Het Gebaar in Antwerpen

Nog maar net terug uit Slovenië reden we op deze donderdag alweer een grens over. Deze keer naar België, naar Antwerpen. We checkten in in het hotel en gingen op het prettige terras aan de leuke Leopold de Waelplaats met een drankje wachten op onze vrienden die iets later arriveerden.

Er werd een taxi voor ons gebeld en we reden naar ons doel voor de late lunch deze middag: Het Gebaar. Een allerhartelijkste ontvangst met de vraag of we het aperitief op het terras wilden gebruiken. Dat wilden we wel. Ik koos een Bobby’s Gin met Fever Tree Tonic, twee andere mannen namen de huischampagne en eentje hield het zoals gewoonlijk bij bruisend water. Erbij natuurlijk de bekende borrelkoekjes.

We kregen de kaart uitgereikt en daar stonden behalve de rundstartaar en de verse Noordzeevis van de dag allemaal nieuwe gerechten op. Allemaal alleen al om te lezen enorm tongstrelend, dus het was een hele klus om te bedenken wat we zouden nemen.

De vriendelijke dames van de zwarte brigade hadden ons het voorgerecht van vandaag uitgelegd, wat we ook graag wilden proeven.

Bij de keus van de gerechten vinden echtgenoot en ik het altijd prettig om allebei iets anders te nemen, wat ook deze dag weer lukte, zij het met enige moeite. Uiteindelijk maakte iedereen zijn keus, we besloten behalve water de wijnsuggesties bij de gerechten te volgen en het feest kon beginnen.

Als eerste verscheen er een amuse. En wat voor een amuse. Schitterend om te zien! Een maatje met radijs, mout, een tomaatje, zure room, appel, komkommer, avocado, haringeitjes en gin/tonic crème. Hier was maar een woord voor: heerlijk!

Tot mijn verrassing en plezier kwam er kwam nog een amuse: een huisgemaakte garnalenbitterbal (kroketje hier) met mayonaise met radijs. Ook dit kroketje was geweldig lekker.

We werden naar binnen genood om van de voorgerechten te genieten. Een ons bekend, maar daarom niet minder lekker voorgerecht, namelijk carpaccio van Wagyu met truffel en truffelmayonaise. Heerlijk, smeltend zacht vlees met erop de truffelmayonaise en een uitstekend op smaak zijnde lekkere salade kregen we. Ontzettend smakelijk en perfect in balans, zoals alles hier dat is.

De diverse wijnen werden in de glazen geschonken, het water werd bijgevuld en de hoofdgerechten kwamen.

Ik had een glas Villa Narcissa, Javier Sanz, Rueda – Spanje, 2014, Verdejo, een erg prettige wijn.

Mijn gerecht was tarbot met asperges en kreeft. Gegrilde tarbot met langzaam gegaarde kreeft, jus van kreeft, asperges en een stukje aardappeltaart. Een schitterend opgemaakt bord kreeg ik met heerlijke gebakken tarbot, een perfect klaargemaakte langoustine (niet zo’n klein dingetje, maar zo’n echte heerlijke grote). Erbij asperges, diverse groenten, quinoa, crème van groene curry, aan tafel erbij geschonken jus van kreeft en de aardappeltaart bestond uit een soort opgerolde, sushi-achtige pannenkoekjes. Een waarlijk geweldig, elegant en uitgekristalliseerd gerecht. Ik heb er enorm van genoten!

Ik noem hier even de gerechten van de heren, al is het maar om de foto’s te kunnen laten zien van de prachtige creaties van Roger en zijn team.

Echtgenoot had deze keer de eer om als eerste te mogen kiezen, hij koos voor de bereidingen van ganzenlever. Verschillende bereidingen van ganzenlever. Gebakken ganzenlever met truffel, terrine van ganzenlever in een briochebroodje, een parel van ganzenlever en jus van ganzenlever. Geserveerd met frisse toetsen van appel, groene kruiden en geitenkaas. De volgende keer neem ik dit gerecht, hoewel ik zeker niet klaag, want mijn gerecht was ook absoluut geweldig.

De andere tafelgenoot was gevallen voor de Beef Wellington geselecteerd door Hendrik Dierendonck. Gebakken tournedos met fijne pepersaus. Geserveerd met een lasagne van aardappel en knolselder, kroketjes van gekonfijte aardappel, gebakken champignons en crème van knolselder. Ook hij was meer dan tevreden.

De laatste tafelgenoot was gevallen voor de paling in ‘t groen. Een hedendaagse variatie op de klassieke paling in ’t groen. Met frisse kruiden, een groene kruidenjus. En een stukje gerookte paling. Ook hij was zeer tevreden. Ik vond het erg leuk om te zien hoezeer deze paling in ‘t groen verschilde van datgene wat ik in mei 2012 kreeg toen ik paling in ‘t groen had besteld.

Bij de desserts, ook al zo’n probleem om te kiezen, had echtgenoot gekozen voor een nieuw dessert: Lemon Squash. Geïnspireerd op een klassiek citroentaartje. Cirkels bestaande uit verschillende bereidingen van limoen, citroen en bergamot afgewerkt met toetsen van basilicum, yoghurt en kleine citroentjes als parfait en mousse.  Zeer tevreden was hij natuurlijk met zijn mooie en vooral erg lekkere en frisse dessert.

De andere drie waaronder ik wilden graag het seizoensdessert. Aardbeitjes uit Hoogstraten met een saus van onder andere rozenbottel, merengue, spongecake, een krokantje van yoghurt, bosbessen, basilicumgelei en een soort ronde roze plak die smaakte naar chocolade met een aardbeiensmaak. In ieder geval vond ik ook dit dessert heerlijk fris en ‘zomers en erg lekker!

We sloten af met de bekende espresso, waarbij het glaasje met slagroom en likeur en de koekjes kwamen en meer dan tevreden lieten we ons met de taxi weer terugbrengen naar Het Zuid. Alweer een zeer memorabele maaltijd bij Het Gebaar!

Boreas in Heeze

We waren deze maand ook nog bij Boreas. Het bericht dat het echtpaar Boreas hun restaurant had verkocht kwam voor mij (en vele anderen, ook voor henzelf) als een grote verrassing. Ik wilde er per se nog eten voordat de deur op 23 juli a.s. zal sluiten. Die deur opent overigens weer in augustus. Jan Sobecki, die de sterren van de hemel kookt tot eind juni bij Chapeau en zijn vrouw hebben het restaurant gekocht en vestigen er hun restaurant Tribeca. Ik wens hen alvast heel veel succes met Tribeca en natuurlijk komen we snel een keer eten.
Maar nu dan Boreas. Elke aanleiding is goed en ik had er zelfs twee. Twee mannen van me, de oudste en de jongste zijn jarig in juni en dat vond ik aanleiding genoeg.
De ontvangst was hartelijk als altijd en we kregen een fijne tafel in de tuin. Het was behoorlijk mooi weer en dan is het prettig om buiten te lunchen in de heerlijke beschaduwde tuin van Boreas.
Een aperitief wilden we natuurlijk wel. Voor de jongste het huisaperitief: Mousserende witte wijn met vlierbloesem en limoen en ik vroeg of ze het aperitief toevallig nog hadden wat ik de allereerste keer toen ik hier was gedronken had: de mousserende witte wijn met de gedroogde en eetbare hibiscusbloem. En jawel, dat was er, dus de twee andere mannen en ik wilden dat graag en het was gewoon weer ouderwets lekker!
Direct kwam er een hapje bij het aperitief, gepresenteerd op stenen, een pindakoekje gevuld met crème van gadogado. Lekker!
Allerlei schaaltjes werden neergezet, drie per persoon. In een mooie wit schaaltje met een zwarte rand kalfsamericain in paksoi met amaranth; in een glaasje Noordzee-krab met tomaat, basilicum en geitenkaas en in een bakje met stenen een zwarte makaron gevuld met ganzenlever en zoethout. Alles geweldig lekker, zeer verfijnde en herkenbare smaken met een schitterend mooie opmaak.
De kundige sommelier, Jessica, schonk de eerste wijn in, een Domaine de Verdilhan Viognier uit Serica, een erg lekkere wijn. Erbij allereerst drie soorten brood: dat heerlijke donkerbruine brood met onder andere venkel, wit brood en heerlijke sneetjes brioche.
Daarna op een langwerpig bord ganzenlever met hazelnoot, koffie en peer. Een absoluut plaatje om te zien en nog meer om te eten. Zijdezachte ganzenlever met erop gebrande hazelnoten, toefjes gelei van peer en wat suikerwerk. Eronder een dikke crème van peer en een gestreepte cirkel van hazelnoot, peer en koffie. Goddelijk lekker en dat was dan nog maar de amuse! Wat een feest toch altijd hier.
De Viognier werd doorgeschonken bij het eerste gerecht. Langoustine. Een gerecht in twee gedeelten opgediend. Allereerst geplette langoustine met avocado, zoetzure kerrie en gezouten yoghurt. Afgewerkt met wat bladgoud. Werkelijk prachtig om te zien. En ook weer om te eten. De zachte smaak van de langoustine combineerde wonderwel met het zalvige van de avocado en het zacht-pittige van de zoetzure kerrie. De parels met de gezouten yoghurt gaven iets fris’ aan het gerecht en vervolmaakten de smaken. Ongelofelijk lekker vond ik dit en bijzonder elegant.
De tweede langoustinebereiding bestond uit gebakken langoustinestaartjes met Chinese kool, schaaldierenjus en schuim van curry. Ook dit gerecht was wonderschoon. Perfect gebakken langoustinestaartjes kregen we met erbij de Chinese kool, een geweldig volle schaaldierenjus en heerlijk schuim van groene curry. Verder nog wat paksoi en wat verse erwtjes. Heerlijk!
De volgende wijn was een Chileense Gewürztraminer, D.O. Valle del Rapel, Organic Wine 2015. Ook erg prettig.
Erbij gerookte en gelakte paling. Een flink stuk gelakte paling kregen we met erop een stukje gerookte paling. Beide palingbereidingen waren overheerlijk. Erbij rode biet, radijs, mierikswortel en een aan tafel geschonken saus van ponzu. Een zeer bijzonder, ‘anders’ gerecht vond ik dit, erg smakelijk!
In het glas deze ronde een Spaanse Altolandon, blanco, 2014. Ook al een erg fijne wijn. Jessica heeft er een hand en een neus voor! Erbij geroosterde kreeft met diverse groenten en een saus van citroenrasp. Alweer een schitterend bord met heerlijke geroosterde kreeft, een zeer mooie frisse saus en diverse groenten waaronder cantharellen en asperges. Zeer mooie smaken en een heel elegant gerecht! De wijn sloot er naadloos bij aan.
De wijn hierna kwam uit Oostenrijk. Johanneshof Reinisch, St Laurent, een aparte, bijzondere en lekkere wijn. Hij deed me wat denken aan een Pinot Noir, maar hij was kruidiger. Het gerecht was Anjou-duif met pistache, raapjes, verloren brood, uitjes, druivenjus en abrikoos. Een schitterende combinatie, alles perfect van garing en heerlijk hoog op smaak. Het boutje was verwerkt tot een soort balletje en met name oudste zoon werd hier bijna lyrisch van. Ook dit was weer een enorm verfijnd en heel elegant gerecht.
Ons werd naar de voorkeuren voor het dessert gevraagd en dat werd drie keer dessert en een keer kaas (voor mij). Bij de kaas schonk Jessica een heerlijke Pecorino Colline Pescaresi, een erg lekkere wijn.
Voordat de desserts kwamen, kregen we eerst nog een pre-dessert. Voor de heren werd dat een combinatie van champagne-ijs met lemoncurd, afgedekt met schotsen van vlierbessenbloesem en voor mij werden dat legosteentjes van oude kaas, wentelteefjes en ijs en crème van peer. Die legosteentjes van oude kaas waren ongelofelijk lekker! Alles was zeer smakelijk, maar die sprongen er echt uit. Een hele volle smaak, die ook nog eens lang in de mond bleef hangen. De wentelteefjes en het ijs waren ook bijzonder smakelijk.
Als dessert kregen de heren een prachtig knalrood dessert bestaande uit aardbei en rabarber, cheesecake van aardbei, framboosjes en sorbet van roos.
Ik mocht mee naar binnen om daar mijn keus uit de prachtige kaaswagen te maken, wat ik natuurlijk met veel plezier deed. Gelijk met mijn bordje kaas werden de beilagen erbij gezet, die ook stuk voor stuk erg lekker waren. De kaasjes waren perfect geaffineerd en dus heerlijk.
De beide heren die jarig waren in juni kregen opeens een langwerpig bordje met gefeliciteerd erop en een mooi bordje met een taartje van bittere chocolade met allerhande lekkernijen er nog bij en dat stelden ze enorm op prijs. Een erg leuke verrassing!
Bij de uitstekende espresso en koffie kwamen nog de meest heerlijke snoeperijen, die we ook nog allemaal hebben opgegeten. Het was werkelijk een enorme genietmiddag. Wat een fantastische keuken en wat een fijne zwarte brigade. Ik ga Boreas enorm missen, want het is een absoluut uniek restaurant met een meer dan mooie keuken en een geweldig fijne sfeer. Niet voor niets delen ze een eerste plaats in mijn persoonlijke top 10.  Ik hoop het echtpaar Boreas snel weer elders te mogen treffen, maar eerst gaan ze genieten van een heerlijke gezinsvakantie!

Net op het moment dat we klaar waren barstte de bui los, dus wij liepen naar binnen, betaalden de rekening en namen afscheid. De volgende keer dat we hier komen is het opeens Tribeca. Ik ben benieuwd.

De Fuik in Aalst

Met beide zonen uit eten is altijd een genot en dat was op deze Pinksterzondag niet anders. Onze keus was gevallen op De Fuik. Zij hadden een leuke aanbieding: een zevengangenamusemenu voor slechts 39.50. We houden van veel kleine hapjes, want dan valt er veel te proeven. Helaas was het weer niet geschikt om op het prachtige terras te eten, maar ook binnen is het bepaald geen straf. We kregen een fijne ronde tafel en begonnen met een aperitief. Ik nam weer de gin/tonic Fuik Style en die beviel me weer goed. Ook de oudste zoon nam er eentje en ook hij vond hem lekker. Fuik Style is een Dutch Courage 88 gin met citrus, kruidnagel en steranijs en een Fever Tree tonic, de favoriet van de chef. Beide andere mannen kozen champagne, Pommery hier sinds ze lid zijn van de JRE. Een schaaltje met steentjes kwam. Op en in de steentjes hapjes. Allereerst een hoorntje gevuld met baba ganoush, vervolgens een cakeje met rode biet en mierikswortel en tot slot een makaron met pizzakruiden en een mascarpone/tomaatvulling. Alledrie lekker. Per twee personen op een steen kregen we vervolgens een cheesecake met tom kha gai smaak en haringeitjes. Ook lekker, hoewel de Thaise smaak er niet uitknalde. We bekeken het grote wijnboek, de wijnsuggesties die op tafel werden gezet en het zgn. blauwe boekje met kelderrestanten. We kozen maar alvast twee wijnen, te weten een Rijk’s Cellar “Touch of Oak”, Chenin Blanc, Tulbach, Zuid-Afrika en een Dupont-Fahn, Pays d’Oc, Chardonnay 2015. Allebei bijzonder prettige wijnen!

We kregen een amuse. In een schaaltje gravad lax met erop een compote van rettich en rode biet, schuim van bouillon van bouillabaisse en wat Hollandse garnaaltjes. Erg lekker, heerlijke gravad lax, natuurlijk huisgemaakt, heerlijke garnaaltjes, een lekkere compote en een licht flauw schuim van de bouillon van bouillabaisse. Een leuk begin.

Het eerste gerecht kwam. Bavarois van Livar ham met diverse bereidingen van asperge. Een mooie bol (gemaakt van cacao, zoals wel vaker) was gevuld met een behoorlijk stevige bavarois van de ham van het Livar-varken. Erg lekker vond ik, wel een behoorlijk grote portie. Diverse bereidingen van asperge erbij en een krokantje van aardappel. Verder een perfect gepocheerd kwarteleitje. Mooie zachte en herkenbare smaken in een fijn gerecht.

Het volgende gerechtje was coquille met bouillon. Een perfect gebakken coquille kregen we met erbij prei van de barbecue. Aan tafel werd er bouillon van knolselderij en koffiebonen bij geschonken. Op de coquille lag nog een krokantje van rijst. Een erg lekker en apart gerechtje vond ik dit. De bouillon had behalve de koffiebonen ook nog een lekker pepertje.

Het volgende gerecht was vegetarisch. In het bord lag gestoofde fregola met een bouillon van tandoori, maïs en gekonfijte paprika. Aan tafel werd er nog wat Pecorino overheen geraspt. Een zeer verrassend, zeer uitgebalanceerd gerechtje; de smaken klopten prima met elkaar en het was net pittig genoeg. Erg leuk! Een werkelijk heerlijk gerecht dit. De wachttijden tussen de gerechten liepen wat op helaas. Het is niet zo dat we haast hebben als we uit eten gaan, maar zo’n 20, 25 minuten tussen de gerechten, zeker als het kleinere gerechtjes zijn vinden we een prettig tempo. Dat was hier vanmiddag wat langer.

We gingen verder met grietfilet. Grietfilet met crème van knolselderij, poeder van beurre noisette, gekaramelliseerde witlof, jus van gevogelte en aan tafel er overheen geraspte truffel. Ook dit vond ik een heerlijk gerecht. Prima smaken bij elkaar en alles goed in balans. En natuurlijk alles perfect van garing.

Het volgende gerechtje was kalfswang. Kalfswang, eerst gestoofd, daarna verpakt in kroepoek en toen gefrituurd. Erbij een salade van aubergine met chorizo en een saus op basis van kalfsjus. Een werkelijk heerlijk gerecht. De kalfswang was geweldig lekker, heerlijk krokant en mooi zacht binnenin, de salade paste er perfect bij en de jus was heerlijk. Echt zo’n gerecht waarvan je meer wilt.

Bij het volgende gerecht wilden we wel een glas rood en dat werd een Casa Silva, Petit Verdot 2013, Chili, een prettige wijn. Het gerecht erbij was Pekinggans. Gans klaargemaakt op de manier zoals je Pekingeend bereidt. Bij de gans gebakken asperges, erwtjes, jus van Szechuanpeper en zoete aardappelpuree. Ook dit was erg lekker en bijzonder. Heerlijke gans, heerlijke groenten en erg lekkere jus.

Waarmee we aan het dessert toe waren gekomen.  Het dessert bestond uit diverse bereidingen van ananas, eetbare roos en een parfait van framboos. Heerlijk fris!

Bij de goede espresso en koffie kwam die geweldige snoepwagen weer voorbij, zo ontzettend verleidelijk altijd. We maakten onze keuze, peuzelden alles heerlijk op, kregen nog een tweede ronde koffie en erg tevreden namen we afscheid van Rosita en Martin en tot mijn verrassing kregen we nog een leuk zakje met een eigen kruidenmengsel ras el hanout gemaakt door Martin cadeau. We hebben een heerlijke middag gehad!

’t Nonnetje in Harderwijk

Net anderhalve week aan de krukken en we waren al onderweg naar Harderwijk. Ons doel was natuurlijk ‘t Nonnetje, ik had al veel te lang moeten wachten om te genieten van de kookkunsten van Michel en zijn team. Een zeer vriendelijke ontvangst en we kregen ons ‘vaste’ tafeltje, het ronde tafeltje in het midden van het restaurant.

Vrijwel direct verscheen Michel met een hapje. Een hapje waarmee de toon direct gezet was: het zou weer enorm genieten worden. Op een ondergrond van plat Turks brood een groentecurry met yoghurt afgetopt met dukkah. Een ware smaaksensatie, heerlijk!

Echtgenoot nam zijn geliefde Cava hier, die van Jaume Serra en ik wilde een gin/tonic en dat werd de gin van Jonnie Boer, Gastrogin Gin & Jonnie, wat ik leuk vond, want die had ik nog niet geproefd. Inderdaad een bijzonder smakelijke gin.

Op tafel reeds het bekende plateautje met de walnotenboter, de olie en het zout en Michel kwam zijn nieuwe oester brengen. We waren de allereerste die hem te proeven kregen, toch geinig! Het was een mooie Gillardeau-oester met jus, espuma en meringue van lychee en gel en korrels van roze peper. Prachtige zachte, lente-achtige smaken bij elkaar, de oester hield goed stand en het frisse van de ingrediënten paste prachtig bij elkaar. Een erg elegante oester deze keer.

Een kommetje verscheen. In het kommetje kaantjes, ijs van crème fraiche, een salade van asperges, crème van asperges en aan tafel werd daar een koude soep van asperge bij geschonken. Het geheel werd afgemaakt met een coulis van bieslook en natuurlijk de mooie, kleurige bloemetjes. Het geheel had een werkelijk prachtige aspergesmaak, het romige van het ijs ondersteunde de aspergesmaak op een bijzonder elegante manier. Erg mooi weer.

De volgende – echte – amuse zorgde ervoor dat we met stomheid geslagen waren. Wat was het geval? We kregen prei. En wat voor prei. IJs van prei, gebrande prei, gebakken prei, compote (met kerrie) van prei, chibouste van prei, vinaigrette van gebrande prei en een chipje met sumak. Dit alles toegelicht door een van de andere koks, zo leuk altijd hier! Die prei-bereidingen waren verbazingwekkend lekker. De prei bleef uitstekend overeind en was toch telkens heel anders van smaak, De sumak bracht een heerlijk pittigheidje in het geheel. Een zeer geslaagd gerechtje dit (ik vind de amuses van Michel altijd gerechtjes).

Thijs, die inmiddels was gearriveerd, schonk op de hem bekende prettige manier, de eerste wijn in. Eentje uit de Savoie. Saint Jeoire Prieuré, Coteau Saint Michel 2015. Een verrassend prettige wijn.

Erbij Corvina, als ceviche en als tartaar met erbij avocado en avocado-olie, rammenas, ananas, peper en gember. Zachte smaken, hoog in de zuren en perfect passend bij de wijn. De vis was boterzacht en smeltend en paste uitstekend bij de diverse gemarineerde groenten.

De tweede wijn was er eentje uit Spanje. The Flower and the Bee, Coto de Gomariz, Colleita 2014, ook een fijne wijn.

Inmiddels werd er ook een schaal met roodachtige dingen op tafel gezet, met een raspje erbij. Het bleek te gaan om het gedroogde corail van de coquilles. De chef is er groot voorstander van om alles wat maar mogelijk is te gebruiken in zijn gerechten en het corail wordt dus gedroogd en gezouten en is daarna klaar om te raspen over sommige van zijn gerechten.

Het tweede gerecht was dan ook coquille. Rechts een warme variant, waarbij de coquille a la plancha was gebakken, perfect natuurlijk. Erbij Zeeuwse mosselen, jus van mossel, tomaat en saffraan en bulgur met sjalot en pompoen. Links een koude variant met een panna cotta van corail, een sandwich van pompoen, diverse bereidingen van pompoen, schuim van de baard van de mosselen en poeder van corail. Hierover werd dan nog wat van de gedroogde en gezouten corial geraspt en het was werkelijk een feestje om te eten. Beide varianten waren vol van smaak, perfect van bereiding en als altijd plaatjes om te zien.

In het glas kwam een rode DAO, Niepoort, Rotulo 2013, een fijne frisse en toch krachtige wijn, die iets gekoeld werd geschonken. Erbij Hollandse melkgeit, ravioli met Portugese schapenkaas, knolgroente en jus van geit met kamille. Een schitterend opgemaakt bord kregen we met nogal wat bereidingen van geit, te weten stoofjes, een niertje, zwezerik, haasje, staartstukje en een kotelet. Alle onderdelen tot in perfectie bereid en geweldig lekker. Werkelijk heerlijk! Verder twee ravioli gevuld met Portugese schapenkaas, die ik ook ongelofelijk heerlijk vond, prachtig dunne pasta en heerlijke kaas als vulling, maak me er maar voor wakker! De zoetzure knolgroenten, de crème van de kervelknol en de jus van de geit met kamille maakte het gerecht helemaal af. Op een apart bordje kregen we nog stukjes vlees van de rug van het geitje en ook dat vlees was super, supermals. Ontzettend heerlijk was dit! We werden weer enorm verwend door Michel.

Thijs schonk bij het dessert een glas Madeira van Barbeito, een behoorlijk frisse en niet zo heel zoete Madeira. Erbij een uiterste ingenieuze chocobombe bestaande uit drie lagen, waaronder in ieder geval pure chocolade, cremeux van passievrucht en cake van groene thee. Erbij granita van passievrucht, meringue, gel en schots van passievrucht en chocolade, sorbet van groene thee en een vinaigrette van passievrucht en groene thee, afgemaakt met poeder van groene thee.

Een heerlijk fris, maar ook best machtig dessert. Opvallend hoe goed passievrucht en groene thee het samen doen, leuk!

Voordat de espresso kwam, kwam de chef nog langs met een flinke beslagkom met twee houten lepels en hij gaf ons elk een pollepel met flink wat Hemelse Modder eraan. Die Hemelse modder was wel zo ongelofelijk hemels lekker, ik proef hem nu nog. Voor het recept ervan verwijs ik naar de culi-colums van Michel, te vinden op de website van ‘t Nonnetje. Zeer lezenswaardig met allerlei wetenswaardigheden en vaak met een heerlijk recept erbij.

Waarmee we bij de espresso waren aangekomen. Zoals altijd prima espresso hier en op een plankje kwamen daar nog heerlijke snoeperijen bij. Een mini roze koek, een mini moorkop, een limoentaartje en een makaron van pandan. Stuk voor stuk bijzonder smakelijk.

Na het betalen van de rekening, het bedanken van de chef en Thijs verlieten we zoals altijd meer dan tevreden ‘t Nonnetje, we hebben er alweer genoten van een meer dan fijne maaltijd. Tot de volgende keer!

De Burgemeester in Linschoten

Nog steeds met de rolstoel reden we naar Linschoten, waar De Burgemeester gevestigd is. Ook De Burgemeester is met een kleine aanpassing rolstoltoegankelijk, dus we reserveerden direct om nog eens de Michelin Experience mee te maken. De vorige keer was ons dat uitstekend bevallen. Chefkok Sander Spruijt, belofte van het jaar 2015 van Gault Millau, verraste ons de vorige keer met fijne lichte gerechten met bijzondere smaken, dus we zagen zeer uit naar de maaltijd. Gastvrouw Anne Hövels, partner van Sander, is hartelijk en gastvrij en we vinden het ook erg leuk en dapper dat ze samen De Burgemeester hebben overgenomen van Bernard Tesink, die zich geheel geworpen heeft op zijn prachtige wijnwinkel in Oudewater, Grandi Vini. Zeker een bezoek waard overigens.

Na een hartelijke ontvangst kregen we een fijn tweetje bij het raam en de wijnkamer. De nieuwe, jonge sommelier vroeg of we een aperitief wilden. Voor echtgenoot werd dat een glaasje champagne, van Yannick Vauthier hier en die beviel hem. Ik wilde graag een gin-tonic en dat werd Hendrick’s gin met Fever Tree Tonic. De tonic werd in zijn geheel al in het glas gedaan, samen met wat smaakmakers. Ik prefereer mijn tonic apart, zodat ik eventjes van de gin kan proeven, maar een kniesoor. De inrichting had wat andere kleuren gekregen volgens mij. In ieder geval ziet het er verzorgd uit en de stoelen zitten bijzonder prettig.

We trapten af met een keur aan hapjes. Op een standaardje apart voor ons allebei een filodeegkuipje gevuld met aspic met parelcouscous en paling. Bijzonder smakelijk.

Verder een aardappelwafeltje met vadouvan, grapefruit en gepofte rijst, ook al erg lekker. Vervolgens een bonbon met rode curry, die en licht en licht pittig was, heerlijk dus. Ook nog een hoorntje gevuld met crème van Reypenaer met violetmosterd en kastanjepaddestoelen, wat een schitterende combinatie opleverde.

Op een ‘gouden’ voorwerp bracht de chef ons nog een hapje. En wat voor een hapje…kroepoek van cepes met erin kalfstartaar, crème van cepes, bosui en pinda. Werkelijk heerlijk, prachtig vlees ook! Een kunstwerkje vond ik het. 

Brood, boter en olie stonden inmiddels ook op tafel en we bekeken de wijnkaart. IJswater is geen probleem hier, altijd een fijn puntje wat mij betreft.

De wijnkaart is uitgebreid, redelijk aan prijs dat wel, maar op zich ook voor ieder wat wils. Mijn oog viel op een witte Rioja, een Reserva, Vina Tondonia, R. Lopez de Heredia, 1998. Licht oxidatief, maar dat vinden wij juist prettig. De eerste fles had helaas kurk, zo vertelde de sommelier, dus er werd een tweede opengemaakt.

Er kwam een amuse. Wow! Tartaar van corvina, als ceviche gegaard met een crème van pandanblad, ijs van papaja en zwarte peper. Verder waddengarnaaltjes, ijsparels van bleekselderij en groene appel, gel van passievrucht. Ik ontdekte nog zeekraal, een lekker pepertje en wat gepofte rijst. Aan tafel schonk de chef nog thee met sereh bij. De toon voor de middag was gezet: het zou een elegante, lichte, zeer smakelijke maaltijd worden. Deze amuse had werkelijk alles in zich wat daarop wees. Fantastisch lekker zowel in combinatie als afzonderlijk.

Het eerste gerecht was een plaatje om te zien. Langoustine uit Terschelling (!) met een dressing van sambai (azijn getrokken met ossenstaart; zoals de chef zei: voor de volmaakte umami-smaak). Verder op het bord diverse bereidingen van piccalilly, pickles, diverse bereidingen van gember en groene thee, rettich, radijs en een krokantje van aardappel. Ook dit gerecht was een feest om te eten. De mooie zoete langoustine met de vreemdlekkere smaak van de sambai. Met piccalilly in welke vorm dan ook doe je me altijd een enorm plezier en natuurlijk passen gember en groene thee hier perfect bij. Een waarlijk elegant en uitgekristalliseerd gerecht, heerlijk licht en zeer bijzonder.

Het volgende gerecht was ook erg mooi. Kabeljauw op de huid gebakken met een bouillon van dashi, gegrilde Eryngii-paddestoel, crème van linzen, diverse bereidingen van ui en Physalis. De kabeljauw was perfect van garing, de bouillon was mooi hoog op smaak, de paddestoel goed gegrild. De bereidingen van ui en de crème van linzen gaven body aan het gerecht, zo ook de zeekraal die ik nog ontdekte. De Physalis was gekaramelliseerd met een sesamomhulsel en dat was geweldig lekker. Ook het krokantje wat bij de vis lag was gemaakt van ui. Ook dit was een zeer elegant, licht en gebalanceerd gerecht!

Het derde gerecht begon met een glazen stolp waarin een grote vaalwitte bol lag…..Op het bord, wat de chef zelf kwam neerzetten lag een zachtgegaarde zeeduivelstaart, die nog was afgebrand. Erbij schuim van komijn en ui, aubergine geïmpregneerd met ponzu, olie van daslook, rabarber en bereidingen van broccoli. De bol werd uit de stolp gehaald en de chef raspte een flinke hoeveelheid over het gerecht. Het ging om een Belper Knolle, een kruidig kaasje uit Zwitserland, net onder Bern gemaakt. Bij het gerecht, gepresenteerd op een apart standaardje een brioche, die al was opengesneden en in het onderste gedeelte ervan zat heerlijke gezouten boter.

De vis, de zeeduivelstaart dus, was perfect van garing en door het afbranden bijzonder smakelijk, alle smaken erbij pasten wonderwel en ook dit gerecht was weer geweldig verzorgd en over alle kleine details was heel goed nagedacht. Apart en elegant vonden we het.

Waarmee we bij het hoofdgerecht waren beland. Er zat nog wat witte Rioja in de fles en we besloten die te bewaren tot bij de kaas. We hadden namelijk de kaaswagen gezien en zo’n wagen is toch vaak onweerstaanbaar voor ons, dus we besloten het zoete dessert te wisselen voor de kaas. Bij het hoofdgerecht schonk de sommelier een glas Liveli Passamante, Salice Salentino, 2014. Een fijne wijn.

Het hoofdgerecht was vlees van het boutje van een ree, diverse bereidingen van bloemkool, puntarelle in het zuur, diverse groenten, polenta en een saus op basis van het ree. Het vlees was het meest malse vlees wat ik in tijden heb gegeten. Mijn mes gleed er doorheen alsof het boter op kamertemperatuur was, ongelofelijk. De groenten waren stuk voor stuk geweldig lekker, de zure toetsen her en der konden me enorm bekoren en ook de polenta vond ik lekker. Alweer een gerecht wat tot grote tevredenheid leidde.

De kaaswagen hier is samengesteld met kazen van Kef en ziet er prima uit. We maakten allebei onze keuze en concludeerden dat het werkelijk prima kaasjes waren. Uitstekend geaffineerd en perfect op smaak. Bij de kaasjes kwam een steen met daarin twee soorten huisgemaakte getoaste ciabatta, een rolletje briquedeeg gevuld met vijg en een gemarineerd radijsje gevuld met een gel van bleekselderij en een gekaramelliseerd walnootje. Ook dit was allemaal weer tot in de puntjes verzorgd.

Bij de uitstekende espresso kwamen nog allerlei geweldig lekker snoepjes. Ik herinner me een appeltaartje met slagroom, een cannele, noga, een chocoladebal met kruiden, een makaron met cafeïne en een pectine met bosvruchten. Stuk voor stuk heerlijk.

Na het betalen van de rekening namen we afscheid van gastvrouw, chef en sommelier en uiterst tevreden verlieten we De Burgemeester. Meer dan een bezoek waard dit restaurant met zijn fijne lichte, bijzonder smakelijke en zeer verzorgde keuken. Ook dank aan gastvrouw en sommelier voor de gezellige praatjes die we regelmatig konden maken. We keren absoluut terug.

De Dukdalf in Woerden

Tot mijn genoegen kreeg ik via Facebook een berichtje dat ook De Dukdalf rolstoeltoegankelijk is. Snel reserveerde ik een tafel voor de lunch voor ons met de aantekening dat we graag wilden genieten van het viergangenmaandmenu met misschien een uitstapje naar de kaart. Allemaal geen probleem. Voor het maandmenu, de andere menu’s en de kaart verwijs ik naar de website. 

Heel attent werden er wat hekken voor ons opengedaan en werd ik het restaurant in gereden. We kozen een tafel bij het raam natuurlijk, want dan kijk je leuk uit over het haventje van Woerden.

De zeer attente en vriendelijke mevrouw vroeg of we een aperitiefje wilden. Dat werd een glaasje huiswijn, een witte Sartarelli, die ons beviel. Inmiddels is Laura Franke sommelier bij De Dukdalf, dinsdag is echter haar vrije dag, dus ze was er niet. Maar dat kwam allemaal piekfijn in orde.

De kok kwam nog even langs om gedag te zeggen en omdat hij wist dat we het maandmenu wilden merkte hij op dat drie keer vlees wellicht wat veel zou zijn, waarmee ik gelijk een probleempje kreeg, want het visgerecht van het menu trok me niet echt. Maar dat werd soepeltjes opgelost: ik koos een gerecht van de kaart. Een voorgerecht weliswaar, maar ik kreeg een wat ruimere uitvoering. We bekeken de nieuwe wijnkaart, die er weer erg mooi uitziet en ook nog eens heel vriendelijk van prijs is, maar besloten toch tot het wijnarrangement omdat dat ons hier altijd uitstekend bevalt.

IJswater kwam op tafel, brood, boter en zout ook, olie stond er al en we waren er klaar voor.

Allereerst kregen we een amuse. In een wit schaaltje op een heerlijke vinaigrette van sjalotjes een stukje grietfilet met gremolata. Erbij honingradijs en honingcress en we vonden het een heerlijk begin. Zeer verfijnd.

In het glas kwam voor echtgenoot Domaine de L’ Arjolle, Côtes de Thongue, Muscat 2014, die hem zeer beviel. Het gerecht erbij was tartaar van tonijn, gepekelde sjalot, luchtige kerrie mayonaise en gepofte quinoa en ook hierover was hij zeer te spreken.

Ik kreeg een glas (en dan bedoel ik ook een glas, gelukkig doen ze hier niet aan die lullige beetjes die je soms krijgt) Monte del Frá, Veneto, Cortese, Friulano, Garganega, Trebbiano 2013 en dat was een schot in de roos, precies zo’n wijn waar ik van hou. Mijn gerecht, fricassee van USA sukade, fijne brioche en krokante wortelloof, kwam in een vrij diep schaaltje. Heerlijk hoog op smaak – altijd hier – zeer mals vlees, een heerlijke saus, zeer lichte en krokante briochestukjes en gefrituurd wortelloof wat een leuke structuur toevoegde. Ik was erg tevreden, het was bijzonder smakelijk. Een lepel vind ik altijd wel prettig bij gerechten die uit de diepte moeten worden opgeschept.

Bij het tussengerecht kregen we een glas H. Lun, Grauvernatsch, Alto Adige 2014 en ook dit vonden we een erg prettig wijn. Het gerecht, rilette van eendenbout, eendenleverkrullen en mosterdtuille, vonden we een toppertje. Heerlijke, zeker niet vette, lauwwarme rillette met er op eendenleverkrullen met wat peper (wat zout pakte ik van tafel, dat vind ik nu eenmaal lekker) en flinterdunne tuiles van mosterd. Gewoonweg een heerlijk gerecht en slim om de rillette lauwwarm op te dienen, dat komt alleen de smaak maar zeer ten goede.

Echtgenoot kreeg vervolgens een glas Tenuta Lena di Mezzo, Veneto, Corvina 2013, een wijn die hem ook al beviel. Zijn gerecht, kalfswang, risotto met paddestoelen en parmezaanschuim, vond hij bijzonder smakelijk. Ik mocht een hapje proeven en vond de risotto en de kalfswang werkelijk perfect van smaak.

In mijn glas kwam Chateau Mourgues de Grès, Galets Dorés 2014, Costières de Nimes, Francois Collard. Ook een zeer aantrekkelijke wijn. Mijn gewisselde gerecht bestond uit wilde zeebaars, gember, pompoen en groene kruiden. Een zeer kleurrijk bord kreeg ik met twee stukken perfect gebakken zeebaars. Onder de zeebaars heerlijke mousseline van pompoen, waarin duidelijk gember te proeven was en wat een mooie combinatie was met de zeebaars. Verder nog blokjes pompoen, die fijn beetgaar waren. Op de zeebaars flinters gefrituurde gember, die een mooie toets gaven en verder heel veel groene kruiden. Ik was zeer tevreden over dit gerecht.

Ook bij de desserts liepen onze keuzen uiteen. Echtgenoot koos het dessert van het menu – de kaas lieten we deze keer aan ons voorbij gaan, als we uitgebreid lunchen eten we ‘s avonds over het algemeen nog een klein stukje kaas met een salade namelijk. Hij kreeg een glas Domaine Bellegarde, Jurancon, Sud-Ouest, Gros Manseng, Petit Manseng en het dessert was sorbet van bloedsinaasappel, yoghurt-vanille hangop, crumble van zwarte aarde, honingcress en gelei van wei. Ook het dessert beviel hem. Op onze vraag waarvan de zwarte aarde was gemaakt kwam als antwoord dat het gemaakt was van een deegsoort waaraan inktvisinkt was toegevoegd.

Ik had van de kaart gekozen voor crème van karamelchocolade, parels Poire William, een notentuile en roomijs van advocaat. In het glas kwam een Garnaxta d’Emporda Ambre, een bijzonder frisse dessertwijn. Mijn dessert kwam in een cocktailglas. Onderin de crème van de karamelchocolade, erop flink wat parels van de peer, daarop het roomijs van advocaat en het geheel werd bedekt door tuile van noten. Een lekker dessert, zeer zachte smaken, die wat mij betreft wel wat uitgesprokener zouden mogen.

We sloten af met goede espresso, waarbij nog drie heerlijke koekjes kwamen. Na het betalen van de rekening – de koffie kregen we van het restaurant, zeer vriendelijk – namen we afscheid van de kok, van de mevrouw van de bediening en we waren zoals altijd zeer tevreden. Echt een aanrader wat mij betreft. Ik begrijp ook niet waarom ze nog geen Bib hebben, er wordt elegant en verfijnd gekookt, de afwerking is prima, de wijnen zijn uitstekend, de bediening is attent, vriendelijk en goed op de hoogte van wat er in de keuken gebeurd, dus kom op Michelin!

T0t 1 april 2016 is er ook nog een actie: – 3 gangen € 29,50 – 4 gangen € 35,50 van het maandmenu.

De Fuik in Aalst

De Fuik, dat aangename restaurant met dat schitterende terras in Aalst, is lid geworden van de JRE. Om dat te vieren hadden ze in februari een speciaal JRE-menu (2=1, 4=3 etc.) in een vijf- of zesgangen uitvoering. Dat kon ik niet aan mijn neus voorbij laten gaan. Via een telefoontje begreep ik dat het restaurant toegankelijk is voor rolstoelen en dat er geen invalidentoilet is. Daarin zijn ze absoluut niet de enige, in de meeste restaurants is er geen invalidentoilet. Ik reserveerde direct voor de laatste zondag in februari. Na een hartelijke ontvangst door de gastvrouw mochten we een tafeltje kiezen. We kozen voor een ronde tafel midden in het restaurant, de zon scheen behoorlijk fel deze dag en de tafels bij het raam stonden voor een deel in de zon en dat heeft niet onze voorkeur.

Een aperitief wilden we wel. Dat werd voor echtgenoot een champagne, Pommery, omdat ze zijn aangesloten bij de JRE en voor mij een gin/tonic Fuik style. En dat betekent een Dutch Courage 88 gin met citrus, kruidnagel en steranijs en een Fever Tree tonic. Lekker! Later kreeg ik de fles ook nog even te zien, heel attent!

Op een zwart plaatje verschenen drie hapjes. Aan een prikkertje huisgerookte zalm met mascarpone en gember: erg lekker, boterzachte zalm en een mooie combinatie met de mascarpone en de gembertoets. Een makaron gevuld met ananas en piment. Ook de makaron kon me zeer bekoren, zelfs de ananas vond ik in deze combinatie lekker. Leuk hoe de piment pas later in de mond tot ontwikkeling komt. Tot slot een kussentje met peer en pastinaak. Smakelijk maar voor mij de minste van de drie. In een glas ernaast nog huisgemaakte chips gemaakt van diverse aardappelen (waaronder truffelaardappel) en aardpeer. Erg lekkere chipjes!

Brood kwam op tafel, boter, olie en zout stonden er al.

Nadat we hadden aangegeven graag voor 6 gangen te gaan  (we mochten zelfs onze voor- en afkeuren aangeven, we kozen slechts twee gerechtjes die onze voorkeur hadden) inclusief een wijnarrangement,  bekeken we de wijnkaart. Die is mooi. Vernieuwd, mooie wijnen, goede prijzen. Wij namen het arrangement omdat we weleens wilden zien hoe de nieuwe sommelier dat zou aanpakken. Water, een karaf met ijs, kwam op tafel, men rekent daar 1 euro voor wat ik heel schappelijk vind.

Een amuse verscheen. In een wit bakje een bavarois van rode biet, chutney van gele biet, schuim van mierikswortel en geitenkaas, poeder van geitenkaas. Een zeer smakelijke amuse! Mooie lichte smaken en toch niet flauw.

De eerste wijn werd ingeschonken. Juan Gil Moscatel seco 2014. Het eerste gerecht was terrine van ratatouille met Provençaalse kruiden, eidooier en zilverui. Een mooie plak groenteterrine troffen we aan, prettig hoog op smaak met erbij meringues van knoflook en van eigeel, gebrande zilverui, wat sla, paprika/tomaatmousse en een kumato (tomaat). Ook dit was een erg lekker groentegerecht, fijn hoog op smaak en leuk in combinaties. De typische Moscatelwijn deed het er goed bij.

De tweede wijn was een Fattori Danieli, Soave, 2014. Prettig. Het gerecht was eendenlever op 3 bereidingen met gerookte paling, whisky en peer. Op het bord de drie bereidingen van de eendenlever: terrine, schuim en mousse. Verder een bavarois van paling met krokante amandelen, een crème van peterselie en lavas, een stukje gerookte paling en een stukje gepocheerde peer. De terrine vond ik erg lekker. De mousse en het schuim op zich ook, maar ik vond het allemaal wat weinig structuur/bite hebben. De bal van bavarois met paling en amandel was lekker, het stukje gerookte paling ook, maar dat moet je eigenlijk samen met de terrine eten vind ik en de peer was bij  mij aan de bittere kant helaas. Ik vind het idee goed, de terrine lekker en de combinatie paling/lever is een uitstekende natuurlijk. De whisky is mij ontgaan, maar dat kan heel goed aan mij liggen. 

De sommelier kwam bij het derde gerecht met een wijn van Belgen. Guffens au Sud, Tandem, Chardonnay – Viognier, Vaucluse 2013. Ook al een prettige wijn. Erbij gegrilde zeetong met schuim van kreeft & gember, polenta en broccoli. Op het bord allereerst heerlijke polenta. Op de polenta flink wat grijze garnalen. Daarop de perfect gegrilde zeetong. Ernaast wat broccoli en het schuim van kreeft met gember. Het hele gerecht was hoog op smaak en het schuim met de kreeft was werkelijk geweldig lekker.

De vierde wijn was een Zweigelt van Birgit Braunstein Mitterjoch, Burgenland. Het gerecht was krokante kalfswang met Alkmaars gort, pastinaak en knoflookjus. Het stukje kalfswang was krokant vanwege het omhulsel van kroepoek. De gort en de saus met gekaramelliseerde knoflook waren werkelijk heerlijk. Ook de anijspaddestoelen vond ik erg lekker. De kalfswang was natuurlijk uitstekend van garing, maar viel op de een of andere manier iets weg tegen het ‘geweld’ van de heerlijke saus.

In het glas kwam een wijn uit Spanje. Een Can Feixes Penedès Negre Tradició 2007. Ook een goed gekozen wijn. Het gerecht, Iberico Presa met jus van zilverui en hutspotstructuren, was een plaatje om te zien. Presa is het stuk vlees tussen de schouder en de nek. Twee goed klaargemaakte zeer mals vlees kregen we. Erbij wortel, pastinaak, bloemkool, boerenkool en een jus van zilveruitjes. Onder het vlees nog zalfjes gemaakt van wortel en van pastinaak en die waren weer fijn hoog op smaak. Een fijn gerecht dit. Prima vlees, lekkere groenten, heerlijke jus en een mooie combinatie.

We besloten om in plaats van het dessert kaas te nemen, wat geen enkel probleem was.  De sommelier was van plan een glas Madeira te schenken, maar eigenwijs als we zijn hadden we liever een glas van de Tandem, de door Belgen gemaakte witte wijn uit de Vaucluse. De kaaswagen werd voorgereden door de zeer hartelijke gastvrouw en die moest natuurlijk even bewonderd worden. Heerlijke kaasjes lagen erop. We maakten allebei onze keus, maar liefst 6 kaasjes koos ik…. Erbij lekker brood, lekkere zoute macadamianoten, druiven en gewelde rozijnen, wat we ook allemaal hebben opgepeuzeld bij de heerlijke kaas.

We sloten deze heerlijke maaltijd af met uitstekende  waarbij die fantastische gastvrije roltafel met allerlei zoete heerlijkheden weer kwam. Zelfs de gedroogde aardbeitjes waren er nog, die zijn geweldig lekker namelijk. We maakten onze keus en in een apart schaaltje kwamen ook nog twee net gemaakte madeleines met ananas. Verwennerij!

Meer dan tevreden verlieten we De Fuik. Bij het afscheid kregen we nog twee huisgemaakte chocoladelolly’s mee, die ook al zo lekker waren. We hebben heerlijk gegeten, de sommelier is een aanwinst wat ons betreft, de gastvrouw een toppertje en qua gastvrijheid scoren ze heel heel hoog!

Parkheuvel in Rotterdam

Na een helaas veel te lange periode werd het de hoogste tijd om weer eens van een fijne lunch te gaan genieten. Mijn keus daarvoor was gevallen op Parkheuvel, zeker toen ik begreep dat ze ook rolstoeltoegankelijk zijn (ik zit nog eventjes in een rolstoel namelijk). Aanwijzingen kreeg ik keurig via de mail en rondom 13.00 reden we binnen op deze vrijdagmiddag. Onze ruime tafel stond al klaar en we werden vriendelijk begroet door diverse leden van de hartelijke zwarte brigade. Mijn tas werd opgehangen aan een tassenhanger en het feest kon beginnen.

Echtgenoot wilde wel een glas champagne als aperitief, ik opteerde voor een gin/tonic. Of ze me mochten verrassen. Dat mag altijd en ik was benieuwd. Het werd een Ferdinand’s gin, waarin ook wat Riesling verwerkt is, aldus de maître. In ieder geval een mij onbekende  gin, maar wel een zeer smakelijke. In het glas verder een ijsblokje met lavendel om de smaak van de gin nog wat geprononceerder te laten zijn. Fever Tree tonic completeerde het geheel. Een zeer smakelijke gin/tonic, waarbij wel opgemerkt moet worden dat de lavendelpitjes soms in de mond terecht komen, maar dat gebeurt wel vaker met toegevoegde botanicals. Ik begrijp dat in België inmiddels een trend gaande is om de gin/tonic weer zonder toevoegingen te gaan serveren, we zullen zien dus. Ik vind de toevoegingen over het algemeen ook werkelijk iets toevoegen.

Als champagne schenkt men hier nog steeds Pol Roger, de Brut Réserve en die is natuurlijk prima.

Bij het aperitief verschenen direct maar liefst vijf hapjes op tafel. Een wonton gevuld met ganzenlever en cranberry’s; vitello tonnato op de manier van Parkheuvel, gepresenteerd op een flinterdun toastje; een flinterdunne crostini met kaas en kummel; een mini-sandwich met Reypenaer, pata negra en truffel en een cornetje gevuld met zwezerik en zwarte olijf. Stuk voor stuk heerlijke hapjes, zeer vol van smaak, prachtig om te zien en een genot om te eten. Ik vond vooral de mini-sandwich heel erg leuk en bijzonder smakelijk ook. Ook de vitello tonnato zat barstensvol smaak.

De maître vroeg of we er al aan toe waren om wild te gaan doen…Ik had namelijk gereserveerd voor een wild lunch via Diningcity. Drie gangen voor 75 euro, inclusief sprankelend aperitief en twee glazen wijn. Hij vroeg ook of we misschien een extra gang wilden en natuurlijk wilden we dat graag.

Voor het menu losbarstte kwam er nog een amuse. Mooi gepresenteerd kregen we octopus, diverse bereidingen van venkel met een coulis van kreeft. De combinatie zeer malse octopus, venkel en de zeer smaakvolle coulis van kreeft was zeer elegant en bijzonder smakelijk. Erbij verder nog wat rode peper en af en toe een miniem partje rode grapefruit ter ondersteuning van het al schitterende geheel. Een werkelijk heerlijk begin.

Als eerste wijn presenteerde de sommelier, Remon, een Sylvaner. Les Vieilles Vignes de Sylvaner 2012, Domaine Ostertag. Een uiterst prettige Sylvaner, fris en zonder restzoetje, wat ik bijzonder prettig vind. Hij paste uitstekend bij het eerste gerecht. Een op de Waldorfsalade geïnspireerde salade met knolselderij met fazant en ganzenlever, afgemaakt met een vinaigrette op basis van hazelnoot. Gepresenteerd op een langwerpig glazen bord allereerst de salade van knolselderij, aangemaakt met een heerlijk romige vinaigrette. Op de salade behoorlijk veel – ik vermoed zelfs wel een hele borst per persoon – perfect gegaarde lauwe fazantenborstrepen. Op de fazant wat frisee-salade en kruiden en daar weer op een rolletje ganzenlever met heerlijk zeezout erover gesprenkeld. Aan tafel werd dit geheel afgemaakt met een werkelijk fantastische vinaigrette met hazelnoten. Een ontzettend lekker voorgerecht was dit. Werkelijk alle onderdelen waren perfect klaar gemaakt, ze waren perfect van temperatuur en de smaken pasten wonderwel bij elkaar. Zelden heb ik zo’n gebalanceerd en elegant gerecht gegeten. Ik wist direct weer waarom ik zo graag hier eet!

In het glas verscheen vervolgens een Viognier 2014 van Yves Cuilleron. Ik ben altijd behoorlijk te spreken over de wijnen van Cuilleron en ook deze Viognier vond ik zeer aangenaam. Erbij tot onze grote verrassing een glaasje met er in de beroemde aardappeltruffelroomsoep van de chef, een extraatje dus. En een heerlijk extraatje. Van dit soepje blief ik altijd meer dan ik krijg, zo ontzettend lekker!

We gingen verder met een Pinot Noir, 2014, Pittnauer, een zeer prettige Oostenrijkse Pinot Noir, die me zeer beviel. Het gerecht erbij was het extra gerecht en dat bestond uit patrijs. Het borstje en het boutvlees van de patrijs, samen met eekhoorntjesbrood, bundelzwammetjes, geschaafde truffel en een aan tafel geserveerde saus van de patrijs kregen we. Het eekhoorntjesbrood en de zwammetjes lagen al in een soort romige saus en de zeer geconcentreerde saus van de patrijs gaf een extra dimensie aan de heerlijke paddestoelen met de truffel. Het borstje van de patrijs was bijzonder mooi van garing, botermals en werkelijk fantastisch wild. Het boutvlees was ook erg lekker, maar ster van dit gerecht vonden we allebei de werkelijk fantastische saus. Zeer hoog op smaak, prachtig geconcentreerd en hij zorgde er ook voor dat het gerecht een eenheid werd. Werkelijk heerlijk.

Bij het volgende gerecht kwam een Montecucco Sangiovese, Rosso del Gello 2010. Ook al een zeer fijne wijn. Erbij reerug. En wat voor reerug. Twee zuigend zachte stukken reerug kregen we met een heerlijk kruidenkorstje waarin onder andere amandelen waren verwerkt. Verder op het bord pistache, zwarte ui, balkenbrij, puree van knolselderij en het geheel werd verbonden door alweer zo’ n fantastische saus, deze keer een saus met groene Chartreuse. Onnodig te vermelden dat de bijgerechten allemaal perfect van bereiding waren. Zelden zo’n zalvende puree van knolselderij gegeten. Zelfs de balkenbrij was elegant en geweldig van smaak. Het was werkelijk ongelofelijk lekker allemaal.

Bij het dessert – voor kaas hadden we echt geen ruimte meer – kwam een Monbazillac in het glas.  Chateau Barouillet 2013. Men had in de keuken voor ons gekozen voor het vijgendessert. Dat dessert bestaat uit vijg, kumquat, ijs van kumquat, pocheervocht van kumquat, bouillon van verveine-thee, spongecake en ik proefde her en der ook nog een hint van kaneel en citrus. Het knappe – en lekkere – van dit dessert vond ik dat alle smaken, en het zijn er veel, blijven bestaan, ze lopen niet in elkaar over en ze passen perfect bij elkaar. Een absoluut heerlijk dessert dit!

Waarmee we aan de espresso waren toegekomen, die hier uitstekend is. Ook bij de espresso, die nog eens werd bijgeschonken, kwamen snoepjes. Ik herinner me een heerlijke tartelette au citron en een Turks Fruit-achtig iets, maar dan minder zoet, maar alle snoepjes waren even lekker. Ook het plateau met die fantastische truffels kwam weer voorbij, waaruit we toch onze keus maakten, want ze zijn nu eenmaal gewoon te verleidelijk. We kozen er elk vier en ook deze truffels waren buitengewoon heerlijk.

Na het betalen van de zeer schappelijke rekening verlieten we zeer zeer tevreden Parkheuvel. Ik was erg blij dat ik voor dit restaurant had gekozen om weer van mijn eerste restaurantmaaltijd te genieten, want het was een feestje van het begin tot het einde. Eigenlijk zoals altijd, maar het blijft fijn om er te zijn. We komen snel terug!

© Carla van Schelven

Het Gebaar in Antwerpen

Omdat ik voor mijn operatie, die me een tijdje uit de running zal houden, graag nog een keertje bij Roger van Damme wilde eten had ik op de laatste vrijdag van oktober een tafel bij Het Gebaar in Antwerpen gereserveerd. Wat later in de middag, zodat we langdurig konden genieten van een lange, lange lunch.

Zoals altijd een uiterst vriendelijke ontvangst en we kregen een fijne ronde tafel voor ons twee in het opnieuw ingerichte en deels verbouwde restaurant. Rustige tinten, prettige stoelen en her en der nieuwe accenten. Mooi!

Echtgenoot wilde graag een champagne als aperitief en dat is een Laurent Perrier millésimé 2006 hier. Ik wilde graag een gin/tonic en kon kiezen uit diverse gins. Mijn keus viel – uiteraard zou ik bijna zeggen – op de Bobby’s en die was zoals altijd erg lekker. Erbij de bekende, maar nu in lange vorm, hartige bladerdeegkoekjes, lekker als altijd.

De kaart werd ons uitgereikt met een toelichting op de suggestie en op de gerechten buiten de kaart om. Zo waren er deze dag twee mogelijke voorgerechten.

We bekeken de kaart en Roger kwam even gedag zeggen en ons op de hoogte brengen van zijn plannen. Enthousiast als altijd, zo leuk vind ik dat!

We hadden het erg moeilijk met kiezen, er stond zoveel lekkers op de kaart, maar uiteindelijk lukte het natuurlijk. We besloten bij het voorgerecht een glas wijn te nemen en bij de andere gerechten nu eens de suggesties te volgen. Een fles water, lekkere broodjes met boter, peper en zout kwamen op tafel en na enige tijd volgden er maar liefst drie amuses, door Roger zelf gebracht en toegelicht.

Allereerst in een cocktailglas de meest lekkere frieten ooit. Krokant van buiten, zacht van binnen en een mooi formaat. En allemaal precies gelijk van dikte en grootte, zo kun je altijd goed zien dat Roger patissier is! Onderin het glas een heerlijke (kerrie)mayonaise, eigengemaakte tomatenketchup en wat mosterdzaadjes. Hoe ontzettend lekker kunnen goede frieten toch zijn, heerlijk waren deze!

Vervolgens een kleine carpaccio van Wagyu-vlees met een bol van foie gras erop, diverse crèmes, een vinaigrette en gemarineerde shii-take. Het vlees was onnavolgbaar mals en zacht, het smolt werkelijk weg op de tong, de foie gras was goddelijk lekker, de vinaigrette en crème heerlijk en zeker niet overheersend en de shii-take zeer bijzonder. Een ontzettend lekker gerechtje dit.

Tot slot een stukje Spaans brood, heerlijk zacht en toch krokant, met erop gemarineerde sardine op paprika. Daar weer op wat shii-take, gefrituurde schorseneerlinten en wat cressjes. Erbij aïoli en crème van boomtomaat (tamarillo). Ook dit gerechtje was onwaarschijnlijk lekker. De combinatie van de smaken doet zeer Spaans aan en is overheerlijk en heerlijk zomers, de zon op het bord als het ware.

Bij het voorgerecht, zeer aanbevolen door Roger vanwege de prachtige kwaliteit van de vis, namen we een glas Cranbrook Vineyards, Frankland River Region, Australië en die beviel ons zeer.

Het voorgerecht was tartaar van Albacore tonijn. Op de flinke cirkel van de meest malse en zachte tonijn die ik ooit gegeten heb, schitterend aangemaakt met onder andere sesamzaadjes lagen rode bietbereidingen, waaronder een meringue en een krokantje, een half gedroogd boomtomaatje, avocadocrème en wat cressjes. Alles was even lekker en alles was perfect in balans. Wat een fantastisch gerecht dit!

Echtgenoot kreeg een glas Lantana, New South Wales, Australië 2012 bij zijn hoofdgerecht: duif op Oosterse wijze; d’Anjou duif gegaard op het karkas, geserveerd met een kroketje van gekonfijte duivenbout, Oosters buikspek, handgerolde couscous en structuren van wortel en pompoen. Een werkelijk prachtig opgemaakt bord kreeg hij met alle genoemde componenten en nog veel meer. Hij was meer dan tevreden. Ik kreeg een stukje van het buikspek te proeven en ik moet zeggen dat ik nog nooit zulk heerlijk buikspek heb gegeten, werkelijk geweldig!

Ik kreeg een glas Rosi Schuster, Burgenland, Oostenrijk 2012 en die vond ik heerlijk. Erbij mijn hoofdgerecht: kalfszwezerik & Sint Jacobsvruchten; gebakken kalfszwezerik en Sint Jacobsvruchten, geserveerd met herfstgroenten, kroketjes van aardappel, jus van hazelnoot en appelbier, afgewerkt met herfsttruffel. Ook mijn bord was erg mooi opgemaakt. De coquilles waren perfect van garing, zo ook de werkelijk heerlijke kalfszwezerik. De herfstgroenten, waaronder worteltjes, paddestoelen, artisjok en zilverui, waren fijn beetgaar, ook de truffel proefde ik goed en de crème op de rand van het bord, gemaakt van onder andere artisjok was ook erg lekker. Ik meende ergens een lichte speculaassmaak te proeven, wat het herfstige geheel alleen maar versterkte. Ondanks de vele smaakjes, die ik hier liever een veelheid aan smaken noem omdat ze elkaar op een hele goede manier versterken, een werkelijk uitstekend gerecht. Heerlijke zwezerik ook!

We wilden natuurlijk ook nog een dessert, als we er zijn doen we het goed tenslotte.

Echtgenoot kreeg een glas Dolç Bárbara Forés 2007 Terra Alta bij zijn Black Jack; een combinatie van speculaas en appel tussen een eetbaar kaartenspel en frisse citrustoetsen. Een werkelijk prachtig bord kreeg hij met allerlei lekkernijen van speculaas, appel en chocolade en weer was hij meer dan tevreden. Aan tafel werd er nog een sabayon afgewerkt met karamel op zijn bord geschonken.

Ik kreeg een glas Aryanas, David Naturalmente dulce, 2010 Malaga, een fijne rode dessertwijn. Erbij mijn dessert. De Komedieplaats van Antwerpen; een dessert voor fashionista’s en zoetebekken. Een handtas van karamel en hazelnoot/melkchocolade, tiramisu in een koffer verpakt, en een gelakte pump van mousse van chocolade en citrus. Een ijsje van citroen en Baileys en koekjes met invloeden van de Komedieplaats laten je thuisvoelen in de koekenstad. Ter plekke werd een saus van duindoornbes op het bord geschonken, het kannetje bleef staan. Over het dessert kan ik kort zijn: ongelofelijk lekker en lang zo zwaar niet als ik vooraf dacht. De saus van duindoornbes was heerlijk fris en paste perfect bij alle heerlijkheden die op het bord lagen. Puur genieten dit!

We sloten dit feestmaal af met het bekende plateautje met espresso. Drie heerlijke koekjes deze keer, uitstekende espresso, een glaasje water en dat schattige glaasje met slagroom met wat likeur.

Het is natuurlijk duidelijk dat we weer enorm genoten hebben van al het lekkers. Zeer bedankt weer, ook voor de zeer fijne bediening en natuurlijk graag tot de volgende keer.

© Carla van Schelven

Table d’Amis in Kortrijk

Na een zeer teleurstellend maal in Laguiole, waar over later meer, gingen we op de laatste dag van ons Frankrijkweekje lunchen bij mijn favoriet in Kortrijk: Table d’Amis. Deze keer in het kader van Dining with the Stars. Een uiterst vriendelijke ontvangst in het prachtige pand, wat deze middag toevalligerwijs niet helemaal gevuld was en we kregen een fijne tafel in het mooie restaurant. Sofie liet zich verontschuldigen, maar later in de middag kwam ze toch nog even langs gelukkig. Tom, de hulp-sommelier schonk ons een glas champagne in, nog steeds van Fleury hier en die was nog even prettig als voorheen. Erbij direct een glaasje met erin een gazpacho met schuim van gefermenteerde wortel. Een heerlijke combinatie, de zeer gebalanceerde gazpacho met het licht zoetzurige schuim van de wortel.

Een tweede hapje kwam en dat was een oudje. Een klassieker nog uit de tijd dat het restaurant aan de Walle zat, namelijk het gemarineerde kersttomaatje. Nog steeds geweldig lekker!

Hierna werden er een aantal bakjes en schalen op tafel gezet en we konden achtereenvolgens snoepen van een kroepoek van rijst met een emulsie van dragon, boekweit en wat poeder van wortel. Hoe heerlijk kan een kroepoekje zijn…!

Het volgende hapje was een licht gepocheerde oester in een champagnesaus. Ook weer zo’n geweldige balans in smaken, ongelofelijk gewoon. Werkelijk ontzettend lekker!

Tot slot een geheel nieuw hapje voor ons: een toastje met crème van brokkelkaas met plakjes rauwe champignons erop en wat as van hooi. Hiervan vielen we stil, dit vonden we de topper van de hapjes, zo’n hapje waarvan je wel een kilo wilt…

Brood en boter kwam op tafel, de mooie fles Eaumega stond er al en de werkelijk schitterende nieuwe waterglazen vielen me op. Ze hebben hier sowieso prachtig servies, glazen en bestek.

Tom presenteerde ons de eerste wijn, een Hobby uit Tejo Portugal, 2013. Een prettige wijn.

Het gerecht was aspic van tomaat met gekonfijte pijnboompitten en diverse uitvoeringen van basilicum. Om de cirkel van de tomaat kwam een jus van basilicum met groene tomaat. Alleen al om te zien was het een prachtig gerecht. Het zoete van de werkelijk heerlijke tomaat combineerde schitterend met de jus, die net een tikje zuurder was, alweer zeer goed in balans allemaal. En de combinatie is natuurlijk klassiek, maar je moet het maar kunnen maken!

Volgens Tom was de tweede wijn een grote verrassing. Het ging om een Gross, Startin, Morillon 2012, Oostenrijk. Inderdaad een heerlijke wijn!

Het gerecht erbij was schelvis met een cannelloni van rettich. De schelvis was uiteraard uitstekend van garing. Het rolletje rettich was gevuld met heerlijke krab, de crunch die erbij lag was gemaakt van kippenhuid. Verder op het bord een puree van erwt, enoki, sojaboontjes en een schuim van Noordzeegarnaal die eerst geroosterd was. Ook dit was weer een heerlijk gerecht, alles paste wonderwel bij elkaar, de crunch was heerlijk hartig en de blaadjes Oost-Indische kers smaakten heerlijk bij de vis.

We switchten naar een rode wijn, een Promenade de Langlet, Graves, Bordeaux 2009 en ook deze wijn beviel ons uitstekend.

Erbij Wagyu-schouder met diverse groenten en jus van het braadvocht. Twee fantastische stukken vlees, zeer zeer mals, troffen we aan, perfect van garing. Erbij peterseliewortel, eekhoorntjesbrood, compote van zonnebloempitten en miso, schuim van knolselderij en champignons en tot slot de heerlijke jus, die het gerecht op een knappe manier verbond. Ook dit gerecht was weer om het bord bij af te likken. Heerlijk hoog op smaak ook en het geurde heerlijk.

Een tweede deel van het gerecht verscheen ietsjes later: stoofpot van ossenstaart met een mousseline, gepofte aardappel en krokante pickles. Grappig vond ik het dat de pickles behoorlijk te ruiken waren, maar qua smaak slechts een perfecte frisheid aan het gerechtje gaven. De ossenstaartstoof was geweldig van smaak en combineerde fantastische met de mousseline en de aardappel. Ook dit was weer een absoluut schot in de roos.

Tot onze verrassing en groot plezier kwam er een extra gerecht uit de keuken. Een dessert. En wat voor een dessert….Op het bord rode vruchten, zoals aardbeien, frambozen, aalbesjes en bosbessen. Erbij een fantastisch lekkere crumble van zanddeeg! IJs van lavas, geschaafd ijs van zuring en als garnering wat klavertjes vier. Prachtig om te zien en geweldig lekker om te eten. Het ijs van zowel de lavas als de zuring was zeer vol van smaak, heerlijk fris en zeer aards. Weer een gerecht wat schitterend in balans is. Het kan maar niet op hier.

Het ‘echte’ dessert kwam hierna en dat was een dessert op basis van Stasegemse boter. Op het bord allereerst een onwaarschijnlijk luchtige, geweldig lekkere karamel. Erop een crumble van melk, huisgemaakte yoghurt, twee staande krokantjes, die een beetje de structuur van ouwel hadden, ook gemaakt van melk en dat geheel werd overgoten met de meest heerlijke geklaarde boter. Ook van dit dessert smulden we.

Bij de espresso en thee kwam nog het bekende Table d’Amis doosje met op de deksel heerlijke chocolade en in het doosje twee geweldig lekkere snoepjes.

Na afloop mochten we nog even een blik werpen op de bovenverdieping, waar heel hard werd gewerkt aan de realisering van Gust Gastrobar die waarschijnlijk 6 oktober zal openen. In de zomer zit hier dan nog een werkelijk prachtig terras bij en dat dan gecombineerd met het schitterende plein – het Sint Maartenskerkhof – kan het niet anders dan een groot succes worden. Natuurlijk gaan we ook Gust (leuk detail is dat de jongste zoon van Matthieu en Sofie zo heet) bezoeken, maar de echte maaltijd om zomaar te noemen blijven we beneden – bij Table d’Amis – gebruiken, want dat wil ik absoluut niet missen.

Zoals te lezen is waren we weer volledig uit onze schoenen geblazen door alle heerlijke gerechten en fijne wijnen, dus natuurlijk blijft dit onze grote favoriet en een absolute aanrader!

© Carla van Schelven