Parkheuvel in Rotterdam

Parkheuvel op 13 april 2007. Mijn laatste bezoek was alweer een flinke tijd geleden. Erg benieuwd was ik. Ik kan nl. niet uitstaan dat er maar liefst twee Michelinsterren zijn verdwenen hier en wilde zelf kunnen proeven hoe Erik van Loo hier kookt. Van zijn kookkunsten bij De Zwethheul heb ik nl. altijd erg genoten. Bovendien was ik benieuwd hoe omgegaan zou worden met de toch wat afstandelijke sfeer die er altijd hing bij Parkheuvel.

Nadat ik tafelgenoot had opgepikt bij het station, reden we het park in. Parkeren is geen probleem, valetparking schijnt er te zijn, maar ik vermoed alleen xe2x80x99s avonds. Gelukkig zat er nog wel iets op de chipknip en de chipknip werkte ook voor de verandering, dus prima allemaal.

Aan de entree is niets veranderd, binnen wel. De bar is dicht. Dat is het eerste wat opvalt. Of het nu echt een verbetering is, ik weet het niet. De loungeruimte, waar wat nieuwe bankjes staan en die een wat andere kleur heeft, lijkt hierdoor wat intiemer, maar is het uiteindelijk niet. En het lijkt me lastig voor het personeel, zoxe2x80x99n dichte bar. Vroeger keken ze gewoon even over de reling naar beneden en konden alle wensen in een oogopslag zien, tegenwoordig moeten ze echt om het hoekje gaan kijken. Maar goed, mijn probleem allemaal niet tenslotte.

We kregen een prettig tafeltje met uitzicht op het groene gebeuren buiten en begonnen uiteraard met een glaasje champagne. Als ik het me goed herinner kregen we knabbels die we al kenden, dus zoxe2x80x99n puntzakje met nootjes, witlofblaadjes met truffelmayo en nog iets, wat ik ben vergeten. De kaarten werden ons overhandig met uiteraard een uitleg van het lunchmenu.  Ook een amuse verscheen. Eendenborst geserveerd met witte uiencompote, erbij een bitterbal van de gekonfijte eendenbout, crxc3xa8me van pastinaak en compote van abrikozen. Mooie smaakjes, mooi opgediend, mooi bij elkaar passend.

We besloten tot het menu waarvoor we gekomen waren: het menu Degustation. 10 Kleine gangetjes dus. Geen dessert, wel graag kaas, wat uiteraard geen probleem was.

De wijnkaart namen we door, die vonden we aan de prijzige kant als ik het me goed herinner.

In ieder geval begonnen we met mijn favorietje: De Montus, niet uit 2002 zoals op de kaart staat, maar uit 2003. Alain Brumont, Pacherenc du Vic Bilh.

We begonnen met St. Jacobsmossel. Zeer dun gesneden coquille dus, a la minute gemarineerd met romige Tahiti vanillecrxc3xa8me, verrijkt met la Perla kaviaar. Flink wat mooie plakjes coquille, waartussen de vanillecrxc3xa8me xe2x80″ en zoutkristallen –  zaten. Erg smakelijk. Erop nog een lepel kaviaar. Uit Noord Italixc3xab zo lieten we ons vertellen door het charmante personeel. Licht flauw en helaas niet ploppendxe2x80xa6

Het tweede gerechtje was kreeft. Om precies te zijn: Malse kreeft geserveerd met zoetzuur gemarineerde koolrabicilinders, fijn gesneden zuring en krokante amandel met een notenvinaigrette waarin een vleug marsepein verwerkt was. Een gerecht waar ik eigenlijk om moest grijnzen, maar dat kwam voornamelijk vanwege de tafelgenoot. Wat was nl. het geval? De koolrabicilinders waren werkelijk loeizuur en dat met de zuurgevoeligheid van tafelgenoot was natuurlijk desastreusxe2x80xa6Op de cilinders overigens een prachtig stuk (Canadese) kreeft met erbij nog een fijne notenvinaigrette, waarin me de marsepein helaas ontging. Een beetje een vreemd, nog niet uitgekristalliseerd gerecht. Volgens tafelgenoot wordt het nooit wat, ik heb daar een wat andere mening over. We zullen het zien.

Het derde gerechtje was ganzenlever. Niet zomaar ganzenlever natuurlijk, maar een compositie in het vierkant van ganzenlever,  gemarineerd met Pinot Gris, geserveerd met zoetzure biet. Net zoals het vorige gerecht een absoluut plaatje om te zien, werkelijk ontzettend mooi, ik geloof zelfs dat op de website dit gerecht te bewonderen is. Een zestal lucifers van zoetzure biet, die smaakten naar augurkennat, erop een mooi compact vierkantje van smeltende ganzenlever met erop een paar stukjes gelei van pinot gris. Ernaast een piepklein vierkantje geroosterd brioche en aan de andere kant wat gehakte noot. Alle onderdelen perfect op smaak, zowel apart als samen. Een erg mooi gerecht.

We gingen door met de koningskrab. Het gerecht wordt als volgt omschreven (let niet op de onwijze spelling, ik kan er ook niets aan doen): Het beste van Barentszee Koningscrab met een risi rosso onder een venster van Lardo Collonata, jus van olijf met witte chocolade.

Een rondje rode rijst, goed op smaak gebracht met flinters koningskrab, erop een flink stuk krab, bedekt met de Lardo. Daarnaast weer de jus van olijf en witte chocolade, die vooral bij afkoeling tot de gewenste smaak kwam. Een geweldig mooi gerecht, niet in het minst door de prachtige krab! Met stip de mooiste krab ooit geproefd en voor dat soort ervaringen kom ik hier natuurlijk.

Het vijfde gerechtje was zeeduivel. Medaillons van zeeduivel, gebakken a la plancha, hierbij beignets van Buchon mosseltjes op een bedje van paella van parelgort en chorizo crxc3xa8me saus. We troffen een rondje paella, erop de mosseltjes, ernaast een mooi stukje zeeduivel, er tussen de aan tafel aangebrachte chorizocrxc3xa8me die boterzacht was, aan en waren bijzonder tevreden alweer

Het laatste visgerechtje was zeebaars. . Op de huid gebakken lijngevangen zeebaars onder een dakje van krokante aardappel, romige venkel en rode botersaus. Eerlijk gezegd een nogal gewoon, weinig opzienbarend, maar wel goed gerecht. Niets over te melden verder eigenlijk.

Op aanraden van de ook al charmante sommelier besloten we tot een Gabarinza 2003, Burgenland, Oostenrijk. Een absoluut erg lekkere wijn.

Het zevende gerechtje was de met truffel verrijkte aardappelcrxc3xa8mesoep. Volgens de maxc3xaetre jeugdsentiment van Van Loo, geleerd van zijn vader en de aanleiding om kok te worden. In het soepje behalve de truffel ook nog wat Perla kaviaar en wat slierten witte asperge. Absoluut erg lekker.

We vervolgden het menu met rund. Gebraad van Maas, Rijn en IJsselrund met bloemkoolzalf, Araganolie en pecorino.  Rundvlees uiteraard van Piet van den Berg wat 3 weken op 4 graden besterft. Het stonk dus ook. De bloemkoolzalf was erg zalvig, erbij nog wat piepkleine roosjes bloemkool, wat een raar mondgevoel gaf. De araganolie en pecorino gaven leuke toetsen. Het stinken was erg jammer. Ik ben er nog niet over uit wat ik hier nu van vond. De smaak was nl. goed, maar de algehele beleving is niet positief.

Het voorlaatste gerecht was lam. Uiteraard zuiglam uit het Geuldal. We troffen op het bord een proeverij van zuiglam uit het Geuldal met basilicumjus. Erbij een tomaatje gevuld met kaas en erop wat pancetta, een rondje minicourgette met pecorino en een blokje aardappel met vlees van de voorvoet. Een mooi, uitgebalanceerd gerecht.

Geen dessert voor ons, maar kaas. Van de kaaswagen hier, die heel gewoon goed is. Ik weet echt niet meer precies welke kaasjes we nu hadden, ik weet nog wel dat ze prima in orde waren. Het laatste drupje wijn beviel me er ook goed bij. Tafelgenoot nam nog wat  Zinfandel Amador County 2003, Renwood Californie, tot zich en we besloten met prettige
espresso op de bankjes in het loungegebeuren. Vreselijke hoeveelheden friandises kwamen er op tafel, waarvan ik toch wel enkele gesnoept heb. Heerlijk!

Zeer tevreden verlieten we Parkheuvel. Om snel naar terug te keren. Prima personeel, fijne sfeer.

Brasserie Kasteel Spangen, 2e bezoek

Kasteel Spangen. Weer met Ole. Eigenlijk was het zijn idee. Ik weet niet meer precies wat we nu in de stad moesten doen en ook gedaan hebben, maar toen ik vertelde dat ik wel een beetje trek had riep hij opgewekt dat we dan maar naar het Kasteel moesten. Dat leek me eigenlijk ook wel iets, het was al weer enige tijd geleden.

Parkeren is geen punt hier natuurlijk, een tafeltje ook niet helaas. Slechts 1 ander tafeltje was bezet en tijdens onze lunch kwam er nog een gezelschap van 6 personen, maar dat waren vriendjes van iemand die iets met Sparta te maken heeft.

Ole vond het leuk om aan hetzelfde tafeltje als de vorige keer te zitten en ach, waarom niet. Er was weinig veranderd in de ruimte, dus voor een indruk verwijs ik naar mijn vorige recensie of naar de website.

De prettige meneer in de bediening vroeg of we een aperitiefje wilden, wat het geval was. Voor Ole een Cola light, voor mij een glas Viognier (gelukkig wist ik nog dat hier veel open wijnen zijn, het werd me weer niet aangeboden helaas). De wijn was uitstekend. Erbij wat kaasstengels in een glas en als amuse kregen we een crxc3xa8me brulee van ganzenlever, die heel gewoon uitstekend was. IJswater is nog steeds geen punt hier, zo ook de broodjes, met de olijfolie, niet. Gewoon prima in orde.

We kozen maar eens heel simpel voor het aangeboden lunchmenu en het voorgerecht daarvan verscheen na een prettige pauze. Een salade. Met pastrami en asperges. En er zou hazelnootolie gebruikt zijn. Dat is me ontgaan. De hele salade vond ik nogal vlak van smaak eerlijk gezegd. Ole ook trouwens.

Het hoofdgerecht was lamsrack. Met couscous en groene bonen (tuinboontjes en erwtjes). Dit was prima in orde, hoewel Ole de couscous aan de flauwe kant vond helaas. De tuinboontjes waren keurig dubbelgedopt (dat doet niet iedereen als ze nog zo klein zijn tenslotte) en het vlees was heerlijk mals.

Het toetje was ijs van witte chocolademousse met frambozen en gehakte pistachenootjes. Gewoon wel lekker. Niet opzienbarend.

We sloten af met een espresso voor mij, waar wat bonbons bijkwamen. Ole concludeerde dat het allemaal wat minder geworden is hier, maar hij dacht dat dat wel zou komen door de bezetting. Er waren wel erg weinig mensen deze keer. Of hij het een keertje xe2x80x99s avonds wilde proberen, wist hij nog niet. En ik eigenlijk ook niet. Wel jammer, want de Brasserie had en heeft zeker veel mogelijkheden. Het terras is inmiddels geheel klaar en wordt op mooie dagen ook gebruikt.

Halvemaan in Amsterdam

Halvemaan. Al jaren op mijn lijstje en nu zou het er dus eindelijk van komen. Na flink wat gezoek (vreemde straat als je van de verkeerde kant komt) vond ik het charmant in een park gelegen restaurant. Het parkeren is hier net zo raar als bij Parkheuvel (alhoewel zij inmiddels zeggen dat ze valetparking hebben), gewoon met een chipknip betalen.

Prachtig in het groen ligt het moderne, half rond aandoende, gebouw. Half rond aandoend schrijf ik, omdat het nl. een kwart van een cirkel is, zoals goed te zien is op de luchtfoto op de website. Via een loopbruggetje (lijkt het) en een trapje kom je bij de voordeur, waar je moet aanbellen. De deur zwaait dan voor je open, de jas wordt aangenomen en dan kun je kiezen of je beneden (waar ook het toiletgebeuren is) aan de gezellige leestafel een aperitief neemt of dat je dat boven aan tafel doet. Ik koos voor boven, want mijn tafelgenoten waren er nog niet. Ze arriveerden trouwens zeer snel.

De inrichting is warm, veel houttinten en de ronde vorm van het gebouw komt in vrijwel alle accessoires en details terug. Erg leuk en erg over nagedacht allemaal. De jaloeziexc3xabn waren gesloten vanwege het lage zonnetje, maar ik wil wedden dat er aan de achterkant een schitterend uitzicht is over de vijver en het park. Op warme dagen kun je trouwens ook buiten eten hier. Wel iets meenemen voor de muggen dan, want het is stilstaand water.

We kozen voor een glaasje champagne, een mij onbekende champagne overigens, maar wel prettig fris en fruitig. Erbij twee hapjes. Een heel erg vissig balletje xe2x80″ gefrituurd, ik vond het lekker en wat blokjes varkensvlees/hamachtig iets met een kruidje erop. Ook lekker. De bediening is hier trouwens prettig, soms zelfs erg prettig en de kok zelf brengt ook allerlei gerechten rond. Het geheel ademt een hele rustige, kalme sfeer uit, zonder suf of saai te zijn.

IJswater is hier geen probleem ook en brood wordt telkens rondgedeeld.

De menuxe2x80x99s werden ons toegelicht en 2 van ons besloten xe2x80″ met uiteraard wat wijzigingen, want zeurneusjes zijn we wel xe2x80″ tot het menu. De mannelijke tafelgenoot ging voor a la carte; hij is nu eenmaal nog steeds niet dol op visch.

We besloten tot een Naia Verdejo voor de dames en een xc2xbd Dufort Vivens voor de heer.  Vrij rap kwamen de voorgerechten. Voor de heer een Steak Tartare in de kleine uitvoering. Dat is hier dus erg attent, bij een aantal gerechten kun je kiezen of je de kleine of de grote uitvoering wil. Erg tevreden was hij over zijn gerechtje; dapper trouwens van hem want in de uitvoering van de Steak van Halvemaan zit flink wat gehakte oester. Wij begonnen met asperges. Niet zomaar asperges, maar het waren met gerookte paling gevulde asperges met zeekraal, lichte spekroom en krokante aardappelschillen. Het zag er geweldig mooi uit en smaakte perfect. De paling was goed aanwezig, maar niet al te overheersend, wat paling natuurlijk al snel is. Zeekraal is altijd lekker wat mij betreft, hier dus ook.

Ons volgende gerecht (de heer had geen tussengerecht) was aardappel met oester. Dat betekent hier aardappelgnocchi met oester, taugxc3xa9, Spaanse peper en koriander. Weer erg mooi om te zien en bijzonder apart van smaak. Wel erg veel smaakjes eerlijk gezegd. Maar mooi dus.

De hoofdgerechten kwamen, nadat we waren overgestapt op een Gigondas. Voor de heer het lamsvlees uit het menu. Hier met doperwten en lamsoren. Erbij nog een roomjus met basilicum en knoflook en hij was geheel tevreden. Het zag er ook prachtig uit weer. Wij hadden het lamsvlees gewisseld voor de kalfszwezerik met asperges en morilles met erbij een mousseline van aardappel en amandelolie met gebruineerde amandelen en ook wij waren bijzonder tevreden. Werkelijk ontzettend lekker was dit gerechtje. Helaas was het echt een gerechtje, dit was nu zoiets waarvan ik wel een kilo zou wensenxe2x80xa6..

Na wederom een prettige pauze kwamen de nagerechten. De heer xe2x80″ de zoetekauw van de tafel xe2x80″ kreeg zijn Bread and Butter Pudding, die hier al 15 jaar op de kaart prijkt en waarvoor gasten terugkomen. Hij begreep volledig dat er mensen zijn die ervoor terugkeren. Smullen deed hij!

Wij namen xe2x80″ uiteraard zou ik bijna zeggen xe2x80″ het kaasplateau. Dat is hier prima in orde. De erg kundige mevrouw vertelde ons weer allerlei nieuwe dingen over de kaasjes en gezamenlijk stelden we een erg lekker bordje samen. Erg goed.

We sloten af met cappuccino voor de tafelgenoten en espresso voor mij en geheel tevreden verlieten we dit uiterst prettige restaurant. Om zeker naar terug te keren.