Allerlei Visserij in Den Bosch

Op de eerste avond van het werkgroepweekend (op de vrijdagen is er altijd een partnerprogramma, want de werkgroepleden worden ook nog geacht te werken xe2x80″ wat ze overigens ook doen), na een geestige rit op solexjes en heerlijke terrassen in het zonnetje liepen we van het hotel richting Allerlei Visserij. Een beetje een onwijze naam eigenlijk, maar goed. Nu ken ik Den Bosch slecht, maar we kwamen terecht in een straatje wat nogal lijkt op de Beenhouwersstraat in Brussel (waar overigens slechts 1 restaurant het bezoeken waard is en dat is Aux Armes de Bruxelles nog steeds, maar ik eet liever elders als ik in Brussel ben). Ik hield mijn hart vast dus, want al die toeristenrestaurants die ken ik nu wel.

De ontvangst in het nogal duistere restaurant was vriendelijk en we liepen via een trap naar de eerste verdieping alwaar een even duister, maar wel heel gezellig vierkant zaaltje voor ons klaarstond. De tafeltjes waren aan de krappe kant, maar dat mocht de pret niet drukken. Erg gezellig zijn deze weekenden altijd.

We begonnen met sashimi. Stomverbaasd proefde ik de geweldig verse, absoluut heerlijke vis. Mooie stukjes tonijn en zalm met heel gewoon wasabi en sojasaus geserveerd. Hoe lekker kan eenvoudig toch zijn. Een erg mooi begin. Erbij bijzonder lekkere Chablis (ik ben over het algemeen niet echt kapot van Chablis, maar deze was uitstekend. Op de kaart op de website kan ik hem helaas niet terugvinden xe2x80″ zo ook de andere witte wijn niet xe2x80″ dus ik vermoed dat we een kelderrestant kregen) en ik was dik tevreden.

We vervolgden met een bisque dxe2x80x99homard, waarbij we croutons, rouille en geraspte gruyxc3xa8re kregen. Nu zal dat allemaal wel niet horen, maar zowel de bisque als de bijgerechtjes waren alweer heel erg lekker. Met stip de lekkerste bisque sinds tijden zelfs, kun je nagaan.

Bij het hoofdgerecht, Hollandse zeetong, werd een Meursault geschonken, die geweldig lekker was. De zeetong was zoals het hoort in de boter gebakken en xe2x80″ het wordt saai xe2x80″ was alweer perfect. Echt knap om de gerechten met een gezelschap van 22 mensen (21, maar echtgenoot verscheen net op tijd om het hoofdgerecht nog mee te maken, hij kwam uit Istanbul deze dag) zo in orde te hebben, complimenten dus.

Het dessert was een soort grand dessert, waarvan ik me vooral de heerlijke hangop herinner.

Absoluut heerlijk gegeten hier met prima wijnen en uitstekende bediening.

Een aanrader lijkt me zo.

Chalet Royal in Den Bosch

In oktober hadden we weer het jaarlijkse werkgroepweekend. Waren we vorig jaar nog in Berlijn, dit jaar deden we het weer iets xe2x80x98gewonerxe2x80x99 en bleven in eigen land. In Den Bosch om precies te zijn.

Op vrijdagavond hebben we overigens heerlijk gegeten bij Visserij Allerlei (recensie volgt) en op de zaterdagavond hebben we altijd ons xe2x80x98grootsexe2x80x99 diner. Dit keer hadden de organisatoren gekozen voor Chalet Royal. Met taxixe2x80x99s arriveerden we en werden keurig afgezet voor de grote trap die naar de ingang leidt. De ontvangst in de aangename ruime hal was prettig. We daalden af naar de wijnkelder, waar we een champagne (naam is me ontschoten helaas) als aperitief kregen. Later stapten we desgewenst over op een Mas Amiel, een gewoon aangename Languedoc. Al keuvelend kregen we xe2x80″ buiten de kaaskoekjes die her en der op tafeltjes in de nogal donkere en vochtige ruimte stonden xe2x80″ een tweetal amuses. Een glaasje met komkommerschuim, chardonnaymousse en balsamicogelei en een glaasje met een slak, in sesam gefrituurd met eronder een ansjovissaus. Hierover kan ik kort zijn: de ansjovissaus was lekker. De slak was taai en het andere glaasje was ongelofelijk zuur. Zo zuur dat mijn kaken samentrokken en het tenminste een half uur heeft geduurd (en een bolletje brood) voor ik weer iets kon proeven. Het is me een absoluut raadsel hoe iemand dit aan gasten kan voorzetten, het spijt me.

Na enige tijd werden we aan tafel genood in een aparte zaal. Via het ruim opgezette (erg prettig licht!) restaurantgedeelte kwamen we in xe2x80x98onzexe2x80x99 zaal terecht dus. Erg prettig, erg ruim, fijne stoelen, niets op aan te merken. Brood, zout en boter al op tafel, evenals water.

De witte wijn werd ingeschonken. Een Saint Aubin, die me erg beviel.

Het eerste gerecht, zacht gegaarde paprika en tartaar van Cromvoirts weidekalf, xe2x80x98moesxe2x80x99 van makreel en krokant boerenbrood zag er mooi uit, maar was helaas aan de flauwe kant. Ook vond ik de combinatie makreel xe2x80″ weidekalf niet briljant bedacht, makreel is nu eenmaal nogal overheersend.

De erna opgediende geroosterde tarbot met truffeljus en truffel was in al zijn klassieke eenvoud lekker.

Dit in tegenstelling tot de op de huid gebakken rode mul met crxc3xa8me van pastinaak en jonge courgette. In aanleg een heel aardig gerecht, maar de mul was te droog en ik vond de crxc3xa8me van pastinaak eerlijk gezegd weinig toevoegen. Met courgette doe je me altijd een plezier, dus dat zal wel snor.

Hierna kregen we een verfrissing van mango en bosbesjes, vooral bedoeld om te wisselen van plek, wat tafelgenoot en ik deze keer maar eens niet deden.

 

De rode wijn (is me helaas ontschoten, het spijt me) werd ingeschonken.

Het hoofdgerecht was hier rosxc3xa9 gebraden Mieral eendenborst, vergezeld van de boutjes in een nem, geserveerd met de eigen jus. Plakken mooie eendenborst (diezelfde die Pascal Jalhaij altijd gebruikte ja) met lekkere boutjes in loempiavelletjes met een fijne jus. Gewoon een goed gerecht.

Het nagerecht waren kaneelbabaxe2x80x99s met marmelade van hedelfingen-kersen en karamelroomijs. Dit viel me dan weer niet mee, want de babaxe2x80x99s xe2x80″ waar ik toch wel erg dol op ben xe2x80″ waren veel te droog en het karamelroomijs heb ik eerlijk gezegd ook weleens lekkerder gegeten. Jammer.

Na de koffie met de digestieven en de sigaren werden we weer keurig bij het hotel afgeleverd en zo sloten we dan dit zoveelste werkgroepweekend weer af.

 

 

Inter Scaldes in Kruiningen

Via een nogal langdurige rit via Helmond naar Kruiningen kwamen we toch keurig op tijd bij het Manoir aan. Ondanks het slechte weer kwam een mevrouw in een mantelpakje ons op de parkeerplaats al tegemoet rennen met het vraag of zij de bagage van ons kon overnemen. Vriendelijk! We werden rechtstreeks naar het hotelgedeelte gebracht en waren blij met onze mooie maisonnettekamer. Na ons te hebben opgefrist liepen we naar het restaurant waar al een aantal andere gasten van ons gezelschap aanwezig was.

Champagne en wat xe2x80″ zoals dat hier heet xe2x80″ savroureux aperitifs. Op mooie lepels lagen drie hapjes. Rillette van eendenlever met dadelpuree, wat ik erg lekker vond; praline van eigeel en basilicum die er prachtig uitzag, maar wat ik wat aan de flauwe, of liever gezegd gedempte kant vond en een mousse van peer met een chutney van noten en rozijnen die lekker herfstig was en goed paste bij het weer buiten. Van dat weer merkten we verder weinig in het vrijwel in oude staat herstelde Inter Scaldes.

Nadat het gezelschap compleet was zetten we ons aan twee grote ronde tafels in een hoek van het niet geheel gevulde restaurant en kregen we xe2x80″ nadat het water was ingeschonken xe2x80″ de amuse maison. Erbij een glaasje Menetou Salon 2006xe2x80xa6.

De amuse was prachtig en bijzonder lekker. Een op lage temperatuur gegaard ei met bloemkool en paling, bedekt met een crxc3xa8me van basilicum. Perfect gewoon. Zowel het eitje xe2x80″ hoe enthousiast kun je worden van een ei! xe2x80″ als de perfect gedoseerde paling en bloemkool en de geweldig zachte crxc3xa8me van basilicum. Echt een kunststukje.

Het eerste gerecht, Coquilles Saint-Jacques, aromates miette aux olives, marinade St. Malo, was een plaatje. Dungesneden plakken Jacobsmosselen, bedekt met aromaten en een kruim van olijven en gemarineerd in datgene wat hier dus St. Malo heet leverde een mooi, fris gerecht op. Bijzonder door de aromaten, waar in ieder geval xe2x80″ volgens mij dan xe2x80″ ras el hanout in verwerkt was, maar het kan natuurlijk ook gewoon de combinatie geweest zijn. Een mooi gerecht.

Erna de Turbot grille au sens de courge a la nage de morue sechee au macis. (excuses voor de accentjes en ik benadruk nogmaals maar eens dat ik de spelling van de menukaart van het restaurant altijd overneem in mijn recensies).

Tarbot dus, gegrild met pompoenpitolie en een jus van stokvis met foelie. Wederom een plaatje. Een perfect stuk tarbot met een mooie groene asperge erbij trouwens en een absoluut geweldige jus van stokvis. Wat een mooie diepe smaak, echt knap gedaan. Ook hierbij de Menetouxe2x80xa6

Het derde visgerecht waren Couteaux de mer, jus a la note de moka a la liveche. Zeescheermessen in eigen jus met koffie en lavas. Geserveerd in een kopje. Erg bijzonder was dit. De combinatie vond ik geweldig, perfect gevonden en niets was overheersend. Weer erg knap, wat een vakmanschap! Wat ik ook leuk vond, nog even los van de zeer bijzondere smaak, is dat ik de scheermessen nu eens goed kon zien, wat onderin de jus lagen een aantal mooie stukken scheermes, meestal at ik ze gehakt namelijk. Complimenten voor deze smaak dus.

De rode wijn werd ingeschonken, een Morey St. Denis, 2003 Bourgogne. Erbij het hoofdgerecht. Faon en filet, noix, olives Taggiasche, coing et noix caramelises, sauce a lxe2x80x99armagnac xe2x80x98Laberdolivexe2x80x99. Een hele mond vol dus. Hertenfilet, noten en Taggiasche olijfjes, kweepeer en gekarameliseerde noten troffen we aan. Dat alles met een ter plekke bijgeschonken saus van armagnac xe2x80x98Laberdolivexe2x80x99 dus. Ja, wat zal ik erover zeggen. Wederom perfect uitgevoerd in alle aspecten. Erbij trouwens nog een tweetal gnocchi en een geweldige heel lichte groene olieachtige saus, die het geheel absoluut vervolmaakte.

De enige opmerking die ik toch even kwijt wil is ondanks dat alle gerechten absoluut perfect zijn, ze ook op de een of andere manier gedempt, zeer bescheiden van smaak zijn. Dat leverde bij mij uiteindelijk het gevoel op dat ik iets meer smaak (en dan bedoel ik iets pittigs of iets zoutigs, ik wil zeker niets afdoen aan de perfectie van de gerechten) op prijs stel uiteindelijk. Maar het hele concept van Inter Scaldes straalt aan alle kanten bescheidenheid uit; ook de hotelkamers en het ontbijt xe2x80″ allebei prima in orde xe2x80″ vallen onder die noemer wat mij betreft. Weinig juichend op de een of andere manier en dus ook pas in tweede instantie onderscheidend. Waar overigens helemaal niets mis mee is, laat dat duidelijk zijn, het viel me alleen maar op.

 

Het dessert kwam in twee-en. Eerst Ile flottante, datte Medjoul, sauce caramel a lxe2x80x99orange, sorbet de noix de coco. Een geweldige ile flottante (ik ben er geen liefhebber van,  maar deze was perfect) met dadels Medjoul, in een saus van karamel en sinaasappel en erbij een lekkere kokosnootsorbet. Heel gewoon erg lekker. Zo ook het glaasje Etim, Verema Tardana, 2005, Spanje. Daarna de Barre au chocolat, semoule a lxe2x80x99eucalyptus, glace  au

Champagne

, ananas saute.

Een geweldig dessert vond ik dit. Een gevulde reep van chocolade (flinterdunne chocolade, geweldig knap gedaan) met een mousse erin, erbij eucalyptusgriesmeel, champagne-ijs en stukjes gebakken ananas. Erg lekker, ook in combinatie allemaal.

We sloten af met espresso, hele dienbladen vol met geweldig moooie friandises en wat later nog een Eau de Vie van Elsproppen voor mij.

Daarna hebben we heerlijk geslapen in de fijne hotelkamer en na het ontbijt, wat geserveerd werd in de ontbijtzaal van het hotelgedeelte verlieten we dit bescheiden, uitstekende restaurant.

Apicius in Bakkum (Castricum)

Apicius op 16 november 2007.

Opeens was de afspraak zomaar gemaakt. Met twee Smulwebbers, die ik beide al jaren virtueel ken. Het blijft spannend, maar in dit geval wist ik zeker dat het wel goed zat, dus echt gespannen was ik niet.

Keurig op tijd reed ik het zeer nette Bakkum binnen (ik ben niet vaak te vinden boven Haarlem eerlijk gezegd, dus het landschap was nogal nieuw voor me en het dorpje zeker). Parkeren is hier geen probleem, eigenlijk pal voor de deur van Apicius ligt een vrij ruime parkeerplaats. Omdat ik wat te vroeg was en dorst had, liep ik een gelegenheid aan de overkant van de straat in om een glaasje water te drinken. Halverwege het glas zag ik opeens mijn tafelgenoten aankomen. Ik stormde dus naar buiten en na onze begroeting besloten we gewoon alvast het restaurant in te lopen, het was tenslotte al 12.00 geweest.

Je komt hier binnen in de lounge, met zicht op de open keuken. Nu stonden de afzuigkappen te loeien dus vanwege het lawaai namen we direct plaats aan onze tafel. De ontvangst was overigens vriendelijk.

We kregen een rechthoekige tafel tegen een wand. Een beetje dom van me om niet direct te vragen om een ronde tafel bij het raam, want gaandeweg de middag werd de manier waarop de vrouwelijke bediening omging met de wand en de krappe ruimte storend. Ik begrijp ook niet goed waarom ze ons nu juist aan die tafel zetten xe2x80″ slechts 1 andere tafel raakte bezet namelijk – maar jammer was het wel. Of je bent wat soepeler in de bediening (niet perse rechts van iemand willen opdienen als daar toevallig een muur staat) of je zet mensen niet zo krap neer. Een echt minpunt vond ik dit.

Prachtige cadeautjes kreeg ik tijdens ons aperitief (voor de mannelijke tafelgenoot een biertje en voor ons dames achtereenvolgens een Kir en een glaasje witte wijn). Een eau de parfum wat ik nergens meer zie tegenwoordig en een bokaaltje eigengemaakte sambal, die we toevallig gisteren gegeten hebben: in een woord heerlijk!

Vier amuses maar liefst, gezamenlijk opgediend. Van rechts naar links een bitterbal van Europese kreeft met kerriemayonaise die ik matig vond. Ik ben niet zo kapot van bitterballen op dit niveau. Een soepje van venkel, komkommer en (wederom) Europese kreeft wat me een stuk beter beviel. Een crxc3xa8me van zuurkool, licht gerookte eendenlever en balsamicogelei wat ik eerlijk gezegd gewoon niet lekker vond. Nu denk ik dat dat kwam door de balsamico, alhoewel ook de eendenlever vervelend overheersend was. Jammer dus. En helemaal links een lauwwarme platte Zeeuwse oester met wagamxc3xa9 en dashischuim. Wat wagamxc3xa9 is weet ik niet, ook via googelen kom ik er niet, maar de oester vond ik heerlijk, zo ook het schuim. Echt lekker.

We waren vrij rap klaar met beslissen wat we wilden: het 6 gangenmenu natuurlijk!

We begonnen met dungesneden zeeduivel. Werkelijk prachtig zag het eruit (zo ongeveer alles zag er beeldschoon uit hier). Mooi dun gesneden zeeduivel, gemarineerd in olijfolie, peper en zout, dus boterzacht lag onder een vinaigrette van appel, bieslook en merg, waardoor en de vissmaak goed behouden bleef en de frisheid van de vinaigrette mooi te proeven was. Erop wat verschillende spruitgroentjes en twee krokante langoustines. Het krokante kwam hier van aardappeljulienne, die ik persoonlijk wat te dik vond. De langoustines waren wel perfect. Maar een plaatje dus.

Erbij een glaasje Chateau de Vallagon, Touraine, 2006. Aan de simpele kant, maar hij rook lekker.

Het tussengerecht was gebakken kabeljauwfilet. In een prachtig bordje lag een mooi stuk kabeljauw (ja, helemaal fout, ik weet het, maar zooo lekker). Eronder een mousseline van artisjok die smeltend zacht van structuur en van smaak was en stukjes courgette en venkel, gemarineerd a la Grecque. Erop schuim van wortel en gember, waardoor het gerecht als geheel een licht oranje kleurtje kreeg. Nu was de vis perfect, zo ook de mousseline en de groentjes en toch was er iets raars mee. De eerste happen waren nl. lichtzuur en gaandeweg het gerecht werd het allemaal wat zoetig. Dat was een wat vreemde smaaksensatie eerlijk gezegd.

Erbij een glaasje Muscat dxe2x80x99Alsace Sec, Domaine Mittnacht, 2006. Een lekkere wijn. Jaren geleden dat ik een Elzasser dronk!

Het tweede tussengerecht xe2x80″ ik moest erom grinniken, want riep ik niet pasgeleden nog dat ik het nooit meer zou eten xe2x80″ was heilbotfilet. Op de huid gebakken met kleine citroenboontjes en een crxc3xa8me met vadouvan. De crxc3xa8me haalde de heilbot behoorlijk op, dat moet gezegd worden, maar het is en blijft een suffe vis wat mij betreft, het spijt me. De boontjes vond ik gewoon leuk.

Het glaasje Chardonnay, Domaine Michel Marlborough, 2004 Nieuw Zeeland kon me dan wel weer bekoren.

Het hoofdgerecht was gebraden hertenkalffilet. Uitstekend gebraden plakken hert troffen we aan. Erbij een mooi torentje rode kool, wat halve spruitjes, veel cantharellen, een crxc3xa8me van gewelde amandelen, een bitterbal met hertenvlees die wel erg lekker was en een jus van rode port. Het overkomt me niet vaak, maar dit vleesgerecht was erg lekker. Bijzonder lekker zelfs.

Erbij een Cotes du Rhxc3xb4ne Villages, les Becs Fins, Tardieu Laurent 2005, die me prima beviel. Men denkt vaak dat Cotes du Rhxc3xb4ne zo simpel zijn, nou, vergeet dat maar.

Na een prettige pauze kregen we een bordje met kaas. Chaource, harde Vacherin (kende ik niet), een roodschimmel waarvan de naam me ontschoten is, een oude Nederlandse geit en een fijne natte roquefort. Gewoon prima kazen. Donkerbruin brood erbij en een quenelle van kweeperengelei (volgens mij) en een glaasje PX Toro Albala 1979. Helemaal goed dus.

Het dessert tenslotte was een bordje met een Brownie van witte chocolade, boerenjongens van xe2x80x9cvan Weesxe2x80x9d en een bolletje yoghurtroomijs. Gewoon lekker. De Vin Santo del Chianti di Caratello, Falchini 2000 paste er uitstekend bij.

We besloten de koffie elders te nuttigen en toen gebeurde er iets wat me nog nooit is overkomen: de rekening werd me uit handen genomen en ik hoefde niets te betalen. Ik viel er helemaal stil van. Een uitstekende reden natuurlijk om dit zeer genoeglijk samenzijn heel snel te herhalen elders.

Samenvattend: dankzij mijn tafelgenoten had ik een heerlijke middag. Wat betreft het restaurant kan ik kort zijn: dit is wat mij betreft geen ** sterrenrestaurant. Er wordt goed gekookt, maar niet opzienbarend.