t Brouwerskolkje in Overveen

‘

Al weken had ik me erop verheugd. Eindelijk dineren bij xe2x80x99t Brouwerskolkje. Telkens weer opnieuw bekeek ik de menukaart en kon toch wel heel moeilijk kiezen tussen de menuxe2x80x99s.  Al tijdens de rit erheen, toch ruim een uur rijden, bespraken we de mogelijkheden.

Bij aankomst was het parkeerplaatsje heel vol. Vreemd vond ik dat, half 8 is volgens mij nou niet echt een tijdstip om nog lekker in de duinen je hond uit te laten. Maar misschien ook wel, wij hebben tenslotte geen hond.

Het paviljoentje lag er verlicht bij en ik ontwaarde behalve 1 kok in de keuken een gigantische hoeveelheid mensen bij de ontvangstbalie/receptie. Nou, mompelde ik tegen echtgenoot, dat hadden ze bij reservering weleens mogen zeggen zeg, dat er een hele groep zou zijn.

De ontvangst was ronduit chagrijnig. Erg niet welkom voelden we ons. We trokken nog maar wel in het krappe en lawaaierige (de groep was luidruchtig) halletje onze jas uit en een jonge meneer nam ze op zijn arm. Ik riep (normaal roep ik niet hoor in restaurants, maar ik moest over het kabaal van de andere aanwezigen heen tenslotte) dat wij niet bij de groep hoordenxe2x80xa6.

Mevrouw Roth schonk me een boze blik en zei xe2x80x98oh ja, u staat in het boek. U zou nog bellenxe2x80x99. Perplex was ik. Volkomen perplex. xe2x80x98We hebben vanavond een besloten partij en we hadden geen telefoonnummerxe2x80x99. Nu wist en weet ik 3000% zeker dat ik zowel ons vaste als ons mobiele nummer aan het vriendelijke meisje had gegeven, dus ik stond even met de mond vol tanden.

Om het maar zo netjes mogelijk te laten verlopen, want dat we er niet zouden (kunnen) eten was me al volkomen duidelijk natuurlijk, pakten we ons jassen maar weer van de arm van de jongeman en verlieten het paviljoentje. In de deuropening hoorde ik nog een flauw xe2x80x98sorryxe2x80x99.

Absoluut perplex waren we. Dit was ons nog helemaal nooit overkomen. Nergens.

Wat nu? Gelukkig heeft onze auto een prettig systeem, waarmee je restaurants in de omgeving kunt opzoeken. Alle goede restaurants (De Bokkedoorns, De Vrienden van Jacob, Chapeau, Apicius) waren volzet (het was inmiddels al tegen 20.00). We reden richting Zandvoort/Noordwijk en even dacht ik xe2x80x98ja, Chatillonxe2x80x99, maar eerlijk gezegd was mijn zin om het nog eens te proberen helemaal verdwenen. We eindigden uiteindelijk bij een geheel lege Chinees in een zijstraatje van Noordwijk.

Nu was het eten daar best ok, maar tjeetje wat een enorme teleurstelling.

Na een dag erover peinzen zat het me allemaal toch helemaal niet lekker en na overleg met echtgenoot besloot ik er toch een mailtje aan te wagen, want om nu op deze manier behandeld te worden in een 2 sterrenrestaurant is toch wel iets wat ik helemaal en absoluut niet vind kunnen.

Hieronder de tekst van mijn mailtje aan xe2x80x99t Brouwerskolkje.

Geachte heer en mevrouw Roth,

Ik wil nog even terugkomen op onze reservering van gisteren, 10 januari.

Toen ik de reservering plaatste kreeg ik een onervaren meisje aan de telefoon. Ze verzekerde me ervan dat er nog een tafeltje voor 2 was. Op mijn vraag of er ook ronde tafeltjes waren, antwoordde ze, dat dat niet het geval was. Ze vroeg me om mijn telefoonnummer. Ik heb ons huis- en ons mobiele nummer toen gegeven, dat doe ik altijd bij restaurantreserveringen.

Alles leek in orde, ik mag er tenslotte van uitgaan, dat personeel in uw dienst voldoende gexc3xafnstrueerd is.

Toen wij gisteren aankwamen bevreemdde me natuurlijk de grote groep al, het was netjes geweest, zo vertelde ik mijn echtgenoot om ons ervan op de hoogte te stellen dat er een groep zou zijn.

De manier echter waarop wij werden behandeld door met name mevrouw Roth: ‘wij hadden geen nummer van u en u zou nog bellen’….vind ik ronduit niet kunnen. Wij eten zeer regelmatig in goede restaurants en dit is nog nooit voorgekomen, integendeel zelfs. Ik begrijp heel goed dat u niet alle Van S kon nabellen, maar om de schuld bij ons te leggen is absoluut schandalig. U begrijpt dat onze avond, waarop we ons zeer verheugd hadden, zo vaak eten we niet samen vanwege verplichtingen, volkomen verziekt was.

Ik verwacht verder niets van u, wel hoop ik dat u in het vervolg beter personeel aanneemt en uw gasten niet op die manier schoffeert.

Op zijn minst had u een poging kunnen doen een tafeltje voor ons te regelen bij een bevriend restaurant in de omgeving, maar zelfs dat was teveel. Eerlijk gezegd heb ik nauwelijks woorden voor deze behandeling.

Een kopie van deze email stuur ik aan Michelin.

Carla van S.

Die kopie aan Michelin heb ik overigens niet verzonden, ik dacht later weer xe2x80x98ach, wat schiet ik er mee op, de avond was toch volledig verziektxe2x80x99.

Mijn achternaam heb ik ingekort in dit blogje.

Het antwoord van xe2x80x99t Brouwerskolkje kwam na enkele dagen:

Geachte mevrouw van S,

Het spijt ons heel erg dat uw reservering in ons restaurant niet goed is gegaan.

Wij hadden een reservering van een groep van 30 personen die in oktober reeds was gemaakt. Dus dit is een besloten gezelschap.

Uw reservering is bij fout door een medewerkster aangenomen. Helaas had zij geen telefoonnummer genoteerd. Haar verklaring was dat zij u gezegd had dat wij een optie voor de avond hadden en dat u zelf nog terug zou bellen. Dit is door ons verkeerd begrepen, waarvoor onze welgemeende excuses.

Normaliter noteren wij bij reserveringen altijd de naam, het telefoonnummer en eventuele uitzonderingen op de kaart zoals allergiexc3xabn of vegetarisch eten.

Door de drukte van het moment van binnenkomst, de korte uitleg van ons en het onmiddellijk vertrek van u en uw partner, hebben wij niet de gelegenheid gehad om een ander restaurant voor u te regelen, hetgeen ons ten zeerste spijt.

Hoogachtend,

Restaurant ’t Brouwerskolkje

Els & Moshik Roth

Telefoonnummer 023 xe2x80″ 5240861

Wat mij hier met name aan irriteert is dat het wederom net lijkt alsof de xe2x80x98schuldxe2x80x99 bij ons ligt. Omdat wij zo beschaafd waren geen trammelant te maken in het restaurant, maar gewoon vertrokken ware
n zij niet in de gelegenheid om een ander restaurant te regelen.

Ik baal enorm van die houding. Was het niet wat chiquer geweest om aan te bieden een nieuwe afspraak te maken en dan bijvoorbeeld een glaasje champagne aan te bieden?

Hoe benieuwd ik ook was, na een lunchervaring eerder bij xe2x80x99t Brouwerskolkje, naar de kookkunsten hier, ik zal er nooit meer naar toe gaan. Op deze manier behandel je geen mensen.

Ik heb er lang over nagedacht of ik dit wel of niet op mijn weblog zou plaatsen, maar omdat het toch om een restaurantervaring gaat heb ik besloten het wel te doen.

Brasserie Flo in Parijs

Opeens kreeg ik de kriebels, ik wilde in de kerstvakantie wel ergens heen. Ik vind het altijd een wat rommelige vakantie op de een of andere manier en dat gehang in huis vind ik maar niks. Parijs moest het worden bedacht ik, want we waren er dan weliswaar al heel vaak geweest, maar de kerstlampjes had ik nog nooit gezien en de jongens mogen erg graag rondlopen in Parijs.

Eerst overwoog ik een appartement, maar dat liet ik vallen. Het ging om de lampjes, het moest niet te lang duren want thuis waren ook de nodige verplichtingen.

Een hotel zoeken ging op zich rap, ik wist ongeveer waar ik wilde zitten. Een prima hotel trouwens. Voor de liefhebber: hotel Taylor. Over het algemeen zit ik liever op de zuidoever, maar voor dit bezoek was dit een uitstekend hotel.

Na prettige wandelingen langs de Grands Magasins, de opera, de Eiffeltoren

en uiteraard de Champs Elysees fristen we ons op in het hotel en wandelden naar het gereserveerde restaurant.

De terugkerende lezers weten dat wij nogal te spreken zijn als gezin over Brasserie Bofinger en dat we daar ook meestal wel een keertje eten tijdens onze verblijven in Parijs. Deze keer was ik eigenwijs geweest. Ik wilde dat de jongens ook Flo, de baker van alle brasserieen van deze keten, zouden leren kennen. Een reservering via internet is geen probleem.

Rondom 21.00 liepen we binnen, de brasserie ligt op loopafstand van hotel Taylor.

De ontvangst was vriendelijk, het personeel is hier jong.

De tafel was in orde. Aan de krappe kant, maar dat zijn ze meestal. De kaart is identiek aan die bij Bofinger. Alle brasserieen van de keten hanteren dezelfde kaart. Ook dezelfde wijnkaart overigens.

Het grote verschil zit xe2x80x98m in het personeel. Is dat bij Bofinger ervaren, hier was het onervaren. Zijn ze bij Bofinger op hun manier attent, hier zijn ze arrogant. Zijn ze bij Bofinger vriendelijk voor kinderen, hier hebben ze last van kinderen. Een immens verschil, wat je dus pas merkt als je er bent. Wij lieten ons natuurlijk niet uit het veld slaan en bogen ons over de kaart. Om een aperitiefje moesten we zelf vragen. Biertjes voor ons, wandelen maakt nu eenmaal dorstig, fris voor de jongens.

Veel zuurkool op de kaart en verder het menu voor 31.50.

Dat menu namen echtgenoot en ik. Voor ons beiden de oesters, die in orde waren. Niet spectaculair lekker, terwijl ik me van Bofinger herinner dat ik ze erg lekker vond, een beetje raar. Erbij een fles (dat werden er later wat meer vanwege ongenoeggevoelens) lekkere witte Beaune, die ons prima beviel.

IJswater is overigens geen probleem.

De jongens kozen vooraf voor de slakken en waren tevreden.

Met de hoofdgerechten hadden de jongens meer problemen, eigenlijk stond er niets op de kaart waar ze echt trek in hadden. In mijn onschuld leek het me daarom voor hen prettig om de Andouillette de Troyes met heel veel A-tjes erachter te kiezen.

De fout van mijn leven. Mensenkinderen zeg, wat was dat een ongelofelijk smerig ding. Ik weet: over eten mag je niet al te negatief doen, maar dit stonk ten eerste vreselijk (op een vraag van mij of deze geur de bedoeling was kreeg ik een positief antwoord) en de smaak was werkelijk wanstaltig. Maurits had een hap genomen en sloeg wit uit, dus ik vond dat ik het ook moest proberen. Het was afschuwelijk. Absoluut afschuwelijk.

We vermanden ons en de jongens waren het erover eens dat de frieten die erbij lagen in orde waren.

Wij hadden allebei de tonijnsteak met groentjes genomen en die was redelijk. Niet bepaald bijzonder en de groenten waren afgrijselijk klein gesneden, waardoor ik eigenlijk ging twijfelen of ze wel vers waren.

Een toetje moest er toen natuurlijk nog komen.

De keus binnen het menu was beperkt, maar er zat wel een crxc3xa8me brulee bij.

Nu had Maurits heel goed door natuurlijk dat het personeel hier nogal ergerlijk was, dus hij stelde nogal zuinigjes voor dat hij dan die crxc3xa8me brulee van het menu zou nemen (blijkbaar voorzag hij al dat op een normale manier bestellen tot gedoe zou leiden) en ik een a la carte toetje zou kiezen. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Ik koos voor de Baba. Een gigantische baba overigens, die volgens de regels der kunst aan tafel werd overgoten met iets zoeterigs-rummerigs. Ik prefereer de baba’s die gedrenkt zijn in rum, zonder het zoete, maar goed. De room erbij was ook niet zoals ik die graag heb, te dun.

Ole ging voor de profiterolles. Echtgenoot nam uiteraard ook de crxc3xa8me brulee.

De toetjes waren verder goed. Koffie namen we niet hier, het was genoeg geweest.

Flo was dus niet precies wat ik ervan had verwacht, de ervaring op zich was in die zin wel weer leuk dat we met ons viertjes toch precies weten wat we verwachten en wat we willen. En gelukkig kunnen we ook nog grinniken om dit soort ervaringen. Voortaan dus weer naar Bofinger!

De volgende ochtend wandelden we nog even terug naar LaFayette om de gigantische Kerstboom in die prachtige galerie te bewonderen.

Ook de prachtige, bewegende etalages van Au Printemps en La Fayette zijn ’s ochtends wat makkelijker te zien dan ’s avonds.

De Eiffeltoren was toen weer gewoon, de avond ervoor was hij (slimme man toch die Sarkozy) in Europastijl verlicht. Het had wel wat, dat grote plein bij Trocadero, vol met mensen, heel veel kastanjeverkopers en die blauwe Eiffeltoren.