Funky Gourmet in Athene

We vlogen via Athene in plaats van via Kalamata naar ons vakantiehuis op de Peleponnesos puur en alleen omdat ik dolgraag wilde eten bij Funky Gourmet. Ik zal jullie niet vervelen met de onwaarschijnlijk lastige toestanden die we hebben gehad om bij het restaurant te komen, belangrijker is het dat we pal voor 22.30 uur letterlijk naar binnen renden. De taxi had ons veel te ver van het mooie restaurant, wat overigens valetparking heeft, afgezet. 22.30 is namelijk het tijdstip waarop je je laatste bestelling kunt doen… Een uiterst vriendelijke ontvangst in het nogal donkere restaurant. Op de benedenverdieping. In alle haast was ik tot mijn grote spijt ook nog eens mijn fototoestel vergeten, dus foto’s van het mooie gebouw en het leuke interieur heb ik nauwelijks. Voor een beter beeld verwijs ik graag naar de website.  De foto’s van de gerechten zijn met een mobiele telefoon gemaakt, dus helaas van mindere kwaliteit dan gewoonlijk.

Op diezelfde benedenverdieping was een partij gaande en wij werden gevraagd even plaats te nemen aan de bar. Daar kregen we heerlijk koel water te drinken, waar we ook dringend behoefte aan hadden. Heerlijke olijven en nootjes stonden al klaar, dus daar aten we wat van. Na korte tijd werden we naar boven genood, waar onze tafel in de hoek met zicht op de autovrije straten, waar allerlei terrasjes nog vol met mensen zaten, al klaar stond. Geen linnen op tafel, wel stoffen servetten. Het restaurant is niet al te groot. Boven kunnen ongeveer 30 personen dineren, beneden nog eens 14. Het restaurant was deze avond helemaal gevuld. We kregen een uitstekende uitleg van de menumogelijkheden. Men kent hier drie menu’s. Een keuzemenu, 4 gangen voor 80 euro, met wijn 120; twee degustatiemenu’s , 9 gangen met amuses voor 115, met wijn 170 en 10 gangen met amuses voor 145, met wijn 210. Wij wilden graag het 10 gangenmenu, inclusief wijn. Water kwam op tafel, bruisend en plat en het bruisende aperitief werd door de kundige sommelier ingeschonken. Met een korte toelichting. Het ging om een Tselepos Estate, Amalia Brut Sparkling Wine, Moschofilero. Een zeer aangename bubbel! Direct verscheen de eerste van vijf amuses, Salsify in the soil. Gefrituurde repen schorseneer met een zeer romige dip van tarama met krokant broodkruim erop, waarin flink wat zacht smakende kruiden waren verwerkt. Erg lekker, natuurlijk vooral in combinatie, hoewel mij de pure smaak van de schorseneer na het frituren verbaasde.

Het tweede hapje vormde een vreemde, maar wel zeer smakelijke combinatie. Het ging om Greek bottarga with white chocolate. Griekse bottarga dus met witte chocolade. Als een soort burger kregen we een toastje met erop een crème van witte kaas, waarop een flinke laag bottarga met kruiden lag. Opvallend vond ik de crèmerige structuur van de bottarga, die kende ik niet. Het geheel werd afgedekt door een plak witte chocolade. Het was de bedoeling om alle laagjes per hap tegelijk te eten, wat we uiteraard deden. Zoals geschreven: een bijzonder hapje, erg smakelijk.

     Hierna kwam er een taco. Hier geïnterpreteerd als een kussenachtig koekje gemaakt van uiteraard Grieks meel met erop een avocadocrème met wat fijngesneden tomaat en fijngesneden rode ui. In de taco nog een vrij pittig smeerseltje waarin ik wat paprika en pepers proefde. Lekker!

Het hapje hierna was een Pastitsio (traditioneel een soort Griekse lasagne). Uiteraard werd het hier in een nieuw jasje gestoken wat erop neer kwam dat we een cilinder van pasta kregen, laten we het een cannelloni noemen, die rechtop op het bord stond. Erin een zeer romige kaasvulling, waar een zeer fris kruidje doorheen zat. Heel zacht en elegant van smaak vonden we het. De cannelloni werd omgeven door een beurre noisette, wat een bijzonder effect gaf. Alweer een bijzonder en smaakvol gerechtje.

Het laatste hapje vergde wat voorbereiding. Allereerst werden er drie ovale stenen in het midden van de tafel gelegd. Daarna kwam uit het kleine mandje (picknickmandje, want het gerechtje heet ook Picnic) waarin ook broodstengels stonden, twee geruite picknick-kleedjes, die over de stenen werden gelegd. De picknick bestond uit een baguette, de broodstengels dus; een BLT-sandwich met een prikkertje, geserveerd op een wit bordje. De sandwich smaakte precies zoals het hoort, erg lekker dus. Verder een gehaktbal, geserveerd in een klein wit schaaltje. Niet zomaar een gehaktbal, maar een werkelijk heerlijk gekruid balletje, gemaakt van lamsgehakt aangemaakt met in ieder geval iets van citroen, want er zat een erg lekkere frisse toets aan. Ook nog een eetbaar zakje met noten. Het zakje was gemaakt, zo vertelde de uitstekende bediening, van aardappelschil. In ieder geval kon dus alles gegeten worden. Een bakje met aïoli stond er ook nog bij, dat konden we naar smaak bij het gehaktballetje of de sandwich eten en tot slot stond er nog een gekookt kwarteleitje met een chipje van truffelaardappel en wat mayonaise op het kleedje. Bij dat eitje stond een verstuivertje waarin sherry zat en het was de bedoeling dat over het eitje te sprayen. Ook dat eitje met de sherry was ontzettend lekker. Behalve dat dit een grappig gerechtje was, was het dus ook zeer smakelijk. Erg leuk! Op tafel kwam ook nog een tekeningetje van de picknick, zodat we goed wisten wat wat was. Het enige kleine puntje van kritiek was dat de aïoli wat mij betreft wat meer smaak had mogen hebben.

De sommelier schonk bij de eerste ‘gang’ een glas Fresh Chios Beer, waar ik niet bijzonder van onder de indruk was. Gewoon een biertje. Erbij Coulouri bread and Cretan buttermilk. Brood uit Thessaloniki en boter gemaakt van karnemelk uit Kreta. Op de plank, waarop het gepresenteerd werd, ook zout van weer een ander eiland.. Brood en boter dus. De boter had een behoorlijk sterke smaak en deed mij erg aan Gruyère denken. Het zout was verrassend weinig zout. Het brood deed mij niet heel veel, echtgenoot – een broodliefhebber – vond het prettig licht.

De tafel werd opnieuw gedekt, deze keer kwam er voor ons allebei een lang pincet op tafel. In het glas kwam een Gavalas Winery, Santorini Natural Ferment Assyrtiko, 2014, een lichte witte wijn. Hij paste goed bij het gerecht. ‘Kakavia’ fish soup Shabu-Shabu. Een schaaltje met een dekseltje en een kommetje met olijfolie, zeezout en citroenzest. Op het dekseltje lagen flinterdunne plakjes rauwe snapper met kruiden en tomaat. Toen het dekseltje eraf gehaald werd bleek dat er in het schaaltje een bouillon zat. Het was de bedoeling om onze eigen Kakavia – vissoep – te maken. We moesten de vis laten garen in de bouillon, hem er weer uit vissen en dopen in de olijfolie en dan eten. Wat we uiteraard deden. Het was werkelijk heerlijk! De bouillon was zeer kruidig en de frisheid van de olijfolie gaf een extra dimensie aan het gerecht. De vis was uiteraard van uitstekende kwaliteit en de smaken bij elkaar waren perfect in balans. Nadat alle vis gegeten was, dronken we de bouillon op en die was geweldig lekker. Voor Griekse begrippen ook behoorlijk gekruid, wat ik alleen maar nog lekkerder vond.

Bij het volgende gerecht schonk de sommelier de wijn uit Santorini door. Het gerecht was Langoustine from Chios. Gepresenteerd op een ruwe steen kregen we een langoustine. Gebakken in de olijfolie en perfect van garing en heerlijk zoet met een fijne zilte toets. Verder op de steen een zwart toefje met een kruidje erin. Dat toefje was mayonaise met inkt en het was de bedoeling dat je daar de langoustine in dipte en dan een hap nam. De combinatie van de zoetige langoustine met de zilt-zachte mayonaise was erg bijzonder. Op de een of andere manier bekend, maar toch weer niet. Wat ons betreft weer een schot in de roos.

De volgende wijn kwam uit de omgeving van Thessaloniki en het was een Domaine Gerovassiliou, Sauvignon Blanc Fumé, 2014 en die beviel me uitstekend. Erbij Snails; earthy aromas. Slakken met aardse aroma’s. In een half diep bord lag allereerst gierst met een heerlijke saus, gemaakt van slakkenboter zoals je dat in de Bourgogne krijgt. Er doorheen zaten piepkleine krokantjes van brood wat een leuke bite gaf. Erom heen zeer malse slakken, die ik geweldig lekker vond. Verder nog allerlei kruiden, paddestoelen en Oost-Indische kersblaadjes en tot slot werd er aan tafel royaal zwarte Griekse truffel over heen geschaafd. Met recht aardse aroma’s dus. Heerlijk dit gerechtje!

Een bijna Belgisch intermezzo volgde nu, we kregen namelijk Greek Salad. In sorbetvorm. Onwaarschijnlijk knap vond ik het om alle smaken van een Griekse salade te vangen in een sorbet. Ik moest direct denken aan Michel van der Kroft van ‘t Nonnetje, die bij zijn amuse van de gedeconstrueerde Griekse salade ook fantastisch sap van de ingrediënten van een Griekse salade had gemaakt. Deze sorbet leek er heel erg op. Werkelijk alle onderdelen waren uitstekend te proeven, heerlijk. En fijn fris ook.

Een rode wijn werd ingeschonken, een La Tour Melas, Merlot-Cabernet Franc, Petit Verdot 2012. Ook een aardige wijn. Het gerecht erbij was The Silence of the Lamb, Part One/Part Two. Bij aanvang van het menu had men keurig gevraagd of we Part One wel wilden, het ging namelijk om een bewerking van lamshersenen. Allebei wilden we dat (natuurlijk) wel. Als we er zijn, zijn we er ook tenslotte en zo eng zijn hersenen natuurlijk niet. In een schaaltje lag een saus gemaakt van de hersenen met wat kruidenolijfolie en een flink stuk gebakken hersenen. De saus was prachtig hoog op smaak, mooi van kruiding ook. De hersenen waren aan de buitenkant zeer krokant en ook flink gekruid, de binnenkant was voor mijn smaak net iets te zacht, wat een wat vreemd mondgevoel gaf, maar de smaak was verder prima. Part One beviel ons dus goed.

Ik moet nog even vermelden dat we tussen de gangen door telkens op een steen warme doekjes kregen om de handen af te vegen nadat we een gerecht gegeten hadden. Zo ook bij Part Two, wat een behoorlijk grote lamskotelet bleek te zijn, perfect gegrild en gepresenteerd op een hete steen met eronder hele bossen rozemarijn, zodat het allemaal fantastisch geurde. Het lam was het meest malse en zachte lam wat ik ooit gegeten heb, perfect van garing en werkelijk geweldig van smaak. Het vlees was sous vide gegaard op 65 graden en ter plekke gegrild. Onwaarschijnlijk lekker vond ik het.

De muziek die hier gedraaid wordt wil ik ook even vermelden. Ze draaien namelijk jaren ’60 Amerikaanse muziek en dat geeft in het donkere, modern ingerichte restaurant een heel eigen, zeer prettige sfeer.

Waarmee we bij de kaasgang kwamen. The Feta Cheese that wished to be a beetroot. Feta dus, omwikkeld met gelei van biet. Op een rond plaatje allereerst poeder van walnoot met erop een perfecte bal, gemaakt van feta, omwikkeld met gelei van biet. Erin gestoken een klein blaadje snijbiet maakte het perfecte plaatje compleet. De smaak van het geheel was op zijn minst ‘anders’ te noemen, maar wel erg lekker. Althans, ik vond het erg lekker, ik ben een liefhebber van feta en van biet en de combinatie beviel me uitstekend. Erbij vers getoast briochebrood met knoflook en flink wat olijfolie. Ook erg smakelijk. Erbij een glas Domaine Zafeirakis, Limnionas, 2011. 

Bij het eerste dessert kwam nog geen glas wijn, omdat het hier al om een drankje ging. Het gerecht was Milk Skin ‘Bracelet’. Wederom grappig gepresenteerd in een juwelendoosje een ‘armband’ gemaakt van chocolade met een krokante vulling die erg leek op speculaas, maar toch weer net een iets andere smaaktoets had. Erg smakelijk! Erbij een glas likeur, home made met in ieder geval Delamain cognac erin. De kleur en consistentie leek op zijdezachte melk, vandaar de naam. De smaak was erg specifiek, het deed ons denken aan een droge baklava en aan een ouderwetse kandeel, zoals je heel vroeger wel kreeg bij geboorten. Erg leuk om op deze manier kennis te maken met traditionele Griekse gerechten in een nieuw jasje.

In het glas kwam een Argyros Estate, Vinsanto, 2007, 4 y.o. Een lekkere dessertwijn. Ik wist niet dat buiten Umbrië ook de naam Vin Santo gebruikt mag worden, maar klaarblijkelijk wel. Overigens hoor ik net dat Vin Santo een Griekse uitvinding is en als zodanig is dat ook vastgelegd. Ik neem aan dat meer mensen dat niet weten, dus weer een leuk weetje erbij!  Het gerecht was Chocolate soup. We kregen een flinke bal van chocolade met eronder een crunch van chocolade met noten, zoute karamel en wat drank. Verder op het bord stipjes gelei van framboos, die heerlijk fris waren. Het was de bedoeling de bal kapot te slaan, de inhoud die gemaakt was van de genoemde ingrediënten van de crunch zou dan over het bord lopen, zodat we alles samen konden eten. Wat we deden en het was een absoluut heerlijk chocoladedessert. Niet te machtig, maar wel heel erg lekker.

De maaltijd werd afgesloten met een Orange explosion. Met veel stikstof kwam er een schaal met prachtige groene bladeren op tafel, waarop twee grote gouden ballen lagen. De bal was gemaakt van chocolade en karamel en gevuld met sinaasappelsap. Heerlijk en natuurlijk spectaculair om te zien.

We sloten deze gedenkwaardige maaltijd af met uitstekende espresso. De aangeboden friandises sloegen we af, we waren zeer voldaan. Ik vind Funky Gourmet een aanrader vanwege de belevenis, de ambiance, het uitstekende personeel en de grapjes en natuurlijk omdat ze traditionele Griekse gerechten in een nieuw jasje steken. Als ik weer in Athene ben keer ik er zeker terug.

© Carla van Schelven

Athene 2009

Begin september waren we ook nog een paar dagen in Athene. Een congres met een Ladyxe2x80x99s Program.

De reis verliep voorspoedig en ergens in de middag kwamen we aan in het hotel. Een mooi hotel, gelegen ten zuiden van Athene, in Vouliagmeni.

Na wat uitpakken en opfrissen verzamelden we ons in de lobby en vertrokken voor een rit naar het centrum van Athene. Een wandeling naar de Acropolis was de bedoeling. Het weer zat erg mee deze dag. Niet te warm en een heerlijk windje, dus de klim naar boven viel erg mee.  Het was allemaal des te mooier omdat het al het eind van de middag/begin van de avond was, waardoor het licht prachtig was. De uitstekend Nederlands sprekende gids gaf zo ontzettend veel informatie, dat helaas niet alles is blijven hangen, maar interessant was het.

Daarna wandelden we naar een restaurant wat gelegen was tegen de Plaka aan. Restaurant Athina. Een website kon ik niet vinden, maar zoals bij zoveel restaurants hier was er een schitterend uitzicht op de xe2x80x99s avonds wonderschoon verlichte Acropolis. We zaten nogal opeengepropt (het was een grote groep) op het dakterras, waardoor we een schitterend zicht hadden.

We begonnen met wat schalen met hele lekkere groenten en dips. Werkelijk erg lekker. Er zat een kruidje op in ieder geval wat smaakte naar meer.

Het echte menu ving aan met Stuffed Florinis Peppers with salt Cod in Toasted Bread.  Een rondje met iets van kabeljauw en heerlijke paprika erop. Gewoon heel lekker.

Erbij witte wijn. Een gewone volgens mij, maar best heel lekker. Heel veel water ook, koel waterxe2x80xa6

We vervolgden met Steamed Mussels in Ouzo sauce and sea vegetables.   al lekker. De ouzo was goed te proeven, maar gelukkig was de dropsmaak niet te overheersend. De groente leek vooral op zeewier en smaakte ook zo. Lekker hartig.

Erna een Fresh Salad with arugula, artichokes, grilled tomatoes and basilsauce. Een salade dus met artisjokken, tomaten en een fijne basilicumdressing. Geen idxc3xa9e wat arugula is. Het smaakte naar brood in ieder geval.

Voor de duidelijkheid: zowel de kabeljauwtoastjes, als de mosselen en de salade waren bestemd voor de hele tafel.

Voor degenen die geen schaal- en schelpdieren eten, waren er gefrituurde kaasballen.  Haloumi met kruiden. Ik mocht een stukje proeven en vond het best lekker. Wel een beetje aan de droge kant eerlijk gezegd.

Het hoofdgerecht was Doradefilet in salt crust with rosemary, orange fava and roasted vegetables. Dorade dus, in zoutkorst bereidt met wat groenten en een dot puree van het een of het ander, wat ik niet zo lekker vond. De vis was uitstekend. Knap voor zoxe2x80x99n grote groep toch altijd.

We sloten af met yoghurt mousse with traditional syrup sweet and roasted aiginis pistachios.  Zeer zoet, maar wel lekker.

Op de tweede dag begon het congres en gingen de partners naar Athene. Daar bezochten we onder andere het nieuwe Acropolismuseum.  Een prachtig gebouw met een indrukwekkende collectie. En uiteraard een schitterend gezicht op de Acropolis zelf. Ook hier weer met een Nederlands sprekende gids die bijna over zijn woorden struikelde om toch maar zo veel mogelijk te vertellen. Onderweg naar het restaurant, wat een flinke wandeling was, bezochten we Het Nederlands Instituut in Athene. De directeur is een Vlaamse mevrouw, die vol vuur over de activiteiten van het Instituut vertelde. Heel interessant allemaal!

We lunchten bij restaurant Chocolate, wederom tegen de Plaka aan gelegen. Op het dakterras, waar het nog heerlijk koel was. De temperaturen begonnen nl. nogal op te lopen deze dagenxe2x80xa6.

Ook hier weer een lekkere witte wijn en veel water!

We begonnen met een lasagne van groenten. Geweldig lekker, mooi opgebouwd in laagjes en een goede saus erover. Wel wat zwaar. Erbij nog wat salade met een yoghurtachtige dressing.

Het volgende gerecht, waar we helemaal niet op gerekend hadden, want de lasagne was op zich al voldoende voor een lunch, was weer een bord voor de hele tafel. Een salade met een wat zoetige dressing, een stukje pitabrood en een reep gegrilde haloumi. En wat halve tomaatjes. Onze tafel (4 dames) hebben er slechts iets van geprikt. De salade was best lekker natuurlijk, maar het was wederom wat veel.

Echt lacherig en ook wat beschaamd werden we toen het hoofdgerecht werd gebracht. Zalm met groenten en een kruidenkorst. Een gigantische portie wederom  Een flinke hoeveelheid lekkere groenten. Erop een b
ehoorlijk stuk zalm, wat aan de droge kant was helaas en daarop dan een niet heel smakelijke kruidenkorst. De twee sausjes erbij konden me ook niet bekoren, er zat werkelijk een raar smaakje aan. Het overgrote deel van de borden ging helaas onaangeroerd terug.

Het klapstuk was het dessert. Per persoon een taartje, waar we ruim met 4 personen van hadden kunnen eten. Wel een ontzettend lekker taartje. Een soort amarettoparfait met rode besjes, slagroom, amandelen. Maar helaas, het paste echt niet meer. Slechts 3 happen heb ik ervan genomen. Zo zondexe2x80xa6..

We sloten af met koffie. De koffie is overal verrassend goed trouwens en als je erom vraagt kun je bij de meeste restaurants uitstekende espresso krijgen.

Na het uitbuiken van deze zeer copieuze lunch in het hotel verzamelden we om per bus naar een Estate te vertrekken, een museaal ingerichte villa op het platteland. Het Byzantine Estate. Prachtig gelegen met een schitterend uitzicht over het dal. Extra feexc3xabriek omdat de ontvangst met muziek al in het donker plaatsvond. Er werd uitgebreid geborreld op het nogal bobbelige grasveld bij het zwembad, daarna werd er nogal wat tijd gespendeerd aan het maken van groepsfotoxe2x80x99s en uiteindelijk gingen we aan tafel.  Allemaal ronde tafels weer, prettig ruim opgesteld.

We begonnen met Sweet Pumpkin soup with Napoleon Prawns flambxc3xa9. Pompoensoep dus. De geflambeerde garnalen zijn me ontgaan eerlijk gezegd. De soep was best smakelijk, nogal gewoontjes.

Erbij een witte wijn, die in orde was. Ik heb geen namen onthouden, veel etiketten heb ik ook gewoon niet gezien en het is zoxe2x80x99n gedoe om dat allemaal te gaan vragen.

Het tussengerecht was Salmon fillet with chives sauce on asparagus pure (zoals bekend hou ik de spelling van het restaurant aan).

Een nogal rommelig bord met een stukje zalm op aspergepuree. De saus smaakte eigenlijk naar niets, als ik heel erg mijn best deed zou het op bieslook kunnen lijken. Erop nog een half tomaatje.

Als mondverfrisser, maar ik vind het altijd nogal jammer, want je smaak slaat voor enkele tijd dood, een Lemon sorbetto with mint leaves. Een citroensorbet dus met muntblaadjes. Gewoon. Niet heel zoet gelukkig, hij neigde naar limoncello.

Het hoofdgerecht was Baby veal care with variety of wild mushrooms, sauce flavored with truffles and served with baby potatoes in rosemary leaves.

Kalf dus met wilde paddestoelen, een saus op smaak gebracht met truffel en erbij baby aardappeltjes in de oven gebakken met rozemarijn.

Het kalfsvlees was in orde. Zo ook de in kleine hoeveelheid aanwezige paddestoelen. De truffel was mijn saus voorbijgegaan en de aardappeltjes waren aardig. Op dit niveau had ik iets meer verwacht, maar dat kan heel goed aan mijn verwachtingspatroon liggen natuurlijk. Wellicht dat de entourage belangrijker was dan de maaltijd.

We sloten de maaltijd af met een Chocolate Bolero with almonds and chocolate sauce.

Een chocoladebol dus met amandelen en chocoladesaus. Nu had ik gerekend op een lopend taartje, maar het was een ijsje. Lekker!

De koffie was slapjes en diep in de nacht kwamen we terug bij het hotel, waar we nog wat buiten in de hotelbar zaten.

De volgende ochtend vertrokken we (de partners) alweer bijtijds, want we zouden de Tempel van Poseidon op Kaap Sounion bezoeken. Een prachtige rit was het, met geweldige vergezichten. Zinderend heet, dat wel. Er was weer eens een klein hittegolfje. Na een bezoek aan de tempel (ik niet, ik heb beneden gewacht in de schaduw en op wat tassen gelet en heerlijk zitten kletsen met een van de gidsen, een vrouw, geboren in Zwitserland en nu wonend in Griekenland) lunchten we in een authentieke taverne aan de Saronische Golf (zo heet de zee hier). Taverne Elias. Berg Elias etc. Ook op deze trip werden we nl. vergezeld door dezelfde gids die zo ontzettend veel informatie wilde geven.

Een heerlijke simpele maaltijd, gewoon met karaffen wijn, veel water, lekker brood.

Een lekkere Griekse salade   uitstekende feta die gelukkig ergens naar smaakte was de opening. Of nee, dat is niet helemaal waar. Eerst mandjes brood met bordjes met tzatziki.   tzatziki!

Daarna borden met gefrituurde visjes, gefrituurde inktvis, brokken citroen, heerlijk!

Het hoofdgerecht was een mooie dorade, die gewoon lekker gebakken was, wederom uitstekend!

Nog een kop koffie en nog even genieten van het uitzicht op de baai en de berg en we reden weer terug naar het hotel.

xe2x80x99s Avonds hadden we een diner in het restaurant (Gazon) van het naastgelegen hotel Arion. Het Astir Palace gebeuren in Vouliagmeni is geloof ik een nogal groot complex. In ieder geval werden we ontvangen met een glaasje Kir en stonden er op het grasveld met zicht op de baai en de zee wederom mooie ronde tafels klaar.

We begonnen met wat brood en een drietal smeerseltjes.   sme
erseltjes! Witte wijn en water in overvloed en later uiteraard voor hen die dat wensten rode wijn.

Het voorgerecht was een Fresh Garden Salad with Yoghurt Dressing, Smoked Salmon stripes, Chopped Egg and Butter Croutons  En dat precies kregen we ook. Gemengde saladesoorten met een nogal smakeloze dressing. Erop reepjes gerookte zalm, gehakt ei en croutons. Aardig.

Het hoofdgerecht was deze avond een Sauted Breast of Chicken with Estragon Sauce and a Bed of Vegetables & Parmentier Potatoes. Wederom precies dat troffen we aan  Gesauteerde kippenborst met een dragonsaus en allerlei groentjes. En vierkantjes aardappel. De kippenborst was goed klaargemaakt, net niet droog. Wederom knap met zoxe2x80x99n grote groep. De saus was lekker en de groenten prettig beetgaar.

We sloten de maaltijd af met Fresh Pinapple with Caramel and Walnut Ice Cream en dat was een heerlijk toetje.   karamel ging uitstekend samen met de frisse ananas en walnotenijs is wat mij betreft altijd goed.

De laatste dag alweer. Voor hen die dat wensten, waaronder wij, was er nog een bezoek aan het centrum van Athene met onder andere een bezoek aan het oude Olympisch Station (Kalimarmaro), het parlementsplein met de Nationale Garde , de Kapnikarea Kapel en de Mitropoleos Kathedraal. Daarna hadden we nog een uurtje of zo vrij te besteden. Het was inmiddels bloedheet, dus erg actief waren we niet.

De lunch vond plaats in de Plaka, in restaurant Psarras.

Een fijne, simpele lunch.

Vooraf dolmadakia met het een of het andere kaasachtige sausje eroverheen en een courgettekoekje.  Nu ben ik helemaal weg van courgettekoekjes, dus dat was een schot in de roos.

Erbij nog een bordje tzatziki, die wel lekker was, maar niet zo lekker als die van de dag ervoor. Karaffen witte en rode wijn en veel koel water. Brood uiteraard ook en zelfs kuipjes boter.

Erna een spies met kippenvlees en wat groenten (ui en paprika), wat alvast van de spies was afgehaald. Met aardappelen en rijst met erwtjes en mais. In alle simpelheid heel lekker.

Of er nog een toetje was weet ik eigenlijk niet meer. Wel fijne koffie.

Toen nog een korte wandeling naar de bus, waarna we naar het vliegveld en naar huis vertrokken. Naar de jongens, die deze dagen voor het eerst alleen thuis waren en dat is uitstekend verlopen, dus ik was weer eens geweldig trots op ze.