrichting hier, niet heel kostbaar maar wel leuk.
Mooie eikenhouten tafels, als placemat een stukje viltachtige vloerbedekking, het menu opgerold in eenzelfde stukje op tafel, zout, peper en een piepklein kannetje olie ook op tafel, leuke kunst aan de muur
en prettig zittende venkelgroen gestoffeerde stoelen, gewoon een knus restaurant. Een kleine open keuken waar wel alle denkbare apparatuur staat, zoals een Roner, een Frix-Air en een Gastrovac.
De naam van het restaurant verwijst naar een lap grond bij xe2x80x98s Gravenzande waar de kok kruiden en eetbare bloemen kweekt en vervolgens verwerkt in zijn gerechten,

Goed. Een aperitiefje wilden we wel. Cava Brut, Raventxc3xb3s Roig, Penedxc3xa8s en die was lekker. Erbij een amuse, door de chef zelf gebracht.
Een luchtige crxc3xa8me van champignons, emulsie van limoen, een rauw plakje paddestoel en een schattig bloemetje, waarvan ik de naam kwijt was. Een aardige amuse, de limoen was duidelijk aanwezig, de paddestoelensmaak wat minder.
We kozen uiteraard voor het menu. Slechts xc3xa9xc3xa9n menu kent men hier. Vier gangen, uit te breiden met een kaasgang (11.50) en de viergangen kosten 42.50. Een prijs die bij mij verwachtingen wekt.
Brood en geitenboter staat op de kaart voor 4.50 en brood willen de mannen altijd wel. Nu hebben ze hier brood van Menno xe2x80x98t Hoen, rustiek zuurdesembrood dus, waar ik zelf niet heel kapot van ben en zeker niet als ik ervoor moet betalen.
De geitenboter wilden we wel proeven en ondanks dat Ole en ik fervente liefhebbers van geitenkaas zijn, vonden we deze spierwitte boter op de een of andere manier niet heel prettig. Het brood (2x 6 sneetjes voor 9 euro dus) ging wel op. Een fles San Pellegrino voor twee mannen kwam en een karaf water kwam ook en die werd telkens vriendelijk aangevuld.
Een wijnarrangement is mogelijk xc3 6.50 per glas. De wijnkaart is hier aardig en redelijk van prijs. Bij de visgerechtjes kozen we voor een Albarixc5x88o, Bodegas La Cana
en die was bijzonder lekker (39.50). De jongens drinken tegenwoordig gewoon mee, dus het werden er twee.

Het eerste gerechtje verscheen.
Zalm, huisgerookt; artisjok, linzen, radijs, crxc3xa8me fraiche.

Een mooi opgemaakt bord met een reep zalm, die helaas niet bij iedereen even groot (of klein) was en de mijne was niet geheel (door)gerookt, waardoor met name de stukjes in het midden nog rauw waren. Nu heb ik niets tegen rauwe vis, maar wel als ik gerookte vis verwacht. (N.B. ik ben net gebeld door de eigenaresse van Perceel, die onaangenaam verrast was door mijn (korte) opmerkingen bij Iens en ze heeft me uitgelegd dat de zalm koud gerookt is en dat hij daarom rauw moet zijn. Dat kan zo zijn wat mij betreft, maar dan nog verwacht ik zuigend zachte zalm en geen moeizaam te kauwen stukjes). Overigens kregen we er nog een bakje bij, waarin de resten van het rookgarnituur (hoe noem je dat, dat spul wat zijn smaak afgeeft aan datgene wat je erboven legt, geen hout in dit geval). De radijs en de crxc3xa8me fraiche trof ik aan, de artisjok en de linzen niet, die waren vervangen door in ieder geval snijboontjes en gekarameliseerd mosterdzaad. Een aardig gerechtje vonden we het, maar niet erg bijzonder eerlijk gezegd.
Het tweede gerechtje, kabeljauw, buikspek, groene paprika, bloemkool, zwarte peper zag er mooi uit.

Het kleine stukje kabeljauw was goed van cuisson en geheel bedekt met schuim van peper, ook de groentjes lagen daar grotendeels onder. Ernaast dan nog een vierkantje krokant (niet bij iedereen helaas) buikspek en dat was gerechtje twee. Ook aardig, maar wederom niet erg opzienbarend.

Het hoofdgerecht, waarbij we een Spxc3xa4tburgunder Bischofskreuz Schxc3xa4ffer&Zeter, Pfalz (45.00)
dronken was muskuseend, rode biet, kers, bulgur, koffie.
Mijn eend was in orde, die van de mannen vonden ze alledrie te rauw nog, wat erg jammer was. (N.B. In hetzelfde telefoongesprek met de eigenaresse
vertelde ze me dat de eend op het karkas wordt voorgegaard en dan een kerntemperatuur van 52 graden heeft, waardoor de eend niet rauw kan zijn. Ook dat kan zo zijn, maar dan nog zijn te bloederige, moeizaam te kauwen stukjes vervelend). We kwamen daar pas achter eigenlijk toen we aan de twee laatste happen van de eend toe waren en dan vinden we het raar om er nog een opmerking over te maken.
De biet op het bord was wat ingedroogd en daar heb ik een hekel aan, de biet ernaast was gewoon biet. De bulgur was goed en de koffie heb ik eerlijk gezegd gemist. Wederom vonden we de portie aan de kleine kant, maar dat kan ook komen omdat de wachttijden tussen de gerechten eigenlijk wel erg lang was. Nu hadden we vreselijk veel te bespreken deze avond, dus dat viel in eerste instantie niet zo op, maar ik herinner me nog wel zakelijke diners die ook ellenlang duurden door speeches enzo en dan stond ik eigenlijk vaak met nog trek op van de tafel. Zoxe2x80x99n idee kreeg ik hier deze avond ook….

Echtgenoot en ik hadden het dessert voor de kaas gewisseld, op de rekening stond daarvoor twee keer een supplement van 4 euro gerekend. Nu val ik niet over die 4 euro, maar ik vind het wel prettig als het even gemeld wordt.

Vijf stukjes kaas met een vierkantje brood en wat dadelachtige dingetjes kregen we. Geen opzienbarende kaasjes ook, gewoon in orde.
De zonen namen gewoon het dessert van het menu, rabarber, pannacotta, specerijen, roomijs, cake.
Precies dat kregen ze.
De rabarber vonden ze niet gaar genoeg, de rest vonden ze wel aardig, niet heel veel smaak kregen ze in de mond vonden ze.

We vonden het eigenlijk wel mooi geweest en vroegen om de rekening. De vriendelijke gastvrouw vroeg of alles naar wens was geweest en toen moest ik toch helaas melden dat we de porties aan de kleine kant vonden. Dat werd betreurd.
Na het betalen van de rekening (345.75, wat ik veel en veel te duur vind) verlieten we Perceel.
Misschien dat ik het over een jaar of zo nog eens probeer, maar beloven doe ik het niet…..Ik heb alle begrip voor jonge startende ondernemers, maar dit kwam me allemaal net iets te zuinigjes over en dat gaf me een onprettig gevoel.

Thuisgekomen hebben we nog gezellig zitten snoepen van de resten van de kaasplank van de vorige dag, we hadden echt nog trek.

 

NB: mijn reactie die ik eergisteren op Iens had gegeven en naar aanleiding waarvan dus het telefoongesprek plaatsvond is inmiddels verwijderd. Daar baal ik echt enorm van, want alles wat ik er schreef staat ook in deze recensie, alleen wat compacter. Ik had zelfs de rekening nog niet gezien toen dus er nog geschreven dat het wisselen van het dessert voor de kaas kosteloos kon, wat dus niet het geval is. Ik weet nu dus heel zeker dat ik Perceel niet meer zal bezoeken, ik vind dit absoluut geen stijl hebben.

Toine Hermsen in Maastricht

Na een rustige rit kwamen we in het schattige plaatsje Eijsden aan, waar we zouden verzamelen voor een kleine lunch. Het was prachtig weer deze zaterdag, dus we zaten heerlijk  op het terras van Brasserie La Meuse, een eetcafxc3xa9 met een typische Limburgse kaart.
Veel bieren van het vat, een paar leuke wijnen en verder de normale gerechten, aangevuld met wat mosselspecialiteiten en wat Limburgse gerechten.
Het was zelfs zo heerlijk op dat terras dat we er tot laat in de middag bleven zitten. Uiteindelijk braken we op, checkten in bij het hotel en wandelden naar onze appartementen.
Prettige appartementen waren het. Dat van ons gezin was redelijk modern ingericht met fijne Hxc3xa4stens bedden, dat van het andere gezin was wat rustieker ingericht met wel dezelfde bedden.

Rondom half 8 lieten we ons per taxi naar ons doel van deze avond brengen: Restaurant Toine Hermsen. Ik had nog wel geprobeerd om Beluga te reserveren, maar stiekempjes was ik wel blij dat het Toine Hermsen was geworden, ik heb daar uitstekende herinneringen aan en een klassiekere keuken is voor beginnende gourmets (de kinderen van het andere gezin zijn 10 en 13 en al het nodige gewend gelukkig) prettiger mijns inziens.

De ontvangst in het geheel gevulde restaurant was vriendelijk en we kregen een ruime ronde tafel achterin onder een mooie Murano kroonluchter.
Een glaasje champagne wilden we wel, althans de volwassenen. Hier van M. Hostomme, speciaal gekozen door het restaurant omdat ze ook de onbekende champagnehuizen een kans willen geven. Een goede keus wat mij betreft, want het was een zeer prettige champagne. Voor de kinderen water en een soort van jasmijnbubbel, die niet lekker was, maar dat is natuurlijk persoonlijk.
De eerste amuse verscheen.
Twee bereidingen van zalm. Een rondje tartaar met een geweldig lekker kwarteleitje erop. Hoe blij kun je toch worden van een simpel, maar uitstekend klaargemaakt eitje! Ernaast een stukje gerookte zalm met een beetje Hofmeestersaus: heerlijk! Een fijn begin.
De kaart werd ons overhandigd en de keus had nogal wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk waren we er met wat wijzigingen her en der uit. Gelukkig was het personeel na overleg met de kok ook erg flexibel, wat bijvoorbeeld inhield dat we op xc3xa9xc3xa9n na allemaal het Menu des Copains namen met de nodige wijzigingen overigens en onze jongste tafelgenoot mocht het Menu Jubilxc3xa9 1990-2010 nemen, waarvan alle gerechten hem erg lekker leken. Ideaal dus.
Een tweede amuse kwam,
een bouillon van ossenhaas gevuld met allemaal lekkere dingetjes met ernaast een crouton van ui met kaas. Ook al erg lekker. Water, heerlijke broodjes en boter verschenen en het feest kon beginnen.

We bekeken de wijnkaart, die ik overigens nog steeds veel te duur vind, maar gelukkig troffen we een aantal wijnen aan die we wel goed geprijsd vonden.
De eerste wijn, een Zellenberg Gewxc3xbcrztraminer 2006, Marc  Tempxc3xa9,
paste uitstekend bij ons eerste gerecht. Naturel pastei van eendenlever en gekonfijte eend, gewelde druiven en witte port gelei.
Een mooi plakje marbrxc3xa9 van eendenlever en eend troffen we aan en die was uiteraard perfect. Erop een mooi vierkante gelei van witte port en erbij de gewelde druiven. In al zijn eenvoud een uitstekend gerechtje.
Een der zonen houdt niet van eendenlever en had gekozen voor salade met schrikgebakken tarbot en bospaddestoelen, lauwwarme vinaigrette van aardappel, truffelcrxc3xa8me en Parmezaanse kaas.
Hij was erg tevreden over zijn mooi opgemaakte bord en vooral de tarbot met het plakje kaas erop kon hem erg bekoren.

De tweede wijn was een Moss Wood, Margaret River 2004
en was zoals altijd uitstekend. Een heerlijke semillon die nooit gaat vervelen en veel kan hebben qua eten ook. We dronken hem door tot we bij het hoofdgerecht waren.
De jongste tafelgenoot wiens menu een gang minder was kreeg nu zijn voorgerecht en was hier erg blij mee.
Krokante groentesalade met Alaska king krab, scampi en xe2x80x98hamburgertjexe2x80x99 van scampi met langoustines, tempura van venkel, sojavinaigrette met citroenschilletjes, Spaanse peper en gember. Zijn bord ging geheel leeg.
De op xc3xa9xc3xa9n na jongste tafelgenot
e blieft geen schaal- en schelpdieren en had haar gerecht kunnen wisselen voor het tweede gerecht uit het Jubileummenu.
Geroosterd zeetongetje op lauwwarme spinaziesalade, luchtige crxc3xa8mesaus van champignons en truffeljus. Een mooi stukje op de graat geroosterde zeetong verscheen op een bedje van spinazie omgeven met heel veel cantharelletjes, erop nog wat aardappelchipjes en een mooi sausje. Het was naar tevredenheid van de dame.
De rest volgde het menu en kreeg geroosterde langoustinestaartjes, xe2x80x98taartjexe2x80x99 van kreeft, venkel en basmatirijst, krachtige kreeftencoulis met basilicum en cappuccino van kreeft.
Hier kan ik kort over zijn: geweldig lekker en hoog op smaak. Ik kon er niet genoeg van krijgen, zo heerlijk vond ik dit.
Het derde (tweede voor de jongste van het spul) gerecht was voor een aantal die gewisseld hadden het geroosterde zeetongetje wat ik hierboven al beschreef; de anderen kregen de beroemde zachtgebakken kikkerbilletjes xe2x80x98snoepen uit het vuistjexe2x80x99, lichte saus van look, peterselie en kervel en waren wederom dik tevreden.
Een aantal boterzachte, mooi op smaak zijnde kikkerbilletjes, die uiteraard van de botjes vielen in een werkelijk heerlijk sausje. Een gerecht om voor terug te keren en dat gebeurt dan ook regelmatig.

Bij het hoofdgerecht dronken we een rode wijn. Een Vacqueras, Domaine le Sang des Cailloux, 2007 en ook die wijn beviel ons.
Vol, toch fruitig en mooi donker van kleur.
Het hoofdgerecht voor de jongste bestond uit gebraad van kalfsrug met gesmoorde kalfssukade, saus van tomaat en oregano.
Provenxc3xa7aalse ratatouille er nog bij en het bord was compleet. Een behoorlijk grote portie met zelfs nog rijst erbij. Ondanks dat hij het erg lekker vond, ging zijn bord niet helemaal leeg en dat begrepen we volkomen.
Voor de rest van de tafel was het hoofdgerecht twee bereidingen van jonge reebok, drie bereidingen van witloof, lichte jus van rode wijn.
Mooie plakjes reebok in een voor mij iets te zware saus troffen we aan, in een apart schaaltje sukade van reebok, die zuigend zacht was. Van de witlofbereidingen herinner ik me er nog twee: eentje met ham en kaas uit de oven en eentje gefrituurd, die bijzonder lekker was. De andere zal ongetwijfeld gestoofd geweest zijn. Erbij nog uiterst luchtige aardappelquenelles, die gefrituurd waren en we waren tevreden. Het was wel een beetje een ruime portie eerlijk gezegd.

Op de twee jongsten na waren we toe aan de kaasgang.
Een klein assortiment van zachte A.O.P. kaasjes, samen met gekarameliseerde Spaanse zoete ui, appel, perenstroopsaus en kummel. Erbij voor mij in ieder geval een glas uitstekende witte wijn. Een Penedxc3xa8s, Neyndorff 2008.
Van de kaasjes was ik niet onder de indruk. Een witschimmel die me weinig deed, een stukje Munster met wat kummel en een blauwe, die niet onaardig was, maar niet leek op de door mij zo geliefde roquefort. Bijgerechtjes bij kaas hoef ik eigenlijk nooit, dus die deden me ook niet zo heel veel. Oh ja, erbij ook nog wat kandijbrood, maar dat heb ik ook niet gegeten.

Het dessert werd door alle dames geskipt, de jongste heer vroeg om een bolletje vanille-ijs en kreeg dat ook met erbij nog een heerlijke sabayon en wat rood fruit.
De andere heren kregen een luchtig champagnetaartje met perziksorbet, amandelroomijs met perzik, pistachenootjes en champagnesabayon. Erbij een glaasje dessertwijn, wat ik vergeten ben op te schrijven.
Heel tevreden waren ze niet overigens. Er zat xe2x80x98weinig smaakxe2x80x99 aan. Dat kan natuurlijk komen door alle heerlijkheden die we al weggewerkt hadden, maar een beetje jammer was het wel.

Gezien het heerlijke weer en de nare rugpijn van de andere moeder, die echt even moest lopen, besloten we om de koffie elders te gebruiken en na het betalen van de rekening, waarbij ik nog een gesigneerde kaart mee kreeg – bijzonder attent – liepen we naar het Onze Lieve Vrouwenplein waar we nog heerlijk hebben buiten gezeten. Taxixe2x80x99s leverden ons weer af bij onze appartementen en zo sloten we een gedenkwaardige avond bij Toine Hermsen af.
Ondanks wat kleine opmerkingen blijft het absoluut een favoriet restaurant van me.

Basiliek in Harderwijk

Basiliek op de laatste zondag van deze restaurantweek. Bij de vorige had ik ook voor de lunch op zondag hier gereserveerd, maar we moesten dat vanwege familie-omstandigheden helaas op de zaterdag ervoor afzeggen. Tot groot ongenoegen – begrijpelijk – van Basiliek. Of dat de reden was dat we een rechthoekige tafel, op een hele mooie plek overigens, kregen, terwijl een ronde tafel naast ons leeg bleef (ik vraag bij reservering altijd om een ronde tafel), weet ik dan weer niet, het viel me wel op.

Harderwijk ligt op een uurtje van onze woonst, dus we waren er zo. Parkeren is niet zo makkelijk niet en na een rondje over het plein waar ik ook xe2x80x98t Nonnetje zag liggen waar vroeger de ouders van Chris kookten, liep ik naar binnen want ik had iets over valetparking gelezen. En inderdaad, dat kennen ze hier gelukkig.
De ontvangst was allervriendelijkst en we werden het geheel verbouwde restaurant binnen genood. Modern, stenen muren, fijne stoelen en een schitterende wijnkast.
Ook een prachtige kaaswagen overigens en zicht op de open keuken. Onze tafel keek op alles uit, dat was dus erg prettig.

Of we champagne wilden. Dat wilden we wel ja. Heidsieck hier en die beviel me. Fris en frank en niet te bubbelig. Erbij allemaal hapjes.
In een zakje burritoxe2x80x99s met een peperdip, bolletje van prei en bacon, een koekje met kerrie, een bolletje meloen met een plakje ham eronder, een bitterbal van piccalilly met mosterdmayonaise en een balletje van dadel, geitenkaas en walnoot.
Allemaal erg lekker en een mooi begin ook.
Op tafel stond al het zwarte zout uit Hawaii met ernaast een cilinder lekkere olijfolie. Brood verscheen en we kregen een uitleg over het driegangenverrassingsmenu.
Nou ja, uitleg…verrassing is verrassing tenslotte. Dat menu kost hier 30.00; qua extraxe2x80x99s had men hier drie mogelijkheden: optie exclusief (15.00), dan wordt er in het menu kaviaar, ganzenlever en truffel verwerkt; een extra tussengerecht (10.00) en extra kaas (16.00). De optie exclusief verwierpen we, het enige wat we er eigenlijk echt lekker van vinden is de ganzenlever, kaviaar hoeft niet echt zo en truffel smaakt in dit jaargetij over het algemeen toch naar niets. Wel wilden we het extra tussengerecht en de kaaswagen.

Een wijnarrangement was mogelijk voor 8.50 per glas, wat ik bij nader inzien eigenlijk wel vreselijk duur vind, maar goed, het was lekkere wijn.
Water met bubbels en ijswater was waar ik om vroeg en volgens mij ook kreeg en ik vind het dan ook niet leuk om op de rekening te lezen (nu al) dat er 4x een waterarrangement is gerekend voor 18.60 in totaal. Ten eerste vind ik de term waterarrangement onwijs (Niven bv. hanteert die term ook) en voor wat kraanwater reken je toch gewoon niets? Ik blijf dat een punt vinden.

De eerste wijn werd ingeschonken, een Grxc3xbcner Veltliner.
Een lekkere wijn deze, de uiterst vriendelijke meneer van de witte brigade plakte (het was een plaketiket, geestig) het etiket nog voor me op een papiertje, zodat ik precies wist wat we dronken, zeer attent.
Erbij een amuse.
Eentje in tweexc3xabn. In een glaasje een gazpacho en ernaast in een laag glas blokjes tomaat en meloen met een erop een mousse van Bloody Mary en een krokantje gemaakt van ansjovis. Beiden mooi vol van smaak en heerlijk zomers.
Het voorgerecht, tartaar van makreel met grapefruit, makreel gemarineerd in soja met een saus van paling en een krokante gamba vonden we allemaal een succes.
De tartaar was erg lekker, niet te vettig, het stukje gemarineerde makreel was ook uitstekend, waarbij vooral de saus van paling bijzonder goed was. De krokante gamba was ook erg lekker en ook alle groentjes en kruidjes en krokantjes konden ons erg bekoren. Een mooi gerecht.

De tweede wijn, een McManus Viognier, beviel me ook al zeer, ik ben nu eenmaal nog steeds fan van viognier, hoe vettig sommigen hem ook vinden.
Mij bevalt met name het bloemige, lichte karakter van de wijn. Hij paste prima bij het extra gerecht. Coquille met pata negra en crxc3xa8me van knolselderij en wat oude kaas. 
Een mooie coquille troffen we aan met flink wat stukjes krokante pata negra, een heerlijke crxc3xa8me van knolselderij en wat schaafsels oude kaas. Een uitstekende combinatie en net als bij xe2x80x98t Cruydt in Hoogstraten had ook hier de kok de coquille in vleesjus gebakken volgens mij, hij smaakte in ieder geval wel naar biefstukjus. Heerlijk!
De volgende was was een Chianti, Casala di Valle en die was in orde.
Zoals een Chianti hoort te zijn. Het hoofdgerecht was deze middag Kemplandhoen met aardappeltjes en een saus van morilles. Uiteraard lag precies dat op het bord. Twee stukjes van die kip met heerlijke krokante aardappeltjes en een lekkere saus van morilles.
Bovendien nog wat cantharellen, een rolletje van spitskool, een rondje biet, wat aardappelpuree en bosuitjes. Een lekker licht gerecht.

We hadden aangegeven de kaaswagen te willen
en ik vertelde de vriendelijke sommelier (dezelfde de hele middag, dat is toch wel prettig zo aan je tafel) dat ik graag een mooi glas witte wijn drink bij mijn kaasjes en dat resulteerde in een glas Bellingham, Zuid-Afrika, een chardonnay/viognier
en ik vond hem erg lekker en uitstekend passen bij de kaas.
We gaven allevier aan welke kazen onze voorkeur hebben en er werd voor ons allen een bordje gemaakt.
Erbij wat stokbrood, gedroogde appeltjes, rozijnen en nootjes en alweer waren we tevreden. Hoewel ik 5 kleine stukjes aan de magere kant vind voor 16 euro, maar okay, ik had een goede bui…

Het dessert, bramen en chocolade, beviel me ook al zeer.
Ik ben dol op de combinatie rood fruit (behalve dan bosbessen, die combinatie bevalt me helemaal niet) met chocolade. IJs van bramen, allerlei chocoladeheerlijkheden met en zonder bramen troffen we aan en het glaasje Elysium wat de sommelier schonk paste er uitstekend bij.
Alweer een schot in de roos.

We sloten af met espresso en thee en kregen een lange granieten lat met heerlijke friandises
en diep tevreden verlieten we Basiliek. Om zeker naar terug te keren.

Ik wil toch nog wel even aantekenen dat ik de rekening van ruim 500 euro voor een restaurantweekmenuutje dan eerlijk gezegd toch wel enigszins buitenproportioneel vind, hoewel ik besef dat we ons niet hebben ingehouden….. Parkeerservice kost hier overigens 7.50.

In den Rustwat in Rotterdam

Op deze laatste vrijdag van de schoolvakantie en van de restaurantweek ging ik lunchen met de zonen. Op woensdag pas beslist, want eigenlijk heb ik een beetje genoeg van al die restaurantweken, maar ik kon me toch niet bedwingen. Veel was er nog vrij. Nu ken ik In den Rustwat (de afkorting IDRW hanteer ik niet, past wat mij betreft absoluut niet bij het restaurant en de ambiance en bovendien heb ik een gruwelijke hekel aan afkortingen) wel van vroeger en echtgenoot komt er met enige regelmaat zakelijk en is er dan behoorlijk over te spreken. En ik vond het wel leuk om de jongens zoxe2x80x99n Rotterdams instituut te laten leren kennen.

Parkeren kan op eigen terrein, ruimte genoeg, hoewel de naast gelegen kinderopvang ook de nodige plaatsen in beslag neemt en ik niet weet hoe het zit als Excelsior speelt, maar daar hadden we hier deze vrijdag geen last mee.

Rondom half 1 liepen we via de mooie tuin naar binnen. De ontvangst in het niet al te ruime halletje was vriendelijk en we kregen een rond tafeltje in een hoekje.
Het was, mede door het sombere weer, nogal duister in het (kleine) restaurant, wat vrijwel geheel gevuld was. Wat de akoestiek niet ten goede kwam, ik kon de jongens geregeld nauwelijks verstaan en ook de uitleg van de gerechten, voorzover die kwam, moest herhaaldelijk herhaald worden.
Een glaasje champagne wilden we graag. Hier van Telmont en dat is geen champagne die ik zou aanbevelen, hij heeft een voor mij akelig zoetje. Ook Maurits en Ole vonden hem te zoet. Erbij wat knabbels.
De bekende grote groene olijven met pit, pizzabroodjes, cashewnootjes in een papieren kokertje en voor elk een licht pittige stengel van filodeeg. Gewoontjes.
Het restaurantweekmenu xc3 20 euro voor drie gangen stond op tafel. Een extra tussengerecht was mogelijk maar moest 12.50 kosten en dat vond ik buiten proporties, gezien de prijs van het menu, dus dat deden we deze keer niet. Bij elk gerecht werd bovendien een wijnsuggestie gedaan, die we volgden.
Of het kwam doordat we het extra gerecht niet namen of dat men hier niet gewend is aan ouders/moeders met niet zo heel jonge kinderen meer (16 en 17) met de nodige restaurantervaring: het liep niet met het personeel. Men liet ons regelmatig aan ons lot over, de glazen bleven langdurig leeg, de uitleg van de wijnen en van de gerechten was onder de maat, kortom er was geen klik, integendeel zelfs.
De champagneglazen waren allang leeg toen een amuse verscheen.
Een ravioli met bundelzwammetjes en op lage temperatuur gegaarde hanenkam met schuim van het pocheervocht. Vlak van smaak, dus van de bundelzwammetjes en de hanenkam kwam vrij weinig naar boven, maar wat erger was, was dat met name de ravioli van de jongens veel te dik was, waardoor hij taai werd. Die van mij was in orde, hoewel een wat dunner lapje pasta altijd wat chiquer is. En hij was lauw, tegen het koude aan. Geen goed begin dus eigenlijk. Maar ik wist al bij het inschenken van de champagne dat het niet helemaal naar onze zin zou lopen deze middag helaas, de ervaring leert dat nu eenmaal.
Brood werd gebracht, een dun sneetje lichtbruin stokbroodachtig brood, nogal zuinigjes.
Op tafel stond al een kannetje met olijfolie, die we ook al niet lekker vonden, een rondje boter kwam na enige tijd. Water (Bru bruisend en plat) werd ingeschonken.

De eerste wijn, De Kleine Schorre 2009, Cuvxc3xa9e IDRW, Dreischor Zeeland (4.95), werd ingeschonken.
Nu las ik bij de reviews hoe vreselijk trots het restaurant op deze eigen jubileumwijn uit Zeeland is, maar wij kregen hem gewoon zonder enige toelichting ingeschonken. Ik zit niet te wachten op verhalen van een kwartier, maar dit was wel heel kaal. De wijn vond ik overigens niet meer dan aardig.
Erbij het gerecht. Langzaam gegaarde kabeljauwrug, kibbeling van kabeljauw, Opperdoezer aardappelsalade en een schuim van piccalilly.
Nu had ik in de reviews gelezen dat veel mensen dit gerecht erg flauw van smaak vonden. Nu, bij ons was het tegenovergestelde het geval, vooral die van Ole was zo pittig, dat hij de hele vis en ook de rest van zijn bord niet meer kon proeven. Die van mij was ook aan de pittige kant, maar wat ik vervelender vond was dat het leek alsof de kabeljauw (wat trouwens een raar hoopje was op mijn bord, die van de jongens was veel netter) nog net iets te glazig was. Toen ik daar een opmerking over maakte tegen de eigenaresse, die hier mee uitserveert vond ze dat ik haar dan maar moest roepen als dat werkelijk zo was.
Goed. De kabeljauw ging, was dus veel te pittig. De kibbeling was flauw en weinig (3 piepstukjes), de Opperdoezeraardappelsalade was een miniem torentje bedekt met bijzonder flauwe saus (het was geen schuim meer, wellicht te lang gestaan of zo) van piccalilly. Extra jammer, want ik ben een grote fan van piccalilly. We waren bepaald niet tevreden en toen men ook vroeg of het gesmaakt had antwoorden we dat dat wel ging. Daar werd niet op ingegaan.
Na een hele lange wachttijd werd een rode wijn ingeschonken, een Chateau Ollieux Romanis 2008, Cuvxc3xa9e Classique Corbixc3xa8res (5.50). Een aardige wijn.
Het hoofdgerecht liet op zich wachten, maar uiteindelijk verscheen de gebakken runderbavette en Spaanse varkens secreto met Madeira jus (spelling restaurant zoals altijd).
De saus werd aan tafel bijgeschonken. Erbij nog twee rolletjes kool, gevuld met het een en het ander en overdekt met een rare zure saus. De borden waren koud, het eten dus lauw. Het vlees was goed, maar wat secreto is weet ik niet, ik zal zo eens googelen. Geen slecht gerecht, maar op koude borden werkt het natuurlijk niet.

De jongens wilden de aangeboden wijn bij het dessert wel, een Cocktail Limoncello (6.95), ik niet, ik moest tenslotte nog rijden en zo blij werd ik niet van dit alles. Tussendoor kwam men nog met een klein rond schaaltje met een wit torentje erin, waarop men dan kokend water (uit een uiterst onhandige karaf) schonk.

Het witte torentje wordt dan groter en xe2x80x98verandertxe2x80x99 in een doekje om de handen schoon te maken. Ik kende het al wel, de jongens niet en vonden het wel geestig om te zien.

De Cocktail van Limoncello vonden ze flauw en loeizuur en ook niet echt passend bij het dessert: taartje van mango en mineolas, pistache, chocolade en fruit, geserveerd met roomijs.
Erbij wat framboosjes en die waren erg lekker. De overige smaken kwamen niet bepaald uit de verf, het zag er mooier uit dan het smaakte.
Koffie sloegen we over en na het betalen van de rekening (141.50) verlieten we In den Rustwat.
Echtgenoot zou hier vanavond zakelijk dineren, maar heeft het omgezet naar een ander restaurant. We waren gedriexc3xabnlijk zo eensgezind negatief in ons oordeel dat hij het niet aandurfde.

Ik keer hier niet terug. Of men de dag niet had of dat men het vervelend vond dat we het tussengerecht niet namen of dat men gewoon geen zin had in restaurantweekgedoe, ik weet het niet, in ieder geval waren er veel te veel fouten deze middag en dat is niet best.

Auberge d’Ill in Illhaeusern

Op deze prachtige zonnige zaterdag reden we met gezwinde spoed richting Illhaeusern. We zouden daar vrienden treffen bij het overnachtingshotel  en ons xe2x80x98s avonds in de watten laten leggen in Auberge dxe2x80x99Ill.
De simpele lunch onderweg in Hagondange (een salade du terroir en een flammenkxc3xbcche)
deed ons goed en we genoten van de prachtige vergezichten in dit mooie noordelijke stuk van de Elzas. Rondom half 5 reden we het pieperige dorpje binnen en eigenlijk herkenden we het direct. Of de tijd had stilgestaan. We hebben nl. in 1986 ook eens bij de gebroeders Haeberlin gegeten en dat was een zeer memorabele maaltijd toen. Exc3xa9n van onze eerste ***-ervaringen zelfs meen ik, hoewel George Blanc net iets eerder geweest kan zijn, dat weet ik niet meer precies.

Na wat lekkere biertjes en flink bijpraten in de schaduw bij het prettige hotel (het enige hotel naast het hotel van Auberge dxe2x80x99Ill, Des Berges, in het dorp, waar ze flink van profiteren uiteraard) gingen we ons klaarmaken op de heerlijke koele kamer, want gelukkig hebben ze hier airco. De wandeling naar het restaurant is eigenlijk zes stappen en een keer vallen en de ontvangst door xc3xa9xc3xa9n van de zeer oude Haeberlins was vriendelijk. 

Binnen werden we opgevangen door een lid van de zeer omvangrijke witte brigade en we werden gevraagd of we het aperitief buiten wilden gebruiken. Nu heeft de Auberge een prachtige tuin, dus natuurlijk wilden we dat.
Buiten dineren is niet mogelijk. Ik begrijp dat wel, er is nogal wat niveauverschil, dus eigenlijk is dat niet goed te doen voor de brigade.
Een glaasje champagne wilden we wel, althans drie van ons, de vierde is alcoholvrij en daardoor meestal de BOB en dat werd een glaasje Taittinger. Lekkere champagne, lang geleden eigenlijk dat ik een Taittinger kreeg.
Erbij twee hapjes.
Op een lepeltje een stukje paling met wat dingetjes erbij en een pizza-achtig koekje. Niet onaardig, maar ook niet om over naar huis te schrijven eerlijk gezegd.
De kaart werd ons overhandigd,
die is ook on line te bekijken, dus daar verwijs ik kortheidshalve naar.
We kozen voor het menu uiteraard en de wijnkaart werd overhandigd.
Die is hier natuurlijk uitgebreid en mooi. En kostbaar. Als eerste wijn kozen we een Klevener de Heiligenstein Heywang 2005 en die was tegen mijn verwachting in aan de zoete kant. Hij was in ieder geval niet droog genoeg voor mij, maar goed, ik had nog nooit een Klevener gedronken volgens mij en nu dus wel.  Water werd geregeld en we werden aan tafel genood. Brood werd aangeboden en ook wat boter. Geen olie.
Een mooie ruime ronde tafel met zicht op de tuin voor mij en voor de anderen op de zaal, die weliswaar mooi verlicht was, maar toch wat duister was uiteindelijk en dat vind ik altijd jammer, ik zie graag goed wat ik eet.
Een andere amuse verscheen nadat de wijn was ingeschonken, een soepje onder een dakje.
Een gambaatje trof ik aan, groentjes, ik meen iets van spelt en het geheel was hoog op smaak, tegen het pittige aan. Lekker. Alleen dat dakje maakte het wat mij betreft onnodig zwaar, het is eeuwen geleden dat ik iets met bladerdeeg kreeg in een restaurant, dus dat is dan wel weer geestig.

Het eerste gerecht was xe2x80x98Le Homard aux petits Pois xc3 lxe2x80x99americaine virtuellexe2x80x99….Kreeft met erwtjes dus.
Mooie stukken kreeft troffen we aan, lekkere puree van erwtjes, vier piepkleine lichtblauwe geleitjes, waarvan we de smaak eigenlijk niet goed konden benoemen, een ongare peul met overgare erwtjes erin en een kerstomaatje gevuld met iets van roomkaas. Best lekker, vooral de erwtjespuree en de kreeft.
Het tweede gerecht, xe2x80x98le Filet de St. Pierre, sauce vierge et supions aux xc3xa9picesxe2x80x99  kon me meer bekoren.
Op flink wat mooi op smaak zijnde groentjes lag een mooi stuk zonnevis, uitstekend van cuisson. Erop nog een mooi stuk inktvis in een jasje, die lekker was.  De saus die met name de groentjes bediende maakte het helemaal af. Een lekker gerecht.

Onze tweede wijn was de Riesling Kientzler Geisberg Grand Cru 2004. De Riesling was erg lekker vond ik, ik vind de Elzassers sowieso weer een stuk prettiger, dat akelige zoetje in de afdronk is een stuk verminderd en daar hou ik van.
Gezien het volgende gerecht hadden we bij nader inzien de wijnen beter omgedraaid kunnen drinken maar goed, dit ging ook goed.
xe2x80x98le Foie dxe2x80x99Oie poxc3xaalxc3xa9 aux Abricots, caramel xc3 la Fleur de Sureau aux Amandes Fraxc3xaechesxe2x80x99 verscheen, gebakken ganzenlever dus met abrikozen en karamel van vlierbloesem met verse amandelen. Precies dat troffen we op het bord aan.
Het was jammer dat bij twee van ons de ganzenlever van binnen nog te xe2x80x98lillerigxe2x80x99 was, dat zou toch niet mogen. Bovendien was mijn stuk iets te hard gebakken aan de buitenkant en samen met die blubberige binnenkant levert dat dan een taaie buitenkant op. Een ernstige fout op dit niveau wat mij betreft.

Het vleesgerecht was xe2x80x98le Filet Mignon de Veau (origine France) et son Ris, accompagnxc3xa9 dxe2x80x99une
crxc3xaape de pomme de terre truffxc3xa9xe2x80x99.
Een mooi stuk kalfsvlees gevuld met helaas niet krokante zwezerik begeleidt door een aardappelpannenkoekje gevuld met wat spinazie en heel in de verte iets van truffel. Verder nog een quenelle van iets onduidelijks wat ongetwijfeld groente geweest zal zijn. Een aardig gerecht, maar wederom niet van het niveau wat ik verwacht had hier.

We waren toe aan de kaas en besloten tot een Maury V.D.N. Pouderoux rouge 2002.
De kaaswagen is hier – uiteraard zou ik zeggen, iets moet perfect zijn tenslotte – uitstekend.
We maakten allen onze keus, waarbij ik het xe2x80x98gelukxe2x80x99 had dat de mannelijke tafelgenoot niet van kaas houdt, dus voor mij een bordje met alleen geitjes regelde, heerlijk!
De kaasjes waren uitstekend, hoewel ik het weer raar vond dat de Epoisses niet op een lepeltje werd gegeven, maar gewoon op het bord werd gelegd, waardoor ik nogal moest opschieten met hem te eten, want anders zou hij over alle andere kaasjes heen gelopen zijn.
Beetje raar.
In zijn algemeenheid was ik niet geheel tevreden over het personeel. Weinig attent, net iets te gehaast en lichtelijk rommelig. Vreemd in een *** restaurant wat mij betreft, zeker in Frankrijk.

We waren toe aan de desserts en toen gebeurde er precies dat, wat ook bij Le Jardin les Sens gebeurde: er verscheen per persoon een plateautje met friandises….
Ik weet nog steeds niet goed wat ik daar nu mee aan moet. Het rare was ook dat toen we ons voor de koffie naar het terras verplaatsten het personeel wel wat waterglazen meenamen, maar niet de plateautjes met de friandises, waarschijnlijk met het idee dat we die niet wilden of zo. Dus droegen we die zelf maar. Maar eerst de desserts.
xe2x80x98Le Pxc3xaache Haeberlinxe2x80x99 en reductionxe2x80x99.
Een prachtige lichte perzikmousse met erin wat mooie zachte stukjes perzik lag in het bord en ernaast nog een sorbet van pistache, heel zacht van smaak (gelukkig, want ik ben niet zo kapot van pistache). Een heerlijk, zacht dessert was dit.
Het tweede dessert was xe2x80x98La Gourmandise aux fruits de Saisonxe2x80x99.
Een mooie millefeuille (tompoes), gevuld met heerlijke crxc3xa8me en mooi rood fruit vonden we, nog een streep coulis van rood fruit met aalbesjes en een bolletje ijs, waarvan de smaak me ontschoten is. Ik meen gewoon vanille. Ook een lekker dessert, lekker fris.

De wijn dronken we verder uit op het heerlijke terras, waar het inmiddels prettig koel geworden was, koffie en thee namen we daarna nog en na het betalen van de rekening wandelden we diep in de nacht terug naar het hotel. Een avondvullende ervaring. Leuk om mee te maken, maar qua restaurant niet voor herhaling vatbaar wat mij betreft.