De Burgemeester in Linschoten

Nog steeds met de rolstoel reden we naar Linschoten, waar De Burgemeester gevestigd is. Ook De Burgemeester is met een kleine aanpassing rolstoltoegankelijk, dus we reserveerden direct om nog eens de Michelin Experience mee te maken. De vorige keer was ons dat uitstekend bevallen. Chefkok Sander Spruijt, belofte van het jaar 2015 van Gault Millau, verraste ons de vorige keer met fijne lichte gerechten met bijzondere smaken, dus we zagen zeer uit naar de maaltijd. Gastvrouw Anne Hövels, partner van Sander, is hartelijk en gastvrij en we vinden het ook erg leuk en dapper dat ze samen De Burgemeester hebben overgenomen van Bernard Tesink, die zich geheel geworpen heeft op zijn prachtige wijnwinkel in Oudewater, Grandi Vini. Zeker een bezoek waard overigens.

Na een hartelijke ontvangst kregen we een fijn tweetje bij het raam en de wijnkamer. De nieuwe, jonge sommelier vroeg of we een aperitief wilden. Voor echtgenoot werd dat een glaasje champagne, van Yannick Vauthier hier en die beviel hem. Ik wilde graag een gin-tonic en dat werd Hendrick’s gin met Fever Tree Tonic. De tonic werd in zijn geheel al in het glas gedaan, samen met wat smaakmakers. Ik prefereer mijn tonic apart, zodat ik eventjes van de gin kan proeven, maar een kniesoor. De inrichting had wat andere kleuren gekregen volgens mij. In ieder geval ziet het er verzorgd uit en de stoelen zitten bijzonder prettig.

We trapten af met een keur aan hapjes. Op een standaardje apart voor ons allebei een filodeegkuipje gevuld met aspic met parelcouscous en paling. Bijzonder smakelijk.

Verder een aardappelwafeltje met vadouvan, grapefruit en gepofte rijst, ook al erg lekker. Vervolgens een bonbon met rode curry, die en licht en licht pittig was, heerlijk dus. Ook nog een hoorntje gevuld met crème van Reypenaer met violetmosterd en kastanjepaddestoelen, wat een schitterende combinatie opleverde.

Op een ‘gouden’ voorwerp bracht de chef ons nog een hapje. En wat voor een hapje…kroepoek van cepes met erin kalfstartaar, crème van cepes, bosui en pinda. Werkelijk heerlijk, prachtig vlees ook! Een kunstwerkje vond ik het. 

Brood, boter en olie stonden inmiddels ook op tafel en we bekeken de wijnkaart. IJswater is geen probleem hier, altijd een fijn puntje wat mij betreft.

De wijnkaart is uitgebreid, redelijk aan prijs dat wel, maar op zich ook voor ieder wat wils. Mijn oog viel op een witte Rioja, een Reserva, Vina Tondonia, R. Lopez de Heredia, 1998. Licht oxidatief, maar dat vinden wij juist prettig. De eerste fles had helaas kurk, zo vertelde de sommelier, dus er werd een tweede opengemaakt.

Er kwam een amuse. Wow! Tartaar van corvina, als ceviche gegaard met een crème van pandanblad, ijs van papaja en zwarte peper. Verder waddengarnaaltjes, ijsparels van bleekselderij en groene appel, gel van passievrucht. Ik ontdekte nog zeekraal, een lekker pepertje en wat gepofte rijst. Aan tafel schonk de chef nog thee met sereh bij. De toon voor de middag was gezet: het zou een elegante, lichte, zeer smakelijke maaltijd worden. Deze amuse had werkelijk alles in zich wat daarop wees. Fantastisch lekker zowel in combinatie als afzonderlijk.

Het eerste gerecht was een plaatje om te zien. Langoustine uit Terschelling (!) met een dressing van sambai (azijn getrokken met ossenstaart; zoals de chef zei: voor de volmaakte umami-smaak). Verder op het bord diverse bereidingen van piccalilly, pickles, diverse bereidingen van gember en groene thee, rettich, radijs en een krokantje van aardappel. Ook dit gerecht was een feest om te eten. De mooie zoete langoustine met de vreemdlekkere smaak van de sambai. Met piccalilly in welke vorm dan ook doe je me altijd een enorm plezier en natuurlijk passen gember en groene thee hier perfect bij. Een waarlijk elegant en uitgekristalliseerd gerecht, heerlijk licht en zeer bijzonder.

Het volgende gerecht was ook erg mooi. Kabeljauw op de huid gebakken met een bouillon van dashi, gegrilde Eryngii-paddestoel, crème van linzen, diverse bereidingen van ui en Physalis. De kabeljauw was perfect van garing, de bouillon was mooi hoog op smaak, de paddestoel goed gegrild. De bereidingen van ui en de crème van linzen gaven body aan het gerecht, zo ook de zeekraal die ik nog ontdekte. De Physalis was gekaramelliseerd met een sesamomhulsel en dat was geweldig lekker. Ook het krokantje wat bij de vis lag was gemaakt van ui. Ook dit was een zeer elegant, licht en gebalanceerd gerecht!

Het derde gerecht begon met een glazen stolp waarin een grote vaalwitte bol lag…..Op het bord, wat de chef zelf kwam neerzetten lag een zachtgegaarde zeeduivelstaart, die nog was afgebrand. Erbij schuim van komijn en ui, aubergine geïmpregneerd met ponzu, olie van daslook, rabarber en bereidingen van broccoli. De bol werd uit de stolp gehaald en de chef raspte een flinke hoeveelheid over het gerecht. Het ging om een Belper Knolle, een kruidig kaasje uit Zwitserland, net onder Bern gemaakt. Bij het gerecht, gepresenteerd op een apart standaardje een brioche, die al was opengesneden en in het onderste gedeelte ervan zat heerlijke gezouten boter.

De vis, de zeeduivelstaart dus, was perfect van garing en door het afbranden bijzonder smakelijk, alle smaken erbij pasten wonderwel en ook dit gerecht was weer geweldig verzorgd en over alle kleine details was heel goed nagedacht. Apart en elegant vonden we het.

Waarmee we bij het hoofdgerecht waren beland. Er zat nog wat witte Rioja in de fles en we besloten die te bewaren tot bij de kaas. We hadden namelijk de kaaswagen gezien en zo’n wagen is toch vaak onweerstaanbaar voor ons, dus we besloten het zoete dessert te wisselen voor de kaas. Bij het hoofdgerecht schonk de sommelier een glas Liveli Passamante, Salice Salentino, 2014. Een fijne wijn.

Het hoofdgerecht was vlees van het boutje van een ree, diverse bereidingen van bloemkool, puntarelle in het zuur, diverse groenten, polenta en een saus op basis van het ree. Het vlees was het meest malse vlees wat ik in tijden heb gegeten. Mijn mes gleed er doorheen alsof het boter op kamertemperatuur was, ongelofelijk. De groenten waren stuk voor stuk geweldig lekker, de zure toetsen her en der konden me enorm bekoren en ook de polenta vond ik lekker. Alweer een gerecht wat tot grote tevredenheid leidde.

De kaaswagen hier is samengesteld met kazen van Kef en ziet er prima uit. We maakten allebei onze keuze en concludeerden dat het werkelijk prima kaasjes waren. Uitstekend geaffineerd en perfect op smaak. Bij de kaasjes kwam een steen met daarin twee soorten huisgemaakte getoaste ciabatta, een rolletje briquedeeg gevuld met vijg en een gemarineerd radijsje gevuld met een gel van bleekselderij en een gekaramelliseerd walnootje. Ook dit was allemaal weer tot in de puntjes verzorgd.

Bij de uitstekende espresso kwamen nog allerlei geweldig lekker snoepjes. Ik herinner me een appeltaartje met slagroom, een cannele, noga, een chocoladebal met kruiden, een makaron met cafeïne en een pectine met bosvruchten. Stuk voor stuk heerlijk.

Na het betalen van de rekening namen we afscheid van gastvrouw, chef en sommelier en uiterst tevreden verlieten we De Burgemeester. Meer dan een bezoek waard dit restaurant met zijn fijne lichte, bijzonder smakelijke en zeer verzorgde keuken. Ook dank aan gastvrouw en sommelier voor de gezellige praatjes die we regelmatig konden maken. We keren absoluut terug.

Pieters restaurant in Bergambacht

Mijn oog viel op een Heerlijk-aanbieding bij Pieters Restaurant, gevestigd in ons eigen dorp. Natuurlijk waren we er al een paar keer geweest, tot volle tevredenheid en een telefoontje leerde dat ook Pieters rolstoeltoegankelijk was. Het gekke is namelijk dat ik eigenlijk nooit let op de rolstoltoegankelijkheid van openbare gelegenheden en daar zal ik de enige niet in zijn.  Reserveren voor de lunch op donderdag was geen probleem en zo rolden we op deze donderdagmiddag binnen om eens lekker langdurig te gaan lunchen. Een allerhartelijkste ontvangst van de gastvrouw en de chef, we kozen een fijne ronde tafel in het verder geheel lege restaurant. Het wisselt nogal met de lunches hier, voornamelijk omdat het nog redelijk onbekend is dat lunchen hier mogelijk is en ook omdat langdurig en op niveau lunchen in de Krimpenerwaard nog niet echt is ingeburgerd. Wij lunchen nu eenmaal liever dan dat we dineren en zo kwam het dus dat we de volledige aandacht hadden deze middag. En dat hebben we geweten!  We begonnen met een champagne voor echtgenoot, Pierre Gimonnet hier en voor mij een Chardonnay. Ik heb de fles niet gezien, dus ik weet even niet welke het was. In ieder geval was hij lekker.

De aperitiefhapjes kwamen op tafel. In een houten bakje peper-grissini, gedroogde moestuin, ‘bacon and eggs’ en krokant brood. De gedroogde moestuin vind ik inmiddels een klassieker hier, heerlijke gedroogde groentenstengels en krokantjes met nog een volle groentensmaak. De grissini zijn erg Italiaans en de ‘bacon and eggs’ vind ik gewoon grappig.

De chef kwam overleggen over het menu. Hij stelde voor om er een lekkere lange lunch van te maken met allerlei gerechtjes en natuurlijk zeggen wij daar geen nee tegen.

De gastvrouw kwam met de wijnkaart, zij raadde ons een arrangement af gezien de hoeveelheid gerechten en stelde een fles Soave voor, een bijzondere Soave. We volgden haar advies en kregen een fles Coffele, Alzari Soave en dat was inderdaad een erg bijzondere Soave. Rond, vol en zeer aangenaam.

De aftrap van het menu kwam via een amuse. En wat voor een amuse…In een allerschattigst bekertje gerookte paling in het groen. Flink wat geweldig luchtig groenekruidenschuim kregen we met erop een heerlijk stukje gerookte paling. Ik was onder de indruk van de luchtigheid en van de volheid van de smaak.

Het eerste gerecht was coquille van de plancha met witlof, gemarineerd met mosterd. Een boterzacht plakje witlof met een duidelijke toets van mosterd lag op het bord. Op de witlof een perfect gegrilde coquille, mooi nagezouten. Een heerlijk gerecht, mooie pure smaken die uitstekend combineren.

Het volgende gerechtje was steak tartare van schouderhaas met krokant kippenvel en schuim van gember. Gepresenteerd in een mergpijp troffen we bijzonder smakelijke steak tartare aan, waarin een duidelijk krokantje aanwezig was. Het vlees was heerlijk aangemaakt en botermals. Op de tartaar het krokantje van kippenvel en schuim van gember. Alweer erg goede smaken apart en bij elkaar. Een leuke presentatie ook.

Brood – focaccia -, heerlijk vers warm, kwam op tafel met gezouten boter. Olie stond er al. Nu ben ik geen enorme broodliefhebber, maar van vers warm brood met gezouten boter kan ik toch moeilijk afblijven. Heerlijk! Later werd het brood nog aangevuld en nog later kregen we ook nog een heerlijke brioche. Verwennerij.

We gingen verder met risotto met milde geitenkaas en witte truffel, de Albidum Pico. Geheel volgens de regels der kunst gemaakt met Carnaroli San Massimo was het een heerlijke risotto met nog een fijne bite. De geitenkaas vond ik erg leuk gevonden en de truffel een cadeautje, of liever gezegd, een cadeau. Een fijn, aards gerecht.

Het gerecht wat nu kwam vond ik ook erg verrassend en leuk gepresenteerd. Het ging om kibbeling van tongschar met een dragon/tomatensaus. Opgediend in een leuk blauw schaaltje troffen we een heerlijke rol zeer krokante kibbeling aan. Een werkelijk geweldig licht, dun en zeer smaakvol laagje paneer zat er om de perfect gegaarde vis. De tomaten-dragonsaus, die koud was, was er heerlijk fris bij. Alweer een fijne combinatie en de vis was werkelijk heerlijk, ook alweer goed nagezouten. Ik hou daarvan.

Het volgende gerecht was ook bijzonder. Het ging om een sandwich met zeebaars en Taggiasche olijven. De olijven waren gepureerd tot een dikke saus en de smaak ervan was zacht. Prettig zacht, want olijven hebben nogal eens de neiging erg aanwezig te zijn. Deze gelukkig niet. De zeebaars, die net als alles hier perfect van garing was, was bedekt met een krokant laagje, wat een leuk accent gaf. Ook hier weer wat zoutkorreltjes.

Het laatste visgerecht was skrei (winterkabeljauw) met zuurkool en een oestervelouté. Op het bord een heerlijke velouté van oester. In de velouté zuurkool volgens de Elzasserregels volgens mij klaargemaakt, in ieder geval net zo smakelijk. Bij de zuurkool een heerlijk stukje zuurkoolspek. Op de zuurkool een crumble van kruiden en tenslotte de gebakken skrei. Ook dit gerecht vonden we erg lekker, wel iets vreemder in het gehele palet van smaken, maar daarom niet minder aangenaam.

De witte wijn was op en de gastvrouw stelde voor om een glas Botonero, Mamete Prevostini te schenken. Dat leek ons prima en inderdaad was ook dit een verrassend lekkere wijn.

Het gerecht erbij was raviolo met zwezerik, chorizo en een salade van pompoen. Een van heel dun pastadeeg gemaakte raviolo lag bovenop. In de raviolo verrassend veel bijzonder smakelijke zwezerik, perfect van garing en van kruiding. De salade van pompoen bestond voor een deel uit een zalfje van pompoen en verder uit pompoenblokje, blokjes chorizo en wat tomaat en ook deze salade was geweldig lekker. Aards met herfstige en toch ook zomerse tonen. De smaken pasten wederom perfect bij elkaar.

Bij het tweede vleesgerecht schonk de gastvrouw een Camplazens, Pays d’Oc 2014, Marselan en ook deze wijn beviel ons uitstekend.

Het gerecht, hoender met truffeljus, was ook al bijzonder smakelijk. Een prachtig gegaard stuk hoender kregen we met flink wat geschaafde truffel, groene asperge, shii-take en het geheel was afgemaakt met een truffelvinaigrette. Fijne zachte smaken en heerlijk mals hoen.

De buiken raakten verzadigd natuurlijk, maar een dessert wilden we nog wel. Echtgenoot ging voor het zoete dessert en kreeg allereerst een bakje huisgemaakte muesli. In een rond wit schaaltje kwam vervolgens chocolademousse met op de mousse nog een sorbet van chocolade. Hij was bijzonder tevreden over dit dessert en dat begrijp ik volkomen.

Ik wilde liever kaas. Bij de kaas kwam een glas MacVin du Jura, Domaine Grand en die paste goed bij de gepresenteerde kaasjes. Allereerst kreeg ik in een houten bakje een bakje met wat roquefort Papillon. In een bekertje ernaast sierkweegelei van de Japanse sierkwee uit het dorp.

Op een houten blok kwamen vervolgens nog vier stukjes kaas: Tallegio buffel / Cantal / Geiten-Brie & fenegriek / Petit Doruvael truffel. Erbij Pane Carasau. Ook de kaasjes konden me bekoren. Stuk voor stuk uitstekend op smaak.

We sloten dit gedenkwaardige maal af met prima espresso waarbij ook nog heerlijke snoepjes kwamen, die we niet konden weerstaan helaas en na het betalen van de zeer vriendelijke rekening, waarvoor nogmaals mijn grote dank, verlieten we meer dan tevreden Pieters Restaurant. Absoluut een stop en zelfs een omweg waard! We hebben genoten!

De Dukdalf in Woerden

Tot mijn genoegen kreeg ik via Facebook een berichtje dat ook De Dukdalf rolstoeltoegankelijk is. Snel reserveerde ik een tafel voor de lunch voor ons met de aantekening dat we graag wilden genieten van het viergangenmaandmenu met misschien een uitstapje naar de kaart. Allemaal geen probleem. Voor het maandmenu, de andere menu’s en de kaart verwijs ik naar de website. 

Heel attent werden er wat hekken voor ons opengedaan en werd ik het restaurant in gereden. We kozen een tafel bij het raam natuurlijk, want dan kijk je leuk uit over het haventje van Woerden.

De zeer attente en vriendelijke mevrouw vroeg of we een aperitiefje wilden. Dat werd een glaasje huiswijn, een witte Sartarelli, die ons beviel. Inmiddels is Laura Franke sommelier bij De Dukdalf, dinsdag is echter haar vrije dag, dus ze was er niet. Maar dat kwam allemaal piekfijn in orde.

De kok kwam nog even langs om gedag te zeggen en omdat hij wist dat we het maandmenu wilden merkte hij op dat drie keer vlees wellicht wat veel zou zijn, waarmee ik gelijk een probleempje kreeg, want het visgerecht van het menu trok me niet echt. Maar dat werd soepeltjes opgelost: ik koos een gerecht van de kaart. Een voorgerecht weliswaar, maar ik kreeg een wat ruimere uitvoering. We bekeken de nieuwe wijnkaart, die er weer erg mooi uitziet en ook nog eens heel vriendelijk van prijs is, maar besloten toch tot het wijnarrangement omdat dat ons hier altijd uitstekend bevalt.

IJswater kwam op tafel, brood, boter en zout ook, olie stond er al en we waren er klaar voor.

Allereerst kregen we een amuse. In een wit schaaltje op een heerlijke vinaigrette van sjalotjes een stukje grietfilet met gremolata. Erbij honingradijs en honingcress en we vonden het een heerlijk begin. Zeer verfijnd.

In het glas kwam voor echtgenoot Domaine de L’ Arjolle, Côtes de Thongue, Muscat 2014, die hem zeer beviel. Het gerecht erbij was tartaar van tonijn, gepekelde sjalot, luchtige kerrie mayonaise en gepofte quinoa en ook hierover was hij zeer te spreken.

Ik kreeg een glas (en dan bedoel ik ook een glas, gelukkig doen ze hier niet aan die lullige beetjes die je soms krijgt) Monte del Frá, Veneto, Cortese, Friulano, Garganega, Trebbiano 2013 en dat was een schot in de roos, precies zo’n wijn waar ik van hou. Mijn gerecht, fricassee van USA sukade, fijne brioche en krokante wortelloof, kwam in een vrij diep schaaltje. Heerlijk hoog op smaak – altijd hier – zeer mals vlees, een heerlijke saus, zeer lichte en krokante briochestukjes en gefrituurd wortelloof wat een leuke structuur toevoegde. Ik was erg tevreden, het was bijzonder smakelijk. Een lepel vind ik altijd wel prettig bij gerechten die uit de diepte moeten worden opgeschept.

Bij het tussengerecht kregen we een glas H. Lun, Grauvernatsch, Alto Adige 2014 en ook dit vonden we een erg prettig wijn. Het gerecht, rilette van eendenbout, eendenleverkrullen en mosterdtuille, vonden we een toppertje. Heerlijke, zeker niet vette, lauwwarme rillette met er op eendenleverkrullen met wat peper (wat zout pakte ik van tafel, dat vind ik nu eenmaal lekker) en flinterdunne tuiles van mosterd. Gewoonweg een heerlijk gerecht en slim om de rillette lauwwarm op te dienen, dat komt alleen de smaak maar zeer ten goede.

Echtgenoot kreeg vervolgens een glas Tenuta Lena di Mezzo, Veneto, Corvina 2013, een wijn die hem ook al beviel. Zijn gerecht, kalfswang, risotto met paddestoelen en parmezaanschuim, vond hij bijzonder smakelijk. Ik mocht een hapje proeven en vond de risotto en de kalfswang werkelijk perfect van smaak.

In mijn glas kwam Chateau Mourgues de Grès, Galets Dorés 2014, Costières de Nimes, Francois Collard. Ook een zeer aantrekkelijke wijn. Mijn gewisselde gerecht bestond uit wilde zeebaars, gember, pompoen en groene kruiden. Een zeer kleurrijk bord kreeg ik met twee stukken perfect gebakken zeebaars. Onder de zeebaars heerlijke mousseline van pompoen, waarin duidelijk gember te proeven was en wat een mooie combinatie was met de zeebaars. Verder nog blokjes pompoen, die fijn beetgaar waren. Op de zeebaars flinters gefrituurde gember, die een mooie toets gaven en verder heel veel groene kruiden. Ik was zeer tevreden over dit gerecht.

Ook bij de desserts liepen onze keuzen uiteen. Echtgenoot koos het dessert van het menu – de kaas lieten we deze keer aan ons voorbij gaan, als we uitgebreid lunchen eten we ‘s avonds over het algemeen nog een klein stukje kaas met een salade namelijk. Hij kreeg een glas Domaine Bellegarde, Jurancon, Sud-Ouest, Gros Manseng, Petit Manseng en het dessert was sorbet van bloedsinaasappel, yoghurt-vanille hangop, crumble van zwarte aarde, honingcress en gelei van wei. Ook het dessert beviel hem. Op onze vraag waarvan de zwarte aarde was gemaakt kwam als antwoord dat het gemaakt was van een deegsoort waaraan inktvisinkt was toegevoegd.

Ik had van de kaart gekozen voor crème van karamelchocolade, parels Poire William, een notentuile en roomijs van advocaat. In het glas kwam een Garnaxta d’Emporda Ambre, een bijzonder frisse dessertwijn. Mijn dessert kwam in een cocktailglas. Onderin de crème van de karamelchocolade, erop flink wat parels van de peer, daarop het roomijs van advocaat en het geheel werd bedekt door tuile van noten. Een lekker dessert, zeer zachte smaken, die wat mij betreft wel wat uitgesprokener zouden mogen.

We sloten af met goede espresso, waarbij nog drie heerlijke koekjes kwamen. Na het betalen van de rekening – de koffie kregen we van het restaurant, zeer vriendelijk – namen we afscheid van de kok, van de mevrouw van de bediening en we waren zoals altijd zeer tevreden. Echt een aanrader wat mij betreft. Ik begrijp ook niet waarom ze nog geen Bib hebben, er wordt elegant en verfijnd gekookt, de afwerking is prima, de wijnen zijn uitstekend, de bediening is attent, vriendelijk en goed op de hoogte van wat er in de keuken gebeurd, dus kom op Michelin!

T0t 1 april 2016 is er ook nog een actie: – 3 gangen € 29,50 – 4 gangen € 35,50 van het maandmenu.

De Fuik in Aalst

De Fuik, dat aangename restaurant met dat schitterende terras in Aalst, is lid geworden van de JRE. Om dat te vieren hadden ze in februari een speciaal JRE-menu (2=1, 4=3 etc.) in een vijf- of zesgangen uitvoering. Dat kon ik niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Via een telefoontje begreep ik dat het restaurant toegankelijk is voor rolstoelen en dat er geen invalidentoilet is. Daarin zijn ze absoluut niet de enige, in de meeste restaurants is er geen invalidentoilet. Ik reserveerde direct voor de laatste zondag in februari. Na een hartelijke ontvangst door de gastvrouw mochten we een tafeltje kiezen. We kozen voor een ronde tafel midden in het restaurant, de zon scheen behoorlijk fel deze dag en de tafels bij het raam stonden voor een deel in de zon en dat heeft niet onze voorkeur.

Een aperitief wilden we wel. Dat werd voor echtgenoot een champagne, Pommery, omdat ze zijn aangesloten bij de JRE en voor mij een gin/tonic Fuik style. En dat betekent een Dutch Courage 88 gin met citrus, kruidnagel en steranijs en een Fever Tree tonic. Lekker! Later kreeg ik de fles ook nog even te zien, heel attent!

Op een zwart plaatje verschenen drie hapjes. Aan een prikkertje huisgerookte zalm met mascarpone en gember: erg lekker, boterzachte zalm en een mooie combinatie met de mascarpone en de gembertoets. Een makaron gevuld met ananas en piment. Ook de makaron kon me zeer bekoren, zelfs de ananas vond ik in deze combinatie lekker. Leuk hoe de piment pas later in de mond tot ontwikkeling komt. Tot slot een kussentje met peer en pastinaak. Smakelijk maar voor mij de minste van de drie. In een glas ernaast nog huisgemaakte chips gemaakt van diverse aardappelen (waaronder truffelaardappel) en aardpeer. Erg lekkere chipjes!

Brood kwam op tafel, boter, olie en zout stonden er al.

Nadat we hadden aangegeven graag voor 6 gangen te gaan  (we mochten zelfs onze voor- en afkeuren aangeven, we kozen slechts twee gerechtjes die onze voorkeur hadden) inclusief een wijnarrangement,  bekeken we de wijnkaart. Die is mooi. Vernieuwd, mooie wijnen, goede prijzen. Wij namen het arrangement omdat we weleens wilden zien hoe de nieuwe sommelier dat zou aanpakken. Water, een karaf met ijs, kwam op tafel, men rekent daar 1 euro voor wat ik heel schappelijk vind.

Een amuse verscheen. In een wit bakje een bavarois van rode biet, chutney van gele biet, schuim van mierikswortel en geitenkaas, poeder van geitenkaas. Een zeer smakelijke amuse! Mooie lichte smaken en toch niet flauw.

De eerste wijn werd ingeschonken. Juan Gil Moscatel seco 2014. Het eerste gerecht was terrine van ratatouille met Provençaalse kruiden, eidooier en zilverui. Een mooie plak groenteterrine troffen we aan, prettig hoog op smaak met erbij meringues van knoflook en van eigeel, gebrande zilverui, wat sla, paprika/tomaatmousse en een kumato (tomaat). Ook dit was een erg lekker groentegerecht, fijn hoog op smaak en leuk in combinaties. De typische Moscatelwijn deed het er goed bij.

De tweede wijn was een Fattori Danieli, Soave, 2014. Prettig. Het gerecht was eendenlever op 3 bereidingen met gerookte paling, whisky en peer. Op het bord de drie bereidingen van de eendenlever: terrine, schuim en mousse. Verder een bavarois van paling met krokante amandelen, een crème van peterselie en lavas, een stukje gerookte paling en een stukje gepocheerde peer. De terrine vond ik erg lekker. De mousse en het schuim op zich ook, maar ik vond het allemaal wat weinig structuur/bite hebben. De bal van bavarois met paling en amandel was lekker, het stukje gerookte paling ook, maar dat moet je eigenlijk samen met de terrine eten vind ik en de peer was bij  mij aan de bittere kant helaas. Ik vind het idee goed, de terrine lekker en de combinatie paling/lever is een uitstekende natuurlijk. De whisky is mij ontgaan, maar dat kan heel goed aan mij liggen. 

De sommelier kwam bij het derde gerecht met een wijn van Belgen. Guffens au Sud, Tandem, Chardonnay – Viognier, Vaucluse 2013. Ook al een prettige wijn. Erbij gegrilde zeetong met schuim van kreeft & gember, polenta en broccoli. Op het bord allereerst heerlijke polenta. Op de polenta flink wat grijze garnalen. Daarop de perfect gegrilde zeetong. Ernaast wat broccoli en het schuim van kreeft met gember. Het hele gerecht was hoog op smaak en het schuim met de kreeft was werkelijk geweldig lekker.

De vierde wijn was een Zweigelt van Birgit Braunstein Mitterjoch, Burgenland. Het gerecht was krokante kalfswang met Alkmaars gort, pastinaak en knoflookjus. Het stukje kalfswang was krokant vanwege het omhulsel van kroepoek. De gort en de saus met gekaramelliseerde knoflook waren werkelijk heerlijk. Ook de anijspaddestoelen vond ik erg lekker. De kalfswang was natuurlijk uitstekend van garing, maar viel op de een of andere manier iets weg tegen het ‘geweld’ van de heerlijke saus.

In het glas kwam een wijn uit Spanje. Een Can Feixes Penedès Negre Tradició 2007. Ook een goed gekozen wijn. Het gerecht, Iberico Presa met jus van zilverui en hutspotstructuren, was een plaatje om te zien. Presa is het stuk vlees tussen de schouder en de nek. Twee goed klaargemaakte zeer mals vlees kregen we. Erbij wortel, pastinaak, bloemkool, boerenkool en een jus van zilveruitjes. Onder het vlees nog zalfjes gemaakt van wortel en van pastinaak en die waren weer fijn hoog op smaak. Een fijn gerecht dit. Prima vlees, lekkere groenten, heerlijke jus en een mooie combinatie.

We besloten om in plaats van het dessert kaas te nemen, wat geen enkel probleem was.  De sommelier was van plan een glas Madeira te schenken, maar eigenwijs als we zijn hadden we liever een glas van de Tandem, de door Belgen gemaakte witte wijn uit de Vaucluse. De kaaswagen werd voorgereden door de zeer hartelijke gastvrouw en die moest natuurlijk even bewonderd worden. Heerlijke kaasjes lagen erop. We maakten allebei onze keus, maar liefst 6 kaasjes koos ik…. Erbij lekker brood, lekkere zoute macadamianoten, druiven en gewelde rozijnen, wat we ook allemaal hebben opgepeuzeld bij de heerlijke kaas.

We sloten deze heerlijke maaltijd af met uitstekende  waarbij die fantastische gastvrije roltafel met allerlei zoete heerlijkheden weer kwam. Zelfs de gedroogde aardbeitjes waren er nog, die zijn geweldig lekker namelijk. We maakten onze keus en in een apart schaaltje kwamen ook nog twee net gemaakte madeleines met ananas. Verwennerij!

Meer dan tevreden verlieten we De Fuik. Bij het afscheid kregen we nog twee huisgemaakte chocoladelolly’s mee, die ook al zo lekker waren. We hebben heerlijk gegeten, de sommelier is een aanwinst wat ons betreft, de gastvrouw een toppertje en qua gastvrijheid scoren ze heel heel hoog!

Ross Lovell in Ridderkerk-Rijsoord

Ik wist nog wel hoe de Hermitage – inmiddels al weer enige tijd overgenomen door een jong enthousiast stel en de naam (en de hele opzet trouwens ook) is veranderd in Ross Lovell – er van binnen uitzag, maar of het nu echt rolstoeltoegankelijk was, dat wist ik niet meer. Daar let je namelijk niet op als je niet in een rolstoel zit (althans ik niet). Dus belde ik maar weer eventjes om te vragen of het mogelijk was met een rolstoel te komen eten. Wat het geval was. Parkeerruimte genoeg en we wandelden, althans echtgenoot wandelde, mij al duwend, naar het restaurant. De ingang zit nog steeds naast de keuken. Binnen moesten we een paar flinke afstappen nemen, maar in het restaurant zelf zaten we gewoon op de begane grond om zomaar te zeggen, er is namelijk nog een vide-achtig stuk achterin. Nieuwe tafels. (stoelen weet ik niet zeker). Tafels van Franse populieren, afgewerkt met een keiharde coating. Normaliter zijn we niet zo kapot van tafels zonder linnen, maar hier past het eigenlijk gewoon wel goed. Op tafel al wat zout, boter en een soort dubbel oliebolletje, met zowel pompoenpitolie als olijfolie. Brood (lekker brood) kwam in een plastic handtasje.

Een aperitief wilden we wel. Voor echtgenoot champagne, van Devaux hier, de Veuve a Devaux en die beviel hem. Voor mij een gin/tonic. Gin en tonic van Loopuyt en ook die beviel me.

Het menu stond vast, want we aten hier via een Diningcitydeal, 4 gangen voor 44 euro, inclusief amuses.

De amuses kwamen op een plaatje. Twee. In een glaasje een geweldig zalvige crème van bloemkool met er op stukjes runderlende en amandelschaafsel en in een leuk schaaltje een rijstcracker met ijs van paprika, salami en een flinter rode peper. Heerlijke amuses. Mooie zachte smaakjes in het glaasje met de bloemkool crème en fijne pittige smaken van het paprika-ijs met de peper en de salami. Een leuk begin!

Water kwam, ijswater hier, prima, altijd een pluspuntje wat mij betreft en we bekeken de wijnkaart. Die is erg leuk, interessant en geweldig prettig van prijs ook nog eens. We wisten natuurlijk niet wat we zouden krijgen. We aarzelden tussen twee wijnen en vroegen advies aan de maître-sommelier (Isabella Windtham) en zij vertelde dat ze zelf nogal weg was van de Annabel. Het werd dus de Annabel. Om precies te zijn de Staete Landt Annabel, Marlborough Nieuw Zeeland en die was heerlijk.

Het eerste gerecht kwam op tafel. Rode mul. Rode mul met crème van pompoen, witlof, Trompette de la Mort, pikante gamba, saus van champagne en een kletskop met maanzaad en sesam. De mul was perfect gegrild, de repen witlof waren heerlijk fris, de crème van pompoen had een leuke kerrietoets en de pikante gamba was gewoon lekker. De saus en het schuim van champagne waren vol van smaak en ook erg smakelijk. Een geslaagd gerecht wat mij betreft.

Het tweede gerecht was grietfilet. Grietfilet met risotto, kreeft, pata negra, een salade van venkel en een saus en schuim van kreeft. Onderin het bord allereerst de geweldig lekkere risotto, omgeven door de saus van de kreeft. Perfect van garing en heerlijk van smaak. Op de risotto een mooi stuk perfect gebakken grietfilet. Op de griet wat plakjes pata negra en een heerlijk stuk perfect gegaarde kreeft. Het geheel werd afgemaakt door de salade van venkel, die prettig fris was. Naast dit geheel lag nog perfect schuim van kreeft, wat ook zeer veel smaak had. Een elegant gerecht dit.

Bij het hoofdgerecht kwam een glas Chianti Classico Casa Nuova di San Donato 2007. Een heerlijke Chianti.

Het hoofdgerecht was kwartel. Borst en poot van de kwartel met gebakken eendenlever, aardappelmousseline met koriander, paddestoelen, linzen, tomaat en jus van het kwarteltje. Op zich vond ik het al bijzonder leuk om gewoon weer eens een kwartel te krijgen. En wat voor kwartel. Het pootje was ongelofelijk gaar, het vlees viel gewoon van het bot af en was mooi mals en perfect van kruiding. De borst was heerlijk gepeperd en ook nog mooi mals. De eendenlever was smeltend, erop nog een stukje gebakken appel en ook de genoemde groenten, inclusief de zalvende aardappelmousseline waren erg lekker. De jus was mooi sterk van smaak en verbond de diverse smaken. Alweer een uitstekend gerecht.

We besloten om het dessert te wisselen voor kaas. Men heeft hier kaas van Bourgondisch Lifestyle en onze ervaring leert dat die altijd erg goed is.  Bij de kaas wilden we graag een leuk glas witte wijn (zoals gebruikelijk). De uitstekende sommelier bracht ons een Winkler-Hermaden, Sauvignon Blanc 2011, Weingut Schloss Kapfenstein, Sudost Steiermark, Oostenrijk. (Ross Lovell organiseert ook wijnreizen naar Oostenrijk, zie hun website). Een fijne verrassing vonden we deze wijn, want hij is bijzonder lekker.

Bij de kaasjes nog wat bijgerechtjes. Getoast brood, druiven, appelstroop, bleekselderij en radijs (helaas niet de perensorbet die je wel krijgt als je van de kaart eet). Maar liefst 6 stukjes kaas kregen we, waarvan ik me een geit, Vacherin en Stilton herinner, maar ook de andere drie waren allemaal even lekker. Weer genieten dus.

Bij de uitstekende espresso kwam nog een verrassing (althans dat denk ik). Gebracht door de chef: in een groot glas onderin huisgemaakte muesli, ijs van steranijs, mango, een koekje met chocolade en aan tafel erop geschonken custard. Onnodig eigenlijk te zeggen dat ook dit geweldig lekker was.

Ook het stukje boterkoek was precies zoals boterkoek hoort te zijn: stevig van buiten en binnen heerlijk vettig-boterig, zo’n smaak die lekker lang blijft hangen.

Erg tevreden verlieten we Ross Lovell. Heerlijke gerechten, fijne wijnen, zeer prettige zwarte brigade en je zit er heerlijk. Om vaak naar terug te keren!