Parkheuvel in Rotterdam

We waren deze maand ook nog bij Parkheuvel. Ik zag uit mijn ooghoek een Iensdeal. 10-gangen amusediner (ook voor de lunch te boeken) voor 100 euro. En dat bij **Parkheuvel! Dat wilden we dus wel graag proberen, zeker na de zeer geslaagde lunch niet zo lang geleden.
Parkeren ging weer makkelijk onder de bomen onder het restaurant en we wandelden de trappen op. De deuren zwaaiden open en er was een hartelijke ontvangst door de patron en de maître, leuk!
Of we binnen of buiten wilden zitten. Nu is het terras natuurlijk geweldig hier, maar gezien de hitte kozen we er toch voor om lekker binnen te gaan zitten. Een tafel bij het raam kregen we en een aperitief wilden we wel Een gin – tonic deze keer maar eens. De Hendrick’s gin was op, maar ze hebben een leuk alternatief, Bobby’s van Nederlandse bodem, om precies te zijn uit Schiedam. In het glas behalve de gin een met kruidnagelen ingestoken plakje sinaasappel en een beetje Fever Tree tonic, zodat we de gin goed konden proeven. Een hele mooie zachte gin is het, die ik zeker ga aanschaffen voor thuis. Een fijn begin dus al. Nog leuker was het toen bij het afrekenen bleek dat het aperitief was aangeboden door het echtpaar Van Loo, waarvoor mijn hartelijke dank!
Hapjes verschenen. Kroepoekjes van rode biet, paprika en tomaat, lekker en schitterend krokant; een wontonnetje van paling met bladselderij, ook erg smakelijk; de bekende cannelloni van sesam met piccalilly, altijd erg lekker en terecht dus wat mij betreft dat hij er gewoon in gehouden wordt, spongecake van en met Amsterdamse ui, ook lekker, heerlijk fris en tot slot een krokantje van zeewier met mousse van zwezerik, bijzonder smakelijk!
Brood verscheen, boter ook. Olie, peper en zout stonden al op tafel. Water kwam ook, bruisend voor echtgenoot, plat voor mij en dat water werd later in de koeler geplaatst, zodat het heerlijk koel bleef. Handig met deze temperaturen.
Inmiddels was er ook een tassenhanger gebracht, waarna er een amuse kwam.  In een mooi glazen schaaltje een slak (escargot) met schaafsel van walnoot, saus van doperwt en schuim van citrus. Een erg mooie combinatie en twee perfect gegaarde slakken troffen we aan. Vooral de saus van doperwt met het citrusschuim deed het erg goed samen.
De kundige sommelier kwam vragen of we de wijnkaart wilden zien of dat we een arrangement wilden. Bij 10 gangen wilden we wel het arrangement, maar natuurlijk geen 10 glazen. Dat was ook zijn bedoeling niet, hij had wijnen uitgezocht, die een aantal gangen aan zou kunnen. In totaal zouden we ongeveer op 5 glazen uit komen, wat we prima vonden.
De eerste wijn was een Riesling. Peter Lauer, “Senior” Tap 36, 2012, Saar. Een lekkere Riesling met weinig petrol.
Erbij een nieuw gerecht van de chef. Langoustine met tandoori. We kregen rauwe langoustine gelegen op tandoorigelei met ingelegde groentjes, croutons van zuurdesem, citrus, krokantjes van olijf en gegeleerde gazpacho. De combinatie van de zoetige langoustine met de heel zachte tandoori was heerlijk, de krokante olijfstukjes gaven een bite aan het gerecht, de groentjes waren lekker fris en de gegeleerde gazpacho was zeer hoog op smaak en heel bijzonder van consistentie. Ik vond het een uitstekend gerecht, zo’n gerecht waarvan je eigenlijk heel veel wilt eten.
We gingen door met in het glas een Rully Maizières, Vincent Dureuil-Janthial 2005, een erg lekkere wijn. Het gerecht was tartaar van MRIJ-rund, gepocheerd kwartelei, zuur van Kesbeke. Alweer een plaatje om te zien en geweldig lekker. Uitstekend vlees, handgesneden uiteraard, lekker aangemaakt, heerlijk zuur en ook nog pijnboompitten, die ik normaliter onnodig vind, maar in dit gerecht eigenlijk erg lekker vond.
De Rully werd doorgeschonken bij het volgende gerecht. Kreeft Thermidor. In een mooi bord met een leuke decoratie erop heerlijk kreeft Thermidor met erop aardappelmousseline, alle groenten brunoise gesneden. Mooie zachte smaken in een heel romig gerecht. Het ontlokte echtgenoot de opmerking dat de chef dromerige gerechten maakt, wat ik dan weer mooi gevonden vind.
Bij de Rully vervolgens een volgend gerechtje. Een klassieker van Van Loo. De ravioli van Bresse-kip met langoustine. Tja, dit gerecht is natuurlijk al vaak besproken en zal nog vaak besproken worden ook, want het zou doodzonde zijn om dit uit het oeuvre te halen. Heerlijke kreeftensaus met duxelles onder de fantastische raviolo troffen we aan en wederom was dit een mooi romig, maar ook hoog op smaak zijnd gerecht. Bijzonder smakelijk.
Bij het volgende gerecht kwam een Cabernet Franc in het glas. Chinon Cuvée Terroir, Charles Joguet 2010. Een lekkere frisse aardse rode wijn.  Een stukje gebakken St. Pierre, ingestoken met laurier was het volgende gerecht.  Eronder courgette met octopus, scheermes en venkelkrokantjes. Erbij verder een octopusje, venkelpuree met peterselie, jus van octopus, tomaat en laurier. De vis was uiteraard perfect van garing, de jus was schitterend hoog op smaak en zover ingekookt dat hij tegen gelei aan zat, de laurier was uitstekend te proeven en het hartige in de jus – wat hem wat mij betreft zo geweldig lekker maakte – kwam, zo vertelde de uitstekende en vriendelijke bediening – van laurierdropjes. Een geweldig goed gerecht weer!
De Chinon werd doorgeschonken bij het volgende gerechtje. Tomaat. Allerlei bereidingen van tomaat. Allereerst een heerlijke antiboise met een gemarineerd kerstomaatje, erg mooi opgediend. Op de deksel van het schaaltje spongecake, maar dan de harde, krokante versie, van tomaat, verder mousse, poeder en een krokantje van tomaat en ook nog poeder en gelei van tomaat. Allemaal lekkere bereidingen, hoewel het na het geweld van de voorgaande gerechten wat eenvoudig overkwam. De mousse van tomaat was omhuld met de gelei van tomaat, waarin dan ook weer stukjes van allerlei tomaatsoorten te vinden waren. Knap!
Bij het volgende gerecht kwam een rode Languedoc, een Domaine des GreCaux, Hêmèra 2006, Coteaux du Languedoc, Montpeyroux. Een lekkere stevige wijn.
Erbij reebok. Reebok met cantharellen, ananas, groene groenten, jus van de bok, rode biet en een gebakken aardappel. Erg mals vlees, heerlijk van smaak en alle andere ingrediënten pasten er prima bij. De ananas, zeer minimaal gebruikt, gaf een leuke frisheid. De cantharellen waren natuurlijk heerlijk.
Bij het dessert kwam een Cerdon, Benardat Fache 20143, Bugey, zo’n leuke sprankelende lichtrode dessertwijn.
Het dessert bestond uit twee delen. Allereerst in een glaasje een sorbet van cassis met room, rood fruit en schaafsel van amandel. Een heerlijk fris en licht dessert en de wijn paste er uitstekend bij.
Het andere deel kwam erna. Op een blauw plaatje de fameuze met witte chocolade gevulde frambozen van de chef, erbij streepjes gelei van framboos met onder andere balsamico en erbij een Magnum van witte chocolade gevuld met mousse van frambozen. Onder de Magnum nog gehakte nootjes. Overbodig eigenlijk om te zeggen dat alles even lekker was.
Espresso en thee namen we vervolgens in de lounge, daar was het heerlijk koel vanwege de airco. Mevrouw Van Loo kwam nog even gezellig een praatje maken, liet ons de tekeningen van de verbouwing zien en we mochten zelfs al kijken in de nieuwe ruimte waar voorheen de zaal voor gezelschappen was, wat we erg leuk vonden. Bij de espresso/thee nog die overheerlijke madeleine en een plateau met veel te lekkere snoeperijtjes.
Ook kwam de vriendelijke mevrouw van de bediening nog langs met het tableau met die heerlijke truffels, waaruit we toch ook nog een keus maakten. Genoten hebben we van deze meer dan heerlijke lunch. Heerlijke gerechten, heerlijke wijn, uitstekende bediening: kortom, een bijzonder fijne middag!

Catch by Simonis in Scheveningen

Op deze warme donderdagavond moesten we uit eten, want Ole gaf een tapasfeestje met vriendinnen. De hele middag hadden ze gekookt en de meest lekkere geuren kwamen uit de keuken. Eigenlijk hadden we helemaal geen zin om uit eten te gaan, de volgende dag namelijk hadden we al een 10 gangenlunch besproken bij Parkheuvel en zelfs voor ons is het dan wat veel om de avond ervoor ook weer naar een restaurant te gaan, zeker met de hoge temperaturen die er waren.
Maar goed, als meewerkende ouders verlaat je dan toch gewoon je eigen huis. Ik had gereserveerd bij Catch by Simonis, we wilden wat lichts eten en dachten aan oesters of iets dergelijks. Om 20.00 konden we terecht in het afgeladen restaurant, gelukkig was er nog een tafeltje op het terras, waar het in de loop van de avond erg prettig afkoelde door een windje. De tafeltjes staan wel ontzettend dicht op elkaar, dus we konden zo ongeveer van alle tafels alle gesprekken volgen.
We hadden toevallig dezelfde goede jongeman die ons bediende deze avond en we begonnen met een glas witte wijn, een Semillon weer, die best lekker was. Water wilden we ook wel, voor echtgenoot een grote fles bruisend water en ik wilde een karaf. Karaffen hebben ze niet, je krijgt hier een glas water met ijsblokjes, ook best wat mij betreft.
Brood hoefden we niet, we bekeken de kaart. Inmiddels was het tegen kwart voor negen en we hadden toch wel wat trek gekregen. Echtgenoot stelde voor een voorgerecht en een hoofdgerecht te nemen en dat vond ik prima.
We namen dezelfde Meursault als de vorige keer, die van Jadot van 2012 en wederom beviel deze ons uitstekend. De fles werd keurig op ijs gezet en ook de waterfles ging erbij.
Als voorgerecht koos echtgenoot uit de zeven mogelijkheden de Perle Noir-oesters, volgens de beschrijving een oester die is gerijpt in de rivier ‘Belon’ in Bretagne. Ze heeft een nootachtig accent, het vlees is wit van nature en vult de hele schelp. De oester is zacht, suikerzoet zelfs en een beetje knapperig. Keurig op ijs opgediend met de bekende vinaigrette en tussen het ijs wat zeekraal, wat we ook gewoon hebben opgegeten, want we zijn nu eenmaal dol op zeekraal. De oesters vond hij bijzonder smakelijk.
Ik had geen trek in oesters en besloot de Sushi combination te nemen. Dat betekent hier twee crispy tuna nigiri, vier salmon torch roll en vier California maki roll. Veel te veel natuurlijk, maar dat was mijn eigen schuld, ik had het helemaal zelf besteld. De tuna nigiri was qua tonijn prima, ook het licht pittige sausje erbij vond ik lekker, maar de krokante, gebakken rijst eronder, die nog warm was vond ik persoonlijk wat minder. Eigenlijk vond ik alle rijst van de sushi hier niet erg lekker als ik heel eerlijk ben. De California maki, normaliter in Nederland mijn favoriet, vond ik aan de flauwe kant, ik proefde de vermelde king crab die erin zou zitten helaas helemaal niet en ook dippen in de sojasaus hielp niet echt. De salmon torch vond ik wel erg lekker, zowel de gebrande buitenkant als de licht krokante buitenkant. Ook de gepofte rijst erop vond ik lekker. De wakamé en komkommersliertjes die ook op het bord lagen heb ik ook lekker opgegeten, want die waren prettig fris.
Na een veel te lange wachttijd kwamen de hoofdgerechten. Voor echtgenoot het gerecht wat ik de vorige keer had: een hele gebakken tarbot met gewokte asperges, lamsoren en een kruiden beurre blanc. De tarbot was prima gebakken en viel van de graat af, de groentjes die helaas op de vis lagen waren ook prettig beetgaar, de beurre blancsaus vond hij wat minder en de zoete aardappelpuree was best lekker. Erbij kreeg hij nog een schaaltje met goede drooggebakken frieten en te zoete mayonaise.
Ik kreeg scholfilet, geserveerd met lamsoren, Stellendamse garnalen, antiboise en aardappelmousseline. Twee flinke scholfilets kreeg ik, te lang gebakken overigens, waardoor ze droog waren. Erbij/eronder veel lamsoren, die goed waren. Garnaaltjes lagen her en der verspreid en waren warm geworden, wat ik persoonlijk wat minder vond. De antiboise vond ik niet heel smakelijk en de beloofde aardappelmousseline was aardappelpuree, die wel weer smakelijk was. Het erin gestoken krokantje van filodeeg smaakte naar niets en heb ik dus laten liggen.
We sloten af met een goede espresso waarbij een koekje kwam en we besloten dat Catch by Simonis eigenlijk op het niveau van een niet geupgrade VanderValk zit en dat we er maar niet meer gaan eten. Er is helemaal niets mis mee, hele volksstammen zullen er diep tevreden over zijn, maar het is er wat ons betreft niet verrassend en smakelijk. Het enige wat er wel echt leuk is,  uiteraard naar onze mening, is de jongeman die ons bediende, want hij heeft echt kennis van zaken en herkent zijn gasten ook en de zeer prettig geprijsde wijn is natuurlijk ook een pré.

 

Perceel in Capelle a/d IJssel

Weer zat Perceel bij de prijswinnaars van Dining With The Stars en weer gingen wij er op een zondag lunchen. In eerste instantie zouden we samen gaan, maar oudste zoon was dit weekend thuis en vond het leuk om mee te gaan. Een telefoontje leerde dat dat geen enkel probleem was.
Een zeer vriendelijke ontvangst kregen we door de sommelier en we kregen een tafeltje bij het raam. Het restaurant was op een enkele tafel na gevuld en raakte deze middag helemaal vol.
We begonnen met een gin en tonic, een Oostenrijkse gin hier, Reisetbauer Blue Gin met mijn favoriete tonic, die van Fever Tree, de gewone Original. Een lekkere gin!
Een bakje met gekruide Emping stond al op tafel.
Bij het aperitief kwam een drietal hapjes. In een houten schaaltje op kleine augurken per persoon een plak augurk met Oost-Indische kers, een fragiel tartelletje met peterseliewortel, poeder van blauwe bes en een bloemetje van zomerpostelein, een hartige churros met een dip van geitenkaas en kruiden. Alledrie erg lekker.
De chefsbite wilden we ook wel, dat was net als de vorige keer een Gillardeau oester, maar deze keer eentje met gerookte boter, radijs en zuring en ook deze oester was geweldig lekker. De toegevoegde ingrediënten combineerden mooi met de zilte oester.
Het menu voor deze middag werd door de vriendelijke gastvrouw weer in het houdertje op tafel geschoven, attent vind ik dat toch en we begonnen met een amuse.
Een gazpacho van perzik met sugar snaps en peterseliewortel. Erg lekker ook, het wordt wat saai en fijn hoog op smaak. De perzik was en zacht en stevig van smaak, knap gedaan.
Bij het menu was het mogelijk te kiezen voor een uitbreiding met een tussengerecht en een kaasgang, bovendien was er de mogelijkheid om over te stappen op een all-in-actie, wat we deden. Een BOB-arrangement, wat ook werd aangeboden in de actie, was niet nodig, oudste zoon reed deze middag.
Brood, zuurdesembrood, kwam op tafel, met een ietsiepietsie geitenboter met pijnboompitten erop. Het brood werd gedurende de middag telkens bijgevuld.
De sommelier schonk de eerste wijn in. Een Welschriesling 2013, Christoph Bauer. Een wat mij betreft niet enorm overtuigende wijn.
Het eerste gerecht was dorade, rauw, komkommer, rijst, shiso, yoghurt.
Een keurige cirkel rauwe tartaar van dorade kregen we met erop brunoise van Granny Smith. Het geheel was afgedekt met romige yoghurt. Eromheen aan tafel geschonken saus van shiso, verder erop een wild viooltje en een bloem van borage. Een koekje van rode gebakken rijst dekte de witte rijst af, die heel zacht van smaak was. Een erg lekker gerecht vonden we het en een plaatje om te zien.
In het glas verscheen vervolgens een Weisser Burgunder van Kranz, Pfalz, 2012, die me een stuk beter beviel. We waren toe aan het extra tussengerecht.
Erbij voor Maurits de rundertartaar, rauw, ui, cornichons, gefermenteerde groenten. Een specialiteit van de chef. Ook dit was mooi om te zien en hij was erg tevreden over de heerlijke tartaar, die wat hem betreft perfect was aangemaakt. Ook de salade en de crunches (gepofte quinoa dachten we) die erop lagen konden hem bekoren.
Omdat wij de rundertartaar de vorige keer al hadden geproefd, zoals de gastvrouw zeer attent had onthouden, kregen wij een andere specialiteit van de chef, de eendenlever. Eendenlever met witte druiven en avocado.
Een schitterende glazen schaal met dubbele bodem verscheen. Onderin de schaal een allerschattigst takje met roze roosjes en in het kuiltje bovenop de schaal allereerst de saus van avocado met erop de perfecte eendenlever. De lever was afgewerkt met gehalveerde, ontpitte witte druiven, bloemen, kruiden, gezouten pistachecrumble en wat salade en alles was werkelijk heerlijk. Een genot om te eten.
Bij het volgende tussengerecht kwam een Albarín blanco, Pardevalles Terra de Leon in het glas. Albarín schijnt een zelfstandige druif te zijn. In ieder geval een wijn die me zeer beviel.
Erbij de kabeljauw. Kreeft, broccoli, mierikswortel, zilte groenten. Op het bord allereerst een heerlijke, licht zure vinaigrette van dille met mierikswortel. Erin een fijn stukje kabeljauw met erop een perfect gegaard stukje kreeft. Verder een krokantje van kaas, wat zilte groenten en quenelle broccoli. Alweer een goed gerecht.
Bij het hoofdgerecht schonk de sommelier een glas Tugela River 2012 by Spioenkop Wines, en die beviel ons goed.
Het hoofdgerecht was kalf, bloemkool, kers, hazelnoot, lavendel. Een bijzonder smakelijke combinatie van uitstekende kalfslende kregen we met erbij een jus van kalf met lavendel, bundelzwammetjes, waterkers, bloemkoolcrème en een krokantje van bloemkool en diverse gebakken kersen die een geweldig leuk accent gaven. Wederom tevredenheid aan onze tafel. Erbij nog in een apart bakje een heerlijk luchtige aardappelpuree met erop gepofte spelt en bieslook, ook al bijzonder smakelijk.
Ik checkte heel even mijn telefoon en tot mijn verbazing én plezier bleek ook Elizabeth (en haar echtgenoot) van Elizabethonfood in het restaurant te genieten van een lunch, dus moesten we even kennismaken. Heel plezierig!
Bij het dessert kwam een Cerdon, Renardat Fache in het glas, zo’n leuke licht sprankelende halfzoete rosé dessertwijn uit Bugey. Prima passend bij het dessert. Aardbei, karnemelk, verveine. Op het bord ijs van karnemelk, crunch van verveine, crème van verveine en diverse bereidingen van aardbei, waaronder meringue. Een prettig fris dessert, lekker licht en derhalve een fijne afsluiting.
Bij de espresso/thee kwamen nog lekkere snoepjes. Een makaron van en met ananas en koriander, een cannelé met aalbes, een witte chocolade bonbon met iets van rood fruit en een marsh mallow van yoghurt. Alles even lekker.
Alweer erg tevreden verlieten we Perceel, het lijkt wel of ze telkens beter worden. Een genot om er te eten en heerlijk dat ze op zondagmiddag open zijn voor de lunch!

 

JanZen in Woerden

Echtgenoot had een dinerafspraak op deze mooie donderdagavond en Ole werkt altijd in de weekenden, dus hij loopt toch wel regelmatig een fijne maaltijd mis. We besloten dan ook dat het wel weer eens tijd was om samen een hapje te gaan eten. Ik stelde JanZen in Woerden voor, nog maar 1 keer bezocht, maar goed bevallen, dus dan wil ik er altijd tenminste nog een keertje gaan kijken. Ole vond het prima, dus keurig tegen 19.00 arriveerden we bij JanZen. De parkeerplaats was behoorlijk vol, zo ook het terras, maar we vonden toch een mooi tweetje lekker een beetje in de wind, zodat het niet te warm zou worden. Een prettig terras is het, een stukje van de weg af, waardoor er nauwelijks geluid van voorbijrijdende auto’s is. Het is dan ook midden in het Groene Hart en dus nog zeer prettig rustig. De ontvangst was allerhartelijkst en we begonnen met een Ice Tea voor Ole een glas huiswijn voor mij, een Gascogne.
Brood kwam op tafel met boter in een botervlootje en in het midden een bord met wat hapjes. Aubergine gevuld met geitenkaas, kaaskussentjes, groentjes met een lekkere frisse dip, een tapenade en in een kannetje wat olie. Lekker allemaal. Het brood werd ook telkens keurig aangevuld.
Water wilden we ook wel, bruisend en plat en de flessen werden keurig in een koeler bewaard. We bekeken de menukaart, voor een impressie verwijs ik naar de website. We besloten tot een driegangenmenu, de porties van de vorige keer waren namelijk aan de zeer ruime kant, met graag tweemaal een voorgerecht en geen dessert. Dat is allemaal mogelijk hier.
Voor mij nog een half flesje Bernardus, die me uiteraard bijzonder smaakte en een amuse verscheen.
Een soepje van pompoen met als garnituur erin krab. Het was een lekker soepje, wat verbazingwekkend genoeg smaakte naar brioche. Geinig!
We begonnen met voor Ole een tonijntartaar met wakamé, in tempura gefrituurde pijlinktvis, een sesamkletskop en yuzu-mayonaise. De tartaar van tonijn was een rondje, omwikkeld met de wakamé en was lekker aangemaakt en duidelijk handgesneden. De pijlinktvis, waarvan ik ook een hapje mocht proeven was erg lekker, zo ook de mayonaise met yuzu. Ole was ook zeer te spreken over de vinaigrette over de salade en dus was hij tevreden met zijn gerecht.
Ik kreeg à la minute gesneden kabeljauw, licht verwarmd, met kreeft, gemarineerde venkel in Skuumkoppebier en een sinaasappelyoghurtdressing. Op een langwerpig bord allereerst de licht gegaarde kabeljauw, heel zacht van smaak. Erop gemengde sla met een evenzo zachte dressing en de gemarineerde venkel. Daar bovenop dan weer diverse stukjes goed klaargemaakte kreeft en ik was tevreden. Over het gerechtje en over de omvang ervan. Prima zo.
Ole ging verder met Filet Americain van kalfslende met gefrituurde kappers, gebakken kwartelei, rucola en een piccalilly mayonaise en wederom was hij zeer tevreden. Hij is een groot liefhebber van steak tartare, dus dit was een spekje naar zijn bekje. Lekkere filet americain, waarbij de gefrituurde kappertjes het zeer goed deden, het eitje was ook leuk en de piccalillymayonaise maakte het lekker fris.
Ik kreeg zwezerik, krokant gebakken met kalfslever, compôte van Cevenne-ui en zoete aardappels met een rode port-saus waarin vleugje Bourbon vanille is verwerkt. Wederom op een langwerpig bord allereerst de saus, waarin duidelijk de vanille te proeven was. Erbij zoete aardappelen, geprakt volgens mij. Erop de compôte van de ui en de aardappel en daar dan weer op allereerst een plakje goed gebakken kalfslever en dan een stukje ook goed gebakken zwezerik. Lekker vond ik het allemaal, mooi op smaak en wederom een uitstekende portie qua omvang.
Als hoofdgerecht had Ole gekozen voor de ribeye van de dikbil, gegrild met vergeten groenten, huisgemaakte frieten en truffelmayonaise. Precies dat trof hij ook aan op zijn bord, waarbij er op zijn ribeye ook nog erwtjes en cantharelletjes lagen. De vergeten groenten waren ook gefrituurd en zaten tussen de frieten in. De truffelmayonaise vond hij prima op smaak en wederom zat hij te genieten.
Ik was benieuwd naar de paella van reuzengamba, kokkels, vongoles, pijlinktvis,  verse doperwten en tuinbonen met saffraan.
Ik kreeg een mooi bord met in het midden de paella met de genoemde ingrediënten, die allemaal goed klaargemaakt waren. Verder trof ik nog zeekraal aan, waar ik dol op ben en tomaat uiteraard. Ik moet zeggen dat ik het erg lekker vond, maar mijn oudste zoon maakt als we bij hem komen eten meestal paella en die is eerlijk gezegd wat hoger op smaak, maar dat komt ongetwijfeld omdat hij flink chorizo gebruikt. Verder had ik een vingerkommetje niet vervelend gevonden.
We vonden het allemaal lekker en voldoende dus werd het tijd voor espresso. Voor Ole nog een Ice Tea en voor mij een espresso, die hier goed is. Erbij nog heerlijke snoepjes.
Een mascarponemousse met aardbei en kokos, boterkoek, kletskop, chocolade en een brownie. Verwennerij!
Het was een genoeglijke maaltijd, lekker, keurige porties, goed klaargemaakt, de zwarte brigade onder leiding van mevrouw Randeraat bijzonder vriendelijk en voorkomend en de kok, Yvette Jasperse, kookt zeer prettig. Een fijn adres!

 

 

Glow by Wout Bru

In de stromende regen parkeerden we niet zoals gewenst op het parkeerterrein van Glow, waarvan je dan met een golfkarretje naar het restaurant wordt gebracht, maar pal voor de deur van het restaurant. Alles was hetzelfde als bij Lo by Wout Bru, alleen hingen er wat meer doeken en stond er een grote buitengrill mét personeel buiten. Even ter informatie: Bru heeft zich geassocieerd met twee “topchefs” , te weten Sebastian Mazzola, die iets belangrijks deed bij de gebroeders Adrià van el Bulli, en Tomas Scarpetti, rechterhand van de in Argentinië bekende chef Mallmann. Dat levert een kaart op waar Zuid-Amerikaanse en Spaanse invloeden afgewisseld worden met Japanse, Italiaanse en Belgisch-Franse invloeden en ingrediënten.
De doeken buiten vielen letterlijk in het water en we renden min of meer het restaurant binnen. Waar de ontvangst vriendelijk was. We kregen bijna hetzelfde tafeltje als de vorige keer, helaas werden alle gasten voor de lunch aan één kant gehouden, ik begrijp het wel, maar het bevalt me niet. Aan de inrichting is verder ook helemaal niets veranderd. Wel verouderd…
De vriendelijke Engels sprekende dame vroeg of we een aperitief wilden, wat het geval was. Voor echtgenoot een glas champagne, Moët & Chandon hier en voor mij een Mojito. Ze stelde voor bij het aperitief alvast wat river crackers te laten komen om een aanvang te maken met het menu. Dat vonden we een prima idee en we kozen voor de Siciliaanse cracker, met kerstomaten, parmezaan en gekarameliseerde ui. De andere variant, Del Bosco, is met gepekelde en rauwe champignons en gedroogde ricotta.
Na niet al te lange tijd kwamen de crackers en zoals met alle gerechten hier is het de bedoeling dat je ze deelt, dus ze werden midden op tafel gezet. Ik vind dat een prettig concept. De crackers waren bijzonder lekker, heerlijk krokant en door de tomaatjes lekker fris.
De mojito overigens was perfect, gelukkig niet te zoet. We kregen de menukaartjes, leuk fluorescerend geel/groen, zeer passend bij Glow. Ook kregen we een korte uitleg en we gingen er eens voor zitten.
De kaart is onderverdeeld is river crackers (2), figurines (4), salades (2), rauw en puur(4 dacht ik), grillades met vlees van keurslager De Laet en Van Haver (5), bijgerechten (5), kaas (2) en desserts (3). Men kent een lunchmenu van 59 euro (drie gangen, incl. een glas rosé) en voor een volledig diner (ik begrijp nooit het verschil tussen lunch en diner, ik lunch veel liever en heb dan graag een dinerhoeveelheid, want dan eet ik ‘s avonds gewoon iets heel lichts en kleins) beveelt men aan om per 2 personen te kiezen voor 1 cracker, 2 figurines, 2 porties rauw en puur, 1 grillade, 2 bijgerechten en 1 dessert. Wij deden het iets anders.
Water wilden we ook wel en we bekeken de wijnkaart. Die is vrij normaal, hoewel ik de wijnen zeker voor Belgische begrippen aan de dure kant vind. We kwamen uit op een Rully, Domaine Belleville 2012, la Perche en die was in orde.
We hadden allebei gekozen voor een figurine. Figurine houdt in een slablad met een vulling naar wens, met een keuze uit vier mogelijkheden. Echtgenoot had gekozen voor die met gesmoord varkensvlees, Panca mayonaise, Criolla saus en gepofte varkensoren en hij was zeer tevreden. Panca en Criolla zijn allebei Zuid Amerikaanse salsa’s, Panca is met rode peper.
Ik kreeg de Peking Duck Style, jonge ui, prei en Granny Smith en ook ik vond het een bijzonder smakelijk hapje. Ik bedacht me wel dat je zo’n figurine ook gewoon als amuse zou kunnen geven…
Brood kwam op tafel met een potje waarin een smeerseltje zat van aubergine, knoflook, tomaat en basilicum, wat ik nogal duf vond, maar echtgenoot vond het wel lekker.
We gingen door met 1 portie rauw en puur en wij hadden gekozen, vooral omdat we graag ook iets van vis hebben, voor de tataki van hamachi in Chifa, daikon, wortelen, suikererwten en pindanoten.
In een ruime ruwe schaal kregen we een flink aantal plakken hamachi, gemarineerd en geserveerd in een saus met onder andere gember en soja, met erop een salade met daikon, zoetzure groenten, sesam, koriander en verkruimelde pindanoten. Chifa is een term die gebruikt wordt in Peru om te verwijzen naar de Chinese keuken waarin Peruaanse Chinese ingrediënten en smaak worden gefuseerd met Kantonees culinaire traditie. De hamachi werd te koud geserveerd, maar we hebben hem gewoon even laten staan, waardoor de smaak een stuk beter werd. De vis was zeer mals en lekker Oosters van smaak. De groenten waren knapperig en lekker, dus we waren tevreden over dit gerecht.
Wel viel ons op dat de borden beschadigd waren, bij ons allebei ontbraken er stukjes aan de randen en dat is jammer en volgens mij niet nodig.
We gingen verder met de grillade en een bijgerecht.
Als grillade hadden we gekozen voor de Iberische presa in mosterd-teriyakisaus. Als bijgerecht voor de gegrilde bloemkool, citroenzeste en broodkruimels van spelt.
De grillade verscheen zoals overal op een kleine tafelgril. Gelukkig was bij ons het vlees al helemaal klaar, aan de tafel naast ons bleek de gril aan en dat leverde nogal veel rook op. Iberisch presa is het nekstuk zo lieten we ons vertellen. Zeer mals, uitstekend gegaard vlees was het. Per persoon zo drie stukjes, wat ik gezien de prijs (38.00) een beetje weinig vond. Ik vond en vind de prijzen sowieso lichtelijk buitenproportioneel. De bloemkool kwam uit de oven, waar hij maar liefst een uur in gegaard was en was verrassend lekker. Van buiten zeer crunchy en van binnen mooi zacht en vol van smaak. De smaakmakers waren buiten de genoemde citroenzest en de broodkruimels nog diverse groene kruiden.
Opeens viel me de vrij harde muziek op, op de een of andere manier begon dat storend te worden, ik moest mijn stem verheffen om echtgenoot te bereiken, terwijl het toch kleine tafeltjes zijn. Vervelend omdat de tafeltjes dicht bij elkaar staan en er dus al weinig privacy is en als je dan ook nog harder moet praten is dat helemaal weg.
Nog even een woordje over het personeel: dat is zeer vriendelijk en goed op de hoogte van het reilen en zeilen ook in de keuken.
Het was tijd voor een sanitaire stop. Nu heb ik het daar verder nooit over, want dat is weinig interessant, maar deze keer wel, want bij het betreden van de toiletten viel me de vieze toiletlucht op. Bovendien was een van de drie toiletten buiten gebruik en in een van de twee overgebleven toiletten deed het licht het niet. En het toilet was ronduit vies. Toen ik terugliep naar onze tafel viel me op dat een van de kasten was dichtgeplakt met dik zwart tape, geen gezicht. Dit om aan te geven dat er dus niets veranderd is aan de inrichting, maar dat er wel degelijk sprake is van veroudering. Ik vind dit soort dingen absoluut niet kunnen in een restaurant wat zelf vindt dat ze van een bepaalde klasse is.
Enfin, weer terug aan tafel werd ons gevraagd of we nog een dessert wilden. We bekeken de kaart nog even en besloten om maar eens te beginnen met een van de twee kaasgerechten die je per 2 personen bestelt, de Torta de Oveja geserveerd met Liefmans Goudenband. Het betreft hier kaas afkomstig van ongepasteuriseerde schapenmelk uit de Spaanse provincie Zamora.
Op een rond houten bord kregen we een flink stuk heerlijke kaas, romig maar toch stevig van smaak met erop behoorlijk veel geschaafde zomertruffel en eronder een fantastisch lekker stroperig iets waarin honing, maar ook iets hartigs en fruitigs te proeven was. Het combineerde ontzettend goed met de kaas en de truffel. Erbij verder diverse soorten brood en allerlei fruit en noten. Een ontzettend lekker kaasgerecht vonden we het. Het bier paste er uitstekend bij.
Toen moest er natuurlijk toch ook nog een dessertje komen. Keus uit drie, te bestellen voor 2 (18) of 4 (36) personen. We kozen voor de romige chocoladeganache met seizoensfruit en kregen een prachtige, goddelijk lekkere plak chocoladeganache, die smolt in de mond en zeker niet te zoet was. Erop heerlijk rood fruit, wat natuurlijk perfect past en we waren tevreden mensen.
We sloten af met espresso, wat een nogal laf koffietje bleek te zijn, waarbij 1 koekje per persoon kwam. Toen ik op de rekening zag dat dat per persoon 5 euro koste, kreeg ik lichtelijk de pest in, want de prijzen liggen hier al bijzonder hoog en dan ook nog voor de koffie zo’n onwijze prijs rekenen vind ik buitenproportioneel. Over het algemeen heb ik het niet over prijzen, maar dit is abnormaal wat mij betreft. Voor deze toch relatief simpele lunch waren we 223 euro kwijt en dat vind ik teveel. De koffie deed de deur dicht wat mij betreft. Daar kon zelfs de afscheidsgroet van de heer Bru niets meer aan veranderen. Tel daarbij op de staat van de toiletten, het serviesgoed en de kasten en de hoge prijzen van de andere gerechten, dan kom ik uit op niet nog een keertje Glow by Wout Bru. Jammer, want ik vond het eten, zoals te lezen is, best lekker, met een uitschieter van de kaas, die vond ik absoluut heerlijk.

Calla’s in Den Haag

Ruim elf jaar was het geleden dat ik er was. Geen wonder dat er aan de inrichting het nodige was veranderd, hoewel de basis van het restaurant boven hetzelfde is gebleven. Wel miste ik de deur waardoor tijdens mijn laatste lunch in 2003 opeens een wisseltruc plaatsvond tussen twee leden van de zwarte brigade die volgens ons absoluut een tweeling moest zijn en waarover we vreselijk gelachen hebben. Dit even ter inleiding. We kregen zoals gevraagd een ronde tafel bij het raam, waarbij de stoelen gericht zijn op de rest van het restaurant. Twee andere tafels naast ons waren bezet, de rest was leeg. Ik telde in totaal 9 tafels en dan is er beneden bij de entree, waar ook de keuken en de toiletten zijn nog een chefs’ table.
De vriendelijke jongeman die deze middag de tafels in zijn eentje van eten en drinken voorzag vertelde dat het Heerlijk.nl menu bij Calla’s een all-in arrangement was, inclusief een aperitief, wat glazen wijn, water en koffie. Dat vonden we verder prima.
De inrichting is heel rustig, wittinten en beige/bruintinten. Ook de tafelaankleding is heel rustig. Ik miste wel de Calla’s die vroeger in de houder boven de trap hingen, dat stond altijd wel erg mooi.
Een glas Cava verscheen, een Agustí Torelló Mata, Reserva 2010, de Cava die men bij El Bulli ook schonk, aldus de jongeman. In ieder geval een zeer prettige Cava.
Erbij een drietal kaaskoekjes die alledrie mooi op smaak waren en lekker wegknabbelden.
Na enige tijd kwam er een amuse. In een vierkant kommetje een soepje/gazpacho van tomaat en aardbei met bloemen uit eigen tuin. De combinatie tomaat/aardbei is een erg goede, de smaken combineren wonderwel, lekker dus. De bloemetjes verfristen vooral het uiterlijk van het soepje.
Hierna werden broodjes geserveerd, boter en zout stond al op tafel, aan olie doet men hier blijkbaar niet. De broodjes waren erg lekker en vers.
Bij het voorgerecht kwam een rosé in het glas. Een Domaine Pique Roque, Côtes de Provence 2013. Zo’n hele lichtgekleurde rosé. Zeker niet onaardig, maar bepaald niet mijn smaak.
Het gerecht erbij was risotto-aquarello (?), Canadese kreeft, zomergroenten en een saus van schaaldieren. Op het bord inderdaad zeer zachte – wij houden van iets meer bite – risotto met lekkere stukken kreeft. Verder courgettebloem, tuinboontjes, erwtjes, worteltjes en jonge prei en een prettige saus van schaaldieren. Een lekker gerecht, op de een of andere manier zeer klassiek en zacht.
De volgende wijn was een Plexus, John Duval Wines, Barossa Valley, 2010 Vintage, een blend van Marsanne, Roussanne en Viognier, een wijn die me een stuk beter beviel.
Erbij lijngevangen, op de huid gebakken zeebaars, crème van artisjok, spitskool, cantharellen en een vleesjus. De zeebaars was uitstekend van garing, zo ook de crème van artisjok, die schitterend zacht en zijde-achtig was. De spitskool was mooi beetgaar, de cantharellen prima gebakken en de vleesjus verbond het gerecht op een fijne manier.
Bij dessert kwam een glas Chateau Puy-Servain Terrement 2009 Haut Montravel, een nogal zoete dessertwijn.
Het dessert zelf bestond uit rood fruit. Een sorbet van rood fruit, rood fruit, een krokantje van melk, wat smolt in de mond en een saus van Merlot met specerijen en kruiden. Een lekker en fris dessertje.
Bij de goede espresso tenslotte kwamen nog wat snoepjes. Een marshmallow van rood fruit, een kokoskoekje, een gesuikerde kers, nougat en een madeleine.
Na het betalen van de rekening verlieten we tevreden Calla’s. De maaltijd was goed en foutloos. Ik persoonlijk miste wat spanning en wat passie, maar hier wordt gewerkt met goede producten die in hun waarde worden gelaten en dat is prettig. Ik geloof niet, maar ook dat is heel persoonlijk, dat dit een favoriet van ons zal worden.

De Lindehof in Nuenen

Het had heel wat voeten in de aarde, maar om een lang verhaal kort te maken: op zondag 29 juni schoven we weer eens aan bij De Lindehof. Met twee vrienden van ons. Het was al weer veel te lang geleden dat we er waren, dus we verheugden ons op wat komen zou. Na een allerhartelijkste ontvangst installeerden we ons aan de zo langzamerhand vaste tafel. Mijn tas werd op het aangedragen tassentafeltje gezet en we begonnen met driemaal een glas champagne, van Taittinger deze keer, de officiële Fifa WK champagne… In ieder geval een zeer prettige champagne. De andere tafelgenoot kreeg een alcoholvrije bubbel, Raumland, en was er verguld mee.
Direct erbij in een glas de bekende broodsoldaatjes, deze keer met tonijn en een dip van kerrie. Zoals altijd erg lekker en een fijn begin.
Erna per twee twee lepels die lagen op schitterend rode tomaatjes en pepertjes met erop een bonbon gebaseerd op de Bloody Mary, met erin vocht van de tomaat met wodka en een flink pepertje erin, waarop de chef himself wat espuma van bleekselderij spoot. Lekker en zeer gezond ;-).
De kaarten werden uitgereikt met nog wat toelichting door de chef en we besloten tot het all in menu met driemaal een wijnarrangement. De andere heer kreeg een sap of alcoholvrij-arrangement.
Water wilden we ook wel, bruisend en plat en we gingen verder met de amuses.
In een WK-bakje een stadion met natuurlijk de Nederlandse Leeuw vonden we een soufflé van pizzadeeg, heel dun, het leek uit de verte op een pomme soufflé, met erop coquille, radijs, lichte kerrie en Salty Finger. Heerlijk!
Vervolgens kregen we in een wit kommetje een gazpacho van rode biet met haring, komkommer, gele biet, crème van geitenkaas en krokantjes van aardappel. Onderin ontdekte ik tijdens het eten nog echt hele piepkleine bosaardbeitjes. Het klinkt als heel veel smaakjes, maar het paste allemaal wonderwel bij elkaar en de aardse smaken van de biet en de geitenkaas pasten perfect bij de haring en de aardbeitjes.
Gelukkig ontbrak in dit bombardement aan amuses ook de heerlijke rendang niet. Die kregen we namelijk gepresenteerd op een mooi zwart bord. Een keurig rondje heerlijke rendang met kimchi, crème van gember, ijs van gemberbier en een krokantje van kool kregen we en we vonden het alle vier bijzonder lekker.
Bij het eerste gerecht schonk de sommelier, Arnold, een Gales, Auxerrois, Remich Hopersbour Grand Premier Cru 2012. De alcoholvrije tafelgenoot kreeg een cocktail van groene thee met cranberries en komkommer.
Voordat het eerste gerecht verscheen, kwam er nog een amuse. Een wiel van ganzenlever met poeder van framboos of poeder van mais. Twee maal framboos en twee maal mais. Ik had framboos en vond de combinatie heerlijk, maar ook de combinatie met mais viel uitstekend in de smaak.
Waarmee we toe waren aan het eerste gerecht. Een gerecht in tweeën. Allereerst een stuk heilbot met tandoorispecerijen, een quinoakrokantje, Japanse dressing en klaverzuring in verschillende uitvoeringen. Perfect gegaarde heilbot met een heerlijke tandoorismaak en bijzonder smakelijke bijgerechtjes, waarbij het krokantje van quinoa ook nog eens erg lekker gekruid was. Weer grote tevredenheid aan tafel.
Op een zwart bordje ernaast een scheermes met een kokkel en een venusschelp, verder een dimsummetje en zoetzure komkommer en radijs in brunoise. Heerlijk van smaak en heerlijk in de combinatie!
De tweede wijn was een Blanc d’Enguera 2012, Valencia, een zeer prettige wijn. Als alcoholvrij drankje deze ronde vers grapefruitsap met tonic en rozenblaadjes. Het gerecht, pladijs – tongschar dus – met Oosterse structuren was een plaatje om te zien. Behalve het uitstekend gebakken stukje tongschar kregen we onder andere een sushi met komkommer en lamsoor en erop een dooier van soto, verder kreeft, een beurre blanc met venkel, ijs van groene appel en venkel, een krokantje van nasi en brunoise van groene appel en venkel. Alweer een erg lekker gerecht, mooi fris en leuk met de kruiderijen van de chef erbij. De kreeft was bovendien perfect van garing en voegde echt iets toe aan het gerecht, hoewel ik het idee heb dat we extra verwend werden hiermee. Waarvoor mijn dank!
Bij het hoofdgerecht kwam een Pfannebecker 2011, Rheinhessen in het glas. Een fijne wijn, licht gekoeld en een typische Pinot Noir, waar ik van hou. Het alcoholvrije drankje was een ‘cocktail’ van sap van Jonagold appel met soda en sap van Doyenne de Comice, ook dit viel in de smaak. Alle drankjes overigens vielen in de smaak, niet in de laatste plaats omdat het de eerste keer was dat de tafelgenoot bij elk gerecht en bij het aperitief een alternatief kreeg aangereikt, waarover ook nog eens was nagedacht. En dat is leuk.
Het hoofdgerecht bestond ook weer uit twee componenten. Op het grote bord om zomaar te zeggen een filet van hoender, perfect gebakken met erbij gebakken polenta, diverse peulvruchten en andere groentjes, morilles en een saus van morilles en ook nog eens een stukje ganzenleverterrine. Alweer een erg lekker gerecht. Ik ben dol op morilles en op ganzenlever, dus er zat een gelukkig mens aan tafel. Ook enoki trof ik nog aan!
In de wijde zwarte kom een stuk krokante hoen met diverse groenten en phulauri (een Hindoestaanse snack van gele spliterwten). Volgens mij lag er ook nog een stukje watermeloen bij, wat lekker fris was. Alweer en ook heerlijk. Het lijkt alsof de chef complexer is gaan koken, wat weer tot allerlei nieuwe verrassingen leidt en dat hebben we graag natuurlijk.
Bij het dessert verwende Arnold ons met maar liefst twee dessertwijnen. Allereerst een Riesling Auslese, Weingut Bottler-Willems, Veldenzer Kirchberg 1992! Een behoorlijk bijzondere wijn….
En ernaast een glas Strauß, 2008 Huxelrebe Beerenauslese, Rheinhessen. Ook een heerlijke wijn en we vonden het erg leuk ze naast elkaar te kunnen proeven.
Als alcoholvrij dessertdrankje kwam de Raumland van het aperitief met siroop van aardbei en dat viel wederom in goede aarde.
Het dessert kwam zelf in drieën. Op het bord aardbei met kokos. Sorbet van aardbei, sorbet van kokos, gelei van allebei, een cakeje, een winegum en een marbré. Heerlijk fris en weer prachtig om te zien. Ik hou veel van rood fruit.
In een oranje bakje aardbeitjes met schuim van kokos en dulce de leche. Alweer een perfecte combinatie, niet te zoet en weer die fijne frisheid van de aardbeien, heerlijk. Ook voor dulce de leche kun je me wakker maken, dus wederom een schot in de roos.
En tot slot nog een in een leuk flesje dawet. Dawet is een inmiddels Surinaams kokosmelkdrankje. Ook zeer prettig fris en heel licht. Leuk om eens te drinken, want ik kende het niet.
Bij de afsluitende koffie en thee kregen we alle vier nog heerlijk snoepjes. Ik herinner me witte chocolade met kardemom, een taartje van kalamansi, een lolly met gezouten karamel, een snoepje van passievrucht met witte chocolade en kokos, een gevulde framboos en een frambozentaartje met hard schuim van framboos. Allemaal even lekker.
We hebben heerlijk bijgepraat met onze vrienden onder het genot van deze heerlijke maaltijd. Eten bij De Lindehof is en blijft een feestje en als de chef zo doorgaat zit die tweede ster er aan het eind van het jaar er volgens mij ruim in! Zeer bedankt voor de enorm genoeglijke middag weer.