De Goudsche Stal in Gouda

Nadat we op woensdag een school in Schoonhoven bekeken hadden, was vrijdagavond de school in Gouda aan de beurt. Maurits was bij een vriendje, die zouden we oppikken voordat we een hapje gingen eten. Keurig op tijd reden we de parkeergarage binnen, wilden via de Passage naar buiten wandelen en dat lukte niet. Het hek was dicht….Op vrijdagavond om 19.00 ? ‘Ja, we moeten hier af en toe ook eens schoonmaken…’..Okxc3xa9, driekwart garage doorgewandeld en via de auto-uitgang een donker straatje in en richting Waag gelopen.
De Goudsche Stal zouden wij vanavond bezoeken. Ooit heb ik er eens een broodje gegeten op het terras, met uitzicht op de Zeugstraat waar een geestig winkeltje met deurbeslag en allerhande andere handige en mooie dingetjes voor in huis gevestigd is.
De entree is donker. Je jas mag je zelf ophangen aan gigantische kapstokken, wat een heel gezoek oplevert als je weer vertrekt. De ontvangst was rommelig, maar na enige uitleg werden we naar ons gereserveerde tafeltje voor 4 gebracht. In een hoek. Wat ik in eerste instantie vreemd vond, maar later op de avond steeds meer ging waarderen. Dit omdat het geroezemoes en de muziek steeds harder en dus onprettiger werden, dus eigenlijk zaten we nog redelijk rustig. Dat Ole’s vest aan het eind van de avond van donkerbruin naar grauwig wit verkleurd was vanwege de slecht gepleisterde muur namen we er gewoon bij.

Of we iets wilden drinken. Ja, dat wilden we wel. Voor de jongens een frisdrankje, voor echtgenoot een karaf rode wijn (ging wel), voor mij een karaf witte wijn (ging ook wel). De wijnkaart stelt hier weinig voor, maar is dan ook niet erg onvriendelijk geprijst, alhoewel ik 16.50 voor een Pays d’Oc van vreemde herkomst niet bijzonder goedkoop vind.
Men kent hier een menuprijs van 17.50 voor drie gangen. Daarvoor kun je kiezen uit 5 voor-, 5 hoofd- en 5 nagerechten.
De kinderen wilden vooraf graag de krokant gefrituurde kalkoen op een Oosterse salade met gemberdressing en waren tevreden. Waarom ze tevreden waren was me een raadsel, want de kalkoen was tegen het zwarte aan gefrituurd, de salade was oosters omdat er wat niet-met-kokend-water-behandelde taugxc3xa9 tussen lag en de dressing bevatte geen gember, sterker nog: er was helemaal geen dressing. Brood bracht men ook nog, met van die vieze met room opgeklopte kruidenboter, waar dus totaal geen smaak aan zat. Het brood was wel goed. Een karaf ijswater is dan weer geen probleem hier.
Echtgenoot koos de reebokpate met pruimen en vond het maar zeer matigjes. Prefabspul.
Ikzelf was benieuwd naar de varkenslende-canneloni, gevuld met eendenmousse en bosbessendressing. Vier rolletjes varkenslende (canneloni vanwege het opgerolde), te koud, lagen op een hoopje sla zonder dressing. Erin iets romerigs waar uit de verte iets van eendenlever in te proeven was, maar wat als geheel een ernstig slappe indruk maakte. Eromheen iets oranjerigs, wat vast de bosbessendressing was.

Op naar de hoofdgerechten.
Alledrie de mannen opteerden voor de gebakken biefstuk met tagliatelle en gorgonzolaroomsaus. Vreemd genoeg was vooral Maurits erg te spreken over zijn tagliatelle en de gorgonzolasaus. Hij is nl. geen pastaliefhebber en van sauzen moet hij over het algemeen ook vrij weinig hebben. De biefstuk vond hij maar zo-zo. Ole vond het hele gerecht zeer matig, vooral de groenten uit blik die onder de tagliatelle lagen vond hij helemaal niets, maar ook het vlees kon hem niet bekoren. Echtgenoot vond net als ik dat dit ons eerste, maar tevens ons laatste bezoek zou zijn.
Ik had uiteindelijk gekozen voor de speenvarkenkoteletjes met zoete aardappelsalade en groene mosterdsaus. Ik vond drie bijzonder dunne, erg droge koteletjes op een berg slappe aardappeltjes, die eerlijk gezegd nergens naar smaakten. De groene mosterdsaus was gelig en dun.
Erbij een nogal klein bakje goede frieten met wat mayonaise uit een potje.

Ole en echtgenoot wilden als dessert graag hangop met perzik, bramensaus en amandelijs en waren te spreken over de hangop. Maurits en ik gingen voor de profiterol gevuld met mango-ijs en chocoladesaus en vonden alleen het ijs wel aardig. De profiterols (drie) waren taai en de chocoladesaus was in kringen op het koude bord gelegd, waardoor we die nauwelijks op de lepel kregen.

Koffie zouden we thuis drinken en na het betalen van de rekening (rond de 95.00, wat dus gewoon teveel is voor zoveel matig eten) verlieten we De Goudsche Stal. Onze eerste en laatste keer.