Restaurant One in Roermond

Op de terugweg van ons zeer prettige verblijf in de Mittelrhein wilden we natuurlijk lunchen. Nu leek restaurant One me al enige tijd een bezoek waard, dus dat kwam weer eens goed uit. De reservering was snel gedaan en rondom 13.00 reden we het grote parkeerterrein bij de ECI-cultuurfabriek op. Voor informatie over de verbouwing van de Electro Chemische Industrie tot ECI-cultuurfabriek verwijs ik naar de website.

Via een loopbrug is het gebouw te bereiken en op de gevel schitteren de letters van het restaurant je al tegemoet. Tevens heb je een leuk zicht op het terras, wat volgens de uitstekende bediening nieuw is.

Een vriendelijke ontvangst met de vraag of we het aperitief op het terras willen gebruiken. Dat willen we wel. Heerlijke loungebanken in een prettige kleur blauw, zicht op de Roer en wat bosschages en heerlijk rustig. We willen graag een gin en tonic en krijgen de kaart ervan. Echtgenoot kiest voor de Glitz & Glam, Copperhead gin (die ik ken van Damier in Kortrijk, waar hij door de eigenaar gemaakt wordt), die hier geschonken wordt met Fever Tree Elderflower en ik kies voor de Zuiver, Fifty Pounds gin met Fever Tree. Zoals het hoort de tonic geheel apart, zodat je de gin nog eventjes kunt proeven en dat stel ik zeer op prijs. Mijn gin wordt geserveerd met appelbolletjes en komkommerschil en die van echtgenoot met botanicals. Beide gins zijn erg lekker.

Er bij direct vier hapjes. In een wit bekertje pinda’s met zeezout en zwarte peper. Zwarte kroepoek met een limoendip; cherrytomaatjes en een aardappeltje met Lapsong souchong. Alle hapjes verrassend lekker; de tomaatjes waren gemaakt van cacaoboter en ploppen leuk open in de mond, waardoor het tomatenuitlekvocht vrijkomt en je samen met het poeder wat het ‘tomaatje’ bedekt een heerlijke frisse tomatensmaak krijgt.

Omdat het toch wel behoorlijk warm wordt in de zon op het terras verkassen we naar binnen. De inrichting van het restaurant is verrassend ruim en doet  industrieel aan. De afscherming (en geluiddemping) door middel van hoog hangende gordijnen vind ik mooi en ik vind het ook bijzonder prettig dat er alleen ronde tafels zijn met stoelen die kunnen draaien.

We krijgen de menukaarten. Men kent hier een Jeunes Restaurateursmenu, verkrijgbaar in vijf- of viergangen (respectievelijk 69/43 of 59/38) te krijgen. Bij het dessert kun je kiezen uit kaas of dessert, de toeslag voor kaas en dessert weet ik niet. Verder kent men een Tastingmenu, zeven gangen (79/49). De prijs achter de /is de prijs van een wijnarrangement. Alle gerechten zijn ook à la carte te bestellen, de prijzen staan erbij. De wijnkaart is keurig en netjes van prijs ook. We spotten een droge Pacherenc, maar helaas was net de laatste fles verkocht, dus we switchten naar het arrangement. Als menu nemen we het Tastingmenu, dat lijkt mij net iets spannender. Een wijziging voor mij in het menu is geen probleem, dus het feestje – want dat wordt het – kan beginnen.

Eerst krijgen we nog twee amuses. Een kwarteleitje met asperges. Heerlijke stukjes asperges met schuim van asperges en een ongetwijfeld zachtgegaard kwarteleitje krijgen we. Mooi na gekruid en erg smakelijk. In een glaasje een aspergesoepje met bovenop schuim van peterselie. Ook zeer smakelijk en mooi in combinatie.

Heerlijk vers brood met boter, olie en zout komt op tafel en wordt gedurende de maaltijd telkens aangevuld. Verder nog een fles bruisend water voor echtgenoot en een karaf ijswater voor mij.

De uitstekende vrouwelijke sommelier schenkt de eerste wijn in, een Sigalas 2013, Santorini. Een wijn die we al kennen en die we op prijs stellen. Er bij het eerste gerecht. Langoustine; komkommer, bleekselderij, ponzu hangop, “Gold Label” kaviaar. Een fleurig opgemaakt bord kregen we met twee perfect gegaarde langoustines. Diverse bereidingen van bleekselderij troffen we aan: poeder, vocht, zoetzuur en gelei. Verder komkommer, gemarineerd en als kaviaar. De hangop met ponzu was heerlijk fris en de kaviaar gaf er een heerlijke zilte toets aan. Een fijn licht voorgerecht en een mooie start.

De tweede wijn kwam uit Libanon. Een witte Altitudes Ixsir, 2012. Een bijzonder prettige blend van Muscat, Sauvignon, Viognier en Sémillon. Hij paste perfect bij het gerecht. Gaandeweg de middag viel ons op dat alle wijnen uit het arrangement ontzettend goed pasten bij de gerechten. Dat is nog weleens anders, dus een compliment hiervoor was zeker op zijn plaats en dat gaven we dan ook.

Het gerecht was tartaar van rosé kalf; gepikkelde groenten, piccalilly, ijs van zoetzuur. Een gerecht wat in tweeën werd opgediend. Allereerst op het bord een cirkel van de perfecte tartaar van het kalf, erg lekker aangemaakt. Klein puntje mijnerzijds: ik heb mijn vlees in een tartaar graag wat grover, maar dat is persoonlijk. Op de tartaar een zeer kleurrijk garnituur van onder andere mini cornichons, bloemkool, bloemetjes, gepekelde groentjes, appelkappers en piepkleine croutons in verband met de bite. Een erg lekkere tartaar vonden we het. In een glas ernaast ook de gepekelde groentjes met erop een granité van zoetzuur, die verbazingwekkend vol van smaak was. Een mooi gerecht, fris en in balans.

We gingen verder met de Kung Fu Riesling van Charles Smith, 2013, Washington State, een ons bekende wijn die we prima vinden. Erbij  het gerecht. Aardappelcrêpe; coquille, scheermes, groene curry, taugé. Een zeer luchtige crème met een behoorlijk heftige (lekker!) groene currysmaak kregen we met erbij een gebakken coquille en een scheermes. Verder citroengras, taugeh,  gepofte rijst, een aardappelblini en nog wat chilipoeder. De wijn werd nog eens bijgeschonken, ook daarin is men hier zeer attent en ook dit vonden we een uiterst aangenaam gerecht.

Bij het volgende gerecht liepen onze wegen uiteen. In het menu was namelijk lam opgenomen, maar ik had in het andere menu buikspek gezien, wat me zeer aantrok en een wisseling was gelukkig mogelijk. In het glas voor mij deze ronde een Fleur du Cap 2013, een unfiltered semillon, Western Cape South Africa, die me zeer beviel. Voor echtgenoot kwam er een Montefalco Rosso 2011, Plani Arche en ook hij was tevreden.

Echtgenoot kreeg lam; asperges, mint, courgette, Hollandaise. Een flinke plak perfect gegaard lamsvlees kreeg hij met erbij wat stukjes asperge, rolletjes asperge waarin de prima Hollandaisesaus zat. Verder rolletjes courgette gevuld met auberginekaviaar en een lamsjus met mintolie. Hij was erg tevreden.

Ik kreeg uit het JRE-menu buikspek; bloemkool, druiven, macadamia, “long pepper”. Op het bord een prima gegaard stukje buikspek met erbij diverse bereidingen van bloemkool (crème, poeder, gebakken en dergelijke), jus van long pepper, rozijnen en wat macadamianoten, die licht geschroeid zijn. Een prima gerecht, mooi in balans.

We gaan verder met een rode Panamera, Cuvée California 2012, ook al een erg smakelijke wijn. Erbij het hoofdgerecht als je dat zo kunt noemen. Anjou duif; filetje met rijfkoek van koolrabi, kweepeer, biet, crème fraîche en ragout van het boutje met linzen en knol. (ik had alweer een hapje genomen voordat ik aan de foto dacht, excuses daarvoor) Een gerecht in tweeën weer. In een kommetje heerlijk stoofvlees van het boutje van de duif met wat linzen, afgedekt met een zeer luchtige knolselderijmousseline. Heerlijk! Op het bord een wederom perfect gebraden stukje duivenborst, wat bedekt was met gepofte pistachenoten en quinoa. De noten en de quinoa waren gepoft in het vet van de duif. Erbij jus van het beestje en links op het bord een ring gemaakt van koolraap met crème fraîche met bietenpoeder en erin een reibekuche, die zeer smakelijk was. De wijn paste weer perfect bij dit mooi afgewogen gerecht.

Bij het volgende gerecht kwam een Bugey Cerdon, Méthode Ancestrale, Bernard Rondeau in het glas, een frisse sprankelende rosé met een licht zoetje. Erbij geschaafde eendenlever; brioche, biet, vijg.  Geserveerd in een groot Martiniglas. Onderin compôte van rode biet en vijg, die en aards en zoet was, erg smakelijk. Op een zeer dunne cirkel van krokante brioche lag bovenin een flinke hoeveelheid erg lekkere geschaafde eendenlever. Een werkelijk heerlijk gerecht!

Een pré-dessertje verscheen. In een bevroren glas met een dekseltje een cocktail van cranberries met op het dekseltje sorbet van limoenblad. Heerlijk verfrissend!

In het glas kwam een Red Muscadel, Rietvallei, Robertson 2014, een zeer prettige rode dessertwijn uit Zuid-Afrika. Erbij pure chocolade; watermunt, vanilleroom. Precies dat troffen we aan op het bord. Een nog warm chocoladetaartje met een sorbet van waterkersmunt en een quenelle room van vanille. Heerlijk, vooral het warme chocoladetaartje was verrassend.

En nog waren we er niet. Een nieuw glas kwam en werd gevuld met Sweet Melodies, Vino de la Terra Cumbres del Guadalfeo (omgeving Granada, zie hier extra informatie over de streek en de wijnen), een dessertwijn met slechts 9% alcohol.  Erbij rijstemelk panna cotta; mango, citrus, passievrucht, roos. In een Martiniglas wederom panna cotta van rijstemelk, sorbet van roos, kiwi, mango, een merengue van limoen, granaatappel en passievrucht. Een uitermate fris dessert, waarbij met name de uitgesproken smaak van roos opviel tussen alle frisse fruitsoorten. Wederom erg lekker!

Bij de uitstekende espresso, die we dronken op het terras, de zon was een beetje weg namelijk, kwamen nog allerlei heerlijkheden. Ik herinner me een toffee met vanille en zeezout, een truffel met hazelnoot, een Baileys-bal met knettersuiker, boterkoek en een glaasje met heerlijke chocolade en karamel afgedekt met een mousse van passievrucht. Geweldig lekker allemaal.

Volkomen voldaan en zeer tevreden verlieten we restaurant One. Een middagvullend programma hier met uitstekende gerechten, een prima wijnarrangement – het is lang geleden dat wijnen zo goed bij de gerechten pasten -, erg goede bediening, een fijne omgeving, kortom: wij zijn fan!

© Carla van Schelven

Valuas in Venlo

We gingen een paar dagen naar de Mittelrhein en natuurlijk wilden we onderweg graag nog even lunchen. Erg leuk vond ik het dat restaurant Valuas op onze route lag, dus de reservering was snel gemaakt. Valuas ligt langs de Maas aan een vrij rustige weg en behalve het *restaurant is er een brasserie, een bar, je kunt er trouwen, ze hebben een terras en nog veel meer. En ook nog de Valuaskroketten natuurlijk. Voor alle informatie verwijs ik naar de website. Wat ze ook hebben is het Valuas-menu. Ook in all-in versie. Voor 69.50 krijg je dan drie gangen, inclusief aperitief, amuses, drie glazen wijn, ijswater en koffie of thee met een friandise. Een keurig aanbod en een leuke manier om kennis te maken met de keuken en het restaurant van de broers.

Parkeren kan op eigen terrein en we wandelden binnen. Een hartelijke ontvangst en we werden voorgegaan naar het restaurant. Enkele opstapjes, waarvoor we telkens werden gewaarschuwd (zo’n 600 keer per dag zullen ze het wel noemen hier) en we liepen het knusse restaurant binnen. Eye-catcher is de Bron van het Genieten, een langwerpige tafel met een waterbron en allerlei laden waarin bestek, servetten en andere benodigdheden keurig zijn opgeborgen.  Slechts 7 tafels, allemaal rond, in het restaurant en deze middag was er nog een andere tafel bezet. Keurig gedekte tafels, prettig zittende stoelen en zicht op een loungeruimte en de bar. En op de Brontafel.

Als aperitief stelde de uitstekende en zeer vriendelijke bedienende broer een Sekt Royal voor en dat bleek een Kir met Franciacorta te zijn, die ons goed beviel.

Erbij direct vier hapjes. Op een plaatje voor elk van ons een bokkepootje met oude kaas en tuinkers, heerlijk van smaak en lekker licht. Verder in een schaaltje op voet op een lepeltje mousse van paranoot met rasp van de noot, ook verrassend lekker en wederom licht. Op een vierkant bordje een houten lepeltje met aspic van asperge met ham en ei en een plakje asperge. Ook een fijn hapje. Tot slot nog de Valuas-bitterbal en ook die was zeer smakelijk.

Het menu voor deze middag werd aan ons voorgesteld en het klonk allemaal perfect.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Roccafiore, R, Bianco fiordaliso 2014, Todi, Umbria. Ik ben nogal te spreken over de wijnen uit deze streek, dus het was een schot in de roos.

Brood kwam op tafel met erbij olie, zout en boter met sterrenkers en citroenrasp en een bloemetje. De boter werd verrassend lekker door de toevoegingen.

Ook verscheen er nog een amuse. Op een plaatje in de lengte onderop een donkere crouton met gerookte paling uit Sevenum (passie voor vis) en een glaasje met erin citroenjenever. Een verrassend hapje en drankje. Ook weer heerlijk fris en licht.

Waarmee we toe waren aan het eerste gerecht. De wijn werd bijgeschonken, men is daarmee niet flauw hier en het gerecht kwam op tafel. In een blikje. Kreeft met meloen, basilicum, tomaat en in een apart houdertje (Maassteentje) een croutonnetje. Dat croutonnetje was een flinterdun krokant boterhammetje, knap om het zo dun te krijgen! Onderin het blikje flink wat stukje tartaar van kreeft, gelei van tomaat, balletjes van meloen, blokjes gelei van basilicum, wat in combinatie werkelijk heerlijk was. De groene toefjes bovenop het gerecht waren gemaakt van erwt, ook erg lekker. Het stuk kreeft wat uit het gerecht stak was de kers op de taart. Een heerlijk, fris en alweer licht gerecht.

Bij het tweede gerecht kwam voor mij – ik had namelijk gevraagd om voor mij bij witte wijn te blijven – een Esser Chardonnay,, 2012 Monterey, California in het glas, een prettige wijn. Echtgenoot kreeg een Humilitat* 2011, Catalonië en hij was tevreden. Erbij het hoofdgerecht. Kalfswang, snijbiet, pompoen en een saus op basis van Chai-tea. Op het bord een mooie plak zeer malse kalfswang, perfect van garing en kruiding. Erop soldaatjes van aardappel, rauwe plakjes champignon, wat uitjes, een flan van pompoen en snijbiet. Het geheel werd afgemaakt met een heerlijke jus, kruidig door de Chai-tea. Wederom waren we erg tevreden.

Bij het dessert hadden we de keus uit zoet of kaas en we kozen allebei voor de kaas. Het kaasplateau werd klaargezet in de loungeruimte. Maar liefst 20 soorten lagen er. De jongeman van de kaas gaf ons een toelichting op de diverse kazen en we maakten onze keus. Ik koos voor de Livarot, de Robiola Rosso, de Pierre Robert, Gorgonzola piccante, de Fontina en de Lingot. Stuk voor stuk perfect geaffineerde kaasjes. De volgorde van eten werd keurig aangegeven en op tafel kwam er nog van alles bij. Allereerst crackers. In een schaaltje op een voet mascarpone zeer verrijkt met nootjes en rozijnen. Verder nog in twee bekertjes jelly van Chai black tea en een frisse salade. En nog waren we er niet, want we kregen ook nog een theekopje met witte thee en een rond bakje met een crème brûlée van kaas, heerlijk! Desgevraagd kregen we een glas droge witte wijn bij de kaas, dat heeft nu eenmaal mijn voorkeur bij roodschimmel, blauw en geit en dat werd een Ekam, 2011, Castell d’Encus, een wijn uit de Pyreneeën en die beviel me uitstekend.

Espresso wilden we ook nog graag en men vroeg keurig of we daar nog een friandise bij wilden. Dat wilden we wel en dat bleek een gouden ei te zijn. Een gouden ei gevuld met abrikoos, sinaasappel, witte chocolade, amandel en kokos. Heerlijk en een fijne afsluiter van een bijzonder fijne lunch. Valuas is een absolute aanrader wat mij betreft. Heerlijke gerechten, zeer prettige bediening, een fijne ambiance en mooie wijnen. Wat wil een mens nog meer…..

© Carla van Schelven

Vendôme in Bergisch Gladbach

Van goede vrienden waar we regelmatig een vorkje mee prikken ontving ik een mail met daarin een aanbod van Vendôme in Bergisch Gladbach. 10 x 3 Sternen. Een jubileumaanbieding. Een aanbieding die overigens supersnel weer van de website was verdwenen. Het was dan ook een enorm goede en zeer aantrekkelijke aanbieding. Ik zet de aanbieding wel even onderaan deze post neer. We hoefden er geen seconde over na te denken, natuurlijk wilden we dat. Graag zelfs. De reservering voor 16 april was snel gemaakt en de voorpret kon beginnen.

Na een zeer voorspoedige reis reden we het terrein van het Schlosshotel op en wandelden we de lounge in. Onze vrienden arriveerden vrijwel gelijktijdig, dus we namen eerst maar eens een thee/koffie in de bar. Omdat het zonnetje zo aardig scheen borrelden we nog een tijdje op het terras met zicht op het hele kasteel en nadat we ons hadden opgefrist en omgekleed wandelden we naar het restaurant.

Een uiterst vriendelijke ontvangst, ook door de chef, Joachim Wissler. We kregen een rechthoekige tafel in het vrij kleine restaurant, ik telde 14 tafels. Vrij veel, zeer kundig personeel hier, in eerste instantie wat afstandelijk, maar dat werd al snel wat gemoedelijker.

Voor nadere informatie over het restaurant en over de chef verwijs ik graag naar de website. Het restaurant is geopend voor de lunch van donderdag tot en met zondag en voor het diner van woensdag tot en met zondag. Men kent een aantal Tasting Menu’s, die allemaal beginnen met een aantal amuses en eindigen met zoete verrassingen. Er is een Modern Classic Menu van 5 gangen (170), 6 gangen (190) en 7 gangen (210). Verder een seizoensmenu van 6 gangen (200) of 10 gangen (268) en tot slot nog een 4 gangen lunchmenu voor 120 met een glas champagne en thee of koffie.

De tafels zijn keurig gedekt, redelijk minimalistisch, ik hou daar wel van. Prettig grote servetten liggen languit opgerold klaar op tafel.

Bij het aperitief, champagne van Bruno Paillard, kwam direct een groot aantal amuses.

Om te  beginnen op een houten plankje Wagyu Beef; Brotzeit, Hüttenkäse & Bucheckern. Wagyu, ‘Brotzeit’, kwark en beukennootjes. Laat ik beginnen met te vertellen wat Brotzeit is. Dat is een traditionele Duitse hartige snack afkomstig uit de Beierse keuken, maar inmiddels verspreid over bijna geheel Duitsland. Typische items geconsumeerd als onderdeel van Brotzeit zijn onder meer: Pretzels – Kartoffelkäse (een romige op aardappel gebaseerde spread en Obatzda (smeerkaas gevuld met paprika).Ook eet men bij Brotzeit brood, boter, ham, gesneden kaas, gedroogde worst en populaire specerijen zoals augurken, radijs, en uien. Wij kregen natuurlijk een prachtige uitvoering van de Brotzeit. Allereerst de zuigend zachte plakjes rauw Wagyu vlees, zeer dun gesneden. Op zich al een genot om te eten. Erbij een dip van kwark met wasabi, een dip van Hüttenkäse met crème van beukennootjes, een zuur uitje, sterrenkers en crunch van traditioneel donkerbruin Duits brood. Erg, erg smaakvol allemaal.

De volgende amuse bestond uit maar liefst vier onderdelen. Fischstäbchen & Piña Colada;  Kokos, Ananas, Wasabi. Allereerst per twee personen een ‘visstick’ aan een prikkertje. De visstick was een zeer licht gerookt stukje zalm met erop krokante stukjes vel van mul. Erbij een toefje wasabi met citroen en de smaakcombinatie was perfect. Zeer uitgekristalliseerd. Ook op het bord een ‘Rafaello’. Een witte chocolade bonbon met kokos en limoen met bovenop wat gepeperde popcorn. Ook een erg leuke smaakcombinatie. Prettig fris.  Ernaast in een leuk apothekersflesje de Piña Colada. Het flesje was namelijk gevuld met kokos- en ananassap en duidelijk te proeven was ook een hint van chili. Wederom ontzettend goed in balans. Tot slot op een bijzonder klein cocktailglaasje gel van appel met erop kaviaar (dus ploppende balletjes) van appel. Granny Smith wel te verstaan. Prachtig groen.  Heel knap hoe er zo’n intens diepe appelsmaak aan gegeven is. Ik vond dit wel een geestige amuse, hoewel ik niet helemaal begreep waarom juist deze vier componenten bij elkaar waren gezet. Maar: alle vier even lekker!

De champagne werd bijgeschonken en we gingen verder met de Milchferkelschnäuzchen; süß – sauer, Gillardeau Auster. De snuit van het speenvarken. Allereerst werd er een ovaal bord op tafel gezet, de snuit van het varkentje. Op het bord lag een heerlijk stuk krokant buikspek, een stuk varkenswang met erop een crunch van buikspek. Verder gesneden oester, rolletjes van oester, komkommer, kaviaar en de neus was gemaakt van een zeer smaakvolle puree van waterkers, erwt en wat wasabi . Een grappig bord met heerlijke ingrediënten erop, die perfect bij elkaar pasten. De oester gaf een leuke frisheid aan het geheel. De ‘oren’ van het beestje bestonden uit twee crackers met erop een heerlijke Schmalz (op smaak gebrachte reuzel), gegarneerd met bieslook en piepkleine bolletjes hazelnoot. Ook deze oren waren bijzonder lekker. Een grappig en smaakvol gerechtje.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Alvarinho uit Portugal, Soalheiro, 2014 Dócil. Voordat het eerste gerecht kwam, verscheen er nog een amuse. Makrele; Kartoffel, Sardinencrème. Erg leuk gepresenteerd op een vierkant schaaltje met visgraatjes onder een glazen plaatje kregen we een stukje perfect gegrilde makreel, geserveerd met twee plakken aardappel, die op een puzzlestukje leken. Die aardappelplakjes waren gemarineerd in saffraan, waarover wat vinaigrette was geschonken en waarop wat kappertjes en gegrilde zilveruitjes lagen. Verder een verbazingwekkende puree van sardine, ontzettend zacht en glanzend en ook het uitlekvocht van aardappel wat erbij lag was onwaarschijnlijk vol van smaak. Ook dit was een uitmuntend gerecht. Elegant en zeer smakelijk.

Per persoon verscheen er een glazen plaatje met rechts wat licht gezouten boter, in het midden een mesje wat in een speciaal ervoor gemaakte uitsparing lag en links ruimte voor brood. Dat brood kwam in twee schaaltjes. Eentje met Italiaans brood en de ander met Spaans brood, waaronder een heerlijk olijvenbrood.

Waarmee we toe kwamen aan het eerste gerecht van het menu. Gänseleber & Aloë Vera; gegrillt, Mandarinenessig, Erdnusscrème & Matcha – Kohl. Een gerecht in tweeën. Geserveerd op een koperen blaadje een bonbon van Aloë Vera. Eerlijk gezegd nogal zeepachtig van smaak, maar zeker niet onaangenaam. Het combineerde overigens wel erg goed met de crumble van pinda, die eronder lag. Op een beige vierkant met een houttekening een glazen plaat met erop perfect gegrilde en nagezouten ganzenlever. Op de ganzenlever nog wat kleine korrels Aloë Vera. Links naast de ganzenlever een flinke hoeveelheid as. As gemaakt van Aloë Vera met Matcha erdoor. Matcha is Japanse groene thee. Op de as een heerlijke mandarijnengelei. Die gelei lag ook als een toefje linksboven op het plaatje. Daaronder lag jonge prei, heel licht zuur gemarineerd. Het bijna zwarte toefje was zeer hartig en vol van smaak en paste prima bij de ganzenlever en de as. De ‘pinda’s’ , die op een bedje van crunch van pinda lagen, waren ongelofelijk. Superzacht van structuur met een fantastische pindasmaak. Ook hierdoor zat wat Matcha en de pinda was omgeven door gelei van mandarijn. Her en der lagen kleine plasje azijn van mandarijn, heerlijk zoetzuur en het sluitstuk was de aan tafel erop geschonken saus, gemaakt van appel met augurk. Van die saus viel ik helemaal stil. Beide componenten waren ontzettend goed te proeven en werkelijk perfect in balans. Wat een bijzonder mooi gerecht dit!

In het glas kwam een Edelgraben 2009, Claus Preisinger, Oostenrijk en net als de vorige wijn, was ook deze heerlijk. De sommelier kwijt zich hier op een uiterst plezierige manier van zijn taak, heeft er duidelijk plezier in en schenkt ook nog eens regelmatig bij.

Het tweede gerecht was Lechtal Saibling ‘escabeche’; Amaranth, Kaviar, Spiegelei, Meerrettichcrème & soufflierte Rosinen. Ook dit was weer een gerecht in tweeën. Op een Japans aandoend bord een schitterend stukje forel, eerst gerookt en daarna gegaard in witte wijn, mosterd en kruiden. Boterzacht en ongelofelijk mals. Erop wat zalmeitjes, eronder een flinke hoeveelheid amaranth (amaranth is een graansoort). De vinaigrette waarin de vis was gegaard lag ernaast en ook die was geweldig lekker. Verder troffen we rolletjes warm gerookte paling aan met erop zalmeitjes, gesouffleerde rozijnen, die ook al zeer smaakvol waren, terwijl ik toch helemaal niet houd van zoetigheid in mijn eten en twee spiegeleitjes gemaakt van mierikswortelcrème. Wederom een uitzonderlijk uitgebalanceerd gerecht, tot in perfectie uitgevoerd. Het tweede deel van het gerecht kwam in een schaaltje. Een krokant briochekoekje met erop tartaar van de forel, afgewerkt met bieslook. In al zijn simpelheid een zeer prettig hapje.

Bij het volgende gerecht schonk de sommelier de Edelgraben door. Dat gerecht bestond uit drie delen. Langoustine grillées; “paella”, falsches Piment, Tintenfisch, Marshmallow & Reisfumet. Allereerst kwam er een tafelbarbecue op tafel met erop vier wel erg schitterende langoustines. Per persoon werd vervolgens een zwart bord neergezet waarop een gedeconstrueerde paella lag en twee ‘pepertjes’. De langoustine werd op de pepertjes gelegd. Wat bleek: de pepertjes waren gemaakt van paprika en avocado. Allebei ongelofelijk vol van smaak. De paella was ook heerlijk, de crème van saffraan met tomaat die erbij lag aten we samen met de overige ingrediënten en dus aten we de ultieme paella! De langoustine was heerlijk, mooi zoet. Klein puntje van kritiek is dat door deze manier van opdienen de langoustine wellicht net iets te lang op de tafelbarbecue ligt, althans mijn langoustine was aan de onderkant net iets te gaar.

In een zwart kommetje zat een fantastische bouillabaisse, wederom vol van smaak en in het bakje ernaast, waarin gepofte rijst zat lagen wat ‘blaadjes’ van citroen, die heerlijk fris waren en aan het prikkertje zat een marshmallow van sepia. Ook bijzonder smakelijk. Ongelofelijk hoe heerlijk hier gekookt wordt….

Bij het eerste vleesgerecht kwam een glas Ômina, Romana, Cabernet Sauvignon, 2011. Een fantastische wijn. Het gerecht was Mieral Perlhuhn; Estragon, kleine Artischocken, Wintertrüffel & Topinambur – Misopüree. Mieral Parelhoen dus. Ook een gerecht in tweeën. Op het bord een onwaarschijnlijk mals stukje parelhoen met een krokant stukje spek van het beestje erop. Een saus van aardpeer met truffel werd aan tafel bij geschonken. Verder een ontzettend mals stukje gekonfijt vlees van de parelhoen, perfect van garing en van kruiding, kleine zilveruitjes, kleine artisjokken, wat paddestoelen en nog wat crème van miso en we waren meer dan tevreden. Wat een uitgekristalliseerde gerechten!  Erbij per persoon een flinterdun stukje krokante huid van de parelhoen met erop gelei van kruiden en wat knoflook. Ook ongelofelijk lekker weer. Ik kan maar niet ophouden met de superlatieven.

De wijn werd doorgeschonken bij het volgende vleesgerecht. Milchferkel; Bohneneintopf, gegrillte grüne Bananen & Curry, Macadamianuss. Speenvarken. Ook dit was weer een gerecht in tweeën. In het bord allereerst ontzettend zachte en sappige stukjes vlees van het speenvarken, uiteraard met krokante huid erop. Heerlijk! Bovenaan het bord gegrilde groene banaan en daarop lag een salade van gierst met wat groenten en spruitgroenten. Anders, maar wel prettig. Verder op het bord een groene curry en een oranje curry in een soort crèmevorm, wat braadjus van het beestje en een fris rondje met wat bessen. Erg lekker, vooral het vlees en de mooie zachte curry’s konden me erg bekoren.

In een schaaltje ernaast kregen we een soort bonenstoofpot. Een bonenstoofpotje met erop een quenelle, waarin in ieder geval flink wat lever wat verwerkt. Sterke smaken! Goede smaken ook, maar helaas zijn de porties hier aan de ruime kant, dus ik heb wel de bonen helemaal opgegeten, die overigens heerlijk waren, maar de quenelle, die ik persoonlijk iets te leverig vond heb ik verder laten staan. Wat zeker niet wegneemt dat ik ook dit weer een zeer bijzonder gerecht vond.

Bij het dessert kwam een Weißer Burgunder, Beerenauslese 2006, Weingut Friedrich Becker in het glas. Het dessert was Williams Christbirne; Weißalgen – Crèmeeis & Ingwergelee.  Op het bord gebrande peer, ijs van witte algen, crunch van chocolade, gelei van ginger ale, toefjes gelei van gember en wat kruiden. Een fijn, licht en fris dessert.

We sloten deze zeer gedenkwaardige maaltijd af met koffie en thee en daarbij kwamen nog een aantal zoetigheden. Allereerst in een blikje een makaron van passievrucht gevuld met chocolade, heerlijk! Ernaast een suikersnoet. Die snoet had de smaken framboos en kauwgum en ongelofelijk, maar waar, de ene hap was volledig framboos, de andere hap volledig kauwgum. Ontzettend leuk!

Verder een puntzakje met popcorn met een frisse fruitsmaak en een Magnum Royal van Marc de Champagne en die was geweldig lekker. En nog was het feest niet voorbij. Opeens kwam er nog iemand langs met een gigantische doos met allerlei soorten truffels, waaruit we onze keus mochten maken. Ook deze truffels waren fantastisch.

Onnodig te vertellen dat we enorm genoten hebben. Ongelofelijk wat een gebalanceerde gerechten hier op tafel komen. Heerlijke wijnen ook nog eens, perfecte bediening en de stoelen zitten heerlijk. Om iets te vieren een absolute aanrader.

Aanbieding:

‘10x 3 Sterne Jubiläumsangebot – 1 Übernachtungen im exklusiven Doppelzimmer – Das tägliche reichhaltige Frühstücksbuffet – Early C/i oder Late C/O bei Abreise ( nach Verfügbarkeit) -Ein Glas Champagner zum Aperitif -7Gang Dinner im Restaurant Vendome inkl. begleitenden Weinen, Mineralwasser & Kaffee am 04.2015 um 19:00 Uhr für 4 Personen – kostenfreies Internet – kostenfreie Minibar – 5 kostenfrei Sky-Kanäle – frisches Obst abgestimmt nach Jahreszeit – eine Flasche Mineralwasser – täglich die FAZ als aktuelle Tageszeitung – kostenfreier Zugang zu unserem 1’000qm großem Beauty- und SPA Bereich’ . Wij vonden het een zeer aantrekkelijke aanbieding.

© Carla van Schelven

Jaimie van Heije in Ouderkerk a/d Amstel

In april zijn we ook nog wezen eten bij Jaimie van Heije in Ouderkerk a/d Amstel. Ik kreeg in mijn mailbox een bericht dat er een restaurantfestival zou zijn, wat betekende dat je voor 50 euro all in zou kunnen lunchen en voor 100 euro all in dineren. Het aantal aangeboden gangen wisselde nogal, maar mijn oog viel op Jaimie van Heije die volgens die restaurantfestivalwebsite voor de lunch maar liefst 6 gangen aanbood. De vorige keer was het ons uitstekend bevallen bij hem, dus de reservering was snel gemaakt. Net als de vorige keer was het prachtig weer, dus het terras was gedekt. De uitstekende jongeman in de bediening zorgde voor een parasol en het feestje kon beginnen. Nog voordat we besloten hadden tot het aperitief wat zou bestaan (onze eigen keus uit de twee aangeboden aperitieven) een citrus gin en tonic kwamen er al twee hapjes op de keurig gedekte tafel. Allereerst een broodje bapao met oosterse auberginevulling, een dip van tomaat en paprika er boven op. Erg lekker, hoewel je de bapao niet te lang moet laten liggen, want dat specifieke deeg wordt vrij snel wat taai. Ernaast een kroepoek gemaakt van groene olijf met een crème erop van zwarte olijf en een schattig bloemblaadje. Vrij sterke en herkenbare smaken, lekker!

De gin en tonic verscheen en dat was weer eens wat anders. Zeer kleurrijk, want behalve gewone ijsblokjes zaten er ook ijsblokken in gemaakt van citrus. Limoen, citroen, sinaasappel en grapefruit om precies te zijn. Heerlijk fris, duidelijk van smaak en niet al te citrusachtig gelukkig, want zoals bekend verbaas ik me altijd hogelijk over mensen die als aperitief jus d’orange nemen, want je smaak is dan voor een paar uur geheel foetsie. Maar daar was hier geen sprake van, het was een zeer prettige gin en tonic.

Het menu – 4 gangen – kwam op tafel en dat sprak ons zeer aan. Een nog warm broodje werd geserveerd in een zakje. Heerlijk brood. Olie, peper en zout stond al op tafel, aan boter doet men niet. Het brood werd telkens bijgevuld. Water wilden we ook graag, voor echtgenoot een fles bruisend, voor mij een karaf ijswater.

De eerste wijn werd ingeschonken, een Quintaluna 2012, de tweede wijn van het huis Ossian. We kenden deze wijn al van Arzak en net zoals daar beviel hij ons ook deze keer weer prima. Het gerecht erbij was Buddha Beef. Gebrande meergranentoast, filet americain, Oosterse sesamdressing, meiknol, foie brûlée, soja en frisse kruiden.  Op het bord allereerst in het midden de behoorlijk romige filet americain, die omgeven werd door de gebrande meergranentoast, die dus een cirkel vormde. Daarop een flinterdun plakje meiknol met de ‘boeddha’ van de foie en de overige ingrediënten lagen op een mooie manier gerangschikt op de cirkel van de meergranentoast. Extra er nog bij diverse toefjes crème van koriander. De sesamdressing is me ontgaan.

De tweede wijn, keurig toegelicht door dezelfde jongeman, was een Chateau Mercier, Cotes de Bourg, Bordeaux 2012 en ook dat was een aardige wijn, die in ieder geval uitstekend paste bij het gerecht. Sayur Lodeh. Met polenta van kokos en maïs, rendang van kabeljauw, katjang pedis en saus van kreeft. Op het bord in het midden een cirkel van heerlijke rendang van kabeljauw. De rendang werd omgeven door de krokant gebakken polenta, die zelfs ik erg lekker vond. Op een plakje wortel vervolgens een bolletje schuim gemaakt van sajoer lodeh. Ervoor schuim van kreeft. Dat schuim had een hele sterke en volle kreeftsmaak en was dus erg lekker. Wel een beetje jammer dat het al wat langer op het bord lag, de randjes waren vast gaan zitten. Verder een flinke hoeveelheid crumble van katjang pedis, die inderdaad behoorlijk pedis was, maar daar houden wij wel van. Het geheel werd afgemaakt met een krokante merengue van kokos. Opvallend vond ik het hoe de wijn zich staande hield tegen dit relatieve geweld. Ook dit gerecht viel enorm in de smaak bij mij.

Bij het hoofdgerecht kwam een Pedrera 13, Jumilla, monastrell in het glas, een prettige, soepele wijn. Het hoofdgerecht was diamanthaas. Met wortel, geroosterde crème van knolselderij, peterselie en saus naturelle. Een perfect gebakken stuk diamanthaas kregen we. Erom heen een lichte olie van peterselie en aan tafel werd de saus = jus erbij geschonken, zodat het op een prettige manier mengde. Verder de diverse bereidingen van wortel, waaronder een merengue-krokantje, de geroosterde crème van knolselderij, die zelfs echtgenoot lekker vond, een uitje, een aardappeltje, poeder van wortel met een ‘diamantje’ van peterselie erop en ook dit was een aantrekkelijk en lekker gerecht.

Het dessert kreeg begeleiding van een Vouvray Moelleux 2005 Grande Réserve, Val de Loire. Een zeer prettige wijn. Het dessert was een Blanc Manger. Zachte crème van amandel, spongecake, frisse pommelo, cremeux en grapefruit sorbet. Precies dat troffen we aan op het bord. Er lagen gouden vleugeltjes van grapefruit bij, helaas had ik al bijna een hap genomen, voordat ik aan de foto dacht, maar neem maar mij aan dat de vleugeltjes er perfect uitzagen. De spongecake – waar ik nog steeds niet echt weg van ben – was gemaakt van amandel. Ook een heerlijk luchtige bavarois van amandel troffen we aan. Een merengue van gevriesdroogde yoghurt lag er nog bij en verder wat krokantjes van rijst. De frisheid kwam uiteraard van de grapefruit en de pommelo. Een inventief dessert, licht en fris.

We sloten af met goede espresso waarbij een chocoladebombe met sinaasappel en een makaron van rozen met sereh kwamen. Allebei ook gewoon lekker.

Nadat we de zeer vriendelijke rekening (100 euro) hadden voldaan verlieten we zeer tevreden Jaimie van Heije. Heerlijke gerechten, uitstekende bediening, fijne wijnen, helemaal niets op aan te merken. Ook nog erg leuk dat de sous-chef een van de gangen kwam brengen, kortom genieten hier!

© Carla van Schelven