Kaagjesland in Reeuwijk

Nu zou ik op deze donderdag eigenlijk gaan lunchen bij ’t Weeshuys in Geertruidenberg, maar door onvoorziene omstandigheden moest mijn eetpartner helaas afbellen. Wat nu ? De verbouwing van de badkamers liep uit, dus ik liep me thuis eigenlijk toch maar te vervelen en Ole is altijd wel in voor een fijne lunch, dus ik belde Kaagjesland of er nog een tafel was. Die er was. Rondom 13.00 reden we via zo’n akelig polderweggetje met van die inspringinkjes om elkaar te kunnen passeren, terwijl er aan beide zijden brede sloten liggen het parkeerterrein op, wandelden een klein trapje op om naar de deur te gaan.

De ontvangst was vriendelijk. Een prettige ruimte, links een tafel of 8, rechts een tafel of 5 met een niet echt afgescheiden lounge, waar naar mijn idee de stoelen nog al dicht op elkaar staan. In die lounge mag gerookt worden, in de ruimten ernaast niet. Ik vraag me af hoe dat werkt als men al paffend hun rook richting restaurant blaast. Maar goed, wij wilden graag buiten eten. In de schaduw. Dat was allemaal mogelijk, dus hadden we zicht op weilanden met koeien en huizen met aangebouwde serres. Devoot stil was het er ook, op een belendende tafel na met van die ict-ers die vonden dat ze een bovennormaal geluidsniveau mochten produceren. Na een opmerking mijnerzijds, die niet in dank werd ontvangen overigens, werd dat ietsjes minder.

De bediening is hier attent, kundig en vriendelijk.

Een aperitiefje wilden we wel. Ole Cola Light, ik een witte wijn. De huiswijn is hier Rueda, prima dus. Erbij een soesje gevuld met tomaten en feta, erg lekker en een koekje met sesamzaad en Goudse kaas, ook lekker.

De kaart werd ons overhandigd met een uitleg over het lunchmenu. We besloten a la carte te eten, want het lunchmenu bevatte zalm en schol en daar hadden we geen zin in.

Men kent hier het menu Kaagjesland: 3 gangen voor 39, 4 gangen voor 45. En je kunt drie of vier gangen van de kaart kiezen, wat dan 44 of 49 kost. Wij kozen dus drie gerechten van de kaart.

De wijnkaart is hier opgesplitst in een gewone en een meer bijzondere, waarop eigenlijk vooral bekende wijnen staan. Behoorlijk redelijk geprijst, althans ik ontdekte geen rarigheden (Condrieu 75, Viognier 40 etc.). Ik hield het deze middag bij wat glazen Rueda, die beviel me goed. IJswater is geen probleem, alhoewel er wat weinig ijsblokjes inzaten, maar na een opmerking kwam ook dat goed.

De amuse was een kopje ijskoude tomatenbouillon. Mooi op smaak, maar ik heb vroeger ooit eens bij een vriendin (die overigens uitstekend kon koken) een spoom van tomaat gekregen en daar griezelde ik van en nu overkwam me iets soortgelijks. Maar dat is dus helemaal persoonlijk, met het bouillonnetje was helemaal niets mis, integendeel eigenlijk.

Brood verscheen, piepkleine harde witte bolletjes en flinke sneden donkerbruin. Erbij een heel klein beetje olijfolie in een glaasje met een lepeltje en van die lekkere flinters zeezout.

Waarmee de maaltijd zou kunnen beginnen wat ons betreft. De wachttijden hier vielen me niet mee, eerlijk gezegd, die duurden gewoon te lang. En dat terwijl er slechts 3 andere tafels bezet waren…Het kwam de gerechten wellicht wel ten goede, want die waren heel gewoon uitstekend.

Ole had gekozen voor de terrine van gerookte forel, gebraiseerde ossenhaas en gebrande amandelen en was zeer tevreden. Behalve dat het bord een plaatje was, smaakte zijn terrine ook geweldig. Prachtige ossenhaas, opgevuld met mooie stukken forel en afgemaakt met de amandelen. Erbij nog wat hoopjes vanille-achtige saus, waarop telkens een gebrande amandel lag en blokjes heerlijk frisse gelei met wat frisee-salade.

Mijn voorgerecht, canneloni van yellowfin tonijn, gevuld met rillette van kalfswang met crxc3xa8me van aardappel en peterselie, was al even mooi om te zien. Het rolletje was meer een rol. Flinterdun gesneden tonijn, prima van temperatuur, gevuld met een heerlijke rillette. Erg lekker. In een glaasje apart de aardappelcreme, die geweldig lekker was: romig, licht hartig en mooi zacht, opgevuld als het ware met peterseliepuree xe2x80″ vast van platte peterselie, want zoveel smaak tref je maar weinig aan. Erg lekker dus!

Na een flinke wachttijd, die we doorbrachten met fantasiexc3xabn over Ole zijn nieuwe kamer, kwamen de hoofdgerechten.

Voor Ole gebraden ossenhaas met beenmerg en tuinkruiden, Hollandse asperges en fondant-aardappelen. Zijn bord was in no time leeg, wat alleen al aangeeft dat hij zeer te spreken was over dit gerecht. De asperges vond hij prima, de aardappeltjes ook en de ossenhaas was de allerlekkerste die hij ooit had gegeten. En dat laatste wil wat zeggen…Het zag er ook prachtig uit en toen ik een stukje mocht proeven van zijn mooie bloederige ossenhaas moest ik hem volmondig gelijk geven. Erg lekker.

Mijn hoofdgerecht was gebraden ribstuk van Baambrugs speenbig met parelgort en een relish van voorjaarsgroenten. Perfecte karbonades (twee maar liefst) van de big, heerlijk mals natuurlijk, op een erg lekkere gort trof ik aan. In een apart schaaltje de voorjaarsgroenten, die aangemaakt leken met iets mayonaise-achtigs. Gedurfd natuurlijk, maar bijzonder smakelijk. Wederom een mooi gerecht.

Ole vroeg zich nogal langdurig af of hij kaas of dessert zou nemen, maar toen ik hem vertelde dat de kans op een kaaswagen hier tijdens de lunch eigenlijk nihil zou zijn, koos hij toch voor dessert.

Triffle van Elsanta aardbeien, vanillehangop en yoghurt-dragonijs. Elsanta aardbeien xe2x80″ in grote getale hier gemengd met de andere ingredixc3xabnten in een heel groot glas – zijn een Holllands ras en inderdaad: ze zijn minder zoet dan de gebruikelijke Hollandse aardbeien, maar gingen uitstekend samen met de mooie vanillehangop. Het ijs, wat Ole zeer beviel, dat in een leuke kleine tuile.

Ook mijn limoentaartje met sorbet van verveine thee beviel me uitstekend. Uiteraard huisgemaakte limoentaart, heerlijk rins, erbij eenzelfde tuile met prettig ijs. Een fijn dessert.

Ole vroeg of ik alsjeblieft geen koffie wilde nemen, want we moesten nu toch wel heel snel naar Ikea Utrecht, want hij moest dringend ideetjes opdoen voor zijn nieuwe kamer. Nou, vooruit dan maar.

Na het betalen van de rekening verlieten we dit vriendelijke restaurant en Ole vindt dat we hier snel met pap en Maurits moeten gaan eten en bij dat oordeel sluit ik me helemaal aan.

Avant-Garde Van Groeninge in Eindhoven

Op deze warme zaterdagavond liepen de wegen van ons vieren uiteen. Maurits had een partij in Gouda, Ole ging logeren en wij zouden naar een feest in het Brabantse Bakel gaan. Dat feest zou rondom 20.00 aanvangen, maar we konden best wat later komen natuurlijk. Waardoor de mogelijkheid van een mooie maaltijd zich aandiende. Het was zo gemakkelijk nog niet om tot de keus waar die maaltijd moest plaatsvinden te komen. Het ging om Cordial in Oss, Boreas in Heeze en Avant-Garde in Eindhoven. Cordial viel af omdat dat niet lekker voelde op de een of andere manier, maar ik kan me natuurlijk vergissen, Boreas was wat mij betreft een twijfelgeval, maar gezien mijn foutje bij Beluga zou het toch wel een mogelijkheid kunnen zijn en Avant-Garde had eigenlijk mijn voorkeur. Nu was Boreas complet en kwamen we dus xe2x80″ gelukkig xe2x80″ bij Avant Garde terecht. Naar onze normen arriveerden we overdreven vroeg (18.30 namelijk) bij het PSV-stadion. Inmiddels is volkomen duidelijk waar de ingang is van het restaurant en met de lift gingen we naar de 3e verdieping, alwaar de ontvangst hartelijk was. We werden via de lounge naar het terras geleid xe2x80″ piepklein hoor, slechts ruimte voor 5 tafels xe2x80″ en ons werd aangeraden om lekker buiten te eten, want er zou een briesje zijn. En dat briesje was er ook, waardoor het er uiterst prettig toeven was. Wel geestig ook zo met uitzicht op het veld en de tribunes. Voor een indruk van dit sympathieke restaurant verwijs ik overigens naar de website.

Omdat de drank nog rijkelijk zou vloeien deze avond koos echtgenoot voor een tomatensapje als aperitief en ik wilde wel een witte wijn. Viognier hier, Mont Auriol en die was heel gewoon prima. Erbij wat knabbels: een gefrituurde flinterdunne courgettesliert, een filodriehoekje met allerlei kruidjes en een bladerdeegstengel met komijn. Lekker en licht.

De menukaart werd ons overhandigd door een vriendelijke jongeman, die ook de sommelier bleek te zijn. Het personeel is hier jong, vriendelijk en kundig.  We kregen ook nog een uitleg van het viergangenmenu voor deze avond en bogen ons over de kaart.

Men kent hier een lunchmenu van 35 euro, een 4 gangenmenu van 62, een vijfgangenmenu van 70, een zesgangenmenu van 76 en een negengangenamusediner van 95 euro. De kaart is overzichtelijk en prettig. 4 voorgerechten van 24 xe2x80″ 32 euro, waarin dan ganzenlever, langoustine, kreeft of krab verwerkt is; 3 warme tussengerechten van 22 -26 euro, waar we zwezerik, coquilles en langoustines aantroffen; 3 visgerechten van 37 xe2x80″ 46 euro, waarbij we dan spreken over tarbot, kreeft en mul en 5 vleesgerechten van 30 xe2x80″ 40 euro, die ossenhaas, melklam, boerenduif en scharrelvarken bevatten. Hele prijzen overigens, maar na de maaltijd waren we het er volmondig over eens: absoluut alle waarde naar zijn geld hier.

Gezien onze beschikbare tijd besloten we het viergangenmenu van deze avond te nemen. Tijdens het bekijken van de kaart kregen we een klein hapje: een bonbon van tonijn ingelegd in gelei van tomaat en die was zeer smaakrijk en erg mooi om te zien.

Het wijnboek keken we in. Dat is dus gigantisch. En kostbaar, wat ik dan weer jammer vind. Maar ik knapte direct op toen ik mijn favoriet ontdekte, de Pacherenc du Vic Bilh uit 2001, waartoe we uiteraard besloten. Het was overigens de eerste keer, vertelde de sommelier, dat deze wijn besteld werd in de anderhalf jaar dat hij hier nu werkt…

De amuses kwamen. Drie hier, prachtig gepresenteerd trouwens. Een mousse van ganzenlever met rode portgelei: klassiek, maar bijzonder smakelijk; maatjes haring in een dressing van katenspek: bijzonder lekker, jammer dat het zo’n klein stukje was en fata-papier, gevuld met geitenkaas en een kwarteleitje: waarschijnlijk een probeersel, want ondanks dat het er erg mooi uitzag (een stokje hield het papier bij elkaar, was het na opening allemaal nogal plakkerig en daardoor wat lastig te eten.. Maar wel erg smaakvol…

Brood verscheen (bij voor- en tussengerecht kregen we telkens andere broodjes, telkens vers uit de oven, maar ik onthou dat dus slecht, er staan me nog een brioche, een kruiden- en een getoast broodje bij), olijfolie xe2x80″ erg lekkere uit Umbrie xe2x80″ stond op tafel en flink gezouten boter ook.

IJswater werd ingeschonken, de wijnglazen werden gevuld en het voorgerecht verscheen. Salade van dungesneden artisjok, gekonfijte tomaat en jonge kreeft met pecorino. Hier kan ik kort over zijn: werkelijk bijzonder smakelijk. Veel kreeft, heerlijke artisjok, boterzachte tomaat en zeer pittige pecorino. Zowel afzonderlijk als samen erg, erg lekker.

Na een prettige pauze, waarin nog wat andere gasten plaatsnamen op het terras, kwam het tussengerecht. Drooggebakken coquille op doperwtenmousse, olijfolie en zomertruffel. Wederom verbluffend lekker. Helaas slechts 1 (wel een grote) perfect gebakken coquille op werkelijk heerlijke doperwtenmousse, waaroverheen de olijfolie gesprenkeld was en erbij nog flink wat plakjes zomertruffel, waar voor zomertruffel aardig wat smaak aan zat. Een mooi gerecht.

Een glaasje verscheen, gevuld met bubbels en ananassap, waarop een truffel van kokos bevroren in stikstof lag. Met het advies de truffel direct op te eten en de opmerking dat Van Groeninge natuurlijk niet kan achterblijven met alle stikstofexperimenten. De truffel was trouwens heerlijk. Ik blijf het verbluffend vinden dat iets zo kouds, zoveel smaak kan hebben en ook zo snel verdwenen is uit je mond. Het sap vond ik niet zo heel veel toevoegen eerlijk gezegd.

De rode wijn, geen Coteaux du Verdon, Domaine de Valmoissine, Latour, want die was nog niet gearriveerd, maar een licht gekoelde Duitse Pfalz, die ik al eens eerder dronk bij De Zwethheul meen ik, werd ingeschonken en ons hoofdgerecht, in hooi en klei gebakken ossenhaas met een jus van Marokkaanse kruiden, verscheen.

De meneer liet ons de mooie kleiklomp (om zo maar te zeggen) zien, voordat deze werd geopend. Normaliter zou hij aan tafel gespleten worden, maar daar is op het terras onvoldoende ruimte voor. In ieder geval troffen we op ons bord prachtig malse plakken heerlijke ossenhaas aan, op een bedje van veel zomergroenten, waaronder uiteraard ook asperges. De jus smaakte doordringend naar de bekende Ras el Hanout kruiden, waarbij ik het toch jammer blijf vinden dat de kaneel vaak overheerst. Hier overigens niet storend. Wederom een klassiek gerecht, maar perfect klaargemaakt en dus bijzonder smakelijk. De wijn was er lekker bij.

Een dessertamuse verscheen. In driexc3xabn hier. Iets van witte chocolade, wat erg lekker was, baba’s gedrenkt in amaretto en wat sabayon van chocolade. Heerlijk.

Erbij een glaasje dessertwijn met een bubbeltje, een Baraghia, ook al lekker. Het echte dessert was gebakken aardbeien met szechuanpeper en olijfjes, sabayon van yoghurt en vanilleroomijs. Heel gewoon zeer smakelijk, uiteraard huisgemaakt vanille-ijs en de sabayon was, net als de aardbeitjes met de olijfjes heerlijk licht. Een fijne afsluiting.

Tot slot nog een espresso van Palombini hier. Met een heuse koffiekaart, waarbij echtgenoot de hele straffe nam en ik de iets minder straffe. Erbij wat lekkere friandises en bij het regelen van de rekening tot slot nog een ijslolly van witte chocolade omgeven met witte anijshagel.

Samenvattend: wat mij betreft een absoluut sympathiek restaurant, mooie gerechten, vriendelijke bediening, fijne omgeving. Om naar terug te keren. Twee kanttekeningetjes: er had best een tweede kopje koffie aangeboden kunnen worden en slechts 1 coquille als tussengerecht doet wat zuinig aan…. Ik keer nog eens terug voor het amusediner!