De Zilverden in Kalmthout

Op de zondag nadat Maurits zijn rijbewijs had gehaald reden we met zijn drietjes – Ole had andere bezigheden – richting Kalmthout. Ons doel was de Zilverden. Een tussenstop bij de verrassend ruime Delhaize leverde weer een aantal dingen op die hier lekkerder zijn en we arriveerden keurig rondom 13.00 bij het restaurant.

Een ruime parkeerplaats met grind, een trap met aan weerszijden gedekte tafels en gasten en een entree met een grote tafel met heel veel brood. Een inrichting in rustige tinten.

Voor een impressie van de kaart, inclusief de wijnkaart, verwijs ik naar de website.
Wij kozen eensgezind voor het driegangenmenu (40 euro, met wijn 50 euro), tweemaal met een wijnarrangement. Het tussengerecht, een aspergesoepje met Black Tijgergarnalen, trok ons niet. Een viergangenmenu komt op 50 euro, met wijn op 60.

Als aperitief namen we een glaasje witte wijn. Op mijn vraag wat voor wijn het was, was het antwoord ‘een Chileense’. De website leert me dat het een Vilcùn, een chardonnay was. Niet onaardig vonden we hem.
Brood kwam op tafel met olie en boter, zout en peper stond er al.
Na enige tijd verscheen een amuse.

Op een Chinese soeplepel voor ons alledrie twee rolletjes carpaccio van varkensvlees met een dip van tonijn. De tonijndip was lekker, het vlees was aan de taaie kant helaas.

De eerste wijn werd voor ons ingeschonken, een Verdecchio dei Castelli Jesi, die we lekker fris vonden. De wijn begeleidde het voorgerecht, tapas.

Een gerechtje in drieën. Links een tartaar van tonijn met een crumble van wasabi en wat avocadocrème met erbij een kerriekoekje en radijs. De tartaar was goed, de wasabi zeer licht aanwezig, dus een lekker hapje. In het midden een preisoepje, wat ik nogal gewoontjes vond en rechts een rechthoek van couscous met diverse groentjes, een cannelloni van zwartpootkip en kerriecrème. Erop nog een koekje. Niet onaardig, maar de structuur van de (fijne) couscous vond ik niet prettig. Geheel persoonlijk dus.

De tweede wijn werd ingeschonken. Voor echtgenoot een Valtus, Alain Maurel, Pays d’Oc, voor mij een Chateau de Saint Sériès, Coteaux du Languedoc, Veille Vignes, 2009.

Beide mannen hadden namelijk gekozen voor de lottewangen op jonge prei, wortelcrème, peterselie en aardappelnootjes. Een mooi rechthoekig bord met precies de genoemde ingrediënten kregen ze allebei en ze vonden de vis en de groentjes, op de prei na, die ze allebei taai vonden, lekker. Jammer alleen dat de portie van Maurits beduidend kleiner was.

Voor mij de Ierse entrecote met auberginecrème, pikkels, tamarinde en drie aardappelbereidingen.
Mooie plakken vlees kreeg ik met erbij de genoemde groentjes. De aardappelbereidingen waren een fondant, een gratin en een quiche-achtig iets, lekker, de tamarinde en de auberginecrème konden me ook bekoren, maar de pikkels, die helaas ook onder het vlees lagen waren gigantisch scherp, zo scherp dat ik even dacht met wasabi van doen te hebben. Een beetje jammer want het uitstekende vlees viel er tegen weg.

Bij de dessertgang liepen onze wegen weer uiteen.

Maurits koos voor het zoete dessert, drie kleine desserten en kreeg een mooi bord met een macaron met aardbeienmousse, een kopje met een crème brûlée van witte chocolade en mokka en een chocoladekersentaartje. Hij was erg tevreden.
Wij kregen kaas van Van Tricht.

Met voor echtgenoot een glaasje van de rode wijn die ik bij het hoofdgerecht had en voor mij een glaasje witte wijn wat hij bij zijn hoofdgerecht had.
Drie kaasjes kregen we, die goed waren. Erbij wat vijgjes en abrikozen en nog wat getoast Kletzenbrood.

We sloten af met een espresso, waarbij een cakeje en een cuberdon voor ons drietjes kwam.

Op enkele aantekeningen na een prettig restaurant.

De Leest in Vaassen

Op de laatste zondagmiddag van de dining-with-the-starsweek had ik een plekje kunnen bemachtigen bij De Leest, één van mijn favorieten. Ole liet dit keer verstek gaan, dus met Maurits reden we naar Vaassen, waar parkeren nog steeds geen probleem is. 

De deur zwaaide voor ons open en we kregen een mooie ronde tafel tegenover de keuken, naast het restaurantgedeelte waar we de vorige keer zaten. Wel leuk om eens van zeer dichtbij de logistiek te kunnen bekijken.
Jammer dat de tafel naast ons later werd bezet door een gezin met vier kleine kinderen, waarvan de ouders de kinderen helaas los lieten rondrennen…..Zoals bekend namen wij onze kinderen ook altijd graag mee, maar we wilden wel graag restaurantgedrag zien en dat betekent aan tafel meetafelen. Wat niet wegneemt dat we er prima zaten.
De tafel was uiteraard keurig gedekt, boter, olie, peper en zout stonden al klaar.

We begonnen met een glaasje champagne, een Serge Mathieu hier, die erg lekker is.
Niet te bubbelig en fijn droog. Erbij direct drie hapjes, die de toon zetten voor een prima maaltijd.

De eerste, mooi op een servet geserveerd, was een pastille met gerookte zalm en zalmeitjes. Prachtig om te zien en erg lekker.

De tweede, gepresenteerd in een langwerpig schaaltje, een koekje met geitenkaas en basilicumolie. Ook mooi om te zien en alweer bijzonder lekker.

De derde, gepresenteerd in bekertje, een cornetto met gestoomde makreel, tuinkers en kerriemayonaise, heerlijk zacht van smaak en toch een smaakbom. 

Knappe hapjes!

Het menu voor deze middag werd ons uitgereikt, een van de kaartjes mocht ik mee naar huis nemen en we gingen de wijnkaart bekijken. We besloten tot twee favorieten (ja alweer) van ons. We begonnen met de Clos Marie, Manon, Pic Saint Loup, 2007 en zouden vervolgen met een favoriet van De Leest ook, de Collesanti, Lazio, Marco Carpinetti, 2009. Allebei mooie, volle mineralige wijnen met een fijne lange afdronk.

Een heerlijk warm broodje verscheen en daarbij twee amuses.

In een mooi rond schaaltje een rolletje van rund met fijne groenten, krokant zeewier en granité van sesam, ronduit erg lekker en ernaast in een kommetje een salade van quinoa met paling en yoghurtcrème met specerijen. Een prachtig, afgewogen in smaken, hapje.

De glazen werden gevuld met de Manon en met water en het feest kon beginnen.

Het eerste gerecht was wat mij betreft de topper van deze lunch. Alleen om er naar te kijken al, het leek wel een bos op je bord, prachtig gewoon.
Het ging om mineralen, makreel & Hollandse invloeden. Wat hier betekent dat je licht gemarineerde prachtig zachte makreel krijgt, witte en groene aspergetoppen, rechtop op het bord geplaatst, erbij een ziltige salade van lamsoor en zeekraal met frisse rettich, avocado, rode ui en doperwtjes. Dat alles verbonden door een prachtige vinaigrette. Een absoluut heerlijk gerechtje was dit.

We vervolgden met de schol, venkel & tomaat en kregen op zo’n schaalachtig bord wat blijkbaar in de mode is momenteel droog gebakken schol met bereidingen van venkel, gemarineerde tomaatjes en Spaanse ham en dat alles werd verbonden door een prachtige jus van specerijen en afgedekt als het ware met schuim van die jus. Een iets ‘gewoner’ maar zeker ook erg lekker gerechtje.

Een extra gerechtje was mogelijk en dat namen we natuurlijk (supplement 12.50). Kabeljauwrug & bloemkool. Kabeljauwrug in de oven gegaard met structuren van bloemkool, vadouvanolie en kort aangezette reuzengarnaal. Precies dat troffen we op het bord, erbij nog wat saladeblaadjes en we vonden het alweer een goed gerecht. Wel de derde keer op rij (De Pastorale, Niven en nu weer) dat we structuren van bloemkool kregen, wat dan moeilijk is om niet te gaan vergelijken. De Leest komt eruit als een hele goede tweede in ieder geval.

We gingen over op de Laziowijn, die ook bijzonder smakelijk was, wellicht hadden we beter deze eerst kunnen drinken. Wat niet wegnam dat hij vanwege zijn lengte uitstekend ging bij het hoofdgerecht van het menu. Kalf.
Zacht gegaard kalf met spicy couscous, frisse navets, jonge uitjes en gel van champignons met lichte groene curryjus.  Een mooi stuk kalf kregen we met inderdaad heerlijk op smaak zijnde couscous, mooie toefjes meiknolletjes, lekkere uitjes, gel van champignons, maar ook de nodige cantharellen en dat alles werd weer m
ooi verbonden door de jus, waarin een mooie currytoets te proeven was. Een wat klassiek uitgevoerd, maar prima gerecht.

Een dessertamuse (supplement 5.00) wilden we natuurlijk ook wel, als we toch hier zijn, willen we gewoon alles.
Dat waren bereidingen van wortel en sinaasappel met karnemelk en verveine. Een beetje vreemde amuse vonden we het. Bepaald niet spectaculair, maar wel lekker. Toen echtgenoot en ik later op de dag de maaltijd nog even naspraken kwamen we tot de conclusie dat het allemaal goed was, maar niet zo opzienbarend goed als de vorige keer. Teken aan de wand voor ons is ook dat Maurits alles geweldig lekker vond en Maurits is qua eten de minst avontuurlijke van ons vieren….

We sloten af met een dessert. Een dessert in tweeën,
Luchtige yoghurt met bereidingen van framboos en sorbet van yoghurt en mascarpone troffen we in het ene bord, dat alles nog afgedekt met een flinterdun krokantje met framboos. Erg lekker en erg mooie frambozen trouwens. Ik ben een groot liefhebber van frambozen.
Op het andere bord 100% aardbei met pistache en saffraan. Ware kunstwerkjes van aardbei troffen we aan, ik zal hieronder een detailfoto plaatsen, erbij mooie dingetjes met pistache en saffraan en de drie smaken combineerden prachtig.

Als allerlaatste lekkernijen kregen we bij de prima espresso elk een mooi klein schaaltje met vijf heerlijke snoeperijtjes en voor ons drietjes een plateautje met macarons, deze keer met de smaken citroen, speculaas en mokka. Gewoon geweldig lekker.

Het personeel hier is uitmuntend. Goed op elkaar ingespeeld, een vriendelijk, attent woord voor elke gast, oplettend en in voor een grapje. De samenwerking tussen zwarte en witte brigade is ook uitstekend, dat merk je als alles soepel loopt en dat doet het hier. Een goed geoliede machine met prachtige gerechten, fijne wijnen en een mooie ambiance.