De Jonge De Jong in Rotterdam

Avatar moest bekeken worden. Al een hele tijd, maar het kwam er telkens niet van. Op deze zaterdagmiddag/avond wel. 17.30 de film, rond 20.45 aan tafel, zo was mijn planning. En die tafel stond op Katendrecht. Bij De Jonge De Jong, het restaurant van Jim de Jong met als maxc3xaetre Rachxc3xa8l van Olm, die samen met haar partner Harry Jan Bus van De Tunes  (vergeet niet op enter en op grote zaal te klikken, dan krijg je een impressie), waar wij bijzonder weg van zijn, het ontzettend leuke theater Walhalla  exploiteert en zo ook deze wijk een grote impuls heeft gegeven. Zeker het bezoeken waard, Walhalla!

Parkeren is simpel hier, gewoon in de wijk. Het restaurant is gevestigd in een hoekpand en is simpel, maar smaakvol ingericht. Donkerblauwe muren, op xc3xa9xc3xa9ntje na, de open keuken achterin en een aantal tafeltjes met in totaal rond de 40 couverts. Twee mensen in de bediening deze avond. Vreselijk aardige, jonge mensen.
De ontvangst was vriendelijk, de jassen werden aangenomen en ons tafeltje werd ons gewezen. Goed gedekte tafels, mooi bestek en als servet de bekende geruite theedoeken in blauw (en soms rood dacht ik te zien, maar dat weet ik niet meer zeker).
De menukaart is hier een schoolbordje, keus uit 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten, waarvan ik met name de hoofdgerechten (ruim 20 euro elk) aan de prijs vond. En het menu, wat enkele dagen ervoor nog 27.50 kostte en nu 29.50 moest doen.
Eensgezind kozen we voor het menu. Ook de wijnkaart is hier een schoolbordje. Simpele wijnen, voor elk wat wils, prettig geprijsd overigens en wij kozen de witte Cxc3xb4te du Rhxc3xb4ne, Laurus, 2007, die aardig was. IJswater is geen probleem, brood kwam (hxc3xa9xc3xa9rlijk brood!), olijfolie stond op tafel, peper en zout ook en we konden beginnen. Nadat het water en het brood desgevraagd nog eens waren bijgevuld, het was inmiddels zo tegen kwart voor 10 kwam het voorgerecht.
Gepocheerd konijn, gevuld met een dadel, schuim van paddestoelenbouillon. Erbij nog wat paddestoelen en dat alles lag op pompoenpuree. Hier kan ik kort over zijn: bijzonder lekker! Heerlijk zacht konijn, mooi aangevuld door de pompoenpuree en de paddestoelen en schuim is natuurlijk altijd leuk. Een zeer veelbelovend begin wat smaakte naar meer.
Na nog wat ijswater te hebben gevraagd (de bediening is werkelijk allerliefst, maar zou wel iets attenter kunnen zijn, later hierover meer) begon eigenlijk het grote wachten op het hoofdgerecht. Dat was jammer. Niet dat we haast hadden, maar ruim een uur wachten vinden we niet prettig.
De kok zelf bracht het hoofdgerecht en verontschuldigde zich. Waarvoor precies wist ik niet, tot ik het bord zag en er nog eens paar dagen over heb nagedacht. Ik heb natuurlijk de andere borden die werden gebracht bekeken en ik zag telkens mooie stukken vis voorbij komen. Dat mooie stuk vis hadden wij niet.
Wij hadden denk ik wel het hoofdgerecht van het menu, tongschar met pastinaakpuree, paddestoelen, snijboontjes, venkel en kool, maar er diep over nagedacht hebbend ben ik er eigenlijk van overtuigd dat de vis gewoon op was. Wij hadden werkelijk absoluut kleine flinters vis, nauwelijks te proeven eigenlijk, wat erg jammer was. De pastinaakpuree was in orde, zo ook de rest van het garnituur, behalve dan de kool. Die kool was gebakken of zo en deed me ernstig denken aan de niet al te lekkere spitskool die mijn moeder vroeger wel eens maakte en die bij mij een salmiakreactie in de mond teweeg bracht. Niet lekker. Dit hoofdgerecht betekende wel een ernstige dip. In ieder geval bij mij, de mannen stappen wat makkelijker over dit soort dingen heen.
Het dessert was huisgemaakte applecrumble met crxc3xa8me fraiche en dat was lekker. Een beetje machtig door de pruimen die er door zaten, maar die wel een leuk smaakaccent gaven.  Hierbij dronken we nog een glaasje wijn. Ik nog een witte en echtgenoot een rode Valpolicella.
We sloten af met espresso, waarbij een blikje met 4 krakelingen kwam en vroegen om de rekening. Op de rekening stonden de 2 glazen wijn niet, volgens echtgenoot vanwege het hoofdgerecht, maar ik raadde hem aan er toch even naar te vragen en inderdaad: vergeten te noteren. Dat bedoelde ik met de steken van de bediening. Dit kost het restaurant geld en dat kan de bedoeling niet zijn. De glazen wijn werden dus keurig bijgeschreven en na betaling verlieten we De Jonge De Jong.
Het zal me enige moeite kosten om over het debxc3xa2cle van het hoofdgerecht heen te stappen vermoed ik zo. Ik had best verwachtingen van het restaurant, dat geef ik direct toe, maar helaas zijn ze niet waar gemaakt. Ik wil veel door de vingers zien, maar een hoofdgerecht als dit eigenlijk niet. Jammer dus.

*Inmiddels is De Jonge de Jong al enige tijd De Matroos en het Meisje geworden en kookt Jim de Jong in zijn eigen restaurant, restaurant De Jong onder de Hofbogen in Rotterdam.

Latour in Noordwijk

Begin december, ik meen zelfs op Sinterklaasdag, kwam ik erachter dat ik de maandelijkse recensiewedstrijd op Smulweb had gewonnen. Met een recensie van ons bezoek aan Parkheuvel.
Dat staat daar dan op de site ergens en eigenlijk gebeurde er niets. Ik heb uiteindelijk maar een mail gestuurd naar de redactie om te vragen wat nu precies de bedoeling was. Moest ik zelf contact opnemen met het restaurant, zouden zij mij bellen, was er een contactpersoon? Een mail volgde met een contactpersoon en een telefoonnummer.
Ergens in de week voor Kerst, december is nu eenmaal een erg volle maand, heb ik getelefoneerd met de contactpersoon, ik legde uit waarom ik belde en vroeg hoe het nu verder zou lopen. Nou, zij zou contact opnemen met de maxc3xaetre en die zou mij dan bellen voor een datum voor het diner.
Dat gebeurde niet. Half januari trok ik de stoute schoenen aan en heb nogmaals de contactpersoon gebeld. Zonder enig woord van excuus vertelde ze me dat ze contact op zou nemen met de maxc3xaetre, die mij dan zou bellen. Dat gebeurde nu wel, een dag later. We spraken 13 februari af. Eigenlijk zonder een tijdstip te noemen, een beetje dom van beide kanten. De 12e februari heb ik dus maar even gebeld en wat bleek: we stonden geboekt om 19.30.
De rit er naar toe verliep voorspoedig, het parkeren op het parkeerdek van het wat mij betreft nogal pompeuze hotel ook en we wandelden binnen. De trap op en we werden ontvangen. Jassen werden aangenomen en we kregen een tafeltje midden in de zaal. Onprettig vind ik dat. Het enige voordeel was dat de pianist, die de hele avond Frank Sinatra-achtige liedjes heeft zitten pingelen buiten mijn gezichtsveld viel.
Een glaasje champagne werd ons aangeboden, een Laurent Perrier hier. Erbij wat knabbels. Gemarineerde (in marsala) cashewnoten, chips van truffel- en knolaardappel en een macaron van biet. De marsala van de cashewnoten is me ontgaan, de chips van de knolaardappel (?) waren lekker en de macaron was opmerkelijk vol van smaak.
De maxc3xaetre/sommelier kwam langs, mompelde dat hij ons moest feliciteren en vertelde ons het menu van deze avond. Ons menu dan, want de afspraak met Smulweb was een driegangenmenu, dus iedereen kreeg het viergangenmenu Latour deze avond en wij drie.
IJswater voor mij was mogelijk, zo ook San Pellegrino voor echtgenoot. Brood kwam, boter – fijne boerenboter – stond al op tafel en olijfolie uit Valencia werd in bakjes geschonken.
De inrichting is veel hier. Wel redelijk ruim qua opstelling, maar heel veel stof. Veel tapijt, erg aanwezig qua motief, veel gordijnen, wel in een warme donkerrode kleur en ook de stoelen zijn bekleed in een druk stofje. Damast uiteraard en erg veel net iets te groot hotelzilver. Niets ten nadele van hotelzilver, maar het is het toch net niet.
De amuses verschenen.
Crxc3xa8me van prei met een brunoise van poularde noir; bruschetta met een tartaar van kalf met truffelmayonaise en een julienne van truffel en een salade van garnaaltjes met rijstkrokantjes en schuim van gember en soja.
De crxc3xa8me van de prei was erg lekker, mooi zacht van smaak. De brokjes kip waren zompig. De bruschetta was zacht geworden en de truffelsmaak kwam volgens mij vooral van de truffelolie die er ook overheen gedruppeld was. Ernaast nog een half melbatoastje wat erg lekker was. Heerlijk hartig. De salade van de garnaaltjes was erg lekker, hoog op smaak en mooie smaakjes bij elkaar.
Bij de amuse schonk de sommelier nog een half glaasje champagne bij, dat was vriendelijk.

Het eerste gerecht werd begeleid door een glaasje Alma Monterrei, een witte wijn uit Noord-West Spanje, die niet veel indruk op me maakte.
Het gerecht zelf, zalm & kingkrab, was ondanks de minieme hoeveelheid, erg lekker.
Twee repen zalm, gemarineerd in soja troffen we aan. Aan de uiteinden twee rondjes kingkrab in krokante rijst. Erop een aantal sojaboontjes (men noemt het hier een salade, maar dat vind ik echt te ver gaan), wat tobikomayonaise en onder het rondje kingkrab nog een schaaldierenhummus, die ook mooi hoog op smaak was. Een lekker gerecht dus.  Mooi om te zien ook.

Het hoofdgerecht, runderlende & wang, werd begeleid door een glaasje rode wijn uit Libanon. Chateau Mochar. Googelen levert me verder geen informatie over deze wijn op, verder dan Musar kom ik niet. Wat niet wegneemt dat het best een prettige, soepele wijn was, die paste bij de runderlende. Die gebraden runderlende was gemarineerd in vadouvan, maar dat heb ik helaas niet kunnen ontdekken. Het hele stuk vlees was opmerkelijk vlak en flauw van smaak. De wang daarentegen was heerlijk zacht en vol van smaak. Ook de aan tafel bijgeschonken rode wijnsaus was in orde. Erbij nog wat mousseline van aardappel, een open vierkantje van het een of het ander, gevuld met precies 4 cantharellen en nog wat blokjes biet.

Een prxc3xa9-dessertje verscheen. Een kussentje van ananas en kokos met een saus van dragon met kokos. Lekker.

We sloten het menu af met het dessert. Chocolade & mango. Mousse van melkchocolade ~ compxc3xb4te van mango en peper ~ kussentjes van mango ~ chocolade ijs en het was erg lekker. Mooie volle smaken en uitstekend bij elkaar passend. Erbij een glaasje Douro, Portal Moscatel en ook deze dessertwijn was erg lekker. Niet te zoet en lekker fris.

Tot slot nog een niet geheel briljante espresso met lekkere friandises en daarna verlieten we met slechts achterlating van een fooi (toch wel heel raar om mee te maken, maar ook leuk) Latour.

Je mag een gegeven paard niet in de mond kijken en dat zal ik ook zeker niet doen, want de ervaring op zich is leuk om mee te maken, maar Latour is niet mijn soort restaurant. In ieder geval zeer bedankt Smulweb xc3xa9n Latour.

Vermeer in Amsterdam

Vermeer op 5 februari 2010. De keus was eigenlijk heel makkelijk geweest. Na de hausse om zoveel mogelijk lekkers van Pascal Jalhaij (tegenwoordig geloof ik met een y, dat zal het nodige geld gekost hebben lijkt me zo, een naamsverandering krijg je tenslotte niet zomaar) te proeven, met daarbij de aantekening dat zijn eten eigenlijk toch wel vaak te lauw was, viel Vermeer helemaal af uit het rijtje te bezoeken restaurants. En waarom? Dat is me nog steeds een raadsel. Eigenlijk was ik al jaren benieuwd naar de kookkunsten van Chris Naylor, maar ook Bridges lonkte lichtjes. Dat was overigens snel over na allerlei reviews. Die niet eens slecht waren, maar voor mij te hip. Ik hoef geen hip eten meer. Ik wil verrast worden met mooie combinaties en ik wil lekker zitten. Na bestudering van de menukaarten van beide restaurants was de keus voor mij duidelijk, absoluut Vermeer. Tafelgenote vond dat uitstekend, dus nadat we bijgepraat en geborreld hadden lieten we ons vervoeren naar het restaurant. Met een eigen ingang tegenwoordig gelukkig, dat scheelt veel in de beleving. Nu is dat tegenwoordig al zes jaar hoor, dus ik liep gewoon achter.
Of we het aperitief in de lounge of aan tafel wilden…aan tafel maar deze keer. Wel is er inmiddels een leuke open haard en het geheel is dan niet echt veranderd, maar de sfeer op een of andere manier wel. Toch wel wat minder formeel. Nog steeds de fijne ronde tafels en de prettige stoelen, leuke details aan de wand en een uitstekende, enthousiaste bediening.
Champagne voor ons, hier van Fallet-Prevostat, een fijne bubbel vond ik het.
Erbij een amuse. Oester. Oester met filet americain, granitxc3xa9 van Guinness & bloedsinaasappel. Ook nog schuim van het xc3xa9xc3xa9n of het ander en iets zwarts. Enfin, in combinatie was het een uiterst verrassend hapje, mooi van structuur en mooi van smaak. Een fijn begin.
De kaart bekeken we, ik verwijs gemakshalve naar de website. Men kent een aantal menuxe2x80x99s en uit die menuxe2x80x99s kunnen gerechten xc3 la carte gekozen worden. Of we de wijnkaart bekeken hebben, weet ik eerlijk gezegd niet meer, maar die is vast in orde. We besloten tot de Proeverij, met een tweetal kleine wisselingen en tot het wijnarrangement, want om nu bij 9 gangen wijnen te kiezen vind ik toch wel erg lastig. Bovendien was de sommelier uitermate enthousiast en kundig en dat wilden we weleens gaan meemaken.
Een tweede amuse verscheen. Ravioli. Ravioli van pompoen, gevuld met pompoen en amandel. Erop allerlei crunches en fijngemalen kruidjes en hij was heerlijk. Hoog op smaak, mooi zacht van binnen en van buiten en samen met die crunches gaf dat een heel fijn effect. Een schot in de roos. Erbij, verrassend genoeg, een glaasje Madeira Barbeito; Malvasia, Portugal. Nog nooit eerder had ik Madeira gedronken (ik gebruik het weleens in de keuken, bij biefstukken of zo), een sherry-achtig drankje, blijkbaar op dezelfde manier gemaakt en een voltreffer bij die heerlijke pompoenravioli. Het begin kon al niet meer stuk…

De eerste gang verscheen. Noordzee krab. Mozzarella & grapefruit, bruin krabvlees chibouste, waterkers-essence. Alweer geweldig. De waterkers-essence alleen al had ongelofelijk veel smaak, maar omdat hier het bruine krabvlees gebruikt is, proefde je werkelijk enorm de krab. Meestal valt die toch wat weg omdat de meeste restaurants ook kiezen voor een salade van. De bovenkant was licht gekaramelliseerd en onder het vierkantje lag nog wat krabvlees uit de poten. Erbij een bakje met rechts sorbet van witte radijs en links sorbet van groene radijs. Een geestige ervaring om dat op deze manier te eten. En een leuke manier van presenteren ook. Erbij een glaasje Riesling, Donnhoff, Nahe, die er uitstekend bij paste.
De tweede gang, Europese kreeft, was een plaatje. Erbij veenbessen, zoetzure dressing, meiknol geparfumeerd met verveine en een puree van rode biet. De kreeft was uitstekend. De veenbessen waren heerlijk rins, de meiknol was verfijnd, maar zo klein dat het voor mij nauwelijks te proeven was. De puree van rode biet was meer een plakje geworden, wat ik geen enkel punt vind, ik hou nu eenmaal van biet. Wederom een mooi gerecht. Erbij een Soave Classico, Monte Carbonara, Suavia (nooit van gehoord!), waarover de sommelier bijzonder enthousiast was, maar die mij eigenlijk weinig deed. Gewoon een Soave. En ik ben niet kapot van Soave.
Het derde gerecht was de topper van de avond. Seizoensgroentecasserole. Een palet van groenten, individueel bereid, rauw, gegaard en gemarineerd. Een palet was het zeker. Een plaatje. En geweldig lekker. Al die prachtige, beetgare groenten, bijeengebracht door wat mooie crxc3xa8metjes, crunches en sausjes. Een genot om te zien, maar zeker ook om te eten en te proeven. Heel bijzonder hoe deze kok zoveel met groenten doet en er zelfs een apart gerecht van opneemt in zijn menu. De sommelier vertelde dat er voor dit gerecht gewoon 15 aparte pannetjes op het vuur staan. Erbij een glaasje Auxey Duresse, Rosxc3xa9, Domaine Dupont-Fahn. Een wijn die meer in mijn smaak viel en eigenlijk ook wel goed paste bij de groenten.
Het vierde gerecht beviel me ook zeer. Snoekbaars. Ingestoken met gerookte paling, bloemkool cruesli  & rijke peterseliejus. De paling was niet ingestoken, maar lag er onder en was verbazingwekkend zacht van smaak. Gelukkig maar, want de perfect gebakken snoekbaars moet natuurlijk zeker niet overschaduwd worden. En dat gebeurde hier ook niet, het was mooi in balans qua smaken. De bloemkoolcruesli vond ik ook al erg lekker en natuurlijk de peterseliejus ook. Ook het viooltje smaakte uitstekend. De stukjes gebakken bloemkool die erbij lagen vond ik trouwens ook erg lekker. Wederom een erg mooi gerecht. Het kon niet op deze avond zo langzamerhand. Een glaasje Xarel-lo, Calcari, Pares Balta, Penedes, begeleidde de snoekbaars. Ik ben niet erg weg van Penedeswijnen, ik zoek ze liever aan de andere kant van Spanje, maar op zich paste de wijn wel bij dit zachte gerecht.
We wilden nu wel graag een pauze, want we waren nog maar nauwelijks op de helft dachten we zo en enige ruimte was wel wenselijk.

Een erg prettig glas GWH Viognier, Langmeil Barossa Valley kregen we bij de skrei.  Kabeljauw uit Noorwegen, zoals iedereen waarschijnlijk wel weet, rug en wang. Gebakken, dan gepocheerd in olijfolie. Hollandse garnalen coulis, zwarte truffel puree. Mooi gebakken kabeljauw met eronder de zwarte truffelpuree, waarin ik geen truffel proefde. Ernaast een rolletje gestoomde Romaine sla, erboven, badend in de Hollandse garnalencoulis het wangetje. Dat wangetje viel wat weg in het geweld van de garnalencoulis. Ernaast nog wat takjes zeekraal met kruim van ik meen het vel van de skrei, maar ik kan me vergissen. In ieder geval lekker. Een wat vreemd gerecht vond ik dit, niet geheel samenhangend maar met de kleine details ernaast toch wel weer erg leuk. De wijn, waar ik erg weg van ben trouwens, paste uitstekend bij dit gerecht.
We vervolgden met de kalfszwezerik. Krokant gebakken op de plancha, geglaceerd met amandel, wortel en koriander. Geweldig lekkere zwezerik met wat groentjes en het schuim van het xc3xa9xc3xa9n of het ander troffen we aan en wederom waren we diep tevreden. De wortel was smeltend zacht, maar gelukkig niet zo zoet, wat ik heel prettig vond. Erbij een glaasje Chateauneuf-du-Pape, Haute Pierre, Delas, die me zeer beviel, erg lekker!

Een rode wijn kwam in het glas. Een Dolcetta dxe2x80x99Alba, Parusso, Piemonte. Een fijne, stevige Dolcetta, die het goed deed bij ons gewisselde hoofdgerecht, de pompoen & fazant. Het hoofdgerecht zou nl. Anjouduif met ananas zijn en dat gerecht kennen we al.
Het wordt suf, maar ook dit gerecht was weer top. Prachtige stukjes smeltende fazant met pompoen op diverse manieren, waarvan eentje wel heel speciaal was. Een rolletje met een vrij harde buitenkant en een lopende binnenkant, erg bijzonder. Nog allerlei groentjes in brunoise erbij, een klein stukje spek en ik was diep tevreden alweer.

Exc3xa9n van de desserts (we mochten er geen twee inwisselen van de maxc3xaetre) hadden we ingewisseld voor de kaaswagen en die werd dan ook voorgereden. Niet meer zoxe2x80x99n overladen kaaswagen gelukkig, maar een uitgelezen keus aan fijne kaasjes. We kozen elk onze stukjes, ik herinner me in ieder geval een Colombier, een geitje en een blauwschimmel. Uiteraard waren ze allemaal prima in orde. Erbij een glaasje Weissburgunder, M. Molitor, MSR en daar kon de sommelier me geen groter plezier mee doen. Ik heb nu eenmaal een uitdrukkelijke voorkeur voor een fijn glas witte wijn bij mijn kaasjes.

Tot slot dan toch nog een dessert. Ernstig verwend natuurlijk, maar wat mij betreft had dat niet gehoeven. Maar goed, het was allemaal zeer vriendelijk bedoeld. Mango & kokosnoot. Ananas en pistacherijstpudding, limoen syllabub met lychee, kokossorbet. Precies dat troffen we aan met her en der nog een krokant koekje en wat cruncherige dingetjes. Een best aardig dessertje. Erbij een glaasje Grande Maison, Monbazillac en daarna besloten we geen koffie meer te nemen. Geen trek in.
We kwamen er niet onderuit om nog iets te proeven van de friandises die we toch nog kregen en ook die waren weer erg lekker.
Tijdens het wachten op de taxi kregen we nog een cadeautje: een zakje met allerlei gedroogde fruitachtige snoepjes, erg lekker alweer (de volgende dag natuurlijk pas opgesnoept, want het was wel een zeer copieuze maaltijd).

Samenvattend: ik heb er spijt van hier niet eerder naar te zijn teruggekeerd, wat kan deze man koken en wat doet hij een fijne dingen met groenten. Een absolute aanrader, Vermeer op deze manier. Complimenten!