Kasteel Heemstede in Houten

Maar liefst twee verjaardagen gingen we vieren. De vraag waar had me de nodige hoofdbrekens gekost, maar uiteindelijk xe2x80″ om vele, vele redenen xe2x80″ kwam ik uit op Kasteel Heemstede. Omdat de jubilaris xe2x80″ 16 jaar is tegenwoordig een mijlpaal xe2x80″ het meest houdt van de klassieke keuken, waarmee het meer spannende Avant Garde Van Groeningen afviel (bovendien is het PSV-stadion geloof ik not done binnen de vriendenkring van Maurits). Ik werd 51 en had dus minder recht van spreken.

Het zonnetje was net onder toen we de oprijlaan opreden. Ons laatste bezoek was alweer een jaar of zo geleden en men heeft bepaald niet stilgezeten. Tenminste 2 gebouwen en nieuwe parkeerplaatsen zijn bijgebouwd. Mooi in stijl gedaan overigens. Het zal op termijn wel een prettig conferentieoord met mooie keuken opleveren. Enkele hotelkamers verwacht ik er ook wel.

De mannen (de jongere mannen dan) vonden het kasteeltje mooi. Wel een beetje gekunsteld mooi, maar mooi genoeg. De entree zo in het souterrain vonden ze ook wel lollig. De ontvangst deed de ambiance niet bepaald eer aan. Wel een ontvangst door de kok himself, maar dan zeggen waar de gasten bij zijn xe2x80x98oh, deze zijn voor tafel

4xe2x80x99

verwacht ik niet op dit niveau. Beetje raar, beetje Rivellaxe2x80xa6xe2x80xa6

Ik had gevraagd om een ronde tafel en die kregen we ook. Een prettige ruime tafel in het restaurantgedeelte. Het is hier als het ware in driexc3xabn opgedeeld. Een entree met wat tafels wat krap aandoet, een eetzaal met wat tafels, wat ruimer opgezet en een afgescheiden gedeelte waar een gezelschap kan zitten. En dan natuurlijk nog het terras. Een lichte herstyling heeft plaatsgehad. De lollige fauteuils zijn niet meer rood en paars bekleed, maar nu met iets gouderigs. Past verder wel bij de rest van de inrichting.

Of we een aperitief wilden. Het huisaperitief is likeur van olijfbomenblaadjes met champagne en we besloten dat maar eens te proberen. Ole niet, Ole wilde gewoon een Cola. Het aperitief was verder in orde. Niet opzienbarend, maar dat vind ik dit soort combixe2x80x99s eigenlijk nooit. Een beetje dom van me om het telkens weer te proberen eigenlijk.

Erbij wat knabbels. Ongelofelijk maar waar: ook hier de blaadjes witlof met een truffelmayonaise xe2x80″ hoe is het toch mogelijk; olijfjes en wat ham/kaaskoekjes.

IJswater, brood, boter, olijfolie, zeezout en dergelijke is allemaal geen probleem en wordt keurig bij- en aangevuld en de kaarten werden ons overhandigd. Met een uitleg van het degustatiemenu. Dat menu was nogal vissig, wat vooral Maurits niet trok. Hij had gewoon zin in vlees. Dat was mogelijk, wat weer een pluspunt is vind ik. Na overleg met de keuken werd hem een menusuggestie gedaan, waarmee hij volgaarne accoord ging. Ook ik ging wat betreft 1 gerechtje overstag; kalfswang kan ik nu eenmaal erg moeilijk weerstaan.

De wijnkaart bekeken we en we besloten maar eens te starten met een Rully Premier Cru, die erg lekker was.

Alvorens we overgingen tot het menu kregen we nog wat amuses.

Drie hier. Een soepje van zoete aardappel met gember, wat niet veel indruk maakte op me; een bitterbal van Hollandse garnalen met schaaldierenmayonaise, die gewoontjes was en een mousse van gerookte makreel met paprika en een koekje van Sherryazijn, die bijzonder smakelijk was.

Het restaurant raakte behoorlijk gevuld deze avond, wat prettig is natuurlijk, maar wat ook zichtbaar maakte dat er geen duidelijke aansturing van het personeel is. Of er een maxc3xaetre is, weet ik zelfs niet. Uiteindelijk deed het jonge personeel haar best, maar het geheel bleef een niet gestroomlijnde en soms rommelige indruk geven. En dat is bijzonder jammer. Complimenten overigens voor de vrouwelijke sommelier, die zich uitstekende staande hield binnen het rommelige geweld.

Het voorgerecht kwam.

Voor ons allevier de lauwwarme kreeft met aardappelsalade, avocadocrxc3xa8me, kropsla en kreeftenvinaigrette. Als ik heel eerlijk ben, en dat ben ik over het algemeen, nogal gewoontjes. Ik heb wel lekkerder kreeft gegetenxe2x80xa6.Niet slecht verder dit gerechtje, maar nu ook niet om dolenthousiast van te worden.

Bij het tweede gerechtje liepen onze wegen uiteen.

Echtgenoot en Ole volgden het menu en kregen de gegrilde tonijn met garnituur Nicoise: zalf van aubergine met ansjovis, haricots verts, paarse aardappel, gedroogde tomaat, zwarte olijven, kwartelei en olijfolie en Maurits en ik kregen de kalfswang met eenzelfde garnituur.

Nu klinkt dat garnituur als overweldigend veel, maar dat was het natuurlijk niet. Gewoon een piepklein beetje. Best lekker dat garnituur verder, die aardappel hoeft wat mij betreft dan weer niet, de kleur vind ik nogal suf en de smaak nu ook niet bepaald bijzonder. De kalfswang was uitstekend, zo ook het kwarteleitje. Ook over de tonijn waren beide heren zeer tevreden.

Na een te lange pauze arriveerden de derde gerechten. Voor Maurits een gigantische hoeveelheid lam.

Twee karbonaadjes en een stuk sukade. Met een mooi sausje en wat aardappel en groentjes erbij. Hij was bijzonder tevreden. Voor ons de gebakken grietfilet met wilde spinazie, koolrabi met grove mosterd en een saus van witlof en gember. De griet vond ik xe2x80″ zoals wel vaker, ook elders xe2x80″ te droog en het garnituur omvatte wat veel smaakjes.

Op zich allemaal niet onaardig, maar wederom niet geheel juichend wat mij betreft. Ole was wel erg tevreden, zo zie je maar hoe smaakafhankelijk het toch allemaal is.

We schakelden over naar een wijn uit de Ahr xe2x80″ heerlijke wijnen! Een Us de

La Meng

, bijzonder lekker!

Ons laatste visger
echtje was een pizza van king boleet met geroosterde coquille Saint Jacques, lamsoren en een saus van eekhoorntjesbrood.

En dat was een lekker gerecht. Heel gewoon prima in orde. Een uitstekende coquille, lekkere paddestoelen en een fijne saus. Zoals het hoort dus.

Voor Maurits weer kalf. Nu gegrild. Ook met lamsoren.

Een nogal kaal gerecht vond ik eerlijk gezegd, maar hij was niet ontevreden over het vlees. Wel vond hij het vreemd dat hij weer kalf kreeg (dat was hem eigenlijk ontgaan tijdens de opsomming) en dan ook nog eens na het lam. Maar goed, niet ontevreden dus en daar gaat het om.

Het hoofdgerecht was weer hetzelfde voor ons allevier. Gebraden Ierse runderlende met een marmelade van Craupedine(*) biet, mais, trompettes de la mort en in een apart bakje rundertartaar met knolselderij, Hollandaiseschuim en ossenstaartbouillon.

Mooi vlees, lekkere biet.

De tartaar vond ik zelf iets minder, die was nl. licht gegaard door de bouillon en dat vind ik heel gewoon niet lekker en de bouillon zelf vond ik nogal flauw. Wat natuurlijk kan komen door dat Hollandaiseschuim, wie zal het zeggen. Maar prima vlees dus.

Hierna het kaasassortiment.

Drie stukjes,

een beetje brood en op zich in orde en erbij nog wat bakjes met vers en gedroogd fruit. Ik herinner me nog wat gedroogde framboosjes die bijzonder smakelijk waren. Ook het brood viel in de smaak bij de mannen, maar dat doet het vrijwel altijd.

Het dessert, vijgentaartje met een warme sabayon van sinaasappel en citroen, sorbet van chocolade, kwam na een lange, lange wachttijd.

Smakelijk, maar eerlijk gezegd aan de zware kant. Zowel het vijgentaartje, als de sabayon als de chocoladesorbet. Een vreemde combinatie qua smaken ook vond ik.

We sloten toch maar af met koffie, alhoewel het al schandalig laat was. Die was in orde. Erbij nog wat friandises. Een chocoladetaartje, wat verrassend licht was; een Charlotte met rumsaus, schattig om te zien; een koffiesorbetijsje wat heerlijk fris was en een plateautje met bonbonnetjes.

En daarmee sloten we dit verjaardagsmaal af. Tevreden, maar niet geheel voldaan. En dat heeft meer met het personeel en de timing als met het eten zelf te maken.

* De juiste benaming is Crapaudine Biet.

Het Pakhuis, Gent

Keurig op tijd reden we in de stromende regen de parkeergarage van het hotel binnen. Inchecken was al mogelijk, dus we hingen even de kleren uit en haasten ons richting de bar. Het werkgroepweekend was weer een feit. Het duurde even voor iedereen gearriveerd was maar daarna lunchten we genoeglijk in de krochten van het uiterst prettige hotel. De werkgroep vergaderde op deze vrijdagmiddag, de partners waren geheel vrij te doen wat zij wilden. Het was helaas ongelofelijk slecht weer, dus veel meer dan plassen en parapluxe2x80x99s heb ik deze middag niet gezien.

Na het opfrissen verzamelden we weer in de bar en rondom 19.00 wandelden we gewapend met veel parapluxe2x80x99s naar Het Pakhuis.

Gent overigens is absoluut een bezoek waard, wat een schitterende stad. Ik was er al een paar keer eerder geweest, maar toen kwam ik niet veel verder dan het Lam en nog wat andere bezienswaardigheden, maar het is een heerlijke winkelstad en ook de buitenwijken hebben veel aardige dingen te bieden. Zo hebben wij op de zaterdag xe2x80″ stralend weer! xe2x80″ onder begeleiding van een gids met muziek via een mp3-speler onder andere een bezoek gebracht aan het grootste robotorkest  ter wereld en geluncht in een grappig eetcafxc3xa9 langs de Leie (Multatuli), waar ik moest grinniken omdat er een bordje hing met de naam van de vroegere Belgische weerman (Armand Pien). Ik moet nog even uitzoeken hoe het allemaal precies zat daarbinnen.

Maar goed. Deze recensie gaat over de maaltijd op de vrijdagavond. Bij het Pakhuis. Een begrip, althans ik kende het van naam.

Voor een indruk verwijs ik naar de website.

De ontvangst was soepeltjes en we werden doorverwezen naar een voor ons gereserveerd deel van de vide. Een lange, lange tafel en voor een deel nogal krap. Tenminste als je stond. De ijzeren onderdelen van het gebouw komen akelig ver naar voren nl., dus het was oppassen geblazen bij het opstaan.  Maar dat mocht de pret niet drukken.

We begonnen met wat witte wijn. Het is me ontgaan wat voor wijn. Ik meen een Italiaanse. In ieder geval prima in orde, ik heb hem de rest van de avond gewoon doorgedronken. IJswater is hier geen probleem en na enige tijd verschenen de amuses. En niet zomaar amuses. Prachtige bordjes met per 4 personen een oester, een glaasje met rucola en flink wat paling en een amuselepel met carpaccio. Allemaal geweldig lekker. En ik had ook nog eens het geluk dat na wat geruil opeens vele oesters mij ten deel vielen. Heerlijk, heerlijk!

Het afgesproken menu was een keuzemenu, dus per gang viel er iets te kiezen.

Het voorgerecht was of de carpaccio van rundvlees met rucola, parmezaan, balsamico en olijfolie of de tartaar van gemarineerde Schotse zalm met specerijen en een compote van bloemkool.

De carpaccio, mijn tafelheer aan de overkant nam telkens xe2x80″ toevallig hoor xe2x80″ het andere gerecht dan ik xe2x80″ was goed. Zag er goed uit vond ik, zonder al te veel overbodige frutsels (helaas wel die domme pijnboompitten, maar gelukkig wel minimaal), waardoor het vlees veelal wegvalt.

De tartaar van gemarineerde zalm was uitstekend.  Erom heen wat peterselieolie  en wat salade, incl. prettig ontvelde stukjes tomaat en eronder dus die compote van bloemkool. Nou, dat vond ik dus helemaal niks. Rauwe bloemkool (niets mis mee verder) met wat mayonaiseachtig iets, wat mij een vervelend mondgevoel gaf. Ik herinner me overigens eenzelfde ervaring bij De Bokkedoorns, dus het Pakhuis hoeft zich geen zorgen te maken verder J.

Voor het hoofdgerecht konden we kiezen uit de kabeljauwrug a la Plancha, puree van nieuwe aardappelen, opgewerkt met kruidenboter, kort gebakken bospaddestoelen en kalfsjus met tijm of de eendenfilet met gerookte lentegroenten, platte peterselie, lavas en pittige saus.

Mijn tafelheer had de eend en was tevreden. Een immense portie vond ik het. Ook echtgenoot, die een stukje verderop zat, had de eend en was erover te spreken. Mooie groentjes, fijne eend en prettige noedels.

Ikzelf had de kabeljauw en was diep tevreden. Een prachtig stuk kabeljauw, helemaal perfect van cuisson (op het velletje na, dat had wat krokanter gemogen van mij), op lekker veel paddestoelen.  Een lekker jus-tje, puree die wat mij betreft zonder de kruidenboter had gekund en ietsjes romiger had gemogen, maar nog steeds lekker was en ik was dus diep tevreden. Een heerlijk maaltje.

Na een prettige pauze kwamen de toetjes. We hadden kunnen kiezen uit de huisbereide taart of sorbets met seizoensfruit en wederom had mijn tafelheer de taart. Chocholadetaart. Een mooi stuk, waarin volgens mij stukjes pistache te vinden waren en erover gedruppeld wat chocoladesaus kreeg hij voorgezet en wederom at hij keurig zijn bordje leeg.

De sorbets waren ook lekker. Cassis, appel en citroen en wat fruit. Gewoon lekker.

Tot slot nog wat koffie. Bonbonnetjes ben ik vergeten, sloten witte wijn waren er inmiddels doorheen gegaan.

Samenvattend: een prima restaurant dit. Goede producten, prettig personeel, mooie en betaalbare wijnen en ook niet onbelangrijk: lekkere stoelen!  Om naar terug te keren!

Shabu Shabu in Rotterdam

We waren in de stad (de stad is voor mij nog altijd Rotterdam natuurlijk), de mannen om cadeautjes voor mij te kopen, ik om een cadeautje voor Maurits te kopen, we zijn nl. 5 dagen na elkaar jarig. Rondom half 1 moest er ergens geluncht worden. Nu zouden we eigenlijk de nieuwe Subway bij Capelle aandoen, maar we reden op de Westblaak en zagen Shabu Shabu. Nu hanteert Shabu het all-you-can-eat concept, wat ook Sumo heeft en een kennis van ons raadde ons Shabu aan. En mijn maag roerde zich, want ik had minimaal ontbeten, dus stopten we, parkeerden voor Cinerama en liepen richting restaurant.

Er was nog plek op deze zaterdagmiddag.

Of we het concept kenden. Nou, een beetje. We kregen uitleg en het lijkt dus erg op Sumo, met dien verstande dat men hier 8 gerechtjes per ronde per persoon heeft, tijdens de lunch dan. Bij het diner is dat 5.. Een tijdslimiet hebben ze ook. 2 uur. Onsympathiek vind ik dat. Ook hier worden restanten in rekening gebracht xe2x80″ zeer terecht! -. Sushi 1 euro per stuk, warme gerechten 3 euro.

Sashimi is niet inclusief helaas, dat moet je apart bestellen en betalen. Het is vreselijk dom, maar ik weet de precieze prijs niet meer, ik meen 16.50 per persoon tijdens de lunch.

Alle informatie staat overigens op de website.

Het is een gigantisch restaurant, maar liefst 240 zitplaatsen. Wel in aparte zalen, dus het doet iets minder massaal aan dan je wel zult denken. Deze middag overigens was het nog niet voor een kwart gevuld.

Het personeel is hier vriendelijk en hulpvaardig. Drankjes verschijnen in no time en zo ook het eten.

We begonnen met een ronde sushi. Van alles wat eigenlijk. Sake, maguro, suzuki, ebi, saba, ama ebi,tako, kani, unagi, corn gunkan, sake maki, kappa maki, tekka maki, futo maki, california maki, sake maki avocado, spicy tuna maki. Allemaal lekker. De een wat lekkerder dan de ander, maar dat is natuurlijk de persoonlijke smaak.

Na een pauze wat andere gerechtjes, waaronder aardappelkoekjes, botaniku furai, chuka haromaki, tori teriyaki, tori furai, suzuki yaki, yakitori, ebi tempura en yasai tempura. Wat noedels en wat rijst ook nog.

De tempura vind ik hier niet lekker. Een gigantische lading vreemd deeg plakt om de groenten en de garnalen en ook het bijgeleverde sausje vond ik niet lekker. De krokante varkenshaas is wat mij betreft geweldig lekker, maar het is dan weer jammer dat ze er een soort sausje overheen doen in het midden. Dat doe ik liever zelf. Zo zijn er nog wel wat opmerkinkjes te plaatsen her en der.

Niets ten nadele van Shabu Shabu denk ik eerlijk gezegd, ik denk dat het meer aan mij ligt. Ik heb het wel een beetje gehad met deze formule. Het is meer van hetzelfde. Ik eet dan liever xe2x80″ wat we ook zeer regelmatig doen natuurlijk xe2x80″ bij bv. Sushi House Wasabi op de Coolsingel een bord sashimi. Dan ben ik weliswaar het dubbele kwijt, maar dan vind ik het ook echt lekker.

Aan een vergelijk tussen Sumo en Shabu Shabu begin ik niet. Voor een enkele keer zijn ze allebei leuk. Vooral niet te vaak gaan lijkt me, dan blijft het ook leuk.

KorenleiTwee in Gent

Op deze zaterdagavond van het werkgroepweekend in Gent – het was zowaar de hele dag droog geweest – liepen we met de hele groep richting het uitgekozen restaurant. Een restaurant wat ik niet kende. Niet eens van naamxe2x80xa6.

Korenlei2.

Een prachtig pand, mooi xe2x80″ echt Vlaams vind ik dan xe2x80″ ingericht en we werden via het restaurant en via het verwarmde terras naar een zaaltje gedirigeerd. De eerste indruk van het zaaltje was krapjes, maar dat viel uiteindelijk mee. Mooi gedekt met lopers, kandelaars die in eerste instantie niet aanmochten en lichtelijk duister. Een lange, lange tafel. Dat heeft voor- en nadelen wat mij betreft. Het grootste nadeel, wat ook een voordeel kan zijn uiteraard, is dat je omringend aantal  tafelgenoten beperkt is. Wat trouwens helemaal niet betekent dat ik me niet vermaakt heb deze avond, integendeel!

Voor een indruk en een beschrijving van het pand en de ligging en het uitzicht vanaf het terras, wat werkelijk uniek is, verwijs ik naar de website.

We begonnen met een aperitiefje op het terras. Dat was wat ruimer dan het zaaltje en er zit een aantal rokers bij het gezelschap. Over het roken overigens later meer bij mijn recensie van Oud Sluisxe2x80xa6

Voor mij een witte wijn. Een gewone witte huiswijn, een Pays dxe2x80x99Oc. Over het algemeen gewoon in orde, zo ook deze. Op een van de tafels stonden wat schaaltjes met knabbels, die verrassend lekker waren.

Nadat een vrij strenge mevrouw ons had verteld dat we moesten kiezen tussen vlees of vis voor het hoofdgerecht, wat we uiteraard keurig deden, verscheen er een amuse. Een schaaltje met een mousse van gerookte kip, een lepel met gemarineerde zalm met wat garnaaltjes en een driehoekje toast. De gerookte kip was goed, niet teveel kerrie gelukkig, anders gaat het zo lijken op kipkerriesalade; de zalm was verrassend, want behalve enkele korrels zeezout ontdekte ik ook een prikkeltje van het een of het ander, wat szechuanpeper geweest kan zijn, er verscheen althans een tintelingetje en het toastje was uitstekend. De keren dat ik nl. een akelig droog gebeuren krijg zijn niet op 1 hand te tellen, dus als het dan goed is, moet het ook gemeld worden vind ik.

Een mooi begin.

We werden naar beginnen genood, de glazen werden gevuld met de witte huiswijn, de karaffen water werden aangerukt en broodjes werden neergelegd. Boter xe2x80″ dxe2x80x99Isigny xe2x80″ in kuipjes stond er al. Geen olie verder.

Het voorgerecht, risotto met tuinerwtjes, gebakken barramundifilet en tempura van kochai, verscheen. Kochai is een soort Thaise bosui. De tempura was goed. Zo ook de vis. De risotto was raar. Veel te compact en klein van structuur. Geen idee welke rijst gebruikt is, maar in ieder geval geen rondkorrel, laat staan arborio. De smaak was overigens wel in orde.

Tussen wat speeches door kregen we nog een sorbetje. Typisch Belgisch ook, bij ons zie ik dat nooit meer. Een sorbetje van watermeloen. Niet onaardig, maar het voegde wat mij betreft weinig toe verder. Ja, een ijskoude mondxe2x80xa6

Het hoofdgerecht was voor de vleeseters gebrande lamskoteletjes met peterseliekorst, tofu van bloemkool en geplette aardappelen met zure room, Jan Breydelham en fijne kruiden. Flinke porties waren het, maar de borden raakten allemaal leeg, dus het was vast prima in orde. Erbij een rode huiswijn, ook een Pays dxe2x80x99Oc.

Voor de viseters, waaronder ik, een kabeljauwhaasje op stevige compote van tomatenpesto, tagliatelle en een glaasje espuma van waterkers. De kabeljauw was uitstekend van cuisson (altijd knap met een gezelschap), hoewel van mij het velletje knapperiger mag, maar dat doen ze blijkbaar niet in Vlaanderen (ook bij Het Pakhuis was het velletje naar mijn smaak te zacht), de compote was heerlijk en de tagliatelle was perfect (ook heel knap met een gezelschap). De espuma was waterig en was eigenlijk alleen mooi van kleur.  Maar chapeau dus voor de vis, de compote en de pasta!

We keuvelden nog wat, dat kan deze groep als de beste namelijk en sloten uiteindelijk af met het dessert.  Crxc3xa8me gekarameliseerd op suikerbrood, met bakbanaan en kaneelijs. Gewoon een lekker dessert vond ik.

Koffie hadden we ook nog, erbij meen ik nog wat bonbonnetjes en al babbelend verlieten we dit aangename restaurant.