De Burgemeester in Linschoten

Opeens bleek dat we op vrijdagavond samen thuis zouden zijn. Maurits ging gamen en Ole had zijn eerste werkavond als afwasser bij het plaatselijke eetcafxc3xa9. . Eten? Eten! De Burgemeester schoot me te binnen, veel te lang geleden dat we er waren. Er bleek nog zomaar een tweetje beschikbaar, ideaal dus. Nu wilde ik rondom half 8 aan tafel, zij prefereerden voor 7 uur of na 8 uur. De reden is me onduidelijk. Maar goed, de klant is koning, dus half 8 zou het worden. Er was zelfs nog een parkeerplek beschikbaar op de parkeerplaats achter het restaurant, dat is weleens anders in het vriendelijke dorpje Linschoten, dus alles zat mee.

De ontvangst in het bomvolle restaurant was vriendelijk en we werden naar onze tafel gebracht.

We begonnen met een Prosecco (De Burgemeester is nogal Italiaans georixc3xabnteerd, op zowel de menu- als de wijnkaart krijgt Italixc3xab ruim aandacht).

Erbij wat knabbels. Focaccia (boter, olie, zout en peper stond al op tafel), olijfjes, pistachenootjes, salami en kaaskoekjes. Allemaal lekker.

Na enige tijd kwam er een amuse. Vitello Tonato.

Een rolletje, zeg maar rustig rol van kalfsgebraad met tonijnmayonaise, die boterzacht was; erop wat gefrituurde kappertjes en gegrilde Parmezaanse kaas. Een leuk begin!

We kregen de kaarten en een toelichting op het menu JRE (Jeune Restaurateurs dxe2x80x99Europe). Dat menu sprak ons aan met uitzondering van het tussengerecht, dat zou namelijk iets met heilbot zijn en ik ben niet bepaald kapot van heilbot. Nu had ik op de kaart een gerecht gezien wat me intrigeerde en waar ik opeens vreselijk veel zin in had: risotto met Fine de Clair (naamgeving en spelling van het restaurant!) oesters en gebakken St. Jakobsschelpen. Een wisseling bleek mogelijk. Ook het wisselen van het dessert in kaas was geen probleem. Men rekende wel wat extra voor de kaas, maar dat vonden wij dan weer geen probleem, ons tussengerecht was nogal kostbaar, dus we snapten het helemaal.

IJswater is geen punt hier, altijd prettig. De wijnkaart is uitgebreid, mooi, betaalbaar en leuk om te bekijken. Nu had ik on line al het nodige gezien en we besloten tot een 2005, Albarino, Nora, Rias Baixas, Spanje. Die kende ik van ons bezoek aan San Sebastian en sinds die tijd zijn we nogal weg van de Albarinoxe2x80x99s. Zo ook hier. Een lekkere wijn.

Het eerste gerecht, xe2x80x98rosbiefxe2x80x99 van tonijn met gegrilleerde Jakobsschelpen en essence van sinaasappel, werd geserveerd.

Een plaatje om te zien. Een vierkantje tonijn met wat frisse salade, een rondje van gegrilde en ontvelde paprika met erop de gegrilde Jakobsmossel en dat 2x. De essence van sinaasappel zat in de streepjes naast de vierkantjes en was gelukkig niet al te overheersend. Een mooi gerecht. Leuke combinaties ook.

Het tussengerecht was dus de risotto met oesters en gebakken St. Jakobsmosselen. Men had ons overigens zeer attent gevraagd of we niet liever griet wilden bij de risotto, vanwege het voorgerecht, waar ook al coquilles bij geserveerd zouden worden. Maar wij hebben absoluut geen probleem met een paar keer coquilles in een menu, dus we hebben het zo gelaten.

Ook dit gerecht was zeer verfijnd. Onderop de oesters, wel een stuk of 6 volgens mij, daarop de prima risotto, daarop weer wat fijne groentjes en tot slot de gebakken coquilles. Heerlijk. In combinatie, maar ook afzonderlijk. Echt genieten dit.

Als rode wijn hadden we gekozen voor een combinatiewijn om zomaar te zeggen en dan eentje die me intrigeerde (ja ook al). 2005, Hanginxe2x80x99 Snakes Shiraz-Viognier, Langmeil Barossa Valley. In een woord geweldig! Die houden we er zeker in. Zowel deze specifieke wijn als de combinatie van de shiraz met de viognier. Een vondst wat mij betreft.

Het hoofdgerecht was gebraden runderlende met uitgebakken kaantjes en tomaat, courgettes, tijm en zilveruitjes. Een flinke portie was het. Prachtig vlees, heerlijke bijgerechtjes, ik raakte eerlijk gezegd steeds meer onder de indruk van de keuken hier.  De genoemde tomaat bijvoorbeeld lag op een bedje van auberginepuree, erin de reepjes courgettes en erop de zilveruitjes. Een heerlijke combinatie. Er was ook nog een torentje van kropsla bij: geweldig lekker. Nu zul je denken wat een enthousiasme over de groentjesxe2x80xa6.Nou, dat klopt, want zo vaak gebeurt het niet dat er diverse groenten bij een gerecht geserveerd worden, dus dat mag dan ook wel wat aandacht hebben. Zeker als het zo leuk geserveerd wordt als hier.

Na een prettige pauze kwam de kaaswagen.

Die is hier charmant en de mevrouw die ons bediende had absoluut kennis van zaken.

Bij de gekozen stukjes kaas, voor mij een Vacherin Mont dxe2x80x99Or, Langres, Chaource, geit en roquefort, nog wat brood en we waren dik tevreden.

We sloten af met wat espresso, waarbij wat snoeperijtjes kwamen en zijn vast van plan hier snel terug te keren. Een absolute aanrader. Hier wordt uitstekend gekookt en het personeel is prettig, goed op de hoogte en attent.

Ik begreep dat er tussen de eindejaarsfeesten flink verbouwd gaat worden en ben zeer benieuwd naar de nieuwe inrichting.

Harvest in Den Haag

Vanwege de kerstinkopen moesten we even naar Den Haag. Echtgenoot verzamelt vulpennen en hij had een specifieke op het oog, die we mooi onder de boom konden leggen. Akkerman is al jaren ons vaste adres voor vulpennen en ook deze keer waren de service en het aanbod weer prima in orde. . Parkeren ging nogal makkelijk op deze zaterdag, de drukte viel nog mee, dus we waren vrij snel klaar. Het was inmiddels wel tegen 1 uur, dus lunchtijd. Ik had trek in een wantansoepje, dus koersten we richting Wagenstraat. Fat Kee, die we als eerste tegenkwamen, viel af, de laatste keer was ik er bepaald niet kapot van. Kee Lun Palace, de favoriet van de jongens, was gesloten, dus werd het Harvest.

Eerst een pot thee, toen een Wan Tan soep, die uitstekend was. Goeie bouillon, lekker veel wantannetjes en uiteraard de zo geliefde pak soy. Daarna een hele lading dimsum. We hadden Yin si hai xian zha, Heung Tjien Kaow Tjoi, Long su Qiu, Ngau Yuk Kau, Yeung Lak Tsiu, Inktvis met mais en Sin Tjok Kung. Helaas geen fotoxe2x80x99s, ik had geen toestel bij me. Neem maar aan dat alles er goed uitzag en uitstekend smaakte. Een van de gerechten was iets vissigs op een halve rode peper en die was eigenlijk te heet. Op zich erg lekker, maar omdat de rest wat fijner van smaak was, vielen opeens alle smaakpapillen weg. Dat was jammer, maar doet  niets af aan het gerecht. Ik ga het zeker nog eens eten.

Harvest is zeker een aanrader wat mij betreft. Voor de hele lunch betaalden we slechts 34.90 en dat is geen geld voor wat we kregen. De buikjes waren eerlijk gezegd te gevuld, maar dat was onze eigen schuld. We hebben gewoon teveel besteld. Het was ook allemaal veel te lekker.

Poached soy chicken

Zo af en toe kom ik recepten tegen, waarvan ik vind dat ik ze absoluut moet proberen. Het geestige van dit recept was ook nog eens dat het halve forum waar ik wel kom in zo ongeveer anderhalve week tijd in de ban ervan raakte.

Poached soy chicken van Kok Robin. Sowieso een blog wat ik regelmatig bezoek.

Voor een beschrijving van het recept verwijs ik natuurlijk naar haar, de foto’s van the making of zie je hieronder.

Omdat ik een vrij grote kip had (ruim anderhalf kilo) heb ik hem 30 minuten gepocheerd aan de borstkant en daarna nog 15 minuten aan de rugkant.

Daarna zoals aangegeven in het recept nog een minuutje of

20 in

de oven en toen was het smullen.

Ik persoonlijk vond de kip niet hartig genoeg (ik hou wel van hartig), maar daar is aan tafel natuurlijk vrij rap een mouw aan te passen.

In ieder geval een zeer aan te raden recept wat mij betreft.

De Bokkedoorns in Overveen

In voor Nederlandse begrippen zware sneeuwstormen reed ik het Groene Hart uit. Bij Schiphol hield het sneeuwen op en begon het druilerige weer. Keurig op tijd reed ik Haarlem binnen, waar ik bij het station mijn tafelgenoten oppikte.

We vervolgden de reis naar Overveen. Naar De Bokkedoorns weer eens.

Ik was er nog nooit geweest op zondagmiddag en was eigenlijk stiekempjes wel benieuwd. Nou, ik kan er kort over zijn: het restaurant was heel toevallig deze keer niet geheel gevuld, dus het rumoer met bijbehorend publiek was er niet. Het was er net als altijd prettig en comfortabel.

De ontvangst was vriendelijk, de tafel was dezelfde als die waar ik zat met de vrienden uit Den Helder in het voorjaar, de vijver was er uiteraard nog en ik moest even goed kijken wat er nu precies aan de inrichting was gedaan. Volgens mij alleen de plafondlampxe2x80xa6

We begonnen met een glaasje champagne met daarbij wat amuses.

Die amuses werden nogal onwijs gepresenteerd. Voor 2 personen op 4 (of 2, het is maar hoe je het bekijkt) bordjes en voor de 3^e persoon alles apart.

Vanaf links onderaan met de klok mee achtereenvolgens spruitjes met macademianoten en koffie; bonbon van topinamboer (aardpeer natuurlijk gewoon) met gelei, gezouten citroen en paprika-aardappel; krokant rolletje van rode kool met mosterdcrxc3xa8me en een krokantje van parmezaan en couscous met ansjovis en oesterblad.

Nu zijn beide tafelgenoten van mening dat de amuses hier niet zoveel voorstellen, ikzelf heb daar een andere mening over, maar deze keer moest ik hen helaas gelijk geven. De amuses maakten weinig indruk. Het enige echt leuke vond ik het stukje oesterblad. Een nieuw gekweekte, zilte groente. Toevallig hoorde ik toen ik bij Oud Sluis was dat men ook daar hevig bezig is met het aanplanten van allerlei soorten van zilte groente. Nu hou ik veel van zilt, dus dat komt allemaal erg mooi uit.

We kregen een uitleg van allerlei menuxe2x80x99s, maar kwamen natuurlijk voor het grote menu. Kort overleg nog eventjes over enkele gerechten, maar we besloten ons verder geheel te laten verrassen.

We begonnen met een witte wijn. Een Weissburgunder 2006, H. Koch, die ik erg lekker vond.

Een tweede ronde amuses kwam.

Ook weer zo raar gepresenteerd, alleen was ik deze keer degene die een eigen bordje kreeg. Een soepje van mosseltjes met schuim van kokos en een loempiaatje met mossel en hoi sin. Beiden helaas niet geweldig indrukwekkend. Op het lepeltje erbij een blokje gelei van sojasaus, wat dan weer erg leuk was. En ook lekker.

Water, brood, boter, peper en zout en ik meen ook olie kwam en stond allemaal op tafel, dus het feest kon beginnen..

En dat begon ook.

En wel met een canneloni van pompoen met een salade van Noordzeekrab en zoetzuur van rettich, gemarineerde Noordzeekrab, crxc3xa8me van peterseliewortel en manzanillasherry.

Een plaatje om te zien. Ontzettend zacht van smaak ook. Alle onderdelen apart, maar ook samen bijzonder lekker. Een uitstekend begin.

Het tweede gerecht vond ik absolute verwennerij.

Gemarineerde coquilles Saint Jacques, drooggebakken coquilles, crxc3xa8me van aceto balsamico, Gillardeau oester met truffel en ganzenlever. Het gerecht deed in de verte iets denken aan het succesgerecht van Bruneau, maar was hier uiteraard heel anders gepresenteerd en uitgebreider met de oesters en de aceto.

Op ons bord troffen we aan een spiegel van de gemarineerde coquilles met eromheen de crxc3xa8me van balsamico. Erop en ernaast blokjes ganzenlever, sliertjes truffel en crxc3xa8me van ganzenlever en truffel. Twee oesters maar liefst. Een xe2x80x98gewonexe2x80x99 Zeeuwse en een Franse, een Gillardeau dus. Ik kende die laatste niet (denk ik, want in Parijs let ik nooit op de namen eigenlijk), maar hij was dus erg lekker!

Tafelgenoot stelde voor over te stappen op een Saint Veran (xe2x80x98En Crxc3xa8chesxe2x80x99, 2007, Saumaize) en die was in orde.

We vervolgden het menu met de met Elstar bereide grietfilet, xe2x80x98hutspotxe2x80x99 met gebakken langoustine en saus van hutspot.

Weer zoxe2x80x99n prachtig mozaxc3xafekje op het bord, piepklein deze keer, maar met een overweldigende hutspotsmaak. Enorm knap vind ik dat. Erbij nog een plofaardappel, zoals ze dat noemen. Hoe ze het precies maken ben ik vergeten, maar lekker was ie wel. Ook nog wat verschillende toefjes hutspotpuree, ook al zo mooi van smaak en tot slot dan de vis, die bedekt was met de appel. Nu ben ik sinds we zo ongeveer bij alle gerechten Granny Smith kregen bij Oud Sluis lichtelijk allergisch voor appel in gerechten, fruit heeft sowieso niet mijn voorkeur bij warm eten, maar deze keer was het absoluut niet storend. Het was zelfs lekker. De griet vond ik persoonlijk wel iets te droog en eigenlijk ook te zacht van smaak voor de appel, maar de combinatie is toch gewoon wel leuk gevonden. Ik denk wel dat het gerecht nog verder uitgekristalliseerd zal gaan worden, maar dat is natuurlijk geen punt. De langoustine was trouwens geweldig lekker. Zoxe2x80x99n langoustine waarvan je er dan nog wel wat meer wilxe2x80xa6.

Mijn tafelgenoten schakelden over op rode wijn, een Chateau Moucamps, 2000, Cru Bourgois, Haut Medoc. Ik dronk het restje Saint Veran uit.

De wijn begeleide de licht gekaramelliseerde zwezerik met krokante langoustine, gerookte paling en Japanse peperdressing. Een mooi gerecht, maar wat mij betreft met wat vreemd bij elkaar passende onderdelen. De zwezerik was uiteraard perfect, mooi van structuur door het lichte gekaramelliseerde. De paling was prachtig, maar veel te overheersend voor de zwezerik, dat is paling natuurlijk al snel. De langoustine in stukjes was ook weer erg lekker en de apart erbij geschepte peperdressing was heerlijk! Ik heb dus gewoon alles apart gegeten. Wat de streep pasta erbij moest, is me een raadsel. Ik hou niet zo van die opvuldingetjes. Erbij tr
ouwens ook een stukje gemarineerde (sojasaus) paksoi, wat ik uiteraard als paksoifan geweldig lekker vond. En het was nog krokant ook, dat vind ik dus weer erg knap.

We waren toe aan het hoofdgerecht. Het eigenlijke hoofdgerecht zou hertenkalf zijn, maar wij kregen de gebraden Hollandse hazenrug, bonbon van gestoofde bout en xe2x80x98Sauce Royalxe2x80x99.

We voelden ons al geweldig verwend door het tweede gerecht, maar nu zo mogelijk nog meer, want we hadden het gerecht natuurlijk wel op de kaart zien staan, maar we durfden een dergelijke wissel niet voor te stellen.

Prachtige plakken hazenrug troffen we aan. Fijne groentjes erbij (de groene streep is uiteraard chlorophyl) en de saus werd apart geserveerd. Nu was de saus erg lekker, maar op de een of andere manier minder compact dan ik dacht dat hij zou zijn. Sauce Royal wordt traditioneel tenslotte met het bloed van de haas gemaakt en door het inkoken wordt de saus dan tegen het stroperige aan. Wat allemaal niet wegneemt dat het een bijzonder mooi gerecht was.

Ik dronk hierbij overigens een glaasje Riesling xe2x80″ Schiefer 2007 Von Volxem, want ik wilde het deze middag bij de witte wijn houden.

Na een flinke pauze wilden we graag nog wat kaas. De kaaswagen is hier mooi. Niet meer zo uitgebreid (gelukkig), maar wel voor ieder wat wils.

We maakten alledrie onze keuze, de tafelgenoten namen een flesje Reflets du Chateau Cissac 2000, 2me Vin de Chateau Cissac en ik bleef bij mijn behoorlijk lekkere Riesling.

Op mijn bordje mijn keus uiteraard.

In ieder geval Vacherin, Epoisses, een geitje, Cabrales, een roodschimmel en nog eentje die ik helemaal kwijt ben. Heerlijke kaasjes.

Ik sloot uiteindelijk af met een espresso. Geen Palombini meer helaas. Ik ben vergeten te vragen waarom niet. De espresso was matig. De friandises die erbij kwamen niet. Die waren heerlijk.

Het was natuurlijk al donker toen we het restaurant verlieten. Net op tijd haalden tafelgenoten hun treinen naar Brussel en Amsterdam, zodat iedereen op een redelijke tijd weer thuis was.

Altijd prima in orde bij De Bokkedoorns. Het was weer genieten.

Barolo in Bergambacht

Bergambacht is een restaurant rijker.

Er wordt flink gebouwd hier in het dorp (helaas) en zo verscheen er aan de overkant van het Kruispunt, alwaar een heus busstation is, een complex aan gebouwen. In een van die gebouwen zit een Lidl, er vlak bij een restaurant. Twee verdiepingen, boven kunnen besloten partijen gehouden worden, beneden is het restaurant. Je kunt er ook loungen.

Er is heel veel aandacht besteed aan de inrichting. Die is hypermodern, warm en met aandacht voor details. Voor details over de inrichting en voor de kaart verwijs ik uiteraard naar de website.

Ik was er al tweemaal eerder geweest. Om te borrelen. De huiswijn is prima, de knabbels niet meer dan mediocre en de stoelen zitten niet geweldig briljant. Het personeel is uiterst welwillend, maar jong en niet heel deskundig. Ik heb ook niet het idee dat er sprake is van enige aansturing. Dat leidt er bv. .toe dat je bij binnenkomst behalve niet ontvangen wordt, maar je ook een weg moet banen langs het met elkaar pratende personeel. Dat is irritant. Irritant en onnodig.

Op deze middag zou ik er gaan lunchen met een vriendin. Ze wilde lekker bijpraten, er was veel gebeurd met haar de laatste maanden.

Ik was er ietsjes eerder, stapte binnen, hing mijn jas maar zelf op aan een haakje ergens achter allerlei dozen die half open stonden. Zag dat er nogal veel afgevallen blaadjes op de mat lagen en liep de hoek om, het restaurant in. Een meisje kwam op me toe en ik vertelde dat ik gereserveerd had voor 2 personen. Nu was het restaurant geheel leeg, dus lichtelijk lachwekkend was het wel, maar goed. Het meisje vertelde me dat ik maar een plekje moest zoeken.

Nu is een deel van de tafels hier gedekt met linnen, een ander deel is niet gedekt. Het was me eerlijk gezegd even een raadsel waar ik nu moest gaan zitten, want ik vermoedde dat het geen heel uitgebreide lunch zou worden, vriendin kennende. Ik besloot dus maar tot een ongedekt tafeltje met vol zicht op de rotonde, waar dus altijd wel iets te zien is.

Een glaasje witte wijn zou wel lukken, ik was tenslotte op loopafstand van huis. Vriendin arriveerde en wilde graag een glaasje rosxc3xa9.

Na veel gebabbel en nog wat wijntjes bekeken we de kaart. Zoals ik al vermoedde wilde vriendin graag van de lunchkaart eten, dus dat deden we.

Een salade wilden we allebei. Zij de salade met gebakken camembert, veenbessencompote en boerenbrood.

Ik de salade van tonijn, kreeftenmayonaise, krokant kruidenbrood en gemarineerde olijven.

IJswater overigens kennen ze hier niet. Dat schenken ze niet. Halve flessen uit de koelkast kun je kopen. Een absoluut minpuntje dus weer eens.

Vriendin was tevreden over haar salade, ikzelf vond het allemaal nogal matig. De tonijn had bijzonder weinig smaak. Het feit dat er ook nog tonijn uit blik op de sla lag vond ik ronduit onwijs en de olijven waren niet lekker. Zowel de groene als de zwarte niet.

De kreeftenmayonaise smaakte naar helemaal niets en het kruidenbrood heb ik eerlijk gezegd helemaal niet gezien. Nu ik dit schrijf en de foto nader bekijk vermoed ik dat het de crouton-achtige dingen waren. Niet opgevallen tijdens het eten dus.

Ik besef dat het slechts een salade is, maar de salades nodigen me in ieder geval niet uit om hier nog eens terug te keren. Voor ruim 10 euro verwacht ik meer.

Ik wacht de ontwikkelingen rondom Barolo af. Vooralsnog sta ik niet te juichen.

Seeyouseeme in Rotterdam

De nieuwe Bond moest bekeken worden. En zoals gebruikelijk de laatste jaren, erna een hapje eten. Altijd een behoorlijke zoektocht. Ik kwam uit op See you see me, eigenlijk vooral omdat de recensies her en der behoorlijk positief waren en ik trek had in Aziatisch eten. Ik had dan weer geen zin in die zgn. authentieke Chinezen, het mocht van mij wat breder.

De film was wat mij betreft onderhoudend, maar miste het geestige en chique wat Bond nu net zo leuk maakt, maar daarop was ik al voorbereid door de kritieken.

Het restaurant ligt naast de parkeergarage in de Hartmanstraat, dus parkeren is geen punt. Dat ze uitrijkaarten voor 5 euro hebben is dan weer een pluspunt, want parkeren daar is behoorlijk kostbaar.

De ontvangst was vriendelijk en we werden naar de door mij verzochte ronde tafel geleid. Het restaurant is leuk. Doelmatig en ruim ingericht, niet al te Chinezerig en het personeel spreekt uitstekend Nederlands. Ze serveren hier gerechten uit China, Maleisixc3xab, Thailand, Indonesixc3xab en Vietnam. Wel een beetje weinig Vietnamees helaas, maar goed, de intentie is denk ik goed.

Er zijn ook wat menuxe2x80x99s, maar a la carte beviel ons beter. Voor een indruk verwijs ik naar de website.

Ook de wijnkaart is redelijk uitgebreid overigens.

We begonnen met wat biertjes en wat frisdranken, erbij lekkere pittige kroepoek.

Een amuse verscheen, grappig!  Blokjes groente aan een prikkertje met een blaadje munt erop. Ik verkeerde direct in de Vietnamese eetsferen, zoals ik die ken van de restaurants in Parijs. Erg lekker dus.

Na een behoorlijk lange tijd, het restaurant was geheel gevuld, verschenen de voorgerechten.

Voor 2 mannen de satxc3xa9 ajam met pindasaus, voor de andere man de Asian Pan Tapas en voor mij de zeebanket salade.

De satxc3xa9 beviel uitstekend,

de tapas (rare benaming!) betrof hier een aantal gestoomde, gebakken en gefrituurde hapjes (6) met diverse sausjes apart erbij en werden lekker bevonden en mijn salade was helemaal goed.

Lekker veel vis, prettig veel groentjes en heerlijk pittig.

De hoofdgerechten waren al even lekker.

Voor 2 mannen de pekingeend, voor de andere man de Pha naeng neau, een rundercurry en voor mij de gegrilde garnalen en lemongras.  (geen foto’s vanwege de helaas abominabele kwaliteit).

De eend was echt heerlijk, krokant van vel en heerlijk mals van vlees, de curry was lekker scherp en mijn garnalen waren heerlijk fris. Erbij op de witte rijst na alle bijgerechten, waarvan ik met name benieuwd was naar de Ngan Chan Fan  (handgerolde naaldbami met varkensvlees, garnalen en groenten) en die was dus heerlijk. Ook de andere bijgerechtjes bevielen goed.

Kortom: uitstekend eten hier. Een prettig restaurant dus met een goede bediening.