Boreas in Heeze

Op de allerwarmste zaterdag van juli waren we bij Boreas. Na de bekende hartelijke ontvangst kregen we een fijne tafel in de tuin, heerlijk onder de bomen. De tafels deze keer niet gedekt met linnen maar met mooie placemats. Alle 13 tafels worden overigens bezet, zoals altijd zit het hier gewoon vol. Een aperitief wilden we natuurlijk wel en dat werd een huis Gin en Tonic. Dat betekent een Bombay Sapphire Gin met ik denk Fever Tree tonic en een beetje huisgemaakte vlierbessensiroop. In het glas verder wat limoen, komkommer en mint en dat levert een werkelijk heerlijk cocktail op!

Erbij direct twee ‘stenen’. Een makaron gevuld met ganzenlever en zoethout. Een absoluut heerlijke combinatie!

Vervolgens kwamen er allerlei heerlijke hapjes op tafel. In een stalen standaardje een glaasje met een granité van tomaat en watermeloen met wat mierikswortel: heerlijk fris.

In een schaaltje crème van pompoen, kerrie-olie, ei en amaranth: ronduit heerlijk, romig en apart.

In een hoorntje wat makreel met komkommer en avocado. Omdat dit ijs is, wordt aangeraden dit als eerste te eten, wat we uiteraard deden. Ook dit was heerlijk fris en licht.

Tot slot een misocakeje met aubergine, ganzenlever en paling en ook dit hapje was ongelofelijk lekker. De toon voor de middag was weer gezet, het zou weer fantastisch worden zoals altijd.

We bekeken de wijnkaart, die nog steeds erg mooi is en besloten na overleg met de uitstekende sommelier tot een Wirra Wirra Scrubby Rise Unwooded Chardonnay en die was heerlijk.

Brood kwam op tafel, drie soorten deze keer maar liefst. Wit brood, het bekende donkere mout/venkelbrood en het meest fantastische briochebrood wat ik ooit gegeten heb. Ik kon er gewoon niet vanaf blijven, wat was dat heerlijk!

We waren hier in het kader van Dining with the Stars en het menu begon met een cilinder van biet met kalfsamericain. Een bekende voor ons, maar dat maakt niets uit, want alle gerechten hier kan ik met gemak telkens opnieuw eten, zo ook deze. Een schitterende krokante cilinder van biet dus, gevuld met heerlijk aangemaakte americain van kalfsvlees. Erop schuim van radijs en wat haringkuit en het was een volmaakt en zeer elegant gerechtje.

Het tweede gerecht was Noordzee-krab. Noordzee-krab met gefermenteerde komkommer, grapefruit en karnemelk. Kamille-olie en een krabvinaigrette en een krokantje van zuurdesem. Ook dit was weer een ongelofelijk gebalanceerd gerecht. De ingrediënten passen op de bekende Nico Boreasmanier geweldig goed bij elkaar, vullen elkaar aan en brengen je in een staat van enorme verrukking. Werkelijk heerlijk dit.

We gingen verder met paling met ganzenlever. Gelakte en daarna gerookte paling met ganzenlever met erbij gegrilde asperges en saus van soja en citrus met wat mosterdzaad. Alleen dit al was enorm lekker. Verder erbij nog kroepoek van paling, beukenzwammetjes en in de kroepoek nog wat fantastische mayonaise. Ook troffen we nog wat merg aan met paling en ganzenlever en dat maakte het gerecht werkelijk helemaal àf. Een zeer heftig, intens en uitgesproken gerecht wat ons enorm beviel. De saus was ongelofelijk licht, heel knap vond ik dat. Een gerecht om lang te onthouden.

Bij het hoofdgerecht kwam een glas Mehofer, Neudeggerhof, Merlot-Grauburgunder en die was zeer prettig. Hij paste ook goed bij de Anjou-duif. Duif dus met gelei van abrikoos, een raapje, rillette van het boutje van de duif, verloren brood, jus met steranijs en duindoornbes en ook dit gerecht was weer geweldig uitgekristalliseerd. Alles uiteraard perfect klaargemaakt en een genot om te eten.

Het eerste dessertje was een Pavlova cheesecake met rabarber en framboos en een coulis van framboos en dat was een heerlijk zomers en prettig licht en fris dessertje. Ik ben enorm dol op rood fruit en met name op framboos, dus dit was een schot in de roos.

Het tweede dessertje was zoute yoghurt met mango, passievrucht, witte chocolade en Aloë Vera. Behalve dat ook dit een kunstwerkje was om naar te kijken, was ook dit heerlijk fris en licht en apart natuurlijk vanwege de combinaties. Genieten!

Bij de goede espresso kwamen weer de meest lekkere snoepjes. In het glaasje in het standaardje citroenmarmelade met basilicum en kwark: ook dit was heerlijk fris en ook weer ontzettend lekker. Een hele rij schoteltje en bakjes werd voor ons neergezet met erin onder andere een makaron van en met sinaasappel, karamel met amandel, een bergamotkoekje en wat noga. Alles even lekker.

Zoals altijd hebben we weer genoten hier. De bediening was zoals altijd geweldig vriendelijk en attent en uitstekend op de hoogte van wat er uit de keuken komt. Leuk ook dat een zoon van het echtpaar Boreas zijn plaats in de zwarte brigade zo goed gevonden heeft, hij doet het uitstekend allemaal. Na het betalen van de rekening bedankten we alles en iedereen en zoals altijd verlieten we meer dan tevreden Boreas. Het is en blijft een grote favoriet van ons.

© Carla van Schelven

Zeezout in Rotterdam

Op uitnodiging van een Facebookkennis, die bezig is met het opzetten van een nieuwe website ILFW (I Love Food & Wine) kwam ik terecht bij Zeezout voor een lunch. Eeuwen geleden dat ik bij Zeezout was en ik heb eigenlijk geen idee waarom het zo lang geleden is, want het is tenslotte een uitstekend restaurant. Een allervriendelijkste ontvangst door de maître-sommelier, die me de tafel wees waar mijn tafelgenote al had plaatsgenomen (ik was iets verlaat helaas). Direct kregen we een glas champagne, aangeboden door de vandaag jammer genoeg afwezige chef. Champagne van de Barons de Rothschild, een frisse champagne. Erbij olijfjes, die ik pas veel later zag trouwens, want we waren direct druk in gesprek gewikkeld. Ook erbij een schaaltje met landbrood, gezouten boter en erg leuk in een ui gepresenteerd een smeerseltje van gerookte ui met krokante ui en een beetje 020-ui. Erg lekker trouwens dat smeerseltje!

We bekeken de kaart en besloten tot drie gangen, graag zonder dessert, wat gelukkig mogelijk was. Wijn zouden we per glas doen. Water was al op tafel gekomen en er verscheen een amuse. Een stukje haring met erop sjalotjes en krokantjes van zuurdesembrood. Ernaast verschillende bereidingen van biet met wat frissigheden. Een lekkere amuse. Vooral het stukje haring met de sjalot en de krokantjes vond ik erg lekker.

De eerste wijn werd ingeschonken. Een Muscadet Sèvre et Main sur Lie, Domaine des Chaboissieres 2013. Een vrij lichte wijn, die het niet helemaal goed deed wat mij betreft bij het voorgerecht. Oesters Fine Claire. Twee oesters met een gelei van yuzu, komkommer en ijs van komkommer gepresenteerd met er tussen,  in een glaasje,  een shot van gin met komkommer, limoen en rode peper. Eerst een oester eten, dan een slokje uit het glaasje en dat herhalen was het advies. Wat we deden. Erg lekker. Heerlijk fris en heerlijk licht.  En erg mooi gepresenteerd, zeer kleurrijk, leuk!

De tweede wijn, een Domaine Rougeot Père & Fils, Clos de Six Ouvrées 2013, Meursault, beviel een stuk beter. Hij paste ook uitstekend bij de coquilles met diverse bereidingen van  bloemkool. Twee perfect gebakken coquilles (Noorse gedoken) kregen we met erbij crème van bloemkool, gebakken bloemkool en couscous van bloemkool. Krokantjes van zuurdesembrood brachten wat extra bite in het gerecht, lamsoor onderstreepte het zilte toontje van het gerecht en we waren erg tevreden. Heerlijke coquilles, erg lekkere bloemkool.

De volgende wijn werd aan tafel gedecanteerd in een wel erg leuke karaf (van Bacchantes Wijnimport). Het ging om een rosé, normaliter niet een van mijn favorieten, maar deze was  erg lekker en paste perfect bij het gerecht. Het ging om een Solàrea Cerasuolo d’Abruzzo Agriverde, die door het decanteren wat extra lucht had gekregen, waardoor de zuren wat zachter zouden worden. Erbij tot onze verrassing een extra gerecht met complimenten van de chef: wilde Argentijnse gamba’s. De gamba’s waren licht aangezet met een brander, erbij risotto met half gedroogde tomaatjes, Iberico ham en koekjes van parmezaan. Een absoluut heerlijk gerecht. Perfecte gamba’s, uitstekende risotto, lekkere ham, heerlijk krokante koekjes, frisse tomaatjes. Perfect in combinatie en op deze manier gepresenteerd ook erg elegant. Nogmaals mijn grote dank voor dit heerlijke gerecht!

Bij het volgende en laatste gerecht kwam een licht gekoelde Milton Park, Shiraz, South Australia 2013 in het glas, een fijne wijn. Op tafel was al een bord neergezet met wat hulpmiddelen, waaronder een vleesmalsmaker of hoe heet zo’n ding. Vervolgens verscheen er een bord met een berg zout erop, waarop de maître begon te timmeren. Het ging namelijk om de dorade in zoutkorst. Langzaam kwam de perfect gegaarde vis te voor schijn.  De vis was gevuld met tijm, rozemarijn en wat citroen. Het velletje van de bovenkant werd er nog voor ons afgehaald, waarna we onze filetjes ervan af konden halen. Een werkelijk heerlijk visje was het. Perfect gegaard en heerlijk gekruid. Nadat we de bovenste filetjes gegeten hadden hoefden we alleen nog de middengraat te verwijderen en dan konden we daarna de andere filets verorberen. Uiteraard was er ondertussen een bord verschenen met wat bijgerechtjes. Haricot verts, crème van groene curry, een nacho met crème van avocado en daaronder nog wat quinoa. Alles even lekker en perfect klaargemaakt.

We waren inmiddels meer dan voldaan en besloten af te sluiten met wat espresso. Bij de espresso kwam nog een standaardje met bovenop een doosje waarin twee kokosmakroontjes zaten. Onderop lagen twee pecca’s gemaakt van passievrucht. Nadat we de espresso op hadden haalde de maître tot onze verbazing het kopje van het schoteltje, legde het lepeltje ernaast en draaide het schoteltje om. Heel grappig zat onder het schoteltje nog een heerlijke nog lauwe crème brûlée! Een heerlijke afsluiting van een werkelijk heerlijke maaltijd. Onbegrijpelijk dat het zo lang geleden was dat ik bij Zeezout was, daar ga ik snel verandering in brengen! Als klap op de vuurpijl nam mijn tafelgenote ook nog eens de rekening ter hand, waarvoor nogmaals mijn hartelijke dank. Een zeer aangename lunch was het met geweldig lekker eten, fijne wijn, zeer prettige en kundige bediening en last but zeker not least fijn gezelschap!

© Carla van Schelven

The Roast Room in Amsterdam

Nadat we onze zonen hadden uitgezwaaid op Schiphol voor hun reis naar Beijing en Shanghai moest er geluncht worden. Ik had The Roast Room gereserveerd, een flink stuk vlees leek me wel op zijn plaats. We konden de parkeerplaats zo maar op rijden (er ook zo maar weer af overigens) en parkeerden zo ongeveer voor de ingang. Eén van de lange tafels buiten was bezet door een gezelschap, verder was het niet druk beneden. Op de begane grond zit namelijk de Roast Bar, een brasserie-style restaurant, waar je de hele dag terecht kunt. Met terras dus en open voor ontbijt, lunch en diner. Ook borrelen kan natuurlijk. In het midden van de Roast Bar zit de Slagerij, waar de slager vlees uitbeent en voorbereidt.

Wij wilden echter naar boven, naar The Rotisserie, zoals hij blijkbaar officieel heet. Het fine-dining restaurant dat is geopend voor lunch en diner. Je ziet direct de open keuken bij binnenkomst met daarin Australische Beech-ovens, de broiler, de houtskoolgrill en de rotissoire tegen de handgemaakte tegelwand van de Harlinger Tegelfabriek. Het was mooi weer, dus we kregen een plaatsje op het terras aangeboden en dat was prettig.

Een aperitief wilden we wel, een Gin en Tonic. Het werd een Damrak gin, een mij onbekende gin, met een Fever Tree tonic. Lekker, maar niet opzienbarend. We bekeken ondertussen de kaart. Men kent hier een chefs menu in 3, 4 of 5 gangen (45, 55, 65), wine-pairing 26, 31, 39 en het wisselen van dessert voor kaas kost 5 euro. Verder 5 voorgerechten (14 – 24), soep 20 (truffel, eendenlever, madeira), 4 hoofdgerechten (26 – 48), 2 gerechten van het spit (28 – 50), 4 Butcher’s choice, waarbij je cote de boeuf vanaf 7 ons besteld, zodat je het gerecht kunt delen en het vlees extra mooi is. Prijzen vanaf 9 (1 ons) – 30. Verder nog een Butcher’s platter voor 35. Bijgerechten bestel je apart. Keuze uit 10, prijzen 3.50 – 12.50. Ook de sauzen bestel je apart, keuze uit 7, prijzen 3.50 – 6.50. Voor verdere details verwijs ik naar de website.

We waren vrij snel klaar met kiezen en besloten tot glazen wijn deze keer.

Brood kwam op tafel en er verscheen een amuse. In een schaaltje Serranoham, jam van tomaat, geitenkaas en basilicumolie. Een lekkere amuse. Vooral de zoetige jam van tomaat was verrassend in combinatie met de olie, de kaas en de ham.

De eerste wijn werd ingeschonken. Voor echtgenoot een Limoux, Toques & Clochers Sieur d’Arques, Clocher de Malras 2013, speciaal gebotteld voor the Roast Room. Voor mij een Riesling Trocken, Weingut Winter, Rheinhessen 2013. Eigenlijk dacht ik dat men de wijnen had omgedraaid, maar gezien de soja en de sesam begreep ik het. 

Echtgenoot kreeg zijn bestelde tarte tatin van appel met eendenlever en balsamicostroop en was tevreden. Goed klaargemaakt en mooie stevige smaken. Een flinke portie trouwens ook.

Ik kreeg mijn buikspek met gamba. Een piepklein stukje buikspek gelakt met soja lag in het midden van de halve cirkel; er onder en er boven crème van avocado met appel, stukjes avocado, een gebakken gamba, de gefrituurde kop van de gamba en een salade van quinoa en sesam. Lekker allemaal, ik had alleen graag iets meer buikspek gekregen, dan had ik het beter kunnen proeven.

Bij het hoofdgerecht kwam voor ons allebei een glas Juan Gil 4 Meses, Jumilla Red Wine.  We hadden allebei gekozen voor de shortrib van Irish Angus. Die verscheen keurig getrancheerd met erop wat gesneden bosui. Meer was ook niet nodig, want het vlees was geweldig lekker. Mooi mals, heerlijk zacht en een genot om te eten. Erbij had echtgenoot pommes Paolo gegaard in ganzenvet besteld, die op zich okay waren, maar wel wat zout konden gebruiken, dus daar vroegen we om (de broodbordjes en het tray met olie en pezo was al afgeruimd). Mijn frieten met Parmezaanse kaas en dragon waren in eerste instantie geweldig lekker. Nadat ze iets waren afgekoeld en ik ontdekte dat de Parmezaanse kaas vooral onder de frieten lag, zodat ik flink moest graven om erbij te komen vond ik de combinatie nog steeds erg lekker, maar denk ik dat de kaas er toch beter meer op had kunnen liggen. De dragon heb ik niet gezien.

Erbij nog een schaaltje likkielakkiesaus, een soort zoete sambalsaus, die het uitstekend deed bij het vlees. Ook een bakje mayonaise kwam op tafel en die was ook in orde.

We sloten de maaltijd af met een goede espresso, friandises sloegen we af en tevreden verlieten we the Roast Room. 9 euro per glas wijn vind ik overigens veel te duur, dat is dan weer jammer. Een leuk adres om zo eens te genieten van een uitstekend stuk vlees.

© Carla van Schelven

’t Nonnetje in Harderwijk

Op deze bloedhete woensdag had ik gereserveerd voor een lunch bij ‘t Nonnetje. Na een hartelijke ontvangst door de sommelier, Thijs, die weer terug is op zijn oude honk en de patron, Robert-Jan Nijland, lieten we ons verleiden om plaats te nemen op het terras. Gelukkig een tafel volledig in de schaduw en af en toe kwam er een koele wind over het plein, afkomstig van het IJsselmeer lijkt me zo. In ieder geval was het goed te doen.

Een Gin en Tonic wilden we wel en Thijs maakte een gin/tonic voor ons, deze keer met Tanqueray gin en Fentimans tonic, ook erg lekker. In het glas erbij behalve de ijsblokje wat pomelo en sinaasappel.

Erbij direct de parmezaanvlinder met crème van artisjok en basilicumolie, lekker als altijd. Gepresenteerd door de chef himself. Of we een oester wilden. Natuurlijk wilden we die. Dat werd een wilde zomeroester uit Bretagne met duindoornbes en citrus. Verder een meringue met citrus en pomelo en een parel gevuld met oestervocht. Heerlijk weer!

De amuse was vandaag weer eens de gazpacho Nonnetje style. Een heerlijk fris gebeuren met een soepje van groene paprika, bonbon van zwarte olijf, sorbet van tomaat, geitenkaas en verder al de ingrediënten die je in een goede gazpacho aantreft. Een plaatje om te zien en heerlijk om te eten. Licht en fris en dat is erg fijn op zo’n warme dag. We besloten in overleg met de sommelier besloten we tot een Saint Peray 2012, François Villard, 100% Marsanne, die prima was.

Het eerste gerecht was wilde garnaal met flan van de kop, tabouleh, compote van gerookte aubergine en krokant van brick. De wilde garnaal, op 50 graden gegaard, nadat hij was gelakt met melasse van granaatappel was geweldig lekker. Evenals de flan van de kop van de garnaal.  Het krokant van de brick was ook al heerlijk, lekker pittig en de couscous, de groenten en het schuim van de kop waren erg lekker. Mooi in balans! De melasse van granaatappel gaf een fijne frisse toets aan dit zeer zilte gerecht. Heerlijk!

De rode poonfilet op zuurdesem à la plancha met fregola, bolognese van pijlinktvis, venkel en jus van poon met venkelzaad was zo mogelijk nog lekkerder. Zeer hoog op smaak was dit gerecht. Het krokantje van zuurdesem waarmee de poon gebakken was, was gelakt met olie, geklaarde boter en zout, wat een heel hartig en zeer smakelijk effect gaf. De bolognese van pijlinktvis met peterselie-olie  – een vondst van de chef zelf – smaakte perfect; zowel apart als in combinatie met de mooie al dente fregola. Het stukje gebakken inktvis wat erbij lag was prachtig zacht en mals. De venkel en de jus van de poon met venkelzaad en geroosterde inktvis maakte het gerecht helemaal af. De jus bleef op tafel en ging helemaal op….Weer een uitstekend gerecht dus.

Het hoofdgerecht was een jong haantje op het karkas gebraden met een gekonfijt boutje, bereidingen van maïs, spitskool, aalbes en jus van het haantje met foelie. De drie bereidingen van het haantje, want we kregen ook nog een gebrande drumstick, waren perfect van garing. Zeer mals en sappig en heerlijk van smaak. De bereidingen van maïs waren ook erg lekker, niet te zoet en de aalbesjes gaven er een frisse toets aan. Het rolletje kool vond ik in al zijn simpelheid ook erg smakelijk. De jus met de foelie was heerlijk, ook dat kannetje ging helemaal leeg. De crouton met de kippenlever en de blini met het aalbesje vervolmaakten dit fijne gerecht.

Het dessert tenslotte, gepresenteerd door de patissier, was tarte au citron met meloen variëteiten en port. Op het bord een heerlijk taartje met merengue van lemoncurd en eronder de lemoncurd zelf, ijs van lemoncurd en kruim van chocolade, meloenballetjes (watermeloen en Cantaloupe), rood fruitballetjes, een shot van chocolade met crème anglaise en verveine en een bal gevuld met lemoncurd. En tot slot ook nog een bal gevuld met toffee. Alles even lekker en ook fijn fris door het rode fruit en de meloen. Een heerlijk dessert!

We sloten deze heerlijke maaltijd af met een paar espresso en wat snoeperijtjes, babbelden nog even na met de chef en het was al weer laat in de middag toen we ‘t Nonnetje verlieten. Het zal duidelijk zijn dat we weer enorm hebben genoten van de heerlijke gerechten en de fijne gastvrijheid hier. Om vaak te bezoeken dus!

© Carla van Schelven

Parkheuvel in Rotterdam

Na een allervriendelijkste ontvangst door de maître/bedrijfsleider Joey de Kruijff werden we richting het terras geleid, het was tenslotte prachtig weer. Wij eten liever niet in de zon, dus er moest even een andere tafel worden klaargemaakt op het flink gevulde terras van restaurant Parkheuvel. We kregen een fijne tafel voor twee, heerlijk volledig in de schaduw met nog een fijn briesje erbij als extraatje. De maître stelde een Bobby’s gin en tonic voor en dat was natuurlijk accoord. Leuk als men je voorkeur(en) onthoudt! De Bobby’s kwam, met sinaasappelschijfje en ingestoken kruidnageltjes, en was zoals altijd heerlijk. Erbij direct de aperitiefhapjes. Vijf maar liefst. Het sesamrolletje met piccalilly, welbekend inmiddels, maar nog steeds erg lekker en heerlijk fris. Een wonton met pistache, prettig licht en notig.  Een cornetto met kalfshartzwezerik,en Taggiasche olijf, die werkelijk heerlijk was. Een krokant van kerrie, kummel en kaas, lekker crunchy en hoog op smaak en tot slot een spongecake van tomaat, mozzarella en bleekselderij. Gelukkig een chique spongecake en niet zo’n pluizig geval wat nergens naar lijkt. De smaken hiervan waren ook erg fijn licht, heerlijk! Een fijn begin dus.

Ik had de dag ervoor nog even gebeld of het ook mogelijk was om het DWTS-lunchmenu om te zetten naar het dinermenu (5 in plaats van 4 gangen) en dat was geen probleem. Zeer attent lag op onze tafel de menukaart al klaar. Uitbreiding met een gerecht was mogelijk en ook werden er aperitief- en bijpassende wijnsuggesties gedaan. Bovendien was er ook nog een wijnarrangement mogelijk en werden de prijzen van koffie & thee en de inmiddels beroemde madeleine genoemd. Volkomen compleet en transparant dus. Dat zie ik graag. Wij besloten tot de zes mogelijke gangen met erbij een wijnarrangement De oude nieuwe sommelier (Remon van de Kerkhof was werkzaam bij Parkheuvel in de tijd van Cees Helder en is na 10 jaar Australië weer terug) werd aan ons voorgesteld. Water werd ingeschonken, brood kwam op tafel en er verscheen een amuse. Hollandse Nieuwe met een gazpacho van komkommer, kiwi en korenwijn. Een heerlijk stukje haring lag op de rand van het bord met erop wat gesnipperde sjalot. In het bord een gazpacho van komkommer en kiwi met erin gepofte rijst en gelei van korenwijn. De gazpacho was heerlijk gekruid, lekker hoog op smaak daardoor en de gelei van korenwijn was fijn fris. De gepofte rijst gaf bite aan het gerechtje. Heerlijk!

De eerste wijn werd ingeschonken, een 2008 Dr. Randolf Kauer, Riesling Spätlese trocken Mittelrhein Duitsland, zoals vaak uit dat gebied een frisse lichte wijn. Erbij uiteraard het gerecht. Lauwwarme kreeft met jonge zomersla, hierbij een emulsie van crème fraîche, passievrucht en meloen. Op het bord rechts een ‘Jenga’ stapeltje van drie soorten meloen: Cantaloupe, Galia en watermeloen, natuurlijk fijn fris. Ernaast links de emulsie van crème fraîche met passievrucht, ook prettig fris met erop uitstekend gegaarde stukken kreeft. Erbij verder nog wat gepofte maïs. De zomersla was veranderd in zeekraal en dat vond ik erg lekker, want de zilte smaak van de zeekraal versterkte de fijne smaak van de kreeft. Een ingetogen, fris en ‘s zomers gerecht.

In het glas kwam een 2014 M. Chapoutier ‘La Ciboise’ Luberon Rhône Frankrijk, voor een Rhônewijn vond ik de wijn aan de lichte kant, maar zeker wel smakelijk. Op het bord een bekend gerecht voor ons, wat overigens geen enkel probleem is. Tartaar van Maas Rijn en IJssel rund met zacht gekookte kwarteleitjes en zoet zure groenten van Oos Kesbeke.  Nu zijn we volgens mij met dit gerechtje extra verwend, want wij kregen tartaar van wagyu-sukade met erbij diverse cressjes en kropsla, een partje van een cornichon, wat piccalilly en een flinke lepel kaviaar. Het vlees was natuurlijk heerlijk, de piccalilly fijn fris, erop nog een kwarteleitje met een prima lopende dooier en de kaviaar was zeer zilt. Een ontzettend lekker gerecht en zeer gebalanceerd ook. Genieten!

De volgende wijn vond ik erg lekker. Het was een 2012 Domaine Olivier, Santenay Bourgogne Frankrijk. Een mooie volle wijn. Erbij baby zeetongfilet, gepocheerd in een lichte viscrème, vergezeld met Westlandse doperwten, doperwtpuree verrijkt met dragon en citroen onder een deken van rijst. Allereerst troffen we de aan tafel erbij geschonken lichte viscrème aan, waarin de perfect gepocheerde stukken zeetong lagen. Erbij de erwtjes en de puree ervan, waarbij je heel zacht de dragon en citroen proefde. Het lamsoor gaf een zeer lichte zilte toets aan het gerecht. De ‘deken’ van rijst was denk ik puur voor de presentatie, want erop troffen we nog wat flinters truffel en wat sesam aan. De viscrème bleef op tafel staan en ging helemaal op. Het was een heel zacht gerecht, ook heel zacht van smaak, ontzettend lekker en geweldig goed in balans. Een heel elegant gerecht! Het poeder op de rand van het bord zou wat mij betreft weggelaten kunnen worden. 

Bij de klassieker van de volgende ronde kwam een glas 2013 Michael Georget, ‘Temps retrouvé’ Macabeu, Roussillon Frankrijk, een niet gefilterde en dus licht troebele witte wijn. Een erg lekkere wijn vond ik. De klassieker was de ravioli van Bresse kip met gebakken langoustine. In het midden van het bord die fantastische raviolo, gevuld met die heerlijke kip, waarbij ik ook nog eens een hele lichte truffeltoets proefde. Onder de raviolo een uitstekende duxelles, op de raviolo een perfect gebakken langoustine en om de raviolo heen een zeer luchtige, schuimende saus op basis van kreeft. Deze saus werd aan tafel erom heen geschonken en ook deze saus bleef op tafel en ging volledig op. Zoals altijd een werkelijk ontzettend lekker gerecht.

Het kon maar niet op deze middag, we waren bij het hoofdgerecht gekomen. Daarbij schonk de sommelier een glas 2013 San Polino ‘Sant Antimo’ Sangiovese, Montalcino Italië, een prima wijn. Het gerecht, gebraden reerugfilet met een korstje van amandel, broodkruim, verse kruiden, vanille en rundermerg. Dadel gevuld met hazelnootpraline, hierbij zomerbiet en een jus van het ree met kriek, kwam op een bruin bord. Rechts op het bord twee perfect gegaarde en heerlijk malse stukken ree met een heerlijk korstje van amandel, broodkruim, kruiden, vanille en rundermerg. Erbij de aan tafel geschonken jus van het beest met kriek, wat een fijne frisse toets gaf. Links op het bord op een ‘koekje’ van yoghurt met gebrande ui met erop allereerst een dadel gevuld met hazelnootpraline, een lichtzure kers, wat snijboon en wat zomerbiet. Ook nog een toefje spinazie troffen we aan en wat pistache. Alweer een tot in perfectie uitgevoerd gerecht en allemaal prachtig op smaak. Meestal valt het vleesgerecht in dit soort menu’s een beetje weg tegen het geweld van alle visgerechten, maar dat was hier zeker niet het geval. De maître schonk de wijn nog wat bij en het feestje was compleet.

De chef kwam ons even begroeten net zoals zijn vrouw en dat levert altijd alleraardigste korte gesprekjes op.

Inmiddels kregen we die ongelofelijk fantastische madeleine gepresenteerd, nog lauw, dus die aten we gewoon direct op. Niets zo heerlijk als deze lauwe madeleine, boordevol met amandelspijs en een vleug citroen. Heerlijk gewoon!

In het glas kwam een 2013 Domaine Cauhapé, ‘Ballet d’Octobre’ Jurançon Frankrijk. Een prettige dessertwijn. Even een algemene opmerking over de wijnen deze dag: puur persoonlijk, maar ik drink mijn wijn liever een graadje koeler. Ik besef heel goed dat wijn niet te koud moet zijn, maar persoonlijk vind ik ook dat ze wel koel moet zijn en ik vond de wijnen eerlijk gezegd een graadje te warm. Maar zoals gezegd: puur persoonlijk.

Het dessert vandaag was in gesuikerde Merlotazijn gemarineerde Lambada aardbeien, geserveerd met een luchtige variant. Hierbij een romig ijs van amandel. Een plaatje om te zien. Die heerlijke Lambada aardbeien in diverse bereidingen (gelei, ijs, cake, crunch en ‘gewoon’ aardbei) met mooi licht ijs van amandel en we waren meer dan tevreden. Ook al heel fris en fijn licht. Een waardige afsluiter van een bijzonder fijne maaltijd en middag.

We sloten af met wat espresso’s met allereerst erbij een vijftal snoeperijtjes op een plaatje, stuk voor stuk erg lekker, hoewel de fudge mijn voorkeur heeft, want die is werkelijk goddelijk lekker. Tot slot komt de maître dan nog langs met al die overheerlijke truffels, waar ik nooit weerstand aan kan bieden. Maar liefst zes heb ik er gekozen, waar ik ontzettend van genoten heb.

Nadat we de rekening hadden voldaan verlieten we Parkheuvel. Het was weer een enorm genoegen om hier te eten en Parkheuvel blijft voor mij een grote aanrader. Ook de zwarte brigade verdient een pluim, ze werken naar mijn mening op een zeer prettige, persoonlijke manier, zijn uitstekend op de hoogte van wat er uit de keuken komt, schatten heel goed in wat de gast wenst en spelen daar prima op in. Van de maître heb ik ook nog per mail alle gerechten en wijnen ontvangen, waarvoor mijn hartelijke dank. 

Nu ik de recensie aan het maken ben, zie ik ook dat de koffie (en de madeleines) voor rekening van het echtpaar Van Loo was, waarvoor alsnog mijn grote dank!

© Carla van Schelven